Faxi - 01.01.1988, Blaðsíða 10

MINNING
Magnús Geir
skipstjóri
f. 20. sept. 1937 — d. 8. janúar 1988
i
8. janúar er greyptur í vitund
okkar allra. Við vorum sameinuð
í sorg þegar við fréttum að Bergþór
KE 5 hefði sokkið út af Sandgerði
og með honum farist tveir menn
sem við minnumst í dag með virð-
ingu og þökk. Við vorum einnig
sameinuð í þakkargjörð yfir björg-
un mannanna þriggja. Slysinu
fylgdi mikil innri barátta sem
gekk næst þeim sem mest hafa
misst. Innra með þeim risu öldur
söknuðar og sorgar.
Allt skal það Guði falið með bæn
um að hann lægi þær öldur og gefi
þann frið sem er æðri öllum skiln-
ingi og heimurinn getur hvorki
gefið né frá oss tekið. Við komum
hingað í sorg, við skulum halda
héðan í von, — þeirri eilífu von
sem fær alla skugga til að flýja.
Á helgri hátíð jólanna, sem voru
nýliðin þegar slysið varð, vorum
við minnt á að það er ekkert í
þessu lífi sem Kristm gengur ekki
í gegnum með okkur. Hann hefur
verið með okkur í dalnum dimma
og mun gera hann bjartan. Kristur
kom inn í mannleg kjör á jólum.
Hann er nær sem sá er huggar og
styður og það er hann sem segir á
dauðastund: „Óttastu ekki“.
II
Magnús Geir Þórarinsson, skip-
stjóri á Bergþóri KE 5, fæddist í
Garðinum 20. sept. 1937, sonur
hjónanna Þórarins Guðmunds-
sonar, sem þaðan var ættaður og
Sveinborgar Jensdóttur, sem ætt-
uð var úr Önundarfirði.
Ungur lærði hann að treysta
Guði og fela honum vegu sína.
,,Ég trúi á Guð og skammast mín
ekki fyrir það,“ sagði hann. TVú-
ræknin fylgdi honum alla tíð. Bæn
var beðin í upphafi sjóferðar og að
kvöldi við hvílu bamanna.
Magnús ólst upp í Garðinum í
stómm systkinahópi. Systkinin
vom 9 talsins. Þau em öll búsett á
Suðumesjum og hafa þegar skilað
drjúgu dagsverki. Magnús hóf
snemma störf við sjóverk og bú-
skap. Orð læriföður hans í bama-
skóla, „vinnan er móðir alls“
mótuðu lífsafstöðu hans. Þau em
yfirskrift yfir lífi hans. Drengur
sem þannig er hvattur til dáða var
efni í aflamann, enda gekk það
eftir.
Þegar eftir fermingu, og hálfu ári
betur í framhaldsdeild, fór hann í
róðra með föður sínum. Þeir vom
á fæmm og söltuðu allan sinn
fisk. „Það var stundum nokkuð
erfitt,“ segir hann í ágætu viðtali
við Guðmund Jakobsson í bók-
inni: Mennimir í brúnni, en hann
mundi þó ekki mikið eftir því að
hafa verið þreyttur og vann við
frystihús Gerðabátanna, þegar
þeir feðgar gátu ekki róið. Á upp-
vaxtarámm í Garðinum varð hann
snemma mikill að burðum og
lærði margt í skóla lífsins. Þótt
hann byggi síðar í Keflavík, þá
stóðu bemskuslóðir alltaf hjarta
hans næst. 15 ára gamall réði
hann sig til sjós. 18 ára réðst hann
til aflamannsins Eggerts Gíslason-
ar á Víði II., sem seinna nefndist
Freyja. Hjá honum var hann í fjög-
ur ár, síðasta árið sem stýrimaður.
Magnús kvæntist Ástu Erlu Ósk
Einarsdóttur5. des. 1959. Húner
dóttir hjónanna Einars Sveinsson-
ar, sem ættaður var úr Grindavík
og Jónínu Helgu Þorbjömsdóttur,
sem ættuð var úr Borgarfiiði.
Hjónaband þeirra var farsælt og
gott. Þeim varð þriggja bama auð-
ið. Einar Þórarinn er elstur, kona
hans er Bryndís Sævarsdóttir og
em þau búsett hér í Keflavík, þá
Guðbjörg, maður hennar er Vignir
Demusson og em þau við nám í
Danmörku og loks Sigurvin Berg-
þór, sem er nemandi og í foreldra-
húsum. Augasteinn Magnúsar var
sonarsonurinn Sævar Magnús
Einarsson.
Fjölskyldan er einstaklega sam-
stillt og samvalin og afar kært með
þeim öllum. Það er nú huggun
Þórarinsson
harmi gegn. Fjölskyldan leitaði
jafnan til Magnúsar og hann var
afar réttsýnn og sanngjam. Fjöl-
skyldu sinni var hann meira en
orðfálýst. Húnhefurmikiðmisst.
Það er von mín að allt sem hann
gaf af sér verði þeim nú styrkur.
Magnús var hress og glaðvær og
skipti ekki oft skapi. Hann lét
aðra aldrei fmna að hann hefði
áhyggjur. Hann hugsaði afar vel
um fjölskylduna, heimilið og bát-
ana sem hann sótti sjóinn á í þrjá-
ti'u ár. Hann hafði unun af gróðri
og útivist og ræktaði vel garðinn
sinn bæði heima og við sumarbú-
staðinn.
Magnús fór út í útgerð með
tveimur bræðrum sínum. Þeir
gerðu út bátana: Andra, Sigurð,
Valþór, Amþór og Bergþór og
verkuðu einnig fiskinn. Þeir
keyptu bátinn Andra 36 tonna
Landssmiðjubát, sem upphaflega
hét Skrúður. Allar þær tíu vertíðir
sem Magnús var með hann reynd-
ist hann ágætis skip. En svo fór að
báturinn fórst og með honum þrír
menn.
Þegar það gerðist var Magnús
með annan bát þeirra bræðra Sig-
urð frá Vestmannaeyjum, 87
tonna bát sem smíðaður var í Dan-
mörku 1960. Hann tók við honum
1969 og var með hann tvö ár. Bát-
urinn lánaðist vel og Magnús taldi
þetta skemmtilegasta tímabil sitt á
sjó. Þessum bát vom gefin nöfnin
Bergþór og síðar Valþór.
En svo fór að þeir misstu hann
einnig, er þeir vom að aðstoða
flutningaskip sem fékk tóg í
skrúfuna, er það var að fara frá
bryggju í Keflavík og skipti þá
engum togum að báturinnn fór
upp í bergið í norð-austan hvass-
viðrinu, þar sem hann brotnaði
niður, en mannbjörg varð.
Árið 1971 keyptu þeir bræður
Sólfara frá Akranesi, sem þeir
nefndu þegar Bergþór. Þetta var
norskt stálskip, 146 tonn,
skemmtilegt og gott skip í alla
staði að hans sögn.
1977 fór Magnús út í sjálfstæðan
rekstur og keypti lítinn bát sem
nefndist Sæborg. Honum var
einnig gefið nafnið Bergþór og
gerði Magnús hann út sjálfur. Síð-
an keypti hann Bergþór KE 5, 87
tonna bát, sem áður nefndist
Gunnhildur og gerði úr honum
fallegan og eftirsóttan bát, einn
best búna bátinn í Suðumesjaflot-
anum í sínum stærðarflokki.
Magnús var lengst af með sömu
menn um borð. Einn mannanna
þriggja sem komust af 8. janúar,
Sverrir Víglundsson, hefur verið
með honum frá 17 ára aldri, í 19
ár. Það segir sína sögu. Magnús
sótti sjóinn fast, eins og sagt er um
Suðumesjamenn. Menn vom
ánægðir um borð hjá honum.
Hann hugsaði vel um skipsfélag-
ana, var félagi þeirra og vinur og
hafði vakandi auga fyrir búnaði
skipanna.
Síðustu fimm sumur var hann í
landi, þegar báturinn var á hum-
arveiðum. Sonur hans, Einar Þór-
arinn, var með bátinn þrjú þau
síðustu. Þau hjónin vom þá löng-
um í sumarbústað sínum í Þrast-
arskógi, þar sem hann undi vel við
gróðurrækt úti í náttúmnni. Sá
tími er nú ljúf minning. En Magn-
ús Þórarinsson var alltaf á bryggj-
unni þegar báturinn kom og fór, —
það brást aldrei.
III
Við höfum leitt hugann að þeim
bátum sem hann gerði út. Hann
k

FAXI