Borgin - 01.11.1932, Qupperneq 21

arensen er fyrir nokkru hættur
læknisstörfum, en ennþá ganga
sögur um lækninn á Sigluftrði,
„sem átti allan bæinn“.
A Bíó-kaffi spilar hljómsveit
frá Reykjavík á sumrin og er
þar jjá oft gestkvæmt. Eins og
nærri má geta eru kaffigestirn-
ir mislitir, enda má á inörgum
sjá, aÖ jieim þykja aðrir drykkir
hetri en kaffi. Klæðnaðurinn er
misjafn, stundum alt frá sam-
kvæmisfötum og upp í vinnu-
föt, sem óneitanlega virðast eiga
hetur við, að minsta kosti yfir
sildveiðitímann, þegar sjaldan er
liugsað um annað en vinnu i
sildarborginni. Melslu viðburð-
irnir, fyrir utan jiað, að drukkið
er kafl'i og sítrónvatn, eru þeir,
jiegar gestirnir eru orðnir svo
margir, að stólarnir verða of
fáir, sem komið getur fyrir á
bestu kaffibúsum. Þá vill það
stundum til, að menn fara í hár
saman út af stólum, sem staðið
hafa auðir, meðan viðkomandi
gestur fór að dansa. „Er jiað
minn eða þinn . . . .“ eins og
stendur í þjóðsöngnum. Fyrst
er hnakkrifist og síðan lendir i
áflogum. En það ætti að vera að
bera i bakkafullan lækinn að
segja áflogasögur frá Siglufirði.
Café Brúarfoss er með alt öðru
sniði. Þar eru yfirleilt engir stól-
ar, og þessvegna þeirri ástæð-
unni minna til að fara í handa-
lögmál. Þar er einfaldlega seld-
ur aðgangur þeim, sem vilja
dansa. Músíkin er pianó ogstund-
um harmóníka. Þar gerist í raun
og veru ekkert merkilegt, nema
jiegar slegist er, og' slagsmál eru
þar yfirleitt með líku sniði og
annarsstaðar.
En jiessi lýsing á aðeins við
um Siglufjörð yfir síldveiðitím-
ann, jivi um sama mund og fólki
fer að fjölga á götum Revkja-
víkur fækkar því að sama skapi
á Siglufirði, og jiegar líður að
hausti dettur alt í dúnalogn.
Skipunum fækkar, síldarstúlk-
urnar og útgerðarmennirnir, sem
settu svip sinn á bæinn, halda í
hurtu hver sína leið. Og eftir
standa auðar bryggjur, mannfá
htís og fjöllin uppi yfir. Og bráð-
um legst bærinn undir vetrar-
snjóinn og hann leysir ekki aftur
fyr en sildin kemur aftur að
sumri.