Borgin - 01.11.1932, Blaðsíða 23

Ó, fagra veröld
Svo mánabliö og björt sem mjöll,
ó, björt sem mjöll skein ásýnd þín
Og hingaö komstn kvöldin öll
og kvöldin öll var drnkkið vin.
Og stundin leiö viö Ijóö og ásl,
viö Ijóð og ást. Ó, glaða stnnd,
og Ijósu armar, lilju mund.
Ó, Ijúfa stund uns gæfan brást!
En hvi skal irega horfinn dag,
sem heiður, bjartur fram hjá rann?
Og hvi skal syrgja Ijúflingslag,
sem lifsglaðast i hjörtum brann?
Um ást og vín bað œska þín,
og alls þess naut sá hundraðfalt,
sem lifaö hefir lif sitt alt
einn Ijúfan dag, viö ást og vin. —
Ei þekli eg ást, sem aldrei dó. —
En ást, sem gerði lifiö bjarl
um stundarbið, jeg þekti þó.
Og þegar nœturhúmiÖ svart
að sálu minni síöast fer,
og slekkur augna minna glóð,
þá veit jeg hvaða Ijúflingsljóð
mun tiða hinst aö eyrum mjer:
Ö, fagra vcröld, vin og sól, jeg þakka þjer! —
Tómas Guðmundsson.
21