Borgin - 01.11.1932, Page 55

Borgin - 01.11.1932, Page 55
Konur á vissum aldri Kæra ungfrú! Hvernig hald- jS þjer aS heimurinn muni líta út i augum yðar þegar þjer fullorðnist? Og þjer kon- ur, sem horfið til baka yfir liðna æsku! Viljið þjer taka undir með kynsystur yðar, sem ritar eftirfarandi grein? Jeg er þrjátiu og átta ára, en auð- vitað lít jeg ekki út fyrir að vera svo gömul. Og eftir því sem vitrir menn segja, þá er þetta yndislegur aldur, einmitt sá aldur, þegar gáfaðar kon- ur njóta sín best. Jeg beygi knje mín fyrir þeim iviönnum, sem þessu halda fram, mönnum eins og Voltaire og Schop- enhauer og öðrum slikum speking- um, sem taka sálina fram yfir likam- ann. Sjáif hefi jeg látið mig það minna skifta þó jeg yrði gömul held- ui en konur gera alment. Jeg hefi til dæmis aldrei sótt fegurðarstofurnar al' slíku Játlausu kappi, sem margar konur gera á vissum aldri. Og þó hefi jeg haldið mjer vel. Jeg hefi ekki breytt vaxtarlagi minu hið minsta. Og þyngdin er hin sama og hún var fyrir tuttugu árum. Eri andlitið — Jeg fór i búðir i dag til að kaupa mjer hatt. Jeg hafði satt að segja bú- ist við að það gengi fyrir sig eins og i sögu. Kvenhattar dagsins i dag eru einmitt gerðir til þess að segja rangt frá um aldur. Samt fór jeg úr einni húð i aðra og jeg fann engan hatt, sem mjer fanst ekki að gerði mjer rangt til. Jeg leitaði ekki einungis í öllum þeim hatta- lniðum, sem jeg er vön að skifta við, jeg fór einnig i allar þær hattabúðir, sem jeg vissi vinkonur mínar fá sína hatta frá. Samt var það ekki fyrri en eftir langa, langa mæðu að jeg rakst á hatt, sem mjer fanst sanngjarn i minn garð. Á heimleiðinni frá þessum hatta- kaupum leit jeg inn til einnar vin- konu ininnar og drakk hjá henni te. En hún ljet ekki svo litið að minn- ast einu orði á hattinn minn. Er verra viðmót til en það að hrósa ekki hatti, sem maður er nýbúinn að velja sjer? Svo jeg tók rögg á mig og sagði að fyrra bragði: „Jæja, hvernig fer hann þá?“ En hún svaraði engu — Hún leit aðeins á mig og brosti —, brosti svo raunalega að jeg þreif af mjer hattinn. „Hvað er það eiginlega, sem er að honum?“ spurði jeg. „Það er ekki hatturinn, það er andlitið“, svaraði hún. „Hvað er þá athugavert við and- litið á mjer“, spurði jeg. „í sjálfu sjer ekkert“, svaraði hún. „Það er bara ekki sama and- litið og áður. Jeg þekki þetta sjátf. Jeg hefi reynt það“. Vinkona mín hallaði sjer áfram til að hella í bollann minn á nýjan leik, og í fyrsta sinni tók jeg eftir smá- gerðum hrukkum á andliti hennar rjett fyrir neðan falleg blá augun og það voru lika aðrar dýpri rákir sestar að i andliti hennar niður með kinnunum. Aumingja konan, hugsaði jeg með sjálfri mjer. Einmitt sama and- varpið kom hvað eftir annað fram á varir. mjer þegar jeg seinna um kvöldið var komin heim til mín og horfði i fyrsta skifti rannsakandi augum á sjálfa mig i speglinum. Það var á þvi augnabliki, sem vitneskju um það, að jeg væri far- in að eldast, laust sál mina. Fæstar konur verða sjer meðvit- andi um þetta í svo skjótri svip- 53

x

Borgin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Borgin
https://timarit.is/publication/691

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.