Morgunn - 01.12.1986, Blaðsíða 66

rétt að segja að rúmið sameini eins og að það aðskilji. Efn-
ið í líkömum okkar er þétting í eðlisfræðilegu sviði. Efnis-
ögnin gefur ekki lengur viðunandi mynd af manninum;
hann er nær því að vera alda í hafsjó verundar.
Á síðastliðnum tíu árum hefur vaknað mikill áhugi
á rdd (reynslu við dyr dauðans). Hér munum við fremur
einbeita okkur að afleiðingum en einstökum atriðum í
sambandi við rdd. Samkvæmt Grof „vaknar skilningur á
fánýti auðsöfnunar og eftirsóknar í stundleg verðmæti,
t.. a. m. völd og frægð". Nútíminn verður þýðingarmeiri
en framtíðin og áhugi fyrir andlegum og trúarlegum efn-
um vex. Virðing eykst fyrir lífinu, náttúrunni og fólki
með áherslu á kærleika, samúð og fórnfýsi, kærleika sem
stjórnast ekki af eigingirni heldur tekur til allra manna
eins og þeir eru, skilyrðislaust. Mér virðist að þeir sem hafa
farið í gegnum reynslu við dyr dauðans snúi aftur með
sanna innsýn í sitt eigið eðli og raunveruleg verðmæti í stað
sýndarverðmæta. Þeir hafa ákveðinn boðskap að flytja
okkur öllum.
Einn þýðingarmesti þátturinn í reynslu margra sem
fara í gegnum rdd er hið svokallaða „yfirlit". Fréttir af
áþekkri reynslu berast frá framliðnum gegnum miðla,
hennar er getið í Tíbesku Dauðabókinni. Einn af þátt-
takendunum í könnun gerðri af Kenneth Ring lýsir henni
þannig: „Ég upplifði það sem ég kalla dóm, yfirlit yfir líf
mitt: „Ég upplifði það sem heild eða inntak þess. Ég skynj-
aði það eins og tjáþyrpingu (aðrir lýsa því sem röð
mynda). Segja má að skaparinn hafi dæmt mig. Það
fannst mér a. m. k. en þó miklu fremur að það hafi verið
sjálf mitt í heild, hið æðra SJÁLF mitt, mitt sanna sjálf
að dæma mitt óæðra sjálf. þ. e. egóið — venjur og hneigðir
eða iífsmunstur J. T. á tuttugustu öld.“
Paul Brunton lýsir sömu reynslu. Á dauðastundinni
verður einstaklingurinn var við dulið „ég“, sem Brunton
kallar Yfirsjálf, eða hinn ódauðlega neista hið innra með
sér, Atman eða Sjálf Indverjans. „Með augum þess, sér
hann heildaráhrif fremur en einstök atriði jarðvistar sinn-
64
MORGUNN