Morgunn


Morgunn - 01.12.1986, Blaðsíða 63

Morgunn - 01.12.1986, Blaðsíða 63
ekki eingöngu rakin til hnignunar hefðbundins kristin- dóms heldur einnig mjög sterkra ítaka (áhrifa) vélgengis- viðhorfa, sem við munum nú víkja að eftir þessa stuttu at- hugun á kristindóminum. Decartes reisti heimspeki sína á eftirfarandi fuliyrðingu: „Ég hugsa, þess vegna er ég“. Um leið víkur hann frá hinni guðfræðilegu hefð með því að gera manninn en ekki Guð að þungamiðju kenningar sinnar. Hann byrjar með því að efast um gildi upplýsinganna er berast honum um skyn- færin. Hann lítur á líkamann sem vél og dýrin sem vélar. Skynsemi mannsins og sjálfsvitund eða sál er það sem greinir hann frá dýrunum. Efahyggja Decai'tesar er sú kenning hans að dýrin væru vélar, átti eftir að hafa af- leiðingar sem hann hefur sennilega ekki séð fyrir. Efa- hyggja hans breytist í almennri árás á trúarlegt kennivald í nafni vísindalegra rannsóknaraðferða og kenningin um dýrin var yfirfærð á manninn þegar framþróun og atferlis- sálarfræðin höfðu óskýrt mörk manns og dýrs og afgreitt hvorttveggja með frumstæðu módeli (líkani) áreitni og svörunar. Viðhorf af þessu tæi gerir lítið úr manninum og mennsku hans og elur af sér tilhneigingu til að líta á hann sem efnisögn einvörðungu sem í besta falli er aðeins háif-líffræðilegur sannleikur. Samtímis því að sálarhugtakið vék fyrir vélgengisvið- horfum í eðlisfræði og síðar líffræði og sálarfræði (þar sem maðurinn er skýrður útfrá efnaskiptum i líkamanum) komust hin algildu verðmæti trúarhefðarinnar á faliandi fót. Framtið mannkynsins á jörðu fór að skipta meira máli en iausn okkar í öðrum heimi eftir andalok okkar í þess- um heimi. Að mörgu leyti var þetta nauðsynlegt fráhvarf frá „annars heims“ viðhorfum, en við þessa algeru kúvend- ingu, varð efnisleg velmegun hin ráðandi þáttur siðfræð- innar. Kenningunni um erfðasyndina var varpað fyrir róða og i staðinn kom trú á eðlislægan góðleik mannsins og möguieika hans á að ná fullkomnun; takmarkið var ekki lengur að snúa baki við heiminum heldur finna fullnægju morgunn 61
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Morgunn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.