Jazzblaðið - 01.12.1950, Blaðsíða 18

hljómsveit, sem Buck Washington píanó-
leikari hafði sett saman. í henni voru
m. a. Benny Goodman, Jack Teagarden,
Frankie Newton og Chu Berry. Það er
sagt að Bessie hafi mælt á móti nær-
veru hinna hvítu manna (Goodman og
Teagarden), en hafi hælt mjög hinum
unga og (þá) óþekkta trompetleikara,
Frankie Newton.
Eftir þetta féll Bessie í gleymsku,
og þegar slægir framkvæmdarstjórar
höfðu prettað út úr henni allar eigur
hennar var hún neidd til að syngja fyrir
því, sem til hennar var fleygt á knæp-
um í skuggahverfum Chicago borgar.
Ólíkt mörgum samtíðarmönnum sínum
náði Bessie aldrei frægð aftur, henni
gafst raunverulega aldrei tækifæri til
þess. Og dag nokkurn 1937 í Memphis,
Tennessee varð hún að horfast í augu
við dauðann. Hún lenti í bílslysi og rifn-
aði annar handleggurinn nærri því frá
líkamanum. Það var þegar farið með
hana á sjúki’ahús, en þó það virðist
ótrúlegt, þá var henni neitað um að-
gang vegna hins dökka hörundslitar.
Að lokum fékk hún aðgang að öðru
sjúkrahúsi, en þá hafði henni blætt svo
mikið, að það reyndist ómögulegt að
bjai’ga henni, og hún dó skömmu síðar.
Jazzvinir um heim allan munu minn-
ast hennar og varðveita plötur þær, er
hún söng á og túlkaði gerðir fólks síns
á hinn eina og sanna hátt alþýðulista-
mannsins.
„Sjá hinn einmana veg, guð, hann
hlýtur að enda“, var hún vön að syngja“,
sagði Mezz Mezzrow í bók sinni. „Þann-
ig endaði vegur hinnar mestu söngkonu,
sem Bandaríkin hafa hlýtt á — þar
sem kynþáttahatrið stjórnaði umferða-
merkjunum". (Þýtt úr Jazz Journal).
ÓLAFUR GAUKUR ÞÓRHALLSSON
Framli. af bls. 10.
er mai’gt í því, sem lítið er varið í,
en samt miklu fleira sem er skemmti-
legt. Ég vil mælast til, að allir, sem
einhvern áhuga hafa fyrir jazzinum,
styrki og stuðli að útgáfu blaðsins, því
það verður að koma út“.
„Nokkuð, sem þú vilt bæta við þetta?“
„Nei, ekkei't, sem ég man eftir“.
„Þá set ég S. G. undir?“
„Já fyrir alla muni, og flýttu þér nú,
svo að við getum heyrt eina eða tvær
plötur áður en æfingin byi'jar“.
S. G.
TITO BURNS
Framh. af bls. 11.
Tito hefur nýlega endui’skipulagt
hljómsveit sína og leggur nú enn meiri
áherzlu á dansmúsík, en reynir samt
að halda hinum upprunalega anda
hljómsveitarinnai’, þeim anda, er gerði
hana fi'æga. Sextettinn samanstendur
af ti’ompet, altó-saxófónleikara, sem
einnig leikur á klarinet; tenórsaxófón,
píanó, bassa og trommur, auk Tito með
harmonikuna. Hann notar hljóðnema í
harmonikunni, sem gei’ir það að verk-
um, að hljómsveitin hljómar oft og tíð-
um ekki ólíkt mun stærri hljómsveit,
sem skapar hljómsveitinni oft meiri
möguleika til að fá vinnu en ella. —-
Sextett Tito Burns á ái’eiðanlega eftir
að verða langlífur, því að hann er ein
vinsælasta hljómsveit landsins, sem
margsinnis hefur sannað, að hún getur
engu að síður leikið á jazzhljómleikum
en fyrir dansi.
14 guzzLUiS