Jazzblaðið - 01.12.1950, Side 38

var að spila Tea for two, og vorum við
ekki i neinum vafa, hver þar var að
verki: Grettir sjálfur.
Hlupum við inn og varð Grettir þá
svo kátur, að hann æpti: Tjener 12 öl.
Skipper Kroen er í Nýhöfninni, og þar
sem margir munu hafa heyrt nafnið,
skal ég í fáum orðum lýsa staðnum
fyrir þá, sem ekki hafa komið þar.
Nýhöfn hefur alla tíð verið mjög um-
setinn og eftirsóttur staður. Flest hús-
anna eru 3 til 4 hundruð ára gömul,
fimm til sex hæða múrsteinshús og eru
ölstofur á neðstu hæðinni í flestum
húsanna og sumstaðar á annarri hæð
einnig, en hvað er fyrir ofan er ekki
gott að segja. Þar hefur fi*á upphafi
verið samkomustaður hinna ólíklegustu
manntegunda: ægir þar æfinlega saman
sólbrenndum sjómönnum, sífullum slæp-
ingjum, gargandi gleðikonum og lög-
reglu með hunda. Listmenn, einkum
málarar, eru þar mikið í kring og sækja
þangað hugmyndir, en auk þess er sík-
ið, sem sker götuna í tvennt, eftir endi-
löngu, mikið notað af minni skipum,
og má ævinlega sjá þar gömul og sér-
kennileg skip og skútur. Það er ekki
of sagt, að yfir Nýhöfninni sé einhver
sérstakur listrænn blær, enda er það
svo, að þótt hinir „betri borgarar"
fyrirlíti í hjarta sínu þá, sem þar halda
sig að staðaldri, þá geta þeir sjálfir ekki
stillt sig um að koma þar og ganga
þá oft prúðbúnir frammi á bryggju-
kantinum og góna á gleðina, rétt eins
og sagt var að þeir hefðu einnig gert
í Basin Street forðum. Hinu megin við
síkið er ekki ein einasta knæpa, heldur
eru þar verzlanir og sjómannatrúboð.
Vinstra megin séð frá Kóngsins Nýja-
torgi eru hinsvegar knæpurnar í hverju
húsi eins og fyrr er sagt og heita þær
óliklegustu nöfnum, byrjar á Gyllta
ljóninu, síðan koma nöfn eins og Café
Maritime, Norden, eða bara 17 og 45,
og efst er svo Skipper Kroen, þar sem
Grettir hélt innreið sína. í miðri göt-
unni hefur Tatto-Ole kjallara, sem ætíð
stendur opinn öllum þeim, sem vilja
láta tattóvera sig. Er þar úr að velja
öllum hugsanlegum og óhugsanlegum
myndum, allt frá æpandi kvenmanns-
fótum upp í gapandi tígrisdýr. Þarna er
byrjað að spila klukkan fimm á morgn-
ana og er hætt við að íslenzku hljóð-
færaleikurunum þætti það nokkuð
snemma til vinnu farið, en þeir staðir
eru einkum ætlaðir nátthröfnum, sem
ekki hafa fengið nóg í næturklúbbum
borgarinnar. Allflestir staðirnir byrja
þó ekki með músík fyrr en klukkan þrjú
á daginn, og er síðan stanzlaust opið
til klukkan þrjú til fjögur á nóttunni.
Vinnutíminn. er því nokkuð langur og
allmiklu lengri en tíðkast hér heima,
enda %ru vaktaskipti á mörgum stað-
anna.
En ekki varð Grettir langlífur á
Skipper Kroen. Hann réðst nokkru
seinna fastur maður á Kiwi Klubben,
sem er staður uppi í miðborginni í
námd við Ráðhústorgið. Er sá staður
einkum frægur fyrir það, að glæpa-
hringur, sem kallaður var Edderkoppen
eða Kóngulóin á íslenzku, hélt þar oft
ráðstefnur, meðan hann var við lýði,
og þar var ráðgast um það hvern skyldi
drepa næst.
Var þó um þær mundir verið að upp-
ræta Kóngulóna, og er það önnur saga.
Sami eigandi, sem átti Kiwi Klubben,
átti einnig Café Maritime, og var nú
Grettir sendur þangað. Það var eins
34