Jazzblaðið - 01.12.1950, Blaðsíða 39

konar alþjóðlegur samkomustaður og
var málað utan á hósveggina, að þar
væru töluð flest heimsmál, og var það
satt. Varð Grettir á mjög skömmum
tíma vinsæll í Nýhöfninni, og átti hann
það leik sínum að þakka. Hann var brátt
talinn einn bezti nikkari þar um slóðir,
og gekk hann undir nafninu „Usse“,
eða bar Islændingen. O, han er saa söd
og han kan ikke snakke dansk, sögðu
þær.
Steini Steingríms og ég vorum eitt
kvöld að slæpast úti og lá leið okkar
inn í Ráðhúskjalarann. Sá staður er
ekkí langt frá Ráðhúsinu, og er kjallar-
inn uppi á fyrstu hæð, en gengið í gegn-
um annan, sem er undir. Þ. e. a. s. það
er gengið í gegnum sjálfan kjallarann
til að komast upp. Tókum við okkur
sæti skammt frá öðrum flyglinum og
báðum um Carlsberg. Glamrari var að
dúlla á þann flygilinn, sem fjær var,
og ég benti Steina á, að hann skyldi
fara og athuga flygil nr. tvö og gerði
hann það strax. Gekk það vel og horfði
fúskarinn á Steina, og var auðsjáanlega
steinhissa, og síðan lék Steini nokkur
lög einsamall og hinn var þá staðinn
upp og farinn að hlusta. Þjónarnir voru
nú farnir að veita nýja píanistanum
eftirtekt, og negrarnir, sem sátu
skammt frá okkur, voru farnir að iða
eins og þeim er tamt, þegar þeir heyra
jazz. Kom þá einn þjónanna og fór að
spjalla við okkur, og hafði hann m. a.
verið þjónn á Hressingarskálanum í
Reykjavík eitt sinn, og varð mjög hrif-
inn, þegar hann heyrði að við vorum
íslendingar, og vildi hann eftir það allt
fyrir okkur gera. Sagði hann okkur,
að tríóið sem þarna hefði spilað, væri
nýlega hætt, og nú vantaði þrjá menn.
Talaði hann við kjallarameistarann og
var Steini ráðinn í hvelli, en það var
sett sem skilyrði, að hann útvegaði tvo
menn með sér, sem skyldu leika á bassa
og gítar.
í Ráðhúsakjallaranum hafa mai’gir
allfrægir menn leikið fyrr og síðar og
er hann einn af þeirn fáu stöðum, sem
ætíð er leikinn jazz. Á níu eða tíu búll-
um í Höfn vil ég segja að séu bai'a leik-
in dægui’lög eða hyggemusik eins og
Danir kalla það, og eru það allslags slag-
arar og gætir þar mikið þýzkra áhrifa.
Hins vegar eru þeir staðir ekki séi'lega
margir, sem eingöngu láta leika jazz.
Mátti því segja, að Steini fengi þarna
gott boð, en því miður auðnaðist hon-
um ekki að fá meðleikai’a, og þriðja
kvöldið, sem hann lék þarna einsamall
kom Dani með tvo menn með sér og
bolaði Steina í bui'tu. Var það þó auð-
skilið, þar sem hann var útlendingur
og danskir hljóðfæi'aleikai'ar hafa
einnig sín samtök, sem ekki leyfa að út-
lendingar fari of langt í þeim sökum.
Eftir það spilaði Steini á möi'gum stöð-
um, en aldi’ei sem fastur maður. Var að
lokum búinn að fá loforð fyrir bissniss,
en það byi'jaði ekki fyrr en í september,
en þá var hann farinn heim aftur.
JajjútaM
er vinoœlasta blað unga iólksins.
Flytur ijolbreyttai greinar um er-
lenda sem innlenda jazzleikara.
Sérstakar irétta- spurninga- texta-
og harmonikusíður.
jazMaM 35