Stundin - 01.08.1940, Blaðsíða 44

S rUNDIN
Bæheimskur munkur, Athanasius Kuirscher að nafni,, mun
hafa fyrstur manna séð blóðkornin. Gegnum litla smásjá kom
hann auga á það, sem hann nefndi orma í blóði sjúklinga.
Það var árið 1658.
Elzta stjórnarbygging í Ameríku er Casa Blanca í San Juan,
Puerto Rico. Það hús stendur óbreytt frá þeim tíma, er Spán-
verjar reistu það árið 1521, sem heiðursbústað til handa Bonco
de Leon, er fyrstur nam land á Florida-skaga.
Niðursoðinn áll er nýjasta framleiðsluvara Japana og flytja
þeir hana út í stórum stíl.
Þetta er Formgren liðsforingi,
hið mesta átrúnaðargoð Svía í
vígbúnaði þeirra og landvarn-
araðgerðum. Hann hefur tekið
að sér það vandasama hlut-
verk að gæta eyjunnar Got-
land, en hún er eign Svía og
talin geta verið mjög þýðing-
armikil lendingarstöð fyrir
innrásarher í Svíþjóð, hvort
sem árásin kynni að verða
gerð að „austan” eða „sunn-
an”.
Það bar til á Gullfoss í
fyrrahaust, að nokkrir far-
þeganna lentu í orðasennu út
af tildrögum stríðsins, og
sýndist sitt hverjum. Skelitu
sumir skuldinni á Þjóðverja,
en öðrum þótti sem sökin væri
hjá Bretum. Árni Pálsson,
prófessor, var einn af farþeg-
unum, en hann er sem kunn-
ugt er lítið vinveittur Þjóð-
verjum. Er deilan stóð sem
hæst, kom einn Þjóðverjavin-
urinn með þá hæversku at-
hugasemd og foma spaka
málshátt, að sjaldan veldur
einn þá tveir deila. Reis þá
Árni æfur úr sæti og sagði,
að þetta væri sá rætnasti
málsháttur, er hann þekkti,
en vildi ekki skýra málið nán-
ar. Lauk þar með deilunni um
upphaf stríðsins, og hverjir
ættu sök á því.
Daginn eftir sat Árni í sam-
ræðum við einn farþeganna,
og spjölluðu þeir um kunnan
hjónaskilnað, sem báðir
þekktu nokkuð til. Voru þeir
ósammála um upptök þess
hildarleiks, gaf annar kon-
unni sökina, en hinn vildi á-
líta, að maðurinn gæti hafa
átt sinn hlut að máli. En Árna
var umhugað um að slá botn-
inn í þessar andlausu umræð-
ur, stóð upp og sagði:
— Það veldur sjaldan einn
þegar tveir deila.
•X- * -X*
Grímur Grímsson, skrif-
stofumaður hjá tollstjóra,
þótti mikill óspektarmaður í
skóla, og var talið, að hann
ætti sök á flestum væringum
og háreisti í sínum bekk. Það
bar eitt sinn til í kennslustund
hjá Jakobi Smára, að uppþot
mikið varð í þessum bekk og
keyrðu svo ólætin úr hófi
fram, að jafnmikill hæglætis-