Ársrit Vélstjórafélags Íslands - 01.01.1935, Blaðsíða 68

vélstjöráriná 'a ‘áð kosta? ÞVí ihundi hvei’ stéttarfé-
láái svara heitandi.
Pað er' géfið fyllilega í skyn í einu eða fleiri áðui-
néfndum bréfum, að yfirvélstjórarnir meg'i ekki láta
ú'rtdan með þáð, áð þéir »gangi vökur«, af því aö
þk muni éitthvað koma á eftir, og eru launin riefnd
f;því sambandi. Það er til spakmæli, sem segir: »Brágð
er að, þá barnið fjnnur«. Hér má segja: Brögð eru
áö, þegar yfirvélstjórarnir sjá það sjálfir, hve rriikill
laúnamismunur er í vélstjörastéttinni, og er þétta
hátrétt athugað, og mun hér vera veigamikið atnðl
til umhugsunar fyrír stétt vora á komandi tímUh>.
I einu eða fleiri af bréfunum er einnig talað um
það, að þáð myndi ekki vera hægt að breyta tilhög-
uri vinnunnar á umræddum skipum, með sama mann-
afla, hema méð samþykki útgerðanna. Fyrir þessu
eru' engin rök færð, og hefur það ekki heldur við
neitt að styðjast; þykir rétt að vitna í Sjómanna-
lögin ní’J 41, 19. inaí 1930, 3. kafla, 48. gr., en þar
ségir: »Ef vélstjórar eru fleiri, en einn á skipi, bei’
yfirvélstjóri ábyrgð á vélgæslunni í heild sinni. Hann
skiptir verkum ftiilli hinna1 vélstjóranna«.
Af þessu er augljóst, áð það er algerlega á valdi
yiirvélstjórahs, hvernig vinnunrii er til hagað, enda
hefur þaö til þessa reynst svo, og mætti nefna mörg
glöggðæmi þess; það verður þó ekki gert, nema frek-
ara tilefni gefist.
: Þá þykir rétt að fará nokkrum orðum um þá miklu
óg'ihargnefndu ábyrgð, sefri á yfirvélstjórunum hvílir,
og Um það,! að þeir þurfi ætíð að vera við, þegar um
beitun í hafnir og úr höfnum er að ræða. Að vísu