Ársrit Vélstjórafélags Íslands - 01.01.1935, Qupperneq 142

J40
g-erð á eimsvalanum, og- skal henni ihér lýst í aðal-
atriðum.
Allar pípumar voru teknar úr eimsvalanum, og
sogpípa loftdælunnar leyst frá.
Smíðuð var ný hlið í eimsvalann úr 10 mm járn-
plötu og mótuð eftir eimsvalanum.
Hliðin var það stór, að ekki var hægt að koma
henni niður í heilu lagi, og var hún því rafsoðin
saman í miðju eftir endilöngu. Til beggja enda voru
smíðaðir kragar úr 2”X3A” járni. Þeir voru )>or-
aðir eftir eimsvalakrögunum og rafsoðnir við nýju
hliðina. Hliðin var síðan þéttuð á eimsvalann með
menjukítti og snúru og fest með gegnumgangandi
boltum að ofan, en að neðan var settur vinkill,
sem boltaður var við eimsvalann, og hin nýja hlið
síðan boltuð við hann. Til endanna voru smíðaðir
nýir boltar, það langir, að þeir náðu niður í gegn
um gamla og nýja kragann. Eftir að viðgerð var
lokið á öllu því, sem aílaga hafði farið, og farið var
að reyna vélina, kom í ljós, að hin stóra og tiltölu-
lega þunna hlið eimsvalans „andaði“ við gang vél-
arinnar. Voru því rafsoðnir á hana styrktarlistar
úr flatjárni, tveir lóðréttir og einn láréttur. Eftir
það bar ekki neitt á „öndun“, og var vakuum og
annað eins og vera bar.
Ti] öryggis var settur loki ofan á eimsvalann,
eins og algengt ei' orðið á nýjum skipum, sem opn-
ast ef þrýstingur myndast í eimsvalanum. Á þeim
botnvörpuskipum, sem ekki hafa þennan loka„ væri
ekki úr vegi að setja hann á við fyrsta tækifæri.
Hér skal ekki getið neins til um orsakir bilunar-