Morgunblaðið - 23.12.2008, Blaðsíða 28

28 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 23. DESEMBER 2008
✝ Stefán Guð-mundsson fædd-
ist á Mýrum í Skrið-
dalshreppi í S-Múl.
30. apríl 1943. Hann
lést á Landspít-
alanum þriðjudaginn
9. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Guð-
mundur Sveinsson og
Pálína Fanney Stef-
ánsdóttir. Systkini
Stefáns eru Jónína
Salný, f. 1937, Sveinn
Oddur, f. 1938, og
Guðgeir Halldór, f. 1948.
Synir Stefáns og fyrri eiginkonu
hans, Sigurrósar Jónsdóttur, eru
Guðmundur Jón, f. 1963, d. 1966,
og Svanur, f. 1965. Stefán kvænt-
ist árið 1971 Báru Egilsdóttur,
sonur þeirrra er
Guðfinnur, f. 1971.
Stjúpbörn Stefáns
eru Bjarni Ólafur
Bjarnason, f. 1954,
Egill Kristján
Bjarnason, f. 1955,
Hrafnhildur Ólöf
Bjarnadóttir, f. 1960,
Jón Guðbjörn
Bjarnason, f. 1962,
og Sævar Bjarnason,
f. 1965.
Stefán starfaði
mestan hluta starfs-
ævi sinnar við bíla.
Hann lauk prófi í bifvélavirkjun.
Starfaði hann undanfarin 35 ár í
tengslum við BMW- og Renault-
bílaumboðin, síðast hjá B og L.
Útför Stefáns fór fram 15. des-
ember, í kyrrþey.
Nú ertu farinn, pabbi minn. Ég
vissi alltaf að það yrði sárt að missa
þig en mig óraði ekki fyrir að sökn-
uðurinn yrði svo sár. Þú varst svo
einstaklega góður maður sem ég leit
alltaf upp til og bar takmarkalausa
virðingu fyrir. Þú áttir alltaf bros og
umhyggju fyrir mig og sýndir án
orða að þér þætti vænt um mig. Að
horfa á þig berjast í veikindum þín-
um staðfesti fyrir mér hvernig mað-
ur þú varst. Þú tókst mótlæti með
jafnaðargeði og hugrekki og reyndir
til hins ýtrasta að gera mig ekki
hræddan. Við höfum átt góðar stund-
ir saman á ferðalögum okkar og hélt
ég lengi í vonina um að gönguferð á
Austfjörðum næsta sumar yrði að
raunveruleika. Nú verð ég að fara
ferðirnar án þín en ylja mér á ferða-
lögunum við minningarnar.
Það er sárt að finna að það er
margt ósagt og þú farinn. Það er svo
margt sem ég vildi hafa verið búinn
að segja þér áður en þú kvaddir en ég
vona að við hittumst aftur seinna og
fáum tækifæri til að eiga stund sam-
an. Ég hefði líka óskað þess að börn-
in mín hefðu notið meiri samvista við
þig, þú varst alltaf brosandi og glað-
ur með þeim og muna þau þig ekki
öðruvísi.
Elsku pabbi, síðasta kveðjan þín
var „góða nótt“ og ég óska að svefn-
inn langi verði góður. Ég bið þess að
Guð geymi þig og þú fáir aftur að
hitta þau sem þú misstir svo ungur.
Bless, pabbi minn, og takk fyrir allt
sem þú gafst mér. Þinn sonur,
Guðfinnur Stefánsson.
Engillinn minn á jörðu niðri er far-
inn þangað sem englar eiga heima.
Stefán, tengdafaðir minn, fékk þetta
viðurnefni hjá mér og skeytti ég því
iðulega við þegar ég ræddi um hann
við aðra. Í mínum huga var hann
maður sem gat allt.
Ég kom ung inn í fjölskylduna og
varð mjög hissa að sjá pabba sem
bakaði, hengdi upp gardínur og eld-
aði matinn, þetta þekkti ég ekki. Það
var þó ekki það sem heillaði mig
mest við Stefán heldur var það skap-
gerðin hans sem einkenndist af ró-
lyndi og jafnaðargeði. Hann var allt-
af ljúfur og góður við mig og börnin
og það var auðvelt að þykja vænt um
hann.
Í veikindunum var hann ótrúlega
sterkur og vildi ekki láta hafa fyrir
sér. Í hans huga átti ekki að trufla
hjúkrunarfólk að næturlagi eða yf-
irleitt fara fram á nokkurn skapaðan
hlut. Ég vildi þó að hann hefði beðið
mig um að gera meira fyrir sig eða að
ég hefði haft frumkvæði að því að
gera meira fyrir hann, því ef einhver
átti það skilið þá var það hann.
Elsku tengdapabbi, ég sakna þín
mjög mikið og vildi óska að tíminn
þinn hér hjá okkur á jörðinni hefði
verið ríflegar skammtaður. En sjálf-
sagt vill Guð hafa sem flesta engla í
Stefán Guðmundsson
Elskuleg systir mín
Sína hefur nú fengið
langþráða hvíld. Á níræðisafmæli
hennar hinn 2. nóvember sl. kom
stór hópur úr fjölskyldunni saman á
Hrafnistu í Reykjavík til þess að
njóta með henni dýrmætrar sam-
verustundar. Fjölskyldan er söng-
elsk mjög og við þetta tækifæri var
lagið tekið eins og svo oft áður. Sína
ljómaði öll og reyndi að syngja með
þegar ættjarðarlögin og aðrir æsku-
söngvar hennar voru sungnir. Söng-
urinn var alla tíð líf hennar og yndi.
Ég var yngsta systir Sínu sem var
mér sem önnur móðir og ég á henni
svo ótal margt að þakka eins og
raunar margir aðrir. Hún var ein-
staklega umhyggjusöm og kærleiks-
rík og helgaði líf sitt öðrum alla tíð.
Síðustu æviár sín dvaldi Sína á
Hrafnistu í Reykjavík. Færi ég
starfsfólki þar mínar bestu þakkir
fyrir umönnunina svo og frændfólki
mínu fyrir alla aðstoð og ræktar-
semi við elskulega frænku. Í fullri
trú á endurfundi eða það sem krist-
in kirkja kallar upprisu kveð ég með
kærleik og hjartans þökk.
Eg er þín syngur sólin
þá svífa burt skýin
þú ert ástkæra barnið
sem brosir og hlær.
Eg er þitt hvíslar vatnið
við vorgrænan bakkann
líknsöm er hönd þín
eg lauga þín sár.
Eg er þitt segir loftið
Vigfúsína Bjarnadóttir
✝ Vigfúsína Bjarna-dóttir, eða Sína,
eins og hún var jafn-
an kölluð, fæddist á
Fjallaskaga, ysta bæ
við Dýrafjörð norð-
anverðan, 2. nóv-
ember 1918. Hún lést
á Hrafnistu að
morgni 10. desember
síðastliðins og var
jarðsungin frá Foss-
vogskirkju 18. desem-
ber.
sem leikur um hvelið
þú ert ljósberi okkar
á kærleikans braut.
Eg er þín segir jörðin
þegar þarftu mín kæra
þú ert barn mitt og burð-
ur
ástkær blómstur og
mold.
Þegar vegferð er lokið
þegar vefur þig jörð
syngja vorfuglar himins
um Dýrafjörð.
Ingibjörg Bjarnadóttir.
Ég kynntist Sínu í gegnum sam-
eiginlega frænku okkar hana Rúnu
bróðurdóttur hennar. Hún þá orðin
gömul kona, ég tæpri hálfri öld
yngri og ég man að ég hugsaði að
svona myndi ég vilja eldast. Það var
hægt að ræða hvað sem var við
hana, hún var vel að sér í öllu held
ég, menningu og listum, uppeldis-
málum, heimspekilegum vangavelt-
um eða bara venjulegum dægurmál-
um. Hún hafði líka einlægan áhuga
á manneskjunni sem hún var að tala
við hverju sinni.
Myndarskapur var henni í blóð
borinn, ég hef ekki enn kynnst konu
af hennar kynslóð sem leggur flísar,
málar, lagar pípulagnir og gerir yfir
höfuð allt sem gera þarf á heimili,
en eins og hún sagði sjálf, „þegar
maður býr einn þá verður maður að
bjarga sér“.
Hún Sína var alltaf heilsuhraust,
því var það erfitt fyrir hana þegar
hún fór að verða hálfjafnvægislaus,
eins og hún orðaði það við mig. Hún
sagði mér sögu af skiptum sínum
við unga lækninn sem hún leitaði til
þegar einkennin byrjuðu: „Það er
ekki að spyrja að hrokanum í þessu,
hann sagði að ég væri bara orðin
gömul! Ég sagði að ég þyrfti nú
ekki lækni til að segja mér það og
hvort hann gæti verið svo vinsam-
legur að segja mér af hverju jafn-
vægið væri svona. Læknirinn teikn-
aði þá mynd af innra eyra og
útskýrði nákvæmlega hvað væri að
gerast sem hann hefði átt að gera
strax, annað er bara niðurlægj-
andi.“ Sína reyndi að halda sínu
striki, gekk um heima hjá sér með
því að styðja sig við húsgögn og
veggi en sló ekkert af gönguhrað-
anum. Hún nánast henti sér á milli
veggja! En það kom að því að hún
varð að láta í minni pokann. Þessi
sterka kona varð að viðurkenna að
hún væri of ósjálfbjarga til að búa
ein og flutti inn á Hrafnistu. Ég veit
að hún varð aldrei almennilega sátt
við það, ekki það að hún kvartaði,
það gerði hún aldrei, allavega ekki í
mín eyru, hún sagði mér að hún
hefði nú heldur kosið að fá bara að
fara en að verða svona ónýt.
Hún var ákaflega stolt af sínu
fólki og hýrnaði alltaf yfir henni
þegar talið barst að því. Ég veit að
þau lögðu sig fram um að láta henni
líða sem best. Ég votta ættingjum
öllum og öðrum aðstandendum sam-
úð mína.
Minning Sínu Bjarnadóttur mun
lifa. Ég veit að ég á eftir að halda
áfram að segja frá þessari sérstöku
konu.
Sigurveig Guðmundsdóttir
(Veiga).
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ók.)
Látin er í hárri elli föðursystir
mín Sína Bjarnadóttir. Það leita á
hugann leiftur af minningabrotum
liðins tíma. Mín fyrsta minning um
Sínu er af mér sitjandi í fanginu á
henni. Ég hef þá verið 5 eða 6 ára.
Við systkinin vorum þá nýbúin að
missa móður okkar og þótti lítilli
stúlku gott að kúra í hlýjum faðmi
Sínu. Faðmur Sínu var stór og
hjartahlýr og alltaf opinn þeim sem
þurftu á huggun og uppörvun að
halda. Seinna þegar ég hugði á
Kennaraskólanám fékk ég húsaskjól
hjá Sínu. Þar voru líka fyrstu tvö
árin frænkur mínar úr Eyjafirðin-
um, þær Þórlaug og Anna Rósa.
Sína var saumakona af Guðs náð
og allt lék í höndunum á henni. Hún
vann langan og strangan vinnudag á
saumastofunni Gefjun og síðar
Öll minningarkort – einn vefur
www.minningarkort.is
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma, dóttir og
systir,
HÓLMFRÍÐUR HELGADÓTTIR,
Auðbrekku,
Hörgárdal,
lést á Sjúkrahúsi Akureyrar fimmtudaginn
18. desember.
Útförin fer fram að Möðruvöllum í Hörgárdal
laugardaginn 27. desember kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Krabbameinsfélag Akureyrar.
Bernharð Arnarson, Þórdís Þórisdóttir,
Bergvin Þórir, Anna Ágústa, Ísak Óli,
Karin Thelma, Bernharð Spörn,
Sigríður Ketilsdóttir, Helgi Sigurjónsson
og systkini hinnar látnu.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
GUÐBJÖRG PÁLSDÓTTIR
frá Sólbakka,
Selfossi,
lést á Ljósheimum á Selfossi föstudaginn
19. desember.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju laugardaginn
27. desember kl. 11.00.
Páll Árnason, Benedikta Guðnadóttir,
Sigursteinn Steindórsson, Valgerður Kristinsdóttir,
Sigríður Þóra Yngvadóttir,
Ingibjörg J. Steindórsdóttir, Sveinbjörn F. Einarsson,
Gísli Steindórsson, Þóra Þórmundsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
DAGBJÖRT HANNA JÓNSDÓTTIR,
Silfurgötu 23,
Stykkishólmi,
lést á St. Franciskusspítalanum í Stykkishólmi
föstudaginn 19. desember.
Útförin fer fram frá Stykkishólmskirkju mánudaginn
29. desember og hefst athöfnin kl. 14.00.
Sigurður Amlin Kristjánsson,
Guðrún Alma Sigurðardóttir,
Rannveig Kristín Sigurðardóttir, Axel Garðar Hjartarson,
Selma Rós Amlin, Svanur Jóhannsson,
Guðmundur Jón Amlin,
Lea Rakel Amlin, Sigmar Tryggvason
og barnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og
langalangafi,
GUÐBJÖRN E. GUÐJÓNSSON
fv. kaupmaður,
Engjateigi 5,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti sunnu-
daginn 21. desember.
Fyrir hönd aðstandenda,
G. Hafsteinn Guðbjörnsson, Maj-Britt Kolbrún Hafsteinsdóttir,
Hilmar Guðbjörnsson, Sveinbjörg Einarsdóttir.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
MARGRÉT ÓLAFSDÓTTIR HJARTAR
frá Þingeyri,
lést á Vífilsstöðum föstudaginn 19. desember.
Þórður Eiríksson, Guðbjörg Haraldsdóttir,
Margrét Eiríksdóttir,
Edda Eiríksdóttir, Gunnar G. Smith,
Sigríður Eiríksdóttir, Þórarinn Eyþórsson,
Björk Eiríksdóttir, Curtis Olason,
Sæunn Eiríksdóttir, Gísli I. Gíslason,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.