Árdís - 01.01.1949, Síða 25

Ársrit Bandalags lúterskra kvenna
23
atríðin, sem hafa orðið á vegi minum bæði af eigin reynslu og við
kynningu við annara reynslu, þá finst mér borgara rétturinn, það
er verðmæti hinna dýpstu og dýrustu mannréttinda, vera eitt mesta
verðmæti þessarar jarðar. Það hafa komið fyrir þau augnblik, að
mér hefir fundist hann ganga næst sáluhjálpinni
Ég hefi séð fult hús af unglingum, allir fyrir innan fermingu
og jafnvel þeir daufgerðustu höfðu rjóðar kinnar og bálandi augu,
er kosningar voru á seyði, af áhuga fyrir því hver kæmist að.
Hin myndin er ungur maður sem tekið hefir á sig ábyrgð hjóna-
bands og heimilis, hann bregður sér ekkert þó honum sér sagt, að
nú sé búið að svifta hann atkvæðisrétti á vissu svæði. „Eg botna bara
ekkert í slíku“, verður honum að orði og hann er eins rólegur og
ekkert hafi í skorist.
Eg vona að það komi aldrei fyrir hjá mönnum af íslenzku bergi
brotnu, að þeir viti ekki um það, lögaldra, kvæntir heimilisfeður,
nvort þeir hafi atkvæðisrétt eða ekki.
Mannréttindin rista miklu dýpra í sál mannsins, en maður gerir
sér grein fyrir í daglegu lífi, og vel má það vera, að sami maður
sem ekkert veit um atkvæðisrétt sinn, ef hann stæði andspænis og
nógu nærri þeim virkileik, að hann hefði verið sviftur því, þá
þykir mér trúlegt að hann hefði vaknað eða raknað við.
Þegar frú Margrét Jónsdóttir Benediktsson setti á stofn og gaf
út kvennréttindablaðið, „Freyju,“ með hjálp manns sins hr. Sigfúsar
B. Benediktssonar, minnist ég þess að ég sá af tilviljun tvö blöð
minnast blaðsins, bæði gerðu það á mjög drengilegan hátt. Annað
var Sameiningin í ritstjórnartíð Dr. Jóns Bjarnasonar, hitt var stór-
blaðið Free Press, í ritstjórnartíð Dr. Dafoe. Báðir mennirnir hafa
skilið það, að á bak við litla blaðið, hjá fátæku fólki, var stórt mál.
Þökk og heiður sé Margréti og manni hennar fyrir baráttuna
fyrir athygli þessa máls.
Ef um það ræðir að konan leggi af mörkum til lífsins utan heim-
ilisins, þá, ef hún er vel hugsandi kona, mun hún gera það eftir
megni, með tilliti til heimilishagsins. Eg fyrir mitt leyti, er innilega
þakklát mörgum konum, sem hafa lagt mikið til lífsins einnig utan
heimilisins. Hvað sem það kann að hafa kostað þær, þá hafa þær
lagt svo mikinn og stórann skerf til lausnar konunni úr heimskuleg-
um viðjum og þar með útbreitt byrtuna yfir heiminum. Þær standa
' sérstakri fylkingu. Fjarska oft hafa þær staðið einar.