Árdís - 01.01.1949, Síða 42

40
ÁRDÍ S
Nýjung
Það var óvenjuleg kveðjuathöfn, sem haldin var sunnudag-
inn 9. janúar 1949 í St. Johns Presbyterian kirkjunni í Camas
Washingtonríki í Bandaríkjunum. Kveðjuathöfn þessi var haldin
fyrir ungan mann, Ralph Laird að nafni. Hann var einn af 14 há-
skólanemendum, er fórust í flugslysi vikuna áður. Flestum mun
minnisstætt að lesa um það slys þegar flugvél hrapaði í Seattle,
Wash., er leigð hafði verið til að flytja 27 stúdenta austur eftir
jólafrí þeirra hjá foreldrum og vinum á ströndinni.
Við þessa kveðjuathöfn í Camas, voru engin blóm, samkvæmt
ósk foreldra hins unga manns. Engin líkkista er gæti mint á hinn
limlesta líkama hans er sálin hafði kastað af sér sem gömlu fati.
í stað hins vanalega jarðarfaraforms las presturinn tuttugasta og
þriðja sálm Davíðs og faðir vor og las eftirfylgjandi bréf frá föður
hins unga manns:
Kœri JOHN! —
„Ég skrifa hér niður hugsanir okkar viðvíkjandi því hvaða
fyrirkomulagi við óskum eftir við kveðjuathöfnina:
Við héldum að við værum að kveðja Ralph fyrir sex mánaða-
tíma, eins og oft áður. Að þessu sinni hefir æðra vald breytt þeim
áætlunum okkar og hans; hann hefir nú lagt upp í aðra ferð, okkur
finnst áfangastaður hans sé fjarlægari en áður var. Þó getur vel
verið að svo sé ekki. Okkur finnst hann svo fjarlægur af því, að
nú getum við ekki skrifast á við hann né talað við hann og okkur
finnst líkindi til að lengra verði til samfunda en við hugðum þegar
við kvöddum hann.
Okkur virðist engin breyting vera á Ralph okkar þó hann hafi
nú yfirgefið hinn jarðneska líkama: Þó maður missi lim er hann
hinn sami og áður — hann hugsar, elskar og nýtur fegurðar nátt-
úrunnar sem fyr. Þó Ralph hafi nú mist alla sína limi — allan
líkama sinn er hann enn hinn sami alveg eins og hann hefði
verið ef hann hefði mist aðeins einn lim. Hann er ef til vill glaðari
og frjálsari en áður, eins og maður er á vorin þegar hann hefir
lagt til síðu hinn þunga vetrarfrakka, sem var honum nokkur byrði.
Við trúum því að guð gefi einstaklingnum tækifæri til þroska