Morgunblaðið - 05.01.2009, Side 29

dásamlega líf og getum nýtt okkur
það á ýmsa vegu, okkur, vinum og
fjölskyldu til hagsbóta. Það er bara
þannig að þegar kemur að seinni
hluta þess, þá koma ýmsir sjúk-
dómar og erfiðleikar inn í myndina
sem því miður geta stytt þessa
jarðvist okkar og þá þegar tími
ætti að gefast til að njóta barna og
barnabarna ásamt eiginkonu sinni.
Þannig var það með Sævar vin
minn, hann hafði svo mörg áform
og ætlaði að gera svo margt, en líf-
tíminn var honum of stuttur. Hon-
um tókst samt að gera ótal margt á
lífsleiðinni og láta gott af sér leiða
og þess minnumst við í dag, er við
kveðjum góðan dreng, sem öllum
vildi vel.
Ég þakka þann tíma sem við átt-
um saman í leik og annars á lífs-
leiðinni og geymi ég hjá mér marg-
ar góðar minningar um þennan
góða vin. Mig langar að ljúka með
orðum úr Spámanninum (Kahlil Gi-
bran).
„Þú skalt ekki hryggjast, þegar þú skilur
við vin þinn, því það sem þér þykir
vænst um í fari hans, getur orðið þér
ljósara í fjarveru hans, eins og fjall-
göngumaður sér fjallið best af sléttunni“.
Kæra Ragnheiður, börn og
systkini hins látna. Við hjónin
sendum ykkur öllum hugheilar
samúðarkveðjur og guð blessi ykk-
ur og styrki í sorg ykkar.
Sólmundur Tryggvi Ein-
arsson, Astrid Einarsson.
Lífið er dýrt, dauðinn þess borgun.
(Omar Kajan.)
Í dag verður borinn til grafar
góður vinur og nágranni til margra
ára, sögu- og hagleiksmaðurinn
Sævar Helgason. Við fórum saman
um langan veg, í útilegur, veiddum,
grilluðum og heyrðum sagðar góð-
ar sögur, en það sem mest var um
vert, við urðum vinir.
Síðan skildu leiðir, þú skapaðir
þín verk í hljóði meðan aðrir bárust
meira á. En þín minning mun lifa.
Já, lífið er dýrt, við vitum að þú
hefur átt erfiða daga undanfarið og
vissum að hverju stefndi, en þetta
er leið okkar allra.
Ragnheiður og fjölskylda, við
samhryggjumst af heilum hug og
biðjum afsökunar á þessum fátæk-
legu orðum.
Sigrún og Eiríkur.
Mig langar með fáeinum orðum
að kveðja hann Sævar frænda minn
sem var svo barngóður og hlýr.
Hann var algjörlega ómissandi á
ættarmótunum þegar við vorum lít-
il því Sævar var alltaf að finna upp
eitthvað skemmtilegt fyrir krakk-
ana. Kassabíla, rennibrautir, rólur
og alls konar leiki, ferðalög og sög-
ur. Hann gerði líka dúkkuhús og
ýmislegt fleira og þetta var ótrú-
lega vandað með öllum hugsanleg-
um smáatriðum. Hann gróf lamb í
holu á einu ættarmótinu, eitthvað
sem enginn hafði heyrt um þá og
grillaði líka einu sinni heilt lamb á
því stærsta grilli sem við höfðum
séð. Hann gerði þessar samkomur
að ævintýraheimi fyrir okkur.
Ég svo heppin að fá að kynnast
honum betur sem fullorðin mann-
eskja eftir að við Sigrún bjuggum í
London á sama tíma. Mér fannst
það lýsa honum best þegar ég hafði
beðið hann að koma með smá skyr
og stoðmjólk handa Freyju sem þá
var bara nokkurra mánaða. Sævar
kom með fulla tösku og þurfti
örugglega að borga helling af því
fyrir utan það að bera það alla leið
til okkar ásamt sínu eigin dóti, þá
nýstiginn uppúr veikindum. Hann
mátti ekki heyra á þakklæti minnst
eða hvað þá meira, þetta þótti hon-
um sjálfsagt. Hún litla frænka hans
þurfti sko að fá eitthvað almenni-
legt að borða, eitthvað íslenskt!
Þetta var Sævar fyrir mér, svo hlýr
og með svo ótúlega stórt hjarta.
Elsku Sigrún mín, Ragnheiður,
Siggi og Smári, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð og vona að þið
finnið styrk til þess að komast í
gegnum þessa erfiðu tíma.
Björg
Jónsdóttir.
Minningar 29
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 5. JANÚAR 2009
✝ Hanna EddaHalldórsdóttir
fæddist á Blönduósi
15. september 1958.
Hún lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 21. desember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Hanna Edda Gret
Pálsdóttir húsmóðir,
f. á Siglufirði 25.4.
1933, d. 2.9. 1989 og
Halldór H. Þor-
grímsson rafvirkja-
meistari, f. í Reykja-
vík 7. 9. 1933, d. 14.2. 2001.
Systkini Hönnu Eddu eru Margret
Anna, maki Hreinn M. Björnsson,
þau eiga 2 börn, Gyða Sigríður,
maki Sigurjón Bjarnason, þau
eiga 5 börn, Páll Einar, maki
Bára M. Sigurgísladóttir, þau eiga
4 börn, Gunnar Sveinn, maki
Svenny Helena Hallbjörnsdóttir,
þau eiga 4 börn, og Knútur Sæ-
berg, maki Valgerður Ólafsdóttir,
þau eiga 2 dætur.
Hanna Edda kynntist Jóni Agli
Sveinbjörnssyni og hófu þau sam-
búð í janúar 1999 og gengu í
hjónaband 1. janúar 2005. For-
eldrar hans eru Sveinbjörn Bárð-
dvaldi þar löngum hjá vinkonu
foreldra sinna, Stellu og Trausta
manni hennar. Þeirra börn voru
Hönnu Eddu ætíð sem systkini.
Að lokinni hefðbundinni skóla-
göngu hélt hún til Svíþjóðar og
síðan til Danmerkur og lærði
tækniteiknun. Þegar heim var
komið fór hún að vinna sem
tækniteiknari á verkfræðistofu,
hjá borgarverkfræðingi og síðar
hjá Landmælingum Íslands þar
til hún lét af störfum vegna veik-
inda sinna. Hanna Edda var
mjög listræn og skapandi strax
frá unga aldri. Síðar á lífsleið-
inni fór hún að sækja sér meiri
þekkingu í myndlist og liggja
eftir hana mörg geysifalleg mál-
verk. Hönnu Eddu var mjög um-
hugað um fjölskylduna og ekki
síst systkinabörn þeirra Jóns og
bar hag barnanna mjög fyrir
brjósti enda sóttu þau til hennar
og þótti undurvænt um hana.
Meðan heilsan leyfði mætti
Hanna Edda í Ljósið, stuðnings-
og endurhæfingarsamtök fyrir
krabbameinsgreinda og aðstand-
endur þeirra, þar vann hún að
hugðarefnum sínum, listinni.
Þær stundir gáfu henni mikið og
urðu fastur punktur í lífi hennar.
Hanna Edda kom alltaf í Ljósið
full af gleði og framleiddi hand-
verksmuni sem hún gaf fjöl-
skyldu og vinum.
Útför Hönnu Eddu verður
gerð frá Grafarvogskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.
arson flugumferð-
arstjóri, f. í Höfða í
Mývatnssveit 13.11.
1928, d. 20.3. 2005
og Bergþóra Bene-
diktsdóttir hús-
móðir, f. á Hofteigi
á Jökuldal, 30.4.
1927 og býr nú á
dvalarheimilinu
Droplaugarstöðum í
Reykjavík. Bræður
Jóns Egils eru:
Benedikt Geir, maki
Sólveig Jónsdóttir,
þau eiga 4 börn,
Bárður Arnar, maki Ingibjörg
Þórisdóttir, þau eiga 4 börn og
Gunnar Hrafn, maki Þórdís Þór-
arinsdóttir, þau eiga 4 börn.
Dóttir Hönnu Eddu og fóst-
urdóttir Jóns Egils er Hanna
Dóra, nemi á náttúrufræðibraut í
Menntaskólanum við Sund, f. 14.
mars 1992. Systkini hennar sam-
feðra eru Sara Björg og Ólafur
Valur. Hanna Dóra var auga-
steinn mömmu sinnar og var
henni stoð og stytta ásamt Jóni
Agli í veikindum Hönnu Eddu.
Hanna Edda flutti frá Blöndu-
ósi til Reykjavíkur 1964 en hafði
tekið ástfóstri við Blönduós og
Elsku systir mín og frænka þá
er komið að leiðarlokum. Við
kveðjum þig hér með nokkrum lín-
um. Hugsum til þín og rifjum upp
skemmtilegar stundir sem við átt-
um með þér.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Guð blessi og styrkji þá sem
horfa á eftir þér.
Lísa og Eydís Ósk.
Það var eins og gerst hefði í
gær, tárin sem féllu af hvörmum
okkar elskulegu vinkonu Eddu,
þegar dómurinn kom í upphafi,
lyfjameðferð. Hetjan hafði haldið
aftur af tárunum svo litla Hanna
Dóra sæi ekki þá djúpu sorg
mömmu sinnar, þar til fullorðin
birtist í dyrunum. En hetjan stóð
upp og hristi af sér allt til að halda
áfram að elska og njóta lífsins. Svo
kom hann Jón, þessi yndislegi
maður, inn í líf Eddu. Maðurinn
sem hún elskaði og hann sem elsk-
aði þær báðar, Eddu og Hönnu
Dóru. Lífið snerist á sveif með
þeim í nokkur ár. Yndislegar ferðir
saman um landið sitt, Jón gerði
allt fyrir þær. Gaf þeim nýtt líf,
nýja sýn. Ekki bara þeim Eddu og
Hönnu Dóru heldur okkur vinun-
um sem stóðum álengdar og fylgd-
umst með. Þvílík ást.
Hún Edda okkar var hetja
hversdagsins, hetjan sem barðist í
svo mörg ár, en var alltaf glöð, tal-
aði alltaf um framtíðina og lífið.
Hún var okkur sem eftir stöndum
hnípin, kraftmikil kona sem við
lærðum af, þó að yngri væri. Gleði
Eddu yfir öllu sem við kom vinum
hennar var kraftur sem fáum er
gefinn. Hún gaf svo mikið og vildi
allt fyrir alla gera. Hjá henni voru
hlutirnir alltaf ekkert mál. Hún
mátti ekkert aumt sjá, var sann-
kallaður vinur vina sinna. Hjá okk-
ur, engilinn okkar.
Áður en mennirnir komu inn í líf
okkar áttum við síðasta dag ársins
saman með dætrum okkar. Fal-
legar minningar koma fram í hug-
ann frá gamlárskvöldum liðinna
ára, fyrst niðri hjá Eddu og Hönnu
Dóru og svo færðum við okkur upp
í ris, til Margrétar og Hreins. Fal-
legasta myndin af þeim mæðgum,
Eddu og Hönnu Dóru, var frá einu
gamlárskvöldi uppi í risi á Lang-
holtsveginum. Mynd sem geymd
verður og römmuð inn, mynd af
fallegri konu með dóttur sína,
mynd af fallegri og góðri sál.
Ekki lét hún Edda okkar neitt
fara fram hjá sér, mætti ásamt
Jóni sínum í 60 ára afmæli Atla,
full af gleði og lífshamingju, við
saman með þeim. Þetta varð okkur
ógleymanleg stund. Uppi í bústað
daginn eftir í tertu, falleg og ham-
ingjusöm, falleg mynd af góðu
fólki. Í húsbílnum síðastliðið sumar
mætt að nýju, átti yndislega tíma
og leið vel á ferðalögum. Og vel að
merkja alltaf geislaði af henni lífs-
hamingjan, ákveðin í að taka eitt
skref í einu, en samt stór skref til
lífsins. Á milli okkar var sterkur
strengur sem enginn gat slitið.
Síðustu mánuðir voru henni erf-
iðir, en alltaf var spurt frétta af
okkur öllum, ekki síst Guðrúnu
Ernu, sem hún passaði um tíma og
var henni alltaf kær. Í síðustu
heimsókninni á líknardeildina var
ákveðið að hittast vikuna á eftir í
pitsuveislu með dætrum okkar,
þvílíkur kraftur. Því miður varð
ekki af þeirri veislu.
Öll börn, tengdabörn og barna-
börn okkar, sem hafa kynnst Eddu
vinkonu, senda Hönnu Dóru, Jóni
og fjölskyldu einlægar samúðar-
kveðjur og lúta höfði í virðing-
arskyni við látna hetju.
Margar eru perlurnar á vina-
bandi okkar, en fáir demantar. En
Edda vinkona okkar er demantur
sem skín hvað skærast á vinaband-
inu. Sofðu vært, elsku vinkona, þín
er sárt saknað.
Rannveig Sigurðardóttir
og Atli Gíslason.
Elsku Edda mín.
Síðustu daga hef ég gert lítið
annað en hugsa um þig og allar
yndislegu minningarnar sem ég á
með þér. Ég trúi ekki enn að þú
sért farin, að ég eigi ekki eftir að
sjá þig meira eða heyra röddina
þína, þú veist ekki hve oft ég hef
óskað þess að þetta væri allt vond-
ur draumur sem ég ætti eftir að
vakna upp af.
Alveg frá fyrstu minningum
mínum sem barn var Edda frænka
svo innvikluð í allt. Ef það var ein-
hver sem komst næst því að vera
mamma mín, á eftir minni eigin,
varst það þú, í hjarta mínu varstu
alltaf mamma númer 2 og þannig
verður það alltaf. Ég man þegar ég
reimaði skóna í fyrsta skiptið, al-
veg að springa úr stolti og þegar
ég lærði að hjóla án hjálpardekkja
varst þú með mér, alltaf svo til í að
hjálpa. Ég man þegar þú föndraðir
með mér í skólanum, allar sum-
arbústaðaferðirnar sem ég fékk að
fara með í og þegar ég mátti kalla
þig mömmu þegar við fórum í búð-
ir. Þú varst með í gleðinni og þú
straukst tárin burtu þegar ég grét
út af litlum hlutum eða stórum, frá
því ég var lítil stelpa og þangað til
ég fullorðnaðist. Þú varst alltaf til
staðar, alveg sama hvað, það varst
bara þú.
Ég gæti skrifað endalaust en orð
munu aldrei geta lýst hug mínum
til þín, til þess eru ekki til nógu
stór orð. En ég held að þú hafir
þekkt hjarta mitt og vitað hvað þú
varst alltaf í miklu uppáhaldi hjá
mér og hvað mér þótti vænt um
þig.
Við kveðjumst í bili en ég trúi að
í hvert skipti sem ég hugsa til þín
verðir þú hjá mér. Ég mun gráta
þig því þú varst gleði mín en ég
lofa að gleyma ekki að brosa og
hlæja líka því þú myndir vilja sjá
hamingju en ekki sorg. Eins og
Spámaðurinn sagði –
En þegar þið hlæið og syngið með glöð-
um hug lyftist sál mín upp í mót, til
ljóssins. Verið glöð og þakklát fyrir allt
sem lífið gefur. Og ég, þótt látinn sé, tek
þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
Ég mun varðveita þessi orð.
Ég bið til guðs
að sólargeislar himnanna faðmi þig hlýju
sinni,
að stjörnurnar lýsi þér leiðina
og að himnanna englar umvefji þig ást
sinni
– að eilífu.
Megi góður Guð gefa Hönnu
Dóru og Jóni styrk á þessum erf-
iðu stundum og fjölskyldunni allri.
Þín
Sigrún Edda.
Edda frænka hefur ávallt verið
okkur kær. Þú hefur alltaf verið
stór hluti af okkar lífi. Þið mamma,
systir þín, hafið alltaf verið nánar
og með ykkur hefur verið mikill
kærleikur. Þú umvafðir okkur
hlýju og umhyggju alla þína tíð og
við höfum átt með þér margar góð-
ar stundir. Þú varst alltaf áhuga-
söm um hvað við systkinin vorum
að fást við. Það var gaman að ræða
við þig um daginn og veginn. Oft á
tíðum hafðirðu sterkar skoðanir og
varst óhrædd við að láta þær í ljós.
Þegar svo bar undir vorum við
ekki alltaf sammála, en það var
alltaf gaman að rökræða hlutina og
enduðu umræðurnar oftar en ekki
í hlátrasköllum.
Elsku frænka, þú barðist eins og
hetja í þínum veikindum og það
var aðdáunarvert hvernig þú gast
tekist á við hlutina með þínu ein-
staka æðruleysi, jákvæðni og
bjartsýni. Við kveðjum nú hana
elsku Eddu og þökkum fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum
með þér elsku frænka. Megi guð
gefa Hönnu Dóru, elsku dóttur
þinni, Jóni Agli, systkinum þínum
og öðrum ástvinum styrk á þessum
erfiðum tímum.
Íris Björk Hreinsdóttir
og Pálmi Aðalbjörn
Hreinsson.
Elsku Edda mín. Það er svo
margt sem ég get sagt en samt er
ég orðlaus yfir að þurfa að kveðja
þig svona snemma. Þú áttir eftir
að gera svo margt og talaðir alltaf
um það hvað þú ætlaðir að gera
þegar þú yrðir nú gömul. Ég bara
þekki ekki lífið án þín, þar sem við
höfum þekkst alla okkar ævi, frá
því við vorum bara litla stelpur á
Blönduósi, þar sem þú bjóst hjá
Stellu og Trausta sem þú kallaðir
alltaf mömmu og pabba. Við höfum
alla tíð gengið saman í gegnum
súrt og sætt, sorg og gleði, að-
allega gleði, ferðast mikið saman
bæði erlendis og hér heima, þó að-
allega hér heima með okkar fjöl-
skyldum, þar sem það var okkar
aðaláhugamál. Þú málaðir og
föndraðir mikið og það eru sem
betur fer til margar fallegar mynd-
ir eftir þig, og það sem ég á eftir
þig er það dýmætasta sem ég á.
Margar góðar minningar
í mínu hjarta geymi
þegar elsku Edda var
enn í mínum heimi.
Ótal stundir okkar hér
er mér ljúft að muna
ég vil þakka alla þér
ævi-vináttuna.
Elsku Jón Egill, Hanna Dóra,
systkin og fjölskyldur ykkar,
megi guð styrkja ykkur.
Anna Valgarðsdóttir.
Elsku besta Edda mín, mig setti
hljóða um stund þegar ég fékk
fréttir af andláti þínu, það er sárt
að missa þig í blóma lífsins. Þú
hefur verið svo ótrúlega dugleg og
unnið hvern sigurinn af öðrum
þessi ár sem þú hefur barist við
veikindi þín, kannski er það þess
vegna sem mér finnst svo óraun-
verulegt að ég muni ekki hitta þig
aftur hér í þessu lífi.
Ég man þegar við kynntumst
fyrst sem unglingsstúlkur á
Blönduósi, og endurnýjuðum síðan
kynni okkar hér í Reykjavík.
Þarna vorum við fjórar vinkonur
sem héldum hópinn og áttum
margar góðar stundir saman. Síðar
breyttist stelpuhópurinn þar sem
makar okkar bættust í hópinn og
styrktust því kynnin á annan veg.
Þar sem vinahópurinn hefur oft átt
góðar stundir saman á ferðalögum,
naust þú þín allra best, því þú
elskaðir að ferðast og að vera úti í
náttúrunni og það var aðdáunar-
vert að sjá þig njóta ferðalaga
þinna þrátt fyrir þverrandi þrek.
Það var stundum eins og þú fengir
aukinn kraft þegar þú komst út í
góða veðrið og náttúruna.
Þér var margt til lista lagt, mál-
aðir margar fallegar myndir og
vannst föndurvinnu af ýmsu tagi.
Þú varst góður og tryggur vinur
með mikla réttlætiskennd. Það var
alltaf gott að heyra í þér og að
koma á heimili þitt og fjöskyldu
þinnar. Þú eignaðist yndislega
dóttur, hana Hönnu Dóru sem var
gimsteinninn þinn. Einnig hefur
Jón Egill eiginmaður þinn staðið
sem klettur þér við hlið til síðasta
dags. Það var gaman að sjá þig
halda upp á fimmtugsafmæli þitt í
september, þar sem þú varst svo
hress og ánægð.
Takk fyrir að fá að kynnast þér
elsku Edda og takk fyrir allar ynd-
islegu stundirnar kæra vinkona.
Guð blessi þig, hvíl þú í friði.
Elsku Jón, Hanna Dóra og aðrir
ástvinir, megi Guð vaka yfir ykkur
og styrkja í missi ykkar.
Undir háu hamrabelti
höfði drúpir lítil rós.
Þráir lífsins vængja víddir
vorsins yl og sólarljós.
(Guðm. Halldórsson.)
Árdís, Þór
og fjölskylda.
Hanna Edda
Halldórsdóttir