Morgunblaðið - 27.02.2009, Page 27

Morgunblaðið - 27.02.2009, Page 27
Minningar 27 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. FEBRÚAR 2009 drengur og félagi er genginn. Bless- uð sé minning hans. Eggert Jónasson. „Dáinn, horfinn!“ – Harma-fregn! Hvílíkt orð mig dynur yfir! En ég veit, að látinn lifir; Það er huggun harmi gegn.“ Ljóðlínur Jónasar Hallgrímsson- ar í upphafi kvæðisins „Eftir Tómas Sæmundsson“ hafa verið ofarlega í huga mínum eftir að fregnin um andlát samkennara og góðs vinar, Ingólfs Sigurðssonar, barst okkur í Menntaskólanum í Kópavogi. Það hefur myndast stórt skarð í sam- hentan hóp starfsmanna skólans, skarð sem aldrei verður brúað. Allt frá árinu 1996 þegar verk- nám matvælagreina kom inn í skól- ann, var ljóst að þar kom inn góður hópur mikilhæfra fagmanna. Ing- ólfur vann strax hug og hjörtu þeirra sem fyrir voru, það velktist enginn í vafa um óþreytandi áhuga hans og elju við að byggja upp framúrskarandi bakaradeild innan skólans. Ingólfur var snillingur í öllu sem laut að bakstri og súkku- laðigerð og hann kunni að miðla þekkingu sinni til verðandi bakara á jákvæðan og uppbyggjandi hátt. Hann var ekki aðeins góður fag- maður heldur ekki síður listamaður á sínu sviði og naut mikillar virð- ingar fyrir. Við samstarfsfólkið í MK fengum ótal tækifæri til að dást að verkum hans og gæða okkur á kræsingum úr hans smiðju. Ógleymanleg eru námskeið þar sem hann leyfði okkur að skyggnast inn í ævintýraheim súkkulaði- og kon- fektgerðar. En það var maðurinn Ingólfur sem markaði sterkust sporin í huga okkar sem eftir erum. Hann bar með sér ómælda hlýju í viðmóti, það var gott að spjalla við hann og það var ávallt auðfundið að það sem hann sagði var sagt af heilum hug. Hann hafði svo ótal margt til brunns að bera en meðal þess sem heillaði mig hvað mest var falleg söngrödd hans enda söng hann ár- um saman í Karlakór Reykjavíkur. Við áttum þar sameiginlegt áhuga- mál og það var alltaf gott á hátíð- arstundum að standa nálægt honum þegar sungið var. Andlegur styrkur hans kom ekki síst fram á síðastliðnu ári í veik- indum hans, hann sagði okkur hisp- urslaust frá stöðunni en sló síðan ætíð á létta strengi og bjartsýni. Mig langar að vitna í orð hans úr bréfi sem ég fékk frá honum s.l. nóvember: „Ég er svo sem alltaf að glíma við veikindin en maður verður bara að taka því eins og hverju öðru verkefni. Maður tekur bara einn dag fyrir í einu. Svo er ég líka í svo frábærlega skemmtilegu verkefni öðru sem hjálpar með að gleyma öllu neikvæðu, nefnilega afahlut- verkinu. Það er ótrúlega dýrmætt að fá að fylgjast með litlu afa- stelpunni dafna og þroskast. Hún er alveg yndisleg.“ Hann kom með litlu afastelpuna sína Kamillu Sif á jólaball skólans og þar leyndi sér ekki hversu kært var á milli þeirra. Ég vona að hún eigi síðar meir eftir að lesa þessi orð hans og leita einhverrar hugg- unar í þeim. Fjölskyldunni allri færi ég mínar innilegustu samúðarkveðj- ur og kveð minn kæra vin Ingólf með djúpum söknuði. Með síðustu ljóðlínum í kvæði Jónasar bið ég Ingólfi Guðs blessunar. Flýt þér, vinur, í fegra heim; krjúptu að fótum friðarboðans og fljúgðu á vængjum morgunroðans meira að starfa guðs um geim. Með virðingu og þökk fyrir allt, María Louisa Einarsdóttir. Stórt skarð er höggvið í vinahóp- inn, góður og dýrmætur vinur okk- ar, hann Ingó, er farinn frá okkur, sorgin og söknuðurinn er mikill. Við erum ósátt við lífið þessa dagana, finnst það vera svo óréttlátt en því miður fær maður því ekki breytt. Við höfum setið og skoðað gamlar og nýjar myndir af öllum ferðunum okkar og samveru, rosalega erfitt en líka gott. Þar er af mörgu að taka, allar veiði- og sumarbústaða- ferðirnar, söngur og gítarspil, mat- ur og eðalvín og ekki gleyma öllum danssporunum. Við eigum svo margar og yndislegar minningar um þig, elsku Ingó, þær minningar tekur enginn frá okkur og er gott að eiga núna. Elsku hjartans Birna, Laufey Sif, Bjarni Grétar og aðrir aðstandendur, sorg ykkar og missir er mikill, við biðjum Guð um að gefa ykkur styrk og stuðning. Elsku Ingó, við erum svo þakklát fyrir að hafa átt ykkur Birnu sem vini í öll þessi ár og við munum hlúa að henni eftir bestu getu. Minning þín mun lifa í hjörtum okkar. Hvíl í friði, minn kæri. Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinirnir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. Grátnir til grafar göngum vér nú héðan, fylgjum þér, vinur. Far vel á braut. Guð oss það gefi, glaðir vér megum þér síðar fylgja’ í friðarskaut. (Vald. Briem.) Anders og Hanna Fríða. Kæri vinur. Það er með miklum trega og söknuði að ég kveð þig hinstu kveðju. Guð gefur og Guð tekur, því hef ég svo sannarlega fengið að kynnast við að missa þig, Ingó minn. Þú barðist hetjulegri baráttu við þennan ógurlega sjúkdóm sem þú greindist með fyrir rúmu ári. Neitaðir að gefast upp, eins og þín var von og vísa og barðist fyrir lífi þínu fram á síðustu stundu. Mér eru í fersku minni okkar fyrstu kynni. Glaðhlakkalegur og með bros á vör tókst þú á móti mér í Laugarneskirkju um árið þegar strákarnir okkar, Bjarni og Tryggvi sungu með Drengjakór Laugarnes- kirkju. Þú varst góður formaður foreldrafélagsins og skipulagðir ferð kórsins til Austurríkis af ein- urð og festu. Í þeirri ferð fann ég að þú varst skipulagður og ákveðinn en umfram allt traustur og góður vin- ur. Síðan lágu leiðir okkar saman í Karlakór Reykjavíkur. Skær og björt 1. tenórs rödd þín í kórnum var eftirtektarverð. Það skarð verð- ur erfitt að fylla. Vináttan styrktist ár frá ári og við Þura eigum eftir að sakna sam- verustunda með þér og Birnu. Ógleymanlegar ferðir með kórnum til Kanada, Þýskalands, Austurríkis og nú síðast til Færeyja verða mér í fersku minni. Myndirnar mínar af þér í góðra vina hópi ylja mér um hjartarætur. Þú varst mikill gleði- gjafi á góðri stundu og sannur vinur vina þinna. Ósérhlífni þín í minn garð þegar á bjátaði er mér kær. Fyrir það vil ég þakka þér. Kveðjustund er runnin upp. Elsku Birna mín, Bjarni, Laufey og fjölskylda, missir ykkar er mikill. Ég bið góðan Guð að styrkja ykkur. Hvíl í friði. Þinn vinur, Valdimar K. Guðlaugsson. Vináttan er okkur öllum mikil- væg. Við minnumst Ingólfs með bros á vör. Hópurinn okkar, nokkrir félagar úr Karlakór Reykjavíkur ásamt eiginkonum, varð til í Am- eríkuferð kórsins árið 2000. Við hittumst nokkrum sinnum á ári í morgunmat hvert hjá öðru og alltaf hefur verið til siðs að „taka Gam- mel“. Eitt eftirminnilegasta boðið var haldið hjá Ingólfi og Birnu, þeg- ar ljósmyndari frá Gestgjafanum kom og tók myndir af okkur. Við höfum brallað margt saman. Fórum til Kaupmannahafnar og heimsóttum GD-verksmiðjuna, villt- umst og gengum eftir þjóðveginum í svarta þoku. Ógleymanleg ferð. Eitt árið skelltum við okkur í konfektgerð, öll saman með Ingó við stjórnvölinn. Allir voru önnum kafnir við undirbúning jólanna en við fundum tíma þann 21. desem- ber, ekkert mál, bara gaman. Á afmælisdegi eins félaga lædd- umst við í garðinum eldsnemma að morgni og Ingó spilaði á trompetinn sinn og við sungum. Við höfum hlegið mikið saman og eigum minningar um allar góðu stundirnar. Nú lútum við höfði, söknuðurinn er mikill. Elsku Birna og fjölskylda, inni- legar samúðarkveðjur, minningin um góðan dreng lifir í hjörtum okk- ar. F.h. GD-hópsins, Þuríður Ágústsdóttir. Stuttri en snarpri baráttu við ill- vígan sjúkdóm lauk í síðustu viku þegar Ingó kvaddi okkur. Þótt ljóst væri hvert stefndi var ekkert okkar tilbúið, kannski verður maður aldrei tilbúinn að sjá á bak góðum vin eins og Ingó. Ingó, sem alltaf var manna sprækastur, var orðinn þreyttur eftir erfiða baráttu, baráttu sem kostaði hann svo mikla orku og kraft. En hann barðist, hvað hann barðist. Ingó var líka maður sem gafst ekki upp fyrr en í fulla hnef- ana. Maður sem var alltaf tilbúinn til að leggja mikið á sig fyrir aðra, alltaf boðinn og búinn að aðstoða aðra, hafði alltaf tíma til að aðstoða, hlusta eða ráðleggja. Þau eru djúp sporin sem Ingó hefur markað í líf okkar allra. Minningarnar streyma fram. Minn- ingar um góðar stundir í heima- húsum, í útlöndum og í sumarbú- stöðum þar sem hann hélt uppi fjörinu með gítarleik og söng. Minn- ingar um sorgir og sigra. Minningar um góðan dreng. Ingó var mikil félagsvera og fannst fátt skemmtilegra en að fara á góða tónleika með Birnu sinni. Hann var söngelskur, sífellt syngj- andi enda meðlimur í Karlakór Reykjavíkur. Það er erfitt að sleppa takinu á svona yndislegum dreng. Það er erfitt að vita til þess að Kamilla Sif, afastelpan sjálf, eigi eftir að missa af svo mörgum góð- um stundum með Ingó afa. Ekki síður verður erfitt fyrir elsku Birnu systur að horfa á eftir Ingó sem ekki var aðeins eiginmaður hennar, heldur og besti vinur og sálufélagi. Laufey Sif og Bjarni Grétar sjá líka á eftir frábærum pabba og þeirra helstu stoð og styttu í gegnum árin. Ég lít í anda liðna tíð, er leynt í hjarta geymi. Sú ljúfa minning – létt og hljótt hún læðist til mín dag og nótt, svo aldrei, aldrei gleymi. (Halla Eyjólfsdóttir) Elsku Birna, Laufey Sif, Bjarni Grétar, Kalli, Beta og Kamilla Sif. Guð gefi ykkur styrk á þessum erf- iðu tímum. Kristjana Sif Bjarnadóttir, Steingrímur Sævarr Ólafsson og börn. Kveðja frá raddfélögum Þau ljós sem skærast lýsa, þau ljós sem skína glaðast þau bera mesta birtu en brenna líka hraðast og fyrr en okkur uggir fer um þau harður bylur er dauðans dómur fellur og dóm þann enginn skilur. (Friðrik Guðni Þórleifsson) Í dag, svo allt of fljótt, þurfum við að kveðja Ingólf Sigurðsson í hinsta sinn. Hann var nýjum söngmönnum leiðbeinandi og góð fyrirmynd, en síðar félagi og vinur. Ingólfur var mikil félagsvera og var ávallt reiðubúinn til að taka þátt í starfi kórsins. Hann var alltaf hress og hreif aðra með sér í gleði og fersk- leika. Ingólfs er sárt saknað, en minningin um góðan dreng lifir í hjörtum okkar. Við vottum Birnu eiginkonu hans, börnum og öðrum aðstandendum okkar innilegustu samúð. Félagar í 1. tenór, Jón Ingvar Valdimarsson raddformaður. Hinsta kveðja til góðs vinar. Það eru okkur hjónum mikil forréttindi að hafa kynnst Ingó og átt með hon- um og henni Birnu okkar margar góðar stundir í gegnum árin sem við munum geyma í hjarta okkar. Við kynntumst ung, fylgdumst hvort með öðru flytja úr foreldra- húsum, eignast fyrstu íbúðina, gift- ast og eignast börn. Með árunum jókst vinátta okkar og ekki spillti fyrir að búa í göngufæri við hvort annað. Okkur var alltaf vel til vina og margt brallað á lífsleiðinni, ógleym- anlegir veiðitúrar sem við félagar fórum saman, ferðalögin innan- lands, þ.á.m. árlegu ferðirnar með Karlakórnum og AM open. Ofarlega í huga okkar er Króat- íuferðin þar sem við áttum tvær yndislegar vikur saman. Það er ekki sjálfgefið að eignast góðan vin eins og Ingó. Hann var einstakur félagi og hafði góða nær- veru, hann var fjölhæfur og margt til lista lagt, var mikill fagurkeri, gourmet og listamaður þegar kom að baksturs- eða matargerð. Söng- fugl var hann mikill og ósjaldan sem röddin var þanin og þá var alltaf stutt í gítarinn. Elsku Birna, Laufey Sif, Bjarni Grétar, og aðrir ástvinir, megi æðri máttarvöld veita ykkur styrk á þessum erfiðu tímum. Golli minn, takk fyrir að vera vin- ur okkar, þín verður sárt saknað. Við elskum þig. Þínir vinir, Atli og Brynja. Með þessum fátæklegu línum vil ég fá að kveðja góðan dreng, Ingólf Sigurðsson. Vorið 1996 lágu leiðir okkar Ingólfs fyrst saman. Báðir að byrja að vinna á nýjum vinnustað í Hótel- og matvælaskólanum í MK þar sem við höfðum verið ráðnir fagstjórar, Ingólfur í bakstri og ég í framreiðslu. Á þessum tíma og alla tíð er við störfuðum saman áttum við gott samstarf. Ingólfur hafði óbilandi áhuga á fagi sínu og reyndar þeim fögum sem bakarar eiga að læra til fulln- ustu síns fags. Hann var einnig mjög lipur á allt er varðaði tölvu- vinnslu. Ingólfur var ekki aðeins að semja og staðfæra námsefni sinnar greinar heldur vann hann með öðr- um kennurum bæði í tungumálum og öðrum greinum að sameiginleg- um námsþáttum er sneru að hans námsgrein og öðrum námsgreinum. Við kölluðum hvor annan ætíð Nafna. Kom til að þegar við hófum störf í skólanum, báðir lágvaxnir og ögn búttaðir, þá var fólk oft að rugla okkur saman og tókum við þetta upp í hálfkæringi og var það til þess fallið að rugla fólk enn meira í ríminu. Enn í dag eru uppi spurningar um af hverju við værum nafnar. Ingólfur fór margar ferðir með nemendum í keppni erlendis á veg- um evrópskra skóla í hótel- og mat- vælagreinum. Fór ég með í fyrstu ferð af þessu tilefni. Var gott að vera með Ingólfi í þessu verkefni og öðrum og í lok keppni kom í ljós að sigurvegari var nemandi í bakstri frá Íslandi. Var þetta upphaf að mikilli sigurgöngu nemenda skólans í þessari keppni undir stjórn Ingólfs og hefur margsinnis verið unnið til verðlauna í þessum keppnum síðan. Ingólfur var mikill söngmaður og þegar við hjónin giftum okkur á haustdögum 1998 var það okkur mikil ánægja og heiður að þegar við í fámennum hópi gengum út úr kirkjunni þá var nafni minn þar mættur ásamt harmonikkuleikara og söng lag til okkar sem við hjón eigum enn og fylgir okkur. Ég kveð hér góðan vin og sam- starfsfélaga. Stórt skarð er nú í röð- um okkar verknámskennara við hótel- og matvælasvið MK. Ég mun heiðra minningu um góðan dreng, vin og vinnufélaga. Guð blessi minn- ingu þína, kæri vinur. Ég sendi þér, kæra Birna, Laufey og Bjarni, og fjölskyldu Ingólfs, mínar innilegustu samúðarkveðjur. Megi Guð vera ykkur huggun í sorg ykkar. Baldur Sæmundsson. Meira: mbl.is/minningar ✝ Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma, ANNA SIGURÐARDÓTTIR frá Brekku Norðurárdal, til heimilis á Kveldúlfsgötu 6, Borgarnesi, sem andaðist að morgni mánudagsins 23. febrúar, verður jarðsungin frá Reykholtskirkju laugardaginn 28. febrúar kl. 13.00. Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Dvalarheimili aldraðra Borgarnesi. Innilegar þakkir færum við starfsfólki dvalarheimilisins og öllum þeim sem sýnt hafa stuðning og hlýhug í veikindum hennar. Þorsteinn Þórðarson, Sigurbjörg Þorsteinsdóttir, Árni Þór Sigurðsson, Þórður Þorsteinsson, Agnes Agnarsdóttir, Þorsteinn Þorsteinsson, Guðbjörg Sólveig Sigurðardóttir, Gunnar Þór Þorsteinsson, Íris Inga Grönfeldt, Þórhildur Þorsteinsdóttir, Elvar Ólason og barnabörn. ✝ Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi, HALLDÓR B. STEFÁNSSON, Lautasmára 3, Kópavogi, lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ miðvikudaginn 25. febrúar. Hallgerður Pálsdóttir, Ólafur Halldórsson, Auður Sigurðardóttir, Páll Halldórsson, Sólveig Ásgrímsdóttir, Ásta Halldórsdóttir, Einar Erlendsson, Elín Ýrr Halldórsdóttir, Kristján M. Baldursson, Ólöf Eir Halldórsdóttir, Jenni Guðjón Clausen, barnabörn og barnabarnabörn.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.