Morgunblaðið - 23.03.2009, Blaðsíða 26

✝
Þökkum auðsýndan samhug og hlýju vegna fráfalls
ástkærrar móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
LIV SYNNØVE FOSS-ERIKSEN
ÞORSTEINSSON,
sem lést sunnudaginn 8. mars.
Ellen M. Ingvadóttir, Þorsteinn Ingi Kragh,
Gyða M. Ingvadóttir, Sigþór G. Óskarsson,
Kristín Ingvadóttir, Einar V. Tryggvason,
barnabörn og barnabarnabörn.
26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 23. MARS 2009
✝ Róbert Bjarnasonfæddist á Sól-
vangi í Hafnarfirði
10.7. 1964. Hann lést
á Landspítalanum
12.3. sl. Foreldrar
hans eru Bjarni Sæv-
ar Róbertsson frá
Hafnarfirði, f. 18.9.
1946, og Nanna Guð-
rún Ásmundsdóttir
frá Akureyri, f. 25.8.
1946. Yngri systur
Róberts eru Guðrún,
f. 4.7. 1965, Þórlaug,
f. 12.4. 1967, Kristín,
f. 29.3. 1968, og Lísa, f. 8.12. 1969.
Róbert var í sambúð með Deliu
Kristínu Howser. Dóttir þeirra er
Lilja Guðrún, f. 13.1. 1985. Þau slitu
samvistir.
Róbert hóf sambúð 1990 með
Önnu Sigríði Þorkelsdóttur, f. 28.6.
1964. Þau giftu sig 1.1. 2004. Börn
þeirra eru Arnar, f. 11.2. 1995,
Daði, f. 17.3. 1998, og
Bryndís, f. 6.6. 2000.
Róbert Bjarnason
gekk í Víðistaðaskóla.
Hann lauk tveimur
árum í Flensborg. Út-
skrifaðist með skip-
stjórnarpróf úr Stýri-
mannaskólanum í
Reykjavík árið 1987.
Hann var til sjós um
tíma. Fór síðan í Lög-
regluskólann og út-
skrifaðist þaðan 1990.
Hann hóf nám í við-
skiptafræði við Há-
skólann í Reykjavík árið 2005.
Hann hóf störf hjá lögreglunni 1987
og vann þar í slysarannsóknadeild,
rannsóknadeild og efnahags-
brotadeild til 2007. Síðustu tvö árin
hefur hann unnið hjá Sjóvá.
Róbert verður jarðsunginn frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 23.
mars, kl. 13.
Ég bíð þess enn að einhver komi og
veki mig af þessum vonda draumi því
það er mér svo fjarstætt að þú sért
farinn frá mér.
Þær minningar sem ég á um þig
rifjast upp hver af annarri og hver
annarri betri. En það sem er sárast er
tilhugsunin um að þú eigir aldrei eftir
að sjá mig útskrifast úr háskólanum,
að börnin mín eigi aldrei eftir að fá að
kynnast afa sínum, að þú eigir aldrei
eftir að leiða mig upp að altarinu, að
ég eigi aldrei eftir að fá að faðma þig
og kyssa á kinn og segja þér hversu
mikið ég elska þig. Það var svo margt
sem ég átti eftir að gera með þér
elsku pabbi minn og svo margar
minningar sem við áttum eftir að búa
til saman. Núna verð ég að sætta mig
við að þú munir einungis gera þessa
hluti með mér í hjarta mínu því ég
veit að þú munt ávallt fylgja mér
hvert sem ég fer og styðja mig heils
hugar eins og þú varst vanur að gera í
lifanda lífi. Eftir stöndum við Anna,
Arnar, Daði og Bryndís og varðveit-
um alla þá yndislegu tíma sem við átt-
um með þér. Við lærum að lifa upp á
nýtt, með þig í hjarta okkar en ekki
okkur við hlið.
Ég elska þig pabbi minn. Þín dótt-
ir,
Lilja Guðrún.
Að hugsa til baka sú hugmynd er skýr
hjartað það veit sínu viti.
Brjóstið það geymir sem í okkur býr
og minningar líf okkar liti.
Með björtum hug og brosinu breiða
berlega við minnumst þín.
Nefnum þitt nafn og án nokkurs leiða
notaleg birtan hún við okkur skín.
Ætíð þú minnist og ávallt það vissir
að elskaður varstu og dáður.
Ástin og lífið í huganum kyssir
þó ekkert sé eins og áður.
Þínar stundir nú þökkum við
það sem er að baki.
Vasklegt og vakandi englalið
vel á móti þér taki.
(JG)
Elsku bróðir, stórt skarð hefur nú
verið höggvið í systkinahópinn okkar.
Við biðjum góðan guð að styrkja
Önnu, börnin, mömmu og pabba á
þessum erfiðu tímum. Takk fyrir allar
góðu stundirnar sem þú gafst okkur.
Þínar systur
Guðrún, Þórlaug,
Kristín og Lísa.
Sumum atvikum í lífinu gleymir
maður aldrei. Það á við um það þegar
ég sá Robba í fyrsta skipti. Um það
bil að setjast í sætið mitt í Hafnar-
fjarðarbíó þegar ég leit við og sá
þennan myndarlega strák í dökkbláu
hermannaúlpunni. Þarna upphófst
vinátta sem nú hefur varað í tæp 30
ár. Og það sem er mér efst í huga
núna er þakklæti. Þakklæti fyrir að fá
að vera hluti af lífi Robba í allan þenn-
an tíma.
Við afrekuðum margt. Eignuðumst
yndislega dóttur sem hefur verið stolt
okkar og gleði í 24 ár, hófum búskap,
kláruðum nám og hófum okkar
starfsferla. Áttuðum okkur svo á að
við vorum miklu betri vinir en sam-
býlingar og því skildi leiðir. Þrátt fyr-
ir það rofnuðu ekki tengslin og voru
allar mikilvægar ákvarðanir varðandi
dóttur okkar teknar í sameiningu.
Minnisstætt er þegar við sátum með
tárvot augu og horfðum á litlu snúll-
una okkar hefja sína skólagöngu.
Robbi var lánsamur í sínu lífi.
Eignaðist yndislega eiginkonu í Önnu
sem hefur reynst Lilju Guðrúnu vel
og hefur hún ávallt átt tryggan sama-
stað hjá þeim. Börn Önnu og Robba –
Arnar, Daði og Bryndís eru systur
sinni kær og standa þau nú þétt sam-
an í sorginni.
Hubert Humphrey sagði eitt sinn
að besta gjöf lífsins væri vináttan. Og
það var gjöf sem Robbi gaf ekki ein-
göngu mér heldur móður minni. Hún
sér nú á eftir kærum vini sem alla tíð
hélt tryggð við hana. Börnin mín, Vig-
dís Ósk og Tómas Geir, mættu alltaf
hlýju og væntumþykju hjá Robba,
hlýlegt klapp á kollinn og spurt um
hvað væri verið að bralla. Það lýsir
Robba best að hann vildi öllum vel og
aldrei heyrði ég hann tala illa um
nokkurn mann. Traustur og áreiðan-
legur og alltaf tilbúinn að gefa góð
ráð, hvort sem það var um kaup á
vetrardekkjum eða hvar væri best að
tjalda á ferð um landið. Sárt finnst
mér að hugsa til þess að eiga aldrei
eftir að deila kaffibolla með vini mín-
um og spjalla um allt og ekkert.
Við andlátsfregn þína,
allt stöðvast í tímans ranni.
Og sorgin mig grípur,
en segja ég vil með sanni,
að ósk mín um bata þinn,
tjáð var í bænunum mínum,
en Guð vildi fá þig,
og hafa með englunum sínum.
Við getum ei breytt því
sem frelsarinn hefur að segja.
Um hver fær að lifa,
og hver á svo næstur að deyja.
Þau örlög sem við höfum hlotið,
það verður að skilja.
Svo auðmjúk og hljóð,
við lútum að frelsarans vilja.
Þó sorgin sé sár,
og erfitt er við hana að una.
Við verðum að skilja,
og alltaf við verðum að muna,
að Guð hann er góður,
og veit hvað er best fyrir sína.
Því treysti ég nú,
að hann geymi vel sálina þína.
Þótt farin þú sért,
og horfin ert burt þessum heimi.
Ég minningu þína,
þá ávallt í hjarta mér geymi.
Ástvini þína, ég bið síðan
Guð minn að styðja,
og þerra burt tárin,
ég ætíð skal fyrir þeim biðja.
(Bryndís Halldóra Jónsdóttir.)
Elsku Anna, Lilja Guðrún, Arnar,
Daði og Bryndís. Missir ykkar er
mikill og sorgin er þung en þegar
fram líða stundir mun minning um
góðan eiginmann og föður veita ykk-
ur styrk.
Kæru Nanna, Bjarni og systur –
mínar dýpstu samúðarkveðjur til
ykkar allra.
Kæri vinur – takk fyrir að vera
hluti af lífi mínu.
Delia Kristín Howser (Stína).
Að missa góðan frænda og vin í
blóma lífsins er erfið reynsla.
Róbert var duglegur, vinnusamur
og nákvæmur, það einkenndi öll hans
störf þann tíma sem við frændur unn-
um saman.
Við fráfall Róberts á svo ungum
aldri er margs að minnast allt frá
æskudögum er hann dvaldi hjá afa
sínum og ömmu á Akureyri á sumrin.
Framtíðarsýn hans hefur eflaust
mótast af störfum afa hans, en saman
áttu þeir margar ferðir að skoða
bátana við bryggjuna, en Róbert
lærði til stýrimanns sem hann gerði
þó ekki að ævistarfi sínu.
Róbert starfaði innan lögreglunnar
í allmörg ár og síðast í efnahagsbrota-
deild þar til hann hóf störf hjá Sjóvá
fyrir rúmu ári.
Nú er sviðið breytt, sætið hans
autt. Traustur vinur og góður frændi
horfinn á braut.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Einlægar samúðarkveðjur til fjöl-
skyldunnar og biðjum góðan Guð að
styrkja þau og styðja á erfiðum tím-
um.
Sigrún og Jón Ásmundsson.
Það er ótrúlegt að hugsa til þess að
það séu um 30 ár síðan við æskuvin-
irnir, Anna Vala, Sjonni, Aggi, Ámi,
Óli og Robbi, hittumst á hverju kvöldi
heima á Merkurgötunni. Róbert eða
Robbi eins og við kölluðum hann, var
einn af okkur. Hann átti sitt einka-
sæti í herberginu okkar, það var
besta sætið, hann átti stólinn og við
hin sátum öll í sófanum. Robbi var
alltaf svolítið fullorðinslegri en við
hin. Hann fylgdist með fíflalátunum í
okkur, hló mikið og hátt að þessu en
tók ekki endilega þátt í þessari vit-
leysu. Maður hafði það stundum á til-
finningunni að með hlátrinum læddist
hugsunin „oh þessir krakkakjánar“,
þó að við værum öll jafnaldrar.
Þetta var góður vinahópur og sam-
an gengum við í gegnum gleði- og
sorgartíma. Í nær fimm ár hittumst
við öll á hverju kvöldi, hlustuðum á
tónlist, bárum saman bækur okkar og
framtíðardrauma. Saman skipulögð-
um við helgina, vikuna, sumarið, vet-
urinn og framtíðina. Þetta voru góðir
og skemmtilegir tímar.
Þegar við vorum sautján ára,
dimmdi þó skyndilega yfir vinahópn-
um þegar við þurftum að kveðja einn
úr þessum vinahópi, hann Óla okkar
sem lést af slysförum. Það var erfiður
tími og hafði mikil áhrif á okkur öll.
Þetta var ekki í framtíðarplaninu.
Árin liðu og öll fórum við hvert í
sína áttina. Við höfðum ekki verið í
sambandi í mörg ár, en í fjarlægð
fylgst með gömlu æskuvinunum.
Hugsað til þeirra reglulega í dagsins
önn, þegar gömul lög hljóma í útvarpi
og á örskotsstundu er maður kominn
30 ár aftur í tímann og hlýja og bros
færist yfir andlitið. Allar góðu og
skemmtilegu minningarnar frá þess-
um tíma sitja eftir í hugum okkar og
eiga eftir að ylja okkur um ókomna
tíð.
Enn og aftur er komið að kveðju-
stund, Robbi er dáinn og ekki einu
sinni orðinn 45 ára, þetta var ekki
heldur í framtíðarplaninu. Robbi á
alltaf sinn stað í hjörtum okkar sem
einn af okkar góðu æskuvinum.
Með þessum fallega vinarsálmi
Valdimars Briem viljum við kveðja
góðan æskuvin og þakka.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Við sendum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur til eiginkonu, barna, for-
eldra, systra og annarra aðstandenda
Róberts og biðjum Guð að gefa þeim
styrk á erfiðum tímum.
Anna Vala og Sigurjón.
Í dag kveðjum við góðan félaga
okkar í Sjóvá, Róbert Bjarnason.
Róbert kom til starfa hjá Sjóvá árið
2007 og fór strax vel á með okkur.
Hann var glæsilegur maður með
þægilegt fas og öll framkoma hans
lýsti vissri auðmýkt og áhuga fyrir
þeim verkefnum sem framundan
voru. Hann var dálítið eins og mað-
urinn sem Sigurður Nordal lýsti á
þann veg að hann gæti ekki komið á
lestarstöð öðruvísi en að velta fyrir
sér hvernig hægt væri að bæta leiða-
kerfið.
Róbert hafði þann góða eiginleika
að hafa áhuga á því sem hann tók sér
fyrir hendur og gera vel. Hann hafði
áhuga á því að bæta við menntun sína
og vildi lesa efni sem gat byggt hann
upp sem betri einstakling og stjórn-
anda. Á okkar stóra vinnustað bar öll-
um saman um að Róbert væri ein-
staklega þægilegur í allri framkomu
og tók hann virkan þátt í starfseminni
og félagslífi. Hann tók líka virkan þátt
í íþróttalífi Hauka í Hafnarfirði og
hafði metnað fyrir þeirra hönd. Það
lýsti honum ágætlega að hann beindi
því oftar en einu sinni til mín að klókt
gæti verið fyrir félagið okkar að
styrkja Haukana – það væri framtíð-
arlið! Svona liðsmenn eru ómetanleg-
ir.
Fyrir hönd allra samstarfsmanna
hans votta ég Önnu og börnunum
innilega samúð. Megi góður Guð
styrkja ykkur á þessari sorgarstundu
og geyma minningu um góðan dreng.
Þór Sigfússon.
Lífsleiðin er ferðalag þar sem upp-
haf er nokkuð ljóst, en hvert leiðin á
eftir að liggja og hvenær ferðinni lýk-
ur vitum við ekki. Leið okkar liggur
um fjöll og dali, í sól og skugga, þar til
við komum á leiðarenda. Aldur segir
ekki allt, ferðinni lýkur stundum á
þeim stað og þeirri stund, þegar síst
skyldi. Eigi má sköpum renna.
Róbert Bjarnason var aðeins kom-
inn miðja vegu á sinni lífsleið, þegar
kallið kom. Eftir standa eiginkona og
börn, með stóru spurninguna á vörum
– af hverju? Hann elskaði fjölskyldu
sína afar heitt, var stoltur af börnum
sínum. Hlakkaði til að sjá yngri börn-
in vaxa úr grasi og stóru stelpuna sína
öðlast það sem hugur hennar stefndi
til. Það birti yfir honum, þegar hann
talaði um Önnu og öll börnin sín.
Þessi stóri og sterki maður, einn
okkar bestu og traustustu lögreglu-
manna um árabil, líka hann þurfti að
lúta valdi örlaganna.
Í dag er kvaddur góður drengur, í
þeirra orða fyllstu merkingu. Við
störfuðum saman í níu ár, innan efna-
hagsbrotadeildar ríkislögreglustjór-
ans, og á þessum árum öðlaðist ég
trúnað Róberts og kynntist því hvern
mann hann hafði að geyma. Hann var
ekki allra, en við áttum mörg samtölin
sem aldrei fóru lengra og ég veit að
oftar en ekki leið okkur báðum betur
á eftir.
Ég sendi Önnu og börnum Róberts
mínar innilegustu kveðjur og bið Guð
að gefa þeim styrk og þrek.
Farðu í friði, kæri vinur.
Birgir Sigmundsson.
Vinur minn Robbi er dáinn.
Hver var Robbi?
Fyrir mér var hann ein af þessum
manneskjum, sem maður kynnist á
lífsleiðinni og maður getur verið
þakklátur fyrir að hafa átt því láni að
fagna að kynnast og verða samferða.
Hann gerði alla hluti af alúð.
Hann var tryggur vinur.
Hann brosti feimnislegu og hreinu
brosi.
Hann var breyskur maður.
Hann var sjálfum sér verstur.
Takk fyrir samfylgdina kæri vinur
og farðu í guðsfriði.
Minning þín verður alltaf með mér.
Helgi Skúlason.
Það var árið 2000 að leiðir okkar
Róberts lágu saman í efnahagsbrota-
deild ríkislögreglustjóra þegar ég hóf
þar störf. Við störfuðum hlið við hlið
og að hluta til vorum við með sameig-
inleg verkefni. Róbert tók vel á móti
mér og minnist ég þess hve boðinn og
búinn hann var að aðstoða mann á all-
an hátt. Hann var rólegur, traustur
og fastur fyrir. Stóð á sínu og stóð við
það sem hann sagði. Ég starfaði tíma-
bundið með Róberti og eftir að ég
hætti í efnahagsbrotadeild héldum
við sambandi og áttum iðulega löng
samtöl um menn og málefni. Róbert
var vel að sér og fylgdist vel með líð-
andi stundu. Hann var metnaðarfull-
ur og vann jafnt og þétt að því að
bæta stöðu sína á allan hátt. Sam-
skipti okkar Róberts jukust verulega
er leiðir okkar lágu saman á ný hjá
Sjóvá. Þar hóf ég störf í ársbyrjun
2008 og enn sem fyrr tók Róbert vel á
móti mér og studdi á allan hátt. Það
að menn falli frá svo snögglega og
langt fyrir aldur fram – frá fjölskyldu
og vinum er sorglegra en orð fá lýst.
Í dag kveðjum við mikinn sóma-
mann sem ég veit að verður sárt
saknað og lengi minnst. Fjölskyldu og
eiginkonu Róberts, Önnu og börnun-
um, þeim Lilju, Arnari, Daða og
Bryndísi, ber ég mínar hlýjustu
kveðjur á þessari sorgarstund.
Páll Sigurðsson.
Róbert vinur minn er horfinn á
braut. Ég vil minnast hans með
nokkrum orðum. Við Róbert kynnt-
umst fyrst fyrir um 19 árum þegar við
vorum nýbyrjaðir í lögreglunni. Við
vorum nokkrum sinnum saman á vakt
fyrstu árin en svo fórum við að vinna
hvor í sinni deild innan lögreglunnar.
Við urðum síðan góðir vinir þegar ég
hóf störf í efnahagsbrotadeildinni fyr-
ir um fjórum árum. Við unnum saman
að nokkrum málum. Það var mjög
gott að vinna með Róbert. Hann var
mjög vandvirkur, lagði sig fram við
rannsókn mála og bjó sig vel undir yf-
irheyrslur. Mér fannst gott að leita til
Róberts þegar ég þurfti á aðstoð að
halda. Hann reyndist mér góður leið-
beinandi.
Róbert var skemmtilegur maður,
Róbert
Bjarnason