Morgunblaðið - 30.03.2009, Blaðsíða 24

24 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 30. MARS 2009
✝ Hallbjörn Berg-mann Elímund-
arson fæddist á Hell-
issandi 21. október
1918. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð hinn 21.
mars sl.
Foreldrar hans
voru Elímundur Ög-
mundsson, f. 30.9.
1876, d. 27.7. 1954,
og Sigurlaug Cýrus-
dóttir, f. 17.12. 1881,
d. 4.6. 1963. Systkini
Hallbjörns voru: 1)
Anna Elísabet, f. 18.11. 1904, d.
22.7. 1956. 2) Guðrún Ástríður, f.
10.7. 1906, d. 22.8. 1998. 3) Björn
Gestur, f. 8.1. 1908, d. 9.9. 1916.
4) Kristjánsína, f. 13.7. 1909, d.
23.9. 1985. 5) Ögmundur Sig-
urður, f. 24.6. 1911, d. 24.1. 1985.
6) Hallgrímur Pétur, f. 1.7. 1913,
d. 14.9. 1916. 7) Sæmundur Berg-
mann, f. 6.10. 1915, d. 15.12. 2002.
8) Hallbjörg, f. 30.4. 1917, d. 2.6.
2002. 9) Ólafur Bergmann, f.
28.12. 1921, d. 5.1. 2003. 10) Krist-
rún Helga Svandís, f. 16.12. 1925,
d. 25.2. 2004. Hallbjörn kvæntist
8.12. 1951 eftirlifandi eiginkonu
sinni Erlu Fríðhólm Sigurð-
ardóttur, f. 6.11. 1922. Þau voru
barnlaus en ólu Þorbjörgu Frið-
Jens Garðar, f. 15.12. 1976. Hann
á þrjú börn með Ernu Þorsteins-
dóttur, f. 25.7. 1977, b) Sturla
Már, f. 4. 12. 1983. Hallbjörn ólst
upp á Hellissandi í stórum systk-
inahópi. Eins og venjan var á
þeim tíma byrjaði hann snemma
að vinna. Þegar hann hafði aldur
til fór hann í sveit og eftir það
tók við sjómennskan. Síðar var
hann í Héraðsskólanum á Laug-
arvatni tvo vetur. Eftir að hann
kom til Reykjavíkur lærði hann
húsamíði og hlaut síðar meist-
araréttindi í þeirri grein. Hall-
björn vann síðan við smíðar allan
sinn starfsaldur. Í Reykjavík
kynntist hann konuefni sínu,
Erlu Fríðhólm Sigurðardóttur og
fylgdust þau að gegnum lífið í
sextíu og fjögur ár. Þau reistu
sér hús í Kópavogi um 1950 og
voru búsett í Kópavogshreppi
síðar Kópavogsbæ upp frá því.
Síðustu árin hafa þau átt heimili
í Vogatungu 43. Hallbjörn hafði
yndi af ferðalögum og fóru þau
hjónin víða, bæði innanlands og
utan. Hann var alla tíð mjög
tengdur æskustöðvum sínum á
Snæfellsnesi, enda gjörkunnugur
öllum staðháttum og þekkti þar
ótal kennileiti. Iðjusemi var Hall-
birni í blóð borin. Þegar hann
hætti störfum fyrir aldurs sakir
lærði hann að binda inn bækur
og að skera út. Einnig eyddi
hann löngum stundum í frí-
merkjasöfnun. Síðustu æviárin
dvaldi Hallbjörn í Sunnuhlíð.
Útför Hallbjörns verður gerð
frá Kópavogskirkju í dag kl. 15.
riksdóttur, f. 6.10.
1951, systurdóttur
Erlu, upp að mestu
leyti. Hún er gift
Rúnari Þórarinssyni,
f. 27.5. 1950. Þeirra
börn eru: a) Erla
Björg, f. 14.11. 1970.
Eiginmaður hennar
er Egil Aagaard-
Nilsen, f. 13.12.
1964. Þau eiga þrjú
börn, b) Hallbjörn
Valgeir, f. 13.6.
1981. Fyrir hjóna-
band eignaðist Hall-
björn dótturina Jónu Herdísi.
Hún er f. 24.2. 1944. Móðir Jónu
Herdísar var Ingigerður Ein-
arsdóttir, f. 23.2. 1914, d. 23.9.
1995. Jóna Herdís var gift Gunn-
ari Ingólfssyni f. 28.7. 1943, d.
16.6. 1991, þau skildu. Dætur
þeirra eru: a) Ingibjörg, f. 20.11.
1961. Maki Björn B. Sigurðsson,
f. 11.4. 1962. Þau eiga tvö börn
og þrjú barnabörn, b) Sveinbjörg,
f. 24.10. 1962. Maki Steinn Arnar
Jóhannesson, f. 23.1. 1963. Þau
eiga þrjú börn og eitt barnabarn,
c) Guðbjörg, f. 4.1. 1966. Maki
Magnús Sigurjónsson, f. 3.3. 1962.
Þau eiga fjögur börn. Jóna Her-
dís er gift Helga Garðarssyni, f.
10.11. 1938. Synir þeirra eru: a)
Elsku fóstri. Þá kom að því að
þú fékkst hina langþráðu hvíld.
Þú varst alveg sérstaklega barn-
góður maður og eru ég og börnin
mín heppin að hafa átt þig að.
Þegar ég var lítil var farið á
sunnudögum og keyptur ís. Síðar
fékk ég að fara sjálf í bíó. Þá
þurfti ég að segja þér hvað kostaði
í strætó, bíómiðinn, poppið og
ópalið. Ég fékk ekki eina krónu
meir, þá var nú betra að fá pening
hjá Erlu.
Þú varst sérstaklega róttækur
maður. Ég fór með þér í allar
skrúðgöngur, að ég held, en þá var
það Keflavíkurgangan og alltaf
hinn 1. maí. Það hafði kannski
smááhrif á mig, alla vega kaus ég
alltaf rétt. Hvílíkur afi þú varst
börnunum mínum og þakka ég þér
fyrir það. Þegar Halli Valli
brenndist varst þú hjá honum tím-
unum saman og þú varst sá fyrsti
sem vissi að hann væri ekki blind-
ur, þvílík þolinmæði. Þegar við
Rúnar kynntumst og allt til dags-
ins í dag hefur hann átt tvo
tengdapabba og tvær tengda-
mömmur. Það trúa honum nátt-
úrlega ákaflega fáir sem ekki
þekkja aðstæður.
Elsku Halli minn, ég þakka þér
fyrir að hafa fengið að lifa með
þér.
Hvíldu í friði.
Þín
Þorbjörg (Bobbý).
Elsku afi minn.
Mikið þótti mér óraunverulegt
að standa á einni stærstu kjöt-
kveðjuhátíð í heimi og fá fregnið af
andláti þínu. Tilfinningarnar sem
þustu um líkama minn voru nánast
ólýsanlegar. Á heimleiðinni fékk
ég nægan tíma til að rifja upp allar
þær æðislegu minningar sem við
áttum saman tveir. Þegar við sát-
um við eldhúsborðið og fengum við
okkur te, skáluðum: „Það hressir
Bragakaffið.“ Þú skipaðir svo stór-
an sess á mínum uppvaxtarárum.
Ég hlakkaði alltaf svo til að fara í
helgarferð til ykkar í Kópavoginn
og þegar þið komuð suðureftir og
gistuð. Ég man alltaf æðislegu
„afa-lyktina“ þína sem ilmaði um
allt húsið þegar þið voruð heima.
Þú varst líka svolítill laumuprakk-
ari, laumaðir að mér pening og
sagðir mér að fara niður í sjoppu
og fá mér samloku og kók. Ég
fékk mér alltaf samloku og kók
eða næstum því alltaf. Það varst
líka þú sem leyfðir mér fyrstur að
keyra bíl einn og óstuddur og ég
velti næstum því Hyundainum þín-
um. Öll skiptin sem ég spilaði
manna með þér og ömmu og allar
ferðirnar upp í Ölfusborgir,
gönguferðirnar og sundlaugaferð-
irnar. Þú gafst mér svo margar af
mínum uppáhaldsminningum sem
ég mun geyma við hjartað mitt að
eilífu. Á erfiðum tímum í mínu lífi
hugsaði ég til öryggisins hjá ykk-
ur. Þú varst ein mín mesta fyr-
irmynd. Ég væri allt annar maður
í dag ef ég hefði ekki verið svo lán-
samur að eignast þig sem afa.
Megirðu hvíla í friði og ró elsku
afi minn
Þinn nafni
Hallbjörn V. Rúnarsson.
Elsku afi minn, ég kveð þig með
söknuð í hjarta en samt smágleði
líka því nú veit ég að þú ert kom-
inn til himnaríkis og líður vonandi
vel. Ég er líka búin að biðja Lúsý
að passa þig vel fyrir mig en
mundu bara að ég elska þig svo
svo svo heitt.
Kveðja
Hélène Rún.
Elsku besti afi minn, með sökn-
uð í hjarta kveð ég þig í hinsta
sinn. Ég gleðst þó líka því hvíld-
inni varstu sennilega feginn og
þreytt var orðin þín sál. Síðustu
árin þín voru ekki eins og við hefð-
um óskað. En í huga mínum eru
það minningarnar um uppvaxtarár
mín sem verma hjarta mitt.
Ég man svo vel sumarbústað-
arferðirnar sem þið amma fóruð
með mig í. Allar sundlaugaferð-
irnar, því að sjálfsögðu urðum við
að prófa sundlaugarnar víðs vegar
um landið. Ég er ennþá ekki viss
hvort þér fannst svona gaman að
synda eða hvort það voru umræð-
urnar í heita pottinum sem toguðu
í þig. Ég hugsa um síðasta skiptið
sem ég náði sambandi við þig. Það
var daginn áður en þú lagðir upp í
þitt síðasta ferðalag. Ég sat hjá
þér og gaf þér að borða skonsu
með banana, sem amma hafði bak-
að. Ég lagði höfuð mitt á öxl þína
og sagði þér í einlægni að þú værir
besti afi í heimi. Og það varst þú,
afi minn. Minningarnar eru ótal
margar og allar eru þær ljúfar.
Það sem stendur þó upp úr er
kletturinn sem þú varst, reglusem-
in, staðfestan og tryggðin.
Starfsfólki á deild 4 í Sunnuhlíð
vil ég fyrir hönd okkar aðstand-
enda færa bestu þakkir fyrir góða
umönnun.
Mér finnst vel við hæfi að
kveðja þig með ljóði sem móðir þín
orti til afa síns.
Elsku besti afi í heimi, við
sjáumst.
Þú varst gjöf frá Guði
góðum, afi kær.
Þig skal mætan muna
meðan hjartað slær.
Orðin aldrei gleymast
elskulega hlý.
Vögguvísur þínar
vaka minni í.
Hljóp ég elsku afi
upp í faðminn þinn,
hönd um háls þér lagði,
höfuð þér við kinn.
Þá var kysst á kollinn,
klappað vangann á.
En hve blítt þú brostir,
besti afi þá.
(Sigurlaug Cýrusdóttir
frá Dvergasteini á Hellissandi.)
Þín
Erla Björg.
Með Hallbirni, móðurbróður
mínum, er genginn sá síðasti úr
hópi systkinanna ellefu frá
Dvergasteini á Hellissandi. Halli
var hlýr og skemmtilegur maður,
félagslyndur og hafði gaman af því
að vera innanum fólk.
Hann byrjaði ungur að vinna og
var dugnaðarforkur sem sá sér og
sínum farborða með miklum sóma.
Eftir að hann kom til Reykjavíkur
lærði hann húsasmíði og varð það
hans aðalstarf upp frá því. Á tíma-
bilum þegar lítið var að gera fór
hann til sjós á síðutogurum og
gátu það verið langar útilegur. Það
er engin elsku mamma með það
sagði Halli. Aðstæður fólks í upp-
vexti hans mótuðu viðhorfin og var
hann róttækur í skoðunum.
Mér er það minnisstætt frá
barnæsku þegar hann lýsti með
tilþrifum því mikla óréttlæti að
sumir skömmtuðu sér ótæpilega á
meðan aðrir bæru smánarlaun úr
býtum. Að sjálfsögðu fannst mér
hann hafa lög að mæla. Halli var
alla tíð reglusamur. Hann þurfti
ekki á víni að halda því hann var
glaðsinna og skemmti sér ekki síð-
ur en aðrir. Um tíma æfði hann
Hallbjörn Bergmann
Elímundarson
✝ Valur Guðmunds-son fæddist á
Efra-Apavatni í
Laugardal hinn 31.
desember 1925. Hann
lést á hjartadeild
Landspítalans 14.
mars 2009. Foreldrar
hans voru Guð-
mundur Ásmundsson,
bóndi á Efra-
Apavatni í Laugardal
og orgelleikari í Mos-
fellskirkju í Gríms-
nesi, f. í Eyvind-
artungu 29.3. 1889, d.
26.12. 1967 og Jónína Kristín Þor-
steinsdóttir húsfreyja, f. í Stekkholti
í Biskupstungum 17.9. 1890, d.
20.12. 1963. Valur var sjötti í röð sjö
systkina. Systkini Vals: Jóhanna
Kristín, f. 7.4. 1914, d. 1.8. 1995;
Þorsteinn, f. 20.9. 1916, d. 20.6.
1980; Ásmundur, f. 29.7. 1918, d.
24.7. 1971; Arnheiður Lilja, f. 1.7.
1920; Ágúst Karl, f. 16.1. 1922, d.
9.3.2004; Magnús, f. 25.9. 1928.
Hinn 15. apríl 1957 kvæntist Val-
ur Þórdísi Skaptadóttur fulltrúa, f. í
Stafangri 15.12. 1928. Foreldrar
f. 1991. 3) María Ýr innheimtu-
stjóri, f. 9.4.1965 sambýlismaður
Rúnar Sigurðsson tölvunarfræð-
ingur, f. 26.8. 1964. Börn þeirra
Ýmir, f. 1993 og Ylfa, f. 1994. 4)
Guðmundur verkfræðingur, f.
11.10. 1966, maki Marta Kristín
Lárusdóttir tölvunarfræðingur, f.
8.6.1963. Börn þeirra Lárus, f.
1994, Valur, f. 2000 og Guðrún Ýr,
f. 2003.
Valur ólst upp á Efra-Apavatni.
Hann stundaði nám í Héraðsskól-
anum á Laugarvatni. Valur lagði
stund á sveitastörf og rak vörubíl í
Laugardalnum þar til hann hóf
nám í rafvirkjun árið 1954, hjá
mági sínum Geir A. Björnssyni.
Hann lauk sveinsprófi 1958 og
fékk meistararéttindi 1965. Hann
vann við fagið alla tíð en hóf
kennslu við Iðnskólann í Reykjavík
árið 1971 og var skipaður kennari
við Iðnskólann 1975. Hann vann
samhliða sem rafvirkjameistari
skólans. Valur lauk uppeldis- og
kennslufræði frá Kennaraháskóla
Íslands 1976 og kenndi við Iðnskól-
ann til ársins 1993. Valur hélt
tengslum við sveit sína, Laugardal-
inn, alla tíð og stundaði þar hesta-
mennsku og silungsveiði.
Útför Vals fer fram frá Bústaða-
kirkju í dag, 30. mars, klukkan 13.
hennar voru Marie
Davidson, f. í Staf-
angri í Noregi 8.3.
1895, d. 13.4. 1989 og
Skapti Davíðsson, f. í
Stöðlakoti í Reykja-
vík 15.1. 1887, d.
11.12.1983.
Valur og Þórdís
hófu sinn búskap á
Kleppsvegi 8 Reykja-
vík, bjuggu svo í 37 ár
í Brúnalandi 7 en frá
árinu 2005 á Sléttu-
vegi 13. Þau eign-
uðust fjögur börn.
Þau eru: 1) Skapti rafmagnstækni-
fræðingur, f. 4.7. 1958, maki Jór-
unn Gunnarsdóttir tækniteiknari, f.
21. des. 1959. Börn þeirra a) Hrönn,
f. 1985, maki Árni Hrafn Svav-
arsson, f. 1980, sonur þeirra Breki
Hrafn, f. 2004, b) Þórdís 1987, og c)
Gunnar 1990. 2) Dóra Sjöfn kennari
og deildarstjóri, f. 3.9. 1959, maki
Birgir Sveinsson stýrimaður, f. 7.9.
1954. Börn þeirra a) Valur tækni-
fræðingur, f. 1980, sambýliskona
Anna Guðrún Smáradóttir, f. 1981,
b) Sturla 1985, og c) Arna Snjólaug,
Laugardaginn 14. mars kvaddi
afi sína nánustu og yfirgaf þetta
tilverustig. Það er fyrst og fremst
þakklæti sem yfirtekur sorgina og
söknuðinn nú þegar ég lít yfir far-
inn veg og hugsa um allar þær frá-
bæru stundir sem ég átti með afa
Val. Afi átti tvö heimili, annað var í
Brúnalandi í Fossvoginum en hitt
var í sveitinni í Útey, þar sem hann
eyddi yfirleitt sumrinu í hesta-
mennsku og silungsveiði. Frá þess-
um stöðum á ég mínar bestu æsku-
minningar.
Í sveitinni fylgdi ég afa ávallt
eins og skugginn, skemmtilegastar
voru þó alltaf veiðiferðirnar okkar.
Afi vitjaði um netin tvisvar á dag,
fyrst eldsnemma að morgni og aft-
ur síðdegis. Síðdegisferðina fór ég
alltaf í, en erfiðara var þó að vakna
eldsnemma á morgnana til að kom-
ast í þá fyrri, en þegar ég náði að
vakna í þá fyrri var deginum redd-
að, enda aðstæður aldrei betri en
snemma að morgni þegar sólin sit-
ur lágt á lofti og stilla er yfir vatn-
inu. Það voru góðar stundirnar
sem við afi áttum úti á vatni og oft
var valið á fiski dagsins erfitt. En
fiskur dagsins var sá stærsti í afl-
anum en ég fékk ávallt það hlut-
verk að bera þann fisk sem hlaut
þá vafasömu tilnefningu heim að
hlaði til ömmu, sem hún svo mat-
reiddi á meistaralegan hátt. Það
besta við afa var að hann gaf mér
alltaf þá tilfinningu að ég hefði ver-
ið mikilvægur hlekkur í hverju
verkefni sem ég aðstoðaði hann við
og var ekki spar á hólið þegar
pjakkurinn hafði staðið sig vel.
Þó að það sé með miklum trega
og söknuði sem ég kveð þig nú, afi
minn, er þakklæti fyrir allar okkar
samverustundir mér efst í hjarta.
Vertu sæll, afi minn, ég óska þér
góðrar ferðar yfir gresjuna miklu,
þín verður sárt saknað en þangað
til að við hittumst aftur áttu alltaf
sérstakan stað í hjarta mínu.
Valur Birgisson.
Elsku afi minn, sá eini sem ég
hef þekkt. Það sem ég mun alltaf
muna er þinn einstaki hlátur sem
var svo smitandi og þinn frábæra
persónuleika. Þú fylltir hjarta mitt
af visku og lærdómi, hlutum sem
verða ávallt með mér. Ég veit að
afi minn hefur átt stórkostlega ævi,
frábæra konu, börn og síðast en
ekki síst barna- og barnabarnabörn
sem hafa fyllt hjarta hans af ást.
Þótt við höfum fengið mismunandi
mikinn tíma með þér í þessari ver-
öld höfum við öll notið þess jafn-
mikið og elskum þig öll afar heitt.
Útey var okkur öllum sem annað
heimili þar sem við áttum margar
okkar bestu stundir. Ég man
hvernig þessi staður veitti þér orku
og andlitið ljómaði alltaf þegar þú
varst kominn í sveitina.
Ég hugsa oft um söguna þína um
ekruna miklu þangað sem hestarn-
ir fara og trúi því að þar sértu
núna að gæta allra gæðinganna
þinna sem hafa fallið frá. Ég kveð
þig nú og óska þér góðrar ferðar
yfir ekruna miklu þar sem ég mun
hitta þig eftir mörg ár. Þangað til
mun ávallt vera sérstakur staður í
hjarta okkar sem geymir allar þær
góðu minningar sem við eigum um
þig.
Arna Snjólaug Birgisdóttir.
Þegar ég hugsa um afa Val sé ég
hann fyrir mér á hestbaki á honum
Bleik sínum, syngjandi ásamt fjöl-
skyldu og vinum. Þessa mynd mun
ég alltaf geyma með mér í hjarta
mínu. Ég er nokkuð viss um að
flestallir sem þekktu hann afa vita
nákvæmlega hvað ég á við.
Afi fylgdist með og var stoltur af
öllu sem ég tók mér fyrir hendur.
Hann lét mig vita af því í hvert
einasta skipti sem ég heimsótti
hann og ömmu. Afi kom og horfði á
flestar danssýningar sem ég tók
þátt í og var alltaf mjög spenntur
að vita hvernig mér gekk í skól-
anum.
Afi var svo ánægður við útskrift
mína úr Verzlunarskólanum og af
því tilefni hélt hann ræðu sem þeg-
ar ég rifja upp núna sé og skil enn
betur hversu yndislegur hann afi
var. Afi minn, ég veit að þú varst
alltaf að passa upp á okkur ömmu
og vildir allt fyrir okkur gera en
Valur Guðmundsson