Morgunblaðið - 13.07.2009, Síða 19

Minningar 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 13. JÚLÍ 2009
Lokað
Skrifstofur Flugfélagsins Atlanta að Hlíðasmára 3, Kópavogi
verða lokaðar í dag, mánudaginn 13. júlí vegna útfarar
HAFÞÓRS HAFSTEINSSONAR fyrrverandi forstjóra félagsins.
✝
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
KRISTÍN SIGURÐARDÓTTIR,
Borgarbraut 65A,
Borgarnesi,
verður jarðsungin frá Borgarneskirkju þriðjudaginn
14. júlí kl. 11.00.
Jarðsett verður í Hólmavíkurkirkjugarði sama dag.
Þeir sem vilja minnast hennar láti líknarstofnanir
njóta þess.
Sæunn Andrésdóttir,
Guðrún Andrésdóttir,
Konráð Andrésson, Margrét Björnsdóttir,
Guðleif Andrésdóttir, Ottó Jónsson,
Anna María Andrésdóttir,
Arnheiður G. Andrésdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
✝
Okkar elskulega
HELGA GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Nýjabæ,
Kelduhverfi,
sem lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu
þriðjudaginn 14. júlí kl. 11.00.
Anna Laufey Þórhallsdóttir,
Guðmundur Þorbjörnsson,
Njáll Þorbjörnsson,
Laufey Þorbjarnardóttir,
Guðbjörg Þorbjarnardóttir,
Sigríður Helga Þorbjarnardóttir,
Guðrún Þorbjarnardóttir,
Guðrún Hólmfríður Gunnarsdóttir,
Ingibjörg Gunnarsdóttir,
Kristján Gunnarsson,
Gunnar Gunnarsson
og fjölskyldur.
fagnaðar með þinni einstöku kímni-
gáfu og ógleymanlegu eftirhermum.
Ég gleymi því aldrei eitt aðfanga-
dagskvöld fyrir mörgum árum
heima hjá mömmu og pabba þegar
formlegheitin byrjuðu á slaginu sex
og við settumst til borðs og hlýddum
á útvarpsmessuna þar sem prestur-
inn fór með Matteusarguðspjallið og
þú hermdir svo eftirminnilega eftir
honum nefmæltur og sagðir að vitr-
ingarnir þrír hefðu komið með „bull,
ergelsi og pirru“ handa Jes-
úbarninu. Það á ekki að taka sig of
alvarlega og það á að lifa lífinu lif-
andi, það er eitt af mörgu sem ég
mun varðveita í minningu um þig.
Þegar ég horfi á litlu frændur
mína sé ég þig og þegar ég horfi á
systur mína sé ég þig, á meðan við
lifum lifir þú í hjarta okkar og huga.
Litlu drengirnir ykkar eru lifandi
eftirmynd þín og ég veit að þeir
munu gera heiminn betri alveg eins
og þú hefur gert. Þá verður þú aftur
ódauðlegur og lífið mun halda áfram
á sinn óskiljanlega hátt. Við munum
standa vörð um elsku Hjördísi og
drengina þína og hjálpa þeim að tak-
ast á við lífið án þín.
Þín ávallt,
Bryndís mágkona.
Elsku Haffi.
Lífsleið okkar var ekki löng sam-
an, við kynnumst fyrst fyrir 6 árum í
matarboði hjá pabba þínum og
Guggu á sunnudagskvöldi í byrjun
júlí. Þú varst þægilegur í viðkynn-
ingu og áttum við strax ágætlega
saman og þótt samgangurinn væri
ekki mikill var strax hlýja á milli
okkar.
Samverustundirnar hafa aukist
smátt og smátt og áttum við ynd-
islega helgi í sumarbústað ykkar í
júní þegar við skiptum á húsum, þið
fenguð hjólhýsið og við bústaðinn.
Það var svo gaman með Andra Pétri
á fjórhjólunum og hvernig hann
lærði á hjólhýsið, enda var hann við
stjórnvölinn þegar þið komuð á
Þingvelli með það og græjaði og
gerði, þú gerðir ekki annað en að
setja bjór í kælinn, Andri Pétur sá
um rest.
Systir þín átti alltaf svo gott með
að ráðfæra sig við þig og þegar kom
að stórum ákvörðunum þá var alltaf
stutt í þig þrátt fyrir mikla dagskrá
hjá þér, alltaf var hægt að leita ráða
hjá Haffa bróður. Ekki er langt síð-
an ég þurfti að taka stóra ákvörðun
og eins og alltaf, varstu kominn að
vörmu spori og ráðlagðir mér og
lagðir línurnar, þetta voru góð ráð
og gott var að hafa stuðning þinn á
bak við áætlanir mínar.
Þegar Gugga hans Hafsteins lést
fyrir nokkru þá vorum við Íris er-
lendis, ekki þurfti maður að hafa
áhyggjur af næstu skrefum þar sem
þú varst föður þínum stoð og stytta í
því sorgarferli ásamt börnum Guggu
og er það því frekar óraunverulegt
að tveimur árum seinna skulum við
vera í sömu sporum, Hafsteinn er-
lendis og komið að því að kveðja þig.
Í svona harmleik er hugur manns
hjá Hjördísi, Andra Pétri og Arnari
Huga sem eiga um sárt að binda og
framtíðin virðist ein móða. Það var
svo mikið að gerast og við hlökk-
uðum mikið til að sjá ykkur hreiðra
um ykkur á Sólvallagötunni á haust-
mánuðum en það er nú tekið frá
ykkur.
Elsku Hjördís, Andri Pétur og
Arnar Hugi, megi guð vera hjá ykk-
ur og halda verndarhendi sinni yfir
ykkur, ég veit að Hafþór flögrar um
og fylgist með.
Þinn mágur,
Ríkarður Sigmundsson.
Kveðja frá starfsfólki
Air Atlanta
Sumar manneskjur eru þeirrar
gerðar að á einhvern eðlislægan og
áreynslulausan hátt setja þær svip á
umhverfið sitt hvar sem þær koma.
Andrúmsloftið verður á einhvern
hátt léttara og einkennist af bjart-
sýni og glaðværð. Armæðuhjal víkur
fyrir snjöllum hugmyndum og nýj-
um tækifærum með hæfilegri
blöndu af glensi og góðum sögum.
Þær gefa lífinu lit og með útgeislun
sinni og góðri nærveru líður fólki vel
í návist þeirra. Þannig manneskja
var vinur okkar og fyrrverandi sam-
starfsfélagi Hafþór Hafsteinsson.
Við þökkum Haffa samfylgdina,
og erum ekki í nokkrum vafa um að
á móti honum hefur verið vel tekið
og hann hafður í heiðursessi í for-
tjaldinu hjá hinum hæsta höfuðsmiði
himins og jarðar. Aðstandendum
sendum við okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur og biðjum algóðan Guð
að halda í hendur þeirra, styðja þau
og styrkja á þessum erfiða tíma.
Við biðjum að þér ljóssins englar lýsi
og leiði þig hin kærleiksríka hönd
í nýjum heimi æ þér vörður vísi,
sem vitar inn í himnesk sólarlönd.
Þér sendum bænir upp í hærri heima
og hjartans þakkir öll við færum þér.
Við sálu þína biðjum guð að geyma,
þín göfga minning okkur heilög er.
(Guðrún Elísabet Vormsdóttir.)
F.h. starfsfólks,
Stefán Eyjólfsson.
Það er sorglegra en tárum taki að
verða að setja þessa hinstu kveðju á
blað. Á óvæntan og miskunnarlaus-
an hátt, í blóma lífsins, hefur Hafþór
verið tekinn frá okkur.
Hann var um áratuga skeið náinn
vinur minn og frábær samstarfs-
maður. Við höfðum það sameigin-
lega verkefni að stýra alþjóðlegu
flugfélagi í örum vexti. Það er ekki á
nokkurn hallað þó að ég segi að
hann hafi átt stærsta þáttinn í upp-
gangi og velgengni flugfélagsins Atl-
anta. Eftir að hann tók þar við
stjórn, má segja að hann hafi staðið
vaktina stanslaust allan sólarhring-
inn.
Mannkostir Hafþórs voru margir.
Þar á meðal hversu auðvelt og vel
honum gekk að umgangast fólk,
hrífa það með sér og skapa þann
góða starfsanda sem ríkti alltaf inn-
an fyrirtækisins. Þau voru ófá
vandamálin sem glíma þurfti við og
hann var ótrúlega fundvís á farsæl-
ustu lausnirnar. Hafþór var fram-
úrskarandi flugkennari og flugmað-
ur en mér var það snemma ljóst að
starfskraftar hans nýttust enn betur
við stjórnunarstörf og þar með hófst
okkar nána og góða samstarf sem
entist allt til leiðarloka.
Um leið og ég sendi Hjördísi, son-
um og aðstandendum mínar dýpstu
samúðarkveðjur er mér efst í huga
þakklæti fyrir að hafa átt þennan
góða dreng fyrir samstarfsmann og
vin.
Arngrímur Jóhannsson.
Elsku Haffi. Á slíkri stundu eru
orð léttvæg og innantóm. Það er fátt
sem fær lýst þeim söknuði og sárs-
auka sem okkur býr í brjósti. Minn-
ingarnar hellast yfir líkt og þungt
regn sem dynur á glugga sálarinnar.
Þú varst besti vinur okkar og sam-
ferðamaður í öllu því sem við tókum
okkur fyrir hendur. Allt frá hvers-
dagslegum þönkum til mikilvægra
ákvarðana og merkisdaga. Lífið
virðist svo hverfult og óréttlátt en
samt sem áður þökkum við fyrir
þann yndislega tíma sem við áttum
með þér.
Það eru forréttindi að fá að kynn-
ast manni líkt og þér á lífsleiðinni.
Þú varst hreinn og beinn inn að
beini, góður maður sem aldrei mátt-
ir aumt sjá eða nokkurn mann þjást.
Þú varst ávallt tilbúinn til þess að
rétta öðrum hjálparhönd og gera vel
við alla sem til þín leituðu. Það eru
aðeins fáir útvaldir sem ná að snerta
jafn mörg hjörtu á lífsleiðinni líkt og
þú gerðir. Sama hvar þú komst eða
hvern þú hittir, alls staðar léstu gott
af þér leiða. Þeir deyja ungir sem
guðirnir elska.
Það eru ófáar minningar sem
koma upp í hugann þegar við sitjum
hér og reynum að koma þessum orð-
um á blað. Þú hefðir ekki viljað sjá
félaga þína og ástvini þjást og þess
vegna ertu búinn að senda okkur svo
fallegar og skemmtilegar minningar
í allt kvöld. Það er þér líkt enda allt-
af stutt í húmorinn. Minningar okk-
ar um þig tengjast svo mörgum
stórum stundum í lífi okkar þar sem
þú varst ávallt tilbúinn til að gleðjast
með okkur og leggja þitt af mörkum
til þess að stundirnar yrðu enn eft-
irminnilegri. Saman tókuð þið hjón-
in þátt með okkur af heilum hug og
fullkominni vináttu. Kímnigáfa þín
og þessi einstaki hæfileiki til þess að
sjá hina spaugilegu hlið á lífinu gátu
ætíð glatt okkur og létt stundir á
hvaða augnabliki sem var.
Haffi, við munum ávallt sakna þín
og það mun ekkert fylla í skarðið
sem myndast hefur í hjörtum okkar.
Því er ætlað að vera, þar til við hitt-
um þig að handan. Hugur okkar og
hjörtu eru hjá Hjördísi, Andra Pétri
og Arnari Huga sem eftir sitja. Megi
guð vera með ykkur og veita ykkur
styrk.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem.)
Halldór Hafsteinsson
og Sigurlaug Sverrisdóttir.
Faðir vor, þú sem ert á himnum.
Helgist þitt nafn,
til komi þitt ríki,
verði þinn vilji, svo á jörðu sem á
himni.
Gef oss í dag vort daglegt brauð,
og fyrirgef oss vorar skuldir,
svo sem vér og fyrirgefum vorum
skuldunautum.
Eigi leið þú oss í freistni, heldur frelsa
oss frá illu.
Því að þitt er ríkið,
mátturinn og dýrðin
að eilífu.
Amen.
Þú varst frábær flugmaður, þú
varst bestur og við vitum að þú ert
alltaf hjá okkur.
Ástarkveðja,
Þórdís Elsa.
Elsku Haffi.
Ég mun geyma þig í hjarta mínu
og aldrei gleyma þér. Þú ert fyr-
irmyndin mín.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(Valdimar Briem.)
Þinn frændi,
Björn Elvar.
Tíminn stóð í stað á meðan beðið
var frétta og biðin virtist endalaus.
Við krossuðum fingur, fórum með
bænir og vonuðum það besta en allt
kom fyrir ekki. Fyrirbænir okkar og
vonir höfðu skilað litlum árangri því
okkur var tilkynnt að Haffi hefði lát-
ist samstundis.
Óréttlæti heimsins virðist algjört.
Skilningsleysi og reiði í garð æðri
máttarvalda blossar ósjálfrátt upp.
Á huga manns leita óteljandi spurn-
ingar en þó ein öðrum fremur; af
hverju hann?
Þegar við náum andanum á nýjan
leik munum við eftir orðatiltækinu
„Þeir deyja ungir sem guðirnir
elska“. Það kemur okkur ekki á
óvart að Haffi hafi verið guðunum
kær þar sem yndislegri mann var
vart hægt að finna. Hann var ein-
staklega hlýr og góður maður og það
var alltaf notalegt í návist hans.
Elsku Hjördís, Andri Pétur og
Arnar Hugi, hugur okkar er hjá
ykkur á þessum erfiðu tímum.
Óttar, Þorgerður, Gunnar,
Kristrún og Hallur.
Enn er höggvið í okkar hóp þegar
Hafþór Hafsteinsson bekkjarbróðir
okkar kveður. Haffi var einn af
bekkjarfélögum okkar sem fórum í
gegnum flugliðabraut Fjölbrauta-
skóla Suðurnesja árið 1986.
Það kom fljótt í ljós á námsárum
okkar að þarna var á ferð einstakur
maður sem hafði að geyma einstak-
lega heilsteyptan og traustan mann.
Hann varð fljótt leiðtoginn í hópn-
um, sá sem hafði frumkvæðið og
byggði upp samheldni og vinskap í
hópnum löngu eftir að námi lauk.
Þegar Arngrímur Jóhannsson
setti á stofn flugfélagið Atlanta hóf
Haffi störf hjá honum og varð fljótt
hans hægri hönd enda traust val-
menni á ferðinni. Hann var um tíma
flugrekstrarstjóri félagsins og síðar
forstjóri þess. Haffi varð síðar for-
stjóri Avion Group og þegar hann
lést var hann starfandi stjórnarfor-
maður Avion Aircraft Trading. Haffi
var maður gjörða sinna í orðsins
fyllstu merkingu, hvort sem hann
valdist til forystu, trúnaðarstarfa og
síðast en ekki síst var hann heið-
arlegur og gegnheill maður. Hann
var góður að leita til, vinsæll meðal
starfsfélaga og að allra mati óum-
deildur vegna mannkosta sinna.
Haffi hefur á sinni stuttu starfs-
ævi áorkað einstaklega miklu og hef-
ur sannarlega markað djúp spor í
flugsögu Íslands og skipað sér á
bekk með helstu frumkvöðlum Ís-
lands í flugmálum. Skarð hans í okk-
ar hópi verður ekki fyllt og með
hryggð í hjarta sendum við fjöl-
skyldu hans, vinum og samstarfs-
fólki okkar dýpstu samúðarkveðjur
um leið og við kveðjum kæran vin
með miklum söknuði.
Fyrir hönd bekkjarfélaga,
Geirþrúður Alfreðsdóttir
og Þorsteinn Kristmannsson.
Þegar fréttin um alvarlegt flug-
slys á Vopnafirði kom í fjölmiðla
seinni part fimmtudagsins 2. júlí
hvarflaði ekki að mér hversu illa
þetta slys ætti eftir að snerta mig.
Fljótlega barst orðrómur um hverjir
voru um borð í vélinni og örstuttu
síðar var staðfest að Hafþór Haf-
steinsson, Haffi, hefði verið annar
mannanna tveggja og að hann væri
úrskurðaður látinn. Engin orð fá
þeim harmi lýst sem þessar fréttir
ollu mér, og ég er sannfærður um að
svo sé um alla þá sem náðu að kynn-
ast Haffa.
Haffi var enginn venjulegur mað-
ur. Hann var einn þeirra fáu ein-
staklinga sem setja mark sitt á um-
hverfi sitt langt umfram það sem
gengur og gerist. Hann var einstak-
ur maður sem gæddur var mörgum
góðum kostum, sem hann kunni að
nýta sér með skynsemi. Haffi var
vinur vina sinna, á hann var hægt að
treysta í hvívetna, drengur góður og
skopskyn hans var einstakt. Hann
var alvörugefinn þegar þess þurfti,
en gleðimaður þegar það átti við.
Hann var mannvinur og umgekkst
samferðafólk sitt með virðingu.
Ég kynntist Haffa lítillega fyrst
þegar hann starfaði fyrir flugfélagið
Arnarflug, en okkar kynni hófust
fyrir alvöru þegar ég var ráðinn til
Atlanta í byrjun árs 1995. Haffi var
þá flugrekstrarstjóri félagsins. Síðar
varð hann forstjóri félagsins og enn
síðar forstjóri Avion Group, þar til
hann varð stjórnarformaður í eigin
fyrirtæki, Avion Aircraft Trading.
Ég átti frá upphafi mikið og náið
samstarf við Haffa, sem oft náði
langt út fyrir vinnustaðinn. Haffi var
forstjóri sem gerði engan greinar-
mun á hver átti í hlut. Skrifstofa
hans var ætíð opin öllum þeim sem
áttu við hann erindi, hvar sem þeir
störfuðu í fyrirtækinu. Hann lagði
sig ætíð fram við að finna viðunandi
lausnir sem allir gætu sætt sig við
og sparaði ekki sporin til að svo
mætti verða.
Ég minnist þess ekki að hafa
nokkurn tíma heyrt Haffa hallmælt
þrátt fyrir að hann bæri ábyrgð á
rekstri stórfyrirtækis með fjölda
starfsmanna. Nálgun hans á verk-
efnum og mannkostir voru það sem
flestir mátu framar öðru. Stjórnun-
arstíll hans einkenndist af þekkingu,
dugnaði, mannkærleika og skynsemi
um leið og skopskynið var aldrei
langt undan. Það er sannfæring mín
að án Haffa hefði Atlanta aldrei náð