Morgunblaðið - 13.07.2009, Síða 20

20 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 13. JÚLÍ 2009
✝ Guðmundur KarlJónsson fæddist í
Reykjavík 20. nóv-
ember 1940. Hann
lést á krabbameins-
deild Landspítalans 2.
júlí sl. Foreldrar hans
voru hjónin Anna
Guðmundsdóttir hús-
freyja í Reykjavík, f.
25. september 1902,
d. 28. mars 1987 og
Jón Sigurðsson frá
Kaldaðarnesi, skrif-
stofustjóri Alþingis, f.
18. febrúar 1886, d.
31. október 1957. Systur Guð-
mundar eru 1) Sigríður, f. 17. sept-
ember 1934, gift Stefáni Her-
mannssyni, f. 28. desember 1935.
Börn þeirra eru Jón Hallur, f. 1959,
Þórhildur, f. 1965, d. 1975 og Her-
mann, f. 1968. Sigríður og Stefán
eiga 7 barnabörn. 2) Ása, f. 22.
býlismaður Pétur Pétursson. Þau
eiga Heklu, f. 17. júní 1992, Völu, f.
23. mars 1996 og Pétur, f. 17. febr-
úar 1999. Stjúpdætur Guðmundar
eru Birna Eyjólfsdóttir, f. 14. maí
1959, d. 22. ágúst 2005 og Erna Eyj-
ólfsdóttir, f. 13. apríl 1960, dætur
hennar eru Elísabet, f. 23. mars
1982 og Anna, f. 9. nóvember 1987.
Guðmundur varð stúdent frá MA
1961 og lauk lögfræðinámi frá HÍ
1969, varð héraðsdómslögmaður
1972. Hann varð fulltrúi hjá sýslu-
manninum í Hafnarfirði frá 1. febr-
úar 1969-1970. Bæjarstjóri á Seyð-
isfirði 1970-1973. Fulltrúi í
félagsmálaráðuneytinu 1973, skip-
aður deildarstjóri þar 1974, deild-
arstjóri í launadeild fjármálaráðu-
neytisins 1976-1981. Forstjóri
Fríhafnarinnar á Keflavík-
urflugvelli frá 1981-2000. Guð-
mundur átti sæti í ýmsum nefndum
og sat í stjórnum ýmissa félaga í
gegnum tíðina. Hann var um tíma
stjórnarformaður ríkisspítalanna
og sat um árabil í samninganefnd
ríkisins.
Útför Guðmundar verður gerð
frá Vídalínskirkju í Garðabæ, í dag,
13. júlí og hefst athöfnin kl. 15.
ágúst 1936, maður
hennar var Tómas
Karlsson, f. 20. mars
1937, d. 1997. Synir
þeirra eru Jón Frosti,
f. 2. apríl 1962, og
Jökull, f. 15. júní
1965. Ása og Tómas
eiga 2 barnabörn.
Eiginkona Guð-
mundar er Rannveig
Björnsdóttir, f. 21.
febrúar 1942. Synir
þeirra eru: 1) Jón
Örn, f. 20. apríl 1968.
Hann á 2 börn með
Eddu Vikar Guðmundsdóttur, Guð-
mund, f. 19. apríl 1999, og Stein-
unni, f. 9. júlí 2003. 2) Björn Þór, f.
25. ágúst 1972. Áður átti Guð-
mundur 1) Önnu, f. 27. janúar 1962,
gift Eggert Skúlasyni. Sonur þeirra
er Hafþór, f. 28. desember 1994. 2)
Freydísi Frigg, f. 25. feb. 1964, sam-
Elsku afi, þú varst alltaf
skemmtilegur og góður við okkur
og það var alltaf gott að koma til
þín. Þú varst líka oft að grínast í
okkur, gafst okkur nammi og pass-
aðir okkur stundum sem var mjög
gaman.
Við munum sakna þín en við vit-
um að nú ertu ekki lengur veikur
og þér líður vel. Við kveðjum þig
með þessu litla ljóði:
Kæri Karl.
Að þér er mér eftirsjá
elsku Karl minn besti.
Er þú hverfur héðan frá
á hvarma tár ég festi.
(Höf. óþekktur.)
Bless elsku afi,
Guðmundur og Steinunn.
Í dag verður fyrrum tengdafaðir
minn og góður vinur, Guðmundur
Karl Jónsson, borin til grafar.
Mín fyrstu kynni af Guðmundi
voru á heimili hans og Rannveigar
í Engimýrinni fyrir tæpum fimm-
tán árum. Ég varð fljótlega vör við
að þarna var á ferðinni nokkuð sér-
vitur og óhefðbundinn maður. Með
árunum þróaðist sterkur vinskapur
á milli okkar sem einkenndist af þó
nokkurri kímni og svolítilli stríðni.
Guðmundi leið ávallt best með
nánustu fjölskyldumeðlimi í kring-
um sig og hafði hann mikið dálæti
á börnunum okkar Jóns. Hann
passaði uppá að vera alltaf vel upp-
lýstur um hvað þau væru að fást
við frá degi til dags og tilkynnti
öðrum frá öllum litlum sigrum í
þeirra lífi.
Fyrir nokkrum mánuðum
greindist Guðmundur með krabba-
mein sem hann barðist hetjulega
við en varð honum að lokum að
falli. Yfir þessa mánuði fengum við
öll dýrmætan tíma með honum sem
ég er þakklát fyrir.
Með þessum fáu línum kveð ég
þig Guðmundur minn og megir þú
hvíla í friði.
Tign er yfir tindum
og ró.
Angandi vindum
yfir skóg
andar svo hljótt.
Söngfugl í birkinu blundar.
Sjá, innan stundar
sefur þú rótt.
(Goethe, þýð. Helgi Hálfdanarson)
Edda.
Guðmundur Karl
Jónsson
þeim árangri sem raun ber vitni.
Mig skortir orð til að lýsa Haffa,
hann var einfaldlega frábær maður.
Það er mér mikil gæfa að hafa fengið
að kynnast honum og eiga hann sem
vin og yfirmann öll þessi ár. Mun ég
ætíð njóta þeirrar reynslu. Skarðið
sem hann skilur eftir sig mun aldrei
verða fyllt, en minning hans mun
ætíð lifa.
Fjölskyldu hans og þá einkum
Hjördísi og drengjunum þeirra,
þeim Andra Pétri og Arnari Huga,
votta ég og fjölskylda mín okkar
innilegustu samúð, missir þeirra er
mikill. Megi guð varðveita ykkur um
ókomna tíð.
Guðmundur Hafsteinsson.
Vinur er kvaddur. Frábær dreng-
ur er fallinn frá. Hann hugsaði stórt
og var viðurkenndur frumkvöðull í
flugheiminum. Hann var höfðingi
með stórt hjarta. Hann var tryggur
og faðmaði vini sína með ástúð og
hlýju. Hann var einstaklega hæfi-
leikaríkur, frumlegur og skemmti-
legur. Hann átti enga óvini. Hann er
ógleymanlegur HD-félagi. Hans er
sárt saknað.
Hjartans samúðarkveðjur til allra
ástvina.
Már Gunnarsson.
Við vorum á hræðilegan hátt
minnt á hin skörpu skil milli hláturs
og gráts, lífs og dauða, þegar flugvél
hrapaði við Selá og kær vinur okkar
Hafþór Hafsteinsson lést. Í einu vet-
fangi breyttist þar framtíðin, sem
virtist svo björt hjá vini okkar og
góðum fjölskylduföður, í minningar
einar.
Sorgin og söknuðurinn eru yfir-
þyrmandi en við brosum yfir minn-
ingunum því það komst enginn í
hálfkvisti við hann Haffa í skemmti-
legheitum, framtakssemi og hug-
myndaauðgi og þess nutum við ríku-
lega, félagar hans í Múnarafélaginu.
Félagsskapurinn var stofnaður í
nóvember 1984 og félagarnir þá allir
nýútskrifaðir úr Verzló, nema Haffi,
sem fetaði ólíkar slóðir, en hann féll
samt strax inn í hópinn.
Ferilsskrá Haffa lýsir einfaldlega
afburðamanni sem vann sig upp og
varð forstjóri umsvifamikils flug-
félags en í hópnum var hann áfram
okkar eini og sanni Haffi og enda-
laus uppspretta skemmtilegra hug-
mynda, góðsemi og gleði. Mörgu er
ekki hægt að lýsa í orðum og það
hefði enginn nema Haffi getað lent í
því í hestaferð að detta af baki aftur
á bak en lenda standandi og síðan í
næstu andrá með léttu stökki kom-
ast á hestbak aftur án þess að
bregða nokkuð við, eða sannfæra
æskulýð á skautasvellinu í Reykja-
vík um að þeir fóstbræður Haffi og
Hannes, klæddir í Karíusar- og Bak-
tusbúninga, væru þáttarstjórnendur
í vinsælum sjónvarpsþætti og fengið
alla krakkana í halarófu á eftir sér
sem þar voru.
Golfíþróttin er vaxandi áhugamál
félagsmanna og þegar við spiluðum
á Bakkakotsvelli um miðjan júní sl.
klöppuðu þeir sem lokið höfðu leik
þegar síðasta hollið, sem Haffi var í,
kom inn á síðustu flötina og án þess
að bregða tók Haffi niður derhúfuna
og þakkaði, líkt og Tiger Woods ger-
ir eftir lokahögg. Kannski var klapp-
ið táknrænt því við eigum Haffa svo
óendanlega margar gleðistundir að
þakka og við söknum hans nú þegar
mikið, enda stórt skarð höggvið í
okkar góða hóp.
Um leið og við kveðjum vin okkar
Hafþór með miklu þakklæti fyrir
margar ógleymanlegar stundir á
liðnum árum viljum við senda fjöl-
skyldu hans okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Minningin um einstakan vin og
gleðigjafa mun lifa í hjarta okkar.
Bernhard, Birkir, Dagur, Elías,
Karl, Kjartan, Sigurður Haf-
steinsson, Sigurður Smári,
Sveinn Andri, Þór og Örn.
Þakkir.
Elsku elsku besti Haffi – orð
verða innantóm á stundu sem þess-
ari, þakklæti er tilfinning sem er
miklu ríkari en orðið sjálft gefur til
kynna. Það sem stendur upp úr eftir
18 ára ferðalag okkar er fyrst og
fremst þakklæti og aftur þakklæti.
Ég þakka fyrir örlætið, þolinmæð-
ina, skilninginn, kímnigáfuna, lær-
dóminn en fyrst og fremst frábær-
ann félagsskap. Menn lifa í gegnum
minningarnar og í þínu tilfelli eru
þær margar yndislegar sem ég á eft-
ir að rifja upp reglulega og brosa.
Ég sakna þín.
Davíð.
Öll umgöngumst við og eignumst
marga vini og félaga á leið okkar í
gegnum lífið. Það er þó þannig að
sumt fólk er eftirminnilegra en
gengur og gerist og þannig var það
með hann Haffa okkar. Stór vina-
hópur stendur nú harmi sleginn og
vantrúaður á hversu fljótt lífið getur
breyst. Síðla dags 2. júlí síðastliðinn
bárust okkur miklar sorgarfréttir
sem engin orð fá lýst. Haffi er ekki
lengur á meðal okkar og eftir standa
hans góða eiginkona Hjördís og syn-
irnir tveir Andri Pétur og Arnar
Hugi ásamt fjölskyldu og vinum sár
af söknuði og sorg.
Í okkar góða vinahópi var Haffi
mikilvægur hlekkur sem við öll lit-
um á með vinskap og virðingu. Sum
okkar hafa notið þeirrar gæfu að
vinna með honum í fluginu í langan
tíma og litu á hann nánast sem bróð-
ur á meðan hluti okkar kynntist hon-
um við aðrar aðstæður og öll sáum
við strax að þarna fór einstaklega
skemmtilegur og einlægur maður.
Haffi var mikill húmoristi og eig-
um við vinirnir margar minningar
um hann sem gleðigjafa, hann gat
verið ótrúleg eftirherma og uppi-
standari, hann hélt skemmtilegar
ræður þegar við átti, spilaði af
ástríðu á trommurnar ef færi gafst
og kom stuði og gleði í mannskap-
inn. Má þar minnast að fyrir
skemmstu spilaði hann undir á
trommurnar með Mugison á litlum
tónleikum og naut sín vel. Hann hef-
ur verið veislustjóri í brúðkaupum
og á uppákomum innan hópsins svo
ógleymanlegt er. Kappinn mætti
ávallt vel undirbúinn með skemmti-
leg atriði samsett úr fréttum líðandi
stundar ásamt léttu gríni á kostnað
veislugesta. Hann gerði þetta bara
allt svo vel enda var Haffi ávallt ein-
lægur og blátt áfram.
Það stendur þó upp úr hversu
heill og jákvæður hann var og
hversu yndislegur eiginmaður og
vinur hann var Hjördísi sinni. Hann
var strákunum þeirra frábær pabbi
og fátt sem hann var ekki tilbúinn að
gera fyrir þá. Haffi var oft rólegur í
tíðinni og virtist stundum feiminn,
en hann hafði oft um margt að hugsa
enda fylgdi starfi hans mikil ábyrgð.
Hann var einstaklega gjafmildur og
þau hjónin góð heim að sækja og
alltaf fór vel um alla hjá þeim. Haffi
var bara einfaldlega heiðarlegur,
góður og skemmtilegur maður.
Sómadrengur sem við munum aldrei
gleyma og erum þakklát fyrir að
hafa fengið að deila vinskap með.
Það eru fátækleg orð sem fá lýst
þeirri hluttekningu sem við sendum
fallegri og góðri fjölskyldu í þeirri
sorg sem andlát Haffa er.
Elsku Hjördís, Andri Pétur, Arn-
ar Hugi og fjölskylda, hugur okkar
allra og bænir eru hjá ykkur. Minn-
ingin um góðan mann lifir áfram og
við erum þakklát fyrir þann tíma
sem við fengum að deila með Haffa.
Við stöndum öll saman í sorginni
og megi minning um góðan mann
lifa um ókomna framtíð.
F.h. HD vina,
Ragna Sif, Hrefna, Sigríður,
Guðný og Rannveig Eir.
Elsku, yndislegi Haffi okkar, það
er hræðilegra en orð fá lýst að horfa
á eftir þér í blóma lífsins. Úti er
sumar og sól en það er ískaldur vet-
ur í hjörtum okkar. Við elskum þig
svo mikið. Þú varst svo góður dreng-
ur, greindur, duglegur og skemmti-
legur. Við töluðum oft um hvað þú
varst heill í gegn og með hjarta úr
gulli, og hvað þér var umhugað um
að öðrum liði vel. Þegar stelpurnar
voru litlar og þú á sífelldu ferðalagi
um heiminn brást ekki að þú færðir
þeim eitthvað þegar þú komst heim.
Börn eru miklir mannþekkjarar og
þær sáu strax hvað þú varst góð
manneskja og hvað þær áttu stóran
stað í hjarta þínu.
Við vorum svo heppin að fá að
kynnast þér og eiga þig í þennan
tíma og minningarnar um þig munu
alltaf ylja okkur. Allar stundirnar
sem við áttum saman uppi í sum-
arbústað og þegar við ferðuðumst
saman til útlanda, fjölskyldan. Svo
þessar litlu notalegu stundir þegar
við hittumst af engu sérstöku tilefni
og spjölluðum saman og hlógum. Þú
sagðir svo skemmtilega frá og varst
einn mesti húmoristi sem við höfum
kynnst. Elsku Haffi okkar, við sökn-
um þín svo ótrúlega mikið. En við
höfum Hjördísi, Andra Pétur og
Arnar Huga hjá okkur og við mun-
um gera okkar besta til að passa þau
fyrir þig og halda minningu þinni lif-
andi. Við sjáum mikið af þér í strák-
unum þínum, enda fengu þeir svo
margt gott frá þér. Guð geymi þig
og varðveiti þig, elsku besti vinurinn
okkar. Hvíl í friði.
Þín
Þórarinn, Kristín, Sigrún Harpa,
Elín Ástrós og Helena Sóley.
Ég man enn þann dag sem ég hitti
Haffa fyrst, þegar systir mín kom
með hann heim í matarboð til að
kynna hann fyrir fjölskyldunni. Ég
hygg að það sé ekki óalgengt að
bræður hafi miklar efasemdir um
mannkosti vonbiðla yngri systra
sinna og var ég engin undantekning
að því leyti.
En jafnvel tréhestur eins og ég
var nokkuð fljótur að sjá að þarna
var afar óvenjulegur maður á ferð.
Maður sem bjó yfir öllum þeim
mannkostum sem prýða okkar bestu
menn en svo einstaklega hógvær að
auðvelt var að sjást yfir það. Á svona
stundum ólga í manni miklar og ólík-
ar tilfinningar. Harmurinn er gífur-
legur. En það er reiðin einnig.
Ég er reiður sjálfum mér fyrir að
hafa ekki sagt við Haffa hve mér
þótti vænt um hann þegar ég hafði
tækifæri til, hve ég væri stoltur af
honum og hve mikið ég liti upp til
hans. Ég er einnig reiður Guði fyrir
að taka Haffa frá okkur. Fyrir að
taka hann frá fjölskyldunni sinni
með þessum hætti. En ég er tilbúinn
að rétta Guði sáttarhönd. Ég er
tilbúinn að fyrirgefa honum ef hann
styður við Hjördísi og strákana á
meðan þau reyna að byggja líf sitt
upp á ný. Og ég er einnig þakklátur.
Ég er þakklátur fyrir allar þær góðu
minningar sem Haffi hefur gefið
okkur í gegnum árin. Minningar
sem verða aldrei teknar frá okkur.
Þórarinn.
Elsku Haffi okkar Þær eru ótal
margar góðu stundirnar sem við átt-
um saman, hvort sem við dvöldum í
sumarbústað, flatmöguðum á sólar-
strönd eða nutum einfaldlega lífsins
yfir hversdagslegum kvöldmat. Þeg-
ar við hittumst gastu alltaf fundið
spaugilegu hliðarnar á tilverunni og
varst ófeiminn við að skemmta þér
og öðrum með fyndnum sögum úr
hversdagsleikanum. Þú brást þér
iðulega í hlutverk þeirra sem urðu á
vegi þínum og glæddir þannig frá-
sagnirnar lífi, hikaðir ekki við að
herma eftir hverjum sem var, ávallt
með húmorinn í fyrirrúmi.
Síðasta fríið okkar saman var um
síðustu páska þegar við fórum með
fjölskyldurnar til Akureyrar á skíði.
Þá var mikil gróska í þjóðmálaum-
ræðunni þar sem margir af frammá-
mönnum Íslands höfðu sig mikið
frammi. Þetta gaf þér nægan efnivið
til að halda uppi stanslausu fjöri öll
kvöldin okkar saman fyrir norðan og
eftir situr ógleymanleg minning um
húmoristann Haffa.
Hjálpsemi þín var sömuleiðis
aðdáunarverð. Ekkert verk var of
merkilegt fyrir þig né nokkur bón of
stór til að þú vildir ekki verða við
henni. Þú lagðir alltaf þitt að mörk-
um til að lausn fyndist á öllum
mögulegum málum, allt var gert til
að liðsinna náunganum.
Um tveimur vikum fyrir andlát
þitt lánaðir þú sem dæmi fjölskyld-
unni glæsileg salarkynni undir sýn-
ingu í hjarta miðborgarinnar. Þetta
boð var algerlega að þínu frum-
kvæði, eftir að þú fréttir að okkur
vantaði stað. Það voru þessir mann-
kostir, húmorinn og hjálpsemin, sem
löðuðu fólk að þér og þessir sömu
mannkostir sköpuðu þá lukku og
velgengni sem þú naust hvarvetna.
Það er erfitt að hugsa til þess að
við munum ekki sjá þig framar,
Haffi. Að þú munt ekki sitja aftur
við fjölskylduborðið og að gleði-
stundunum með þér sé lokið. Því
miður varstu tekinn alltof snemma
frá okkur og líf okkar er snauðara án
þín. Minning þín mun alltaf lifa með
okkur.
Sverrir Jan, Hákon og Pétur.
Kveðja frá flugklúbbnum Þyt
Á sólríkum og fallegum degi dreg-
ur dökkt ský fyrir sólu. Fregnir ber-
ast frá Vopnafirði um alvarlegt flug-
slys. Flugvél með tveimur mönnum
hafði farist við veiðihúsið við Selá.
Fljótlega berast þær fréttir að ann-
ar mannanna sé stórslasaður, en
hinn, félagi okkar, Hafþór Haf-
steinsson, hafi látist. Menn setti
hljóða og spurðu sjálfa sig „hvers
vegna“?
Hafþór gekk til liðs við flugklúbb-
inn Þyt á síðastliðnu ári, eftir að
hafa tekið þá ákvörðun að endurnýja
réttindi sín til einkaflugs sem hann
hafði lítið getað sinnt undanfarin ár.
Við Þytsmenn fögnuðum komu Haf-
þórs í okkar hóp, þar fór öflugur og
umfram allt heilsteyptur maður sem
gerði góðan hóp betri. Hans nánustu
vinir í klúbbnum höfðu ráðstafað
honum í uppákomur á komandi
mannfögnuðum klúbbsins, því Haf-
þór var húmoristi og skemmtikraft-
ur af guðs náð.
Hann var einnig mjög liðtækur
sem trommu- og píanóleikari og
hugðu menn gott til glóðarinnar með
góðan liðsmann í hljómsveit klúbbs-
ins.
Hafþór hóf flugmannsferil sinn í
innanlandflugi hjá Íslandsflugi og
síðar hjá flugfélaginu Atlanta þar
sem hann tók við sem forstjóri árið
2000.
Þetta er sagan um manninn sem
byrjaði sem sendill og endaði sem
forstjóri, á eigin dugnaði, á eigin for-
sendum, kurteis og hógvær.
Viðveran varð styttri en reiknað
Hafþór Hafsteinsson