Morgunblaðið - 28.08.2009, Blaðsíða 29

vini og félaga erfið raun að sætta
okkur við að þú skulir langt fyrir
aldur fram hrifinn brott frá okkur,
sárt að sjá þig lúta í lægra haldi
fyrir illskeyttum andstæðingi,
þrátt fyrir einstaka og hetjulega
baráttu. Æskuvinur frá því í
barnaskóla, hefur kvatt þetta jarð-
líf. Vináttubönd okkar rofnuðu
ekki þrátt fyrir 17 ára fjarveru
mína erlendis. Það var eins og við
hefðum aldrei skilið þegar ég kom
aftur.
Minningarnar hrannast upp en
við höldum okkur við síðara tíma-
bilið. Samverustundirnar okkar og
Gísla og Gunnars voru steyptar í
sérstakt mót og ekki síst ferðirnar
okkar verða í minnum hafðar þar
sem aldrei bar skugga á. En nú
vantar stóra hlekkinn og verður
erfitt að hugsa um „skrepp“ í
lengri eða skemmri tíma án hans.
En við sem eftir erum höfum
minningarnar til að hjálpa okkur
að taka næstu skref, og höldum ut-
an um hvert annað og ekki síst
Gísla okkar þar sem sorgin er
dýpst.
Jákvæðni þín og hugarró í þín-
um miklu veikindum er okkur sem
hjá þér dvöldum gott veganesti til
að takast á við sorgina. Á þessum
tíma eru mér tvær spurningar sem
þú fékkst oft efst í huga „Hvernig
hefurðu það?“ svar; „Bara fínt.“
„Hvað er að frétta“? svar: „Allt
gott.“ Þetta kallast æðruleysi á
háu stigi.
Við leiðarlok gjörir maður sér
grein fyrir því hversu ofurdýrmæt
manni eru kynni af slíkum öndveg-
ismanni sem þú varst. Við munum
sakna þín og halda okkar tetímum
áfram þér til heiðurs og okkur til
ánægju.
Megi Guð og allar góðar vættir
vera með Gísla, aldraðri móður
hans, syni þínum Erlendi Viðari og
fjölskyldu hans.
Hinsta vina kveðja,
Helga og Gunnar.
Það voru sorgarfréttir sem við
fengum fyrir stuttu þegar besti
fjölskylduvinur okkar fékk dóm
um að hann ætti aðeins eftir að lifa
í fáeinar vikur. Þennan dóm fékk
Indriði stuttu eftir að hann hafði
verið í Osló þar sem hann kíkti
meðal annars í heimsókn til Gunn-
ars. Það er sorglegt að hugsa til
þess eftir á að maður veit aldrei
hvenær maður hittir einhvern í
síðasta skiptið. Í tilfelli Gunnars
var það þegar hann bauð Indriða í
vöfflur og þegar ástvinur fellur frá
verða hversdagslegir atburðir eins
og kaffiboð hugljúf minning.
Foreldrar okkar höfðu þekkt
Indriða lengi, sérstaklega móðir
okkar sem var gömul skólasystir
hans úr Keflavík. Við bræður
kynntumst Indriða fyrst að ráði á
fullorðinsárum á „Vellinum“. Allir
sem unnu hjá Kananum fóru fyrr
eða síðar í mötuneytið þar sem
Indriði réð ríkjum. Gunnar vann
hjá honum í sumarafleysingum og
Eiríkur kom við sem daglegur
matargestur á sumrin. Indriði
veitti okkur báðum tækifæri og að-
stoðaði eins og hann gat við hvers
kyns störf, eins og hann gerði fyrir
svo marga aðra. „Aumingjagóður“
var oft sagt um hann í gríni en
staðreyndin var sú að Indriði var
boðinn og búinn til að aðstoða alla
sem til hans leituðu.
Við nutum þeirrar gæfu að
kynnast Indriða bæði sem per-
sónulegum vini og samstarfsfélaga.
Hann var frábær vinur, hlýr, já-
kvæður og hafði frábært skopskyn.
Það eru margar stundir sem koma
upp í huga okkar þegar við hugs-
um til hans. Eiríkur fékk vinnu er-
lendis þegar hann var orðinn mjög
veikur.
Þegar Eiríkur kom í heimsókn
spurði Indriði hvort búið væri að
kaupa flugmiðann. Eiríkur kvað
svo vera. Þá sagði Indriði okkar:
„One way and no return“ hann hélt
skopskyninu fram á síðustu
stundu.
Hans verður sárt saknað og við
sendum okkar dýpstu samúðar-
kveðjur til Gísla og fjölskyldunnar.
Eiríkur Jóhann og
Gunnar Freyr Gunnarssynir.
Minningar 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. ÁGÚST 2009
Vinur okkar Baldur
Ólafsson hefur nú
fengið hvíldina eftir
langt og strangt sjúk-
dómsferli. Við kynnt-
umst Baldri fljótlega
eftir að við fluttumst
til Akraness árið 1955. Í gegnum
skátastarfið var Baldur óspar á
tíma sinn þegar framkvæmdir
stóðu fyrir dyrum. Samvinna okk-
ar var mikil og vann Baldur drjúgt
starf að málefnum sjúkrahússins
og framkvæmdum við það. Baldur
tók kvikmynd af skurðaðgerð Páls
sem tókst mjög vel og hefur auð-
veldað kynningu á slagæðaaðgerð-
um. Baldri var margt vel gefið,
meðal annars fallega söngrödd og
söng hann oft einsöng með karla-
kórum á Akranesi.
Vinskapur fjölskyldna okkar
hefur haldist til þessa dags og
samgangur ætíð verið mikill. Þeim
fækkar óðum vinum okkar á Akra-
nesi en minningarnar geymum við
og þökkum liðnar samverustundir.
Við hjónin flytjum Ragnheiði og
börnum innilegar samúðarkveðjur.
Páll Gíslason og
Soffía Stefánsdóttir.
Starfsfólk heilbrigðisráðuneytis-
ins kveður í dag kæran samstarfs-
mann til margra ára. Baldur Ólafs-
son lét af störfum sem
deildarstjóri fasteignamála fyrir
nokkrum árum eftir langan og góð-
an starfsferil. Það myndaðist
gjarnan spenna og eftirvænting
þegar dró að morgunkaffi í ráðu-
neytinu. Baldur hafði aðstöðu í ná-
lægri byggingu en gekk yfir og
settist alltaf á sama stað við enda
borðs í kaffiherbergi.
Þegar honum var ljóst umræðu-
efnið gaf hann álit sitt í skýrum og
afgerandi orðum, gjarnan þannig
að það ögraði viðstöddum hæfi-
lega, vakti kátínu þeirra sem
þekktu hann en öðrum varð orða
fátt. Engin voru þau mál að Baldur
hefði ekki sterka skoðun á málinu
og var þá engum hlíft, hvorki ráð-
herrum né öðrum. Vegna afger-
andi skoðana sinna á stöðu
kynjanna var Baldur sjálfkjörinn
jafnréttisfulltrúi starfsmanna.
Fyrir mörgum var Baldur hrjúf-
ur en þeir sem þekktu hann kynnt-
ust fljótt hans innra manni, vel
menntuðum í byggingatækni, vel
að sér í sögu landans, vönduðum
tónlistarunnanda, fyrrum stórten-
ór en ekki síst var grunnt á að-
dáun og elsku hans á allri fjöl-
skyldunni, frá eiginkonu til yngstu
afkomenda, sem hann lýsti stoltur
með eigin orðavali. Baldur var
vandaður starfsmaður, hann kunni
afar vel allan þann málaflokk sem
honum var falinn, þekkti hverja
einustu byggingu sem heyrði undir
ráðuneytið, byggingasögu, lýsti
átökum um fjármögnun og að hans
mati oft yfirspenntum væntingum
heimamanna eða stjórnenda víða
um land. Mörg flókin vandamál
þessu tengd leysti Baldur á sinn
hátt, svo allir máttu sáttir sitja.
Öllu var haldið til haga með mikilli
reglusemi.
Baldur Ólafsson
✝ Baldur Ólafssonfæddist á Akra-
nesi 13. febrúar 1933.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Akraness 12.
ágúst sl. og fór útför
hans fram frá Akra-
neskirkju 21. ágúst.
Þessi verkefni
kröfðust mikilla
ferðalaga, hann ók
oftast eigin bílum af
vandaðri tegund og
spilaði klassíska tón-
list svo undir tók í
sveitum. Stansaði
gjarnan á heiðar-
brúnum, leit yfir
landið og fékk sér
frískt loft. Eftir að
Baldur lét af störfum
hélt hann góðu sam-
bandi við vinnustað-
inn, leit oft inn og
það spurðist eins og eldur í sinu ef
Baldur var í húsinu, fólk þyrptist
að og naut að heyra kjarnyrta
skoðun hans á helstu málefnum líð-
andi stundar. Starfsfólk heilbrigð-
isráðuneytisins þakkar Baldri
Ólafssyni langt og ánægjulegt sam-
starf á þessari kveðjustund og
sendir öllum ættingjum hans inni-
legustu samúðarkveðjur með von
um styrk í því mikla tómarúmi sem
hann skilur eftir sig. Minning um
sterkan persónuleika og góðan fé-
laga mun lengi lifa. Fyrir hönd
starfsfólks heilbrigðisráðuneytis-
ins,
Sveinn Magnússon.
Ég kveð vin minn, Baldur Ólafs-
son, og með þessum orðum vil ég
þakka fyrir samfylgdina og vinátt-
una í gegnum tíðina. Það rifjast
upp sú stund þegar hann réð mig
til starfa hjá Framkvæmdasýslunni
fyrir rúmum tuttugu árum. Ég var
nýkomin með stúdentspróf og
ákvað að taka mér smá-hlé frá
námi og fara að vinna. Baldur
reyndist mér einstaklega vel og ég
lærði margt hjá honum á þessum
tíma.
Hann hvatti mig eindregið til að
halda áfram námi. Sjálfur var hann
áhugasamur um hagfræði og við
spjölluðum saman um það. Þegar
ég dreif mig í háskóla veitti hann
mér hvatningarverðlaun eftir
fyrstu prófin.
Ég kom í jólafríum og vann með
honum. Hann hafði sérstaklega
gaman af því að láta mig hafa
krefjandi verkefni sem ég taldi mig
oft ekki ráða við á þeim tíma, en
alltaf hafði Baldur trú á mér. Hann
var vinnusamur maður og kenndi
mér margt á þessum fyrstu starfs-
árum mínum. Hann kynnti mig
gjarnan fyrir fólki með þeim orðum
að hann hefði nú alið mig upp. Svo
vel stóð hann sig í uppeldishlut-
verkinu á þessum árum, að þegar
ég var að kynnast Svanberg, sem
síðar varð maðurinn minn, vildi
hann fá að hitta þennan unga mann
og fór ég með Svanberg í sérstaka
kynningarheimsókn til Baldurs.
Leiðir okkar lágu aftur saman
nokkrum árum síðar þegar ég fékk
starf í heilbrigðisráðuneytinu. Það
var góð tilfinning að byrja á nýjum
stað og vita af Baldri þar.
Mikið var líka notalegt að koma
upp á Skaga í heimsókn til Baldurs
og Ragnheiðar, móttökurnar svo
hlýjar hjá þeim báðum.
Ég mætti með fjölskylduna til
þeirra sem einnig hafði orð á því
hvað það væri gott að koma til
þeirra. Ég er þakklát fyrir vináttu
Baldurs í gegnum árin og fyrir
gott veganesti inn í lífið.
Elsku Ragnheiður, Ása, Gyða,
Óli og aðrir aðstandendur, ég votta
ykkur innilega samúð mína.
Ásta Rósa Magnúsdóttir.


  


 



 
    
       
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRGVIN ÓLAFSSON
frá Efri-Steinsmýri
í Meðallandi,
Kleppsvegi 62,
Reykjavík,
lést á heimili sínu sunnudaginn 16. ágúst.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á minningarsjóð Áskirkju.
Innilegar þakkir færum við þeim sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát hans.
Anna Ólöf Björgvinsdóttir, Jón Reynir Eyjólfsson,
Oddný Hrönn Björgvinsdóttir, Gunnar Magnús Gröndal,
Bryndís Dagný Björgvinsdóttir, Guðbrandur Þór Þorvaldsson,
Guðlaug Björgvinsdóttir, Halldór Halldórsson,
Jón Stefán Björgvinsson, Ingibjörg H. Kristjánsdóttir,
Guðmundur Már Björgvinsson, Júlíana Þorvaldsdóttir,
Davíð Þór Björgvinsson, Svala Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
SIMON DE HAAN
vélstjóri,
Merkilandi 10,
Selfossi,
lést þriðjudaginn 25. ágúst.
Útför hans fer fram frá Selfosskirkju miðvikudaginn
2. september kl. 13.30.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk hand- og lyflækningadeildar
Heilbrigðisstofnunar Suðurlands.
Aðalheiður Guðmundsdóttir,
Erna Sólveig og Sigurjón, Akke og Frank,
Matthías Örn, Sigurveig og Böðvar,
Judith og Ate, Jakob Ágúst,
Sitze, Aðalheiður Ágústa og Ellen Inga,
Rakel Ingibjörg og Jónína.
✝
Frænka mín,
GUÐNÝ ÞÓRÐARDÓTTIR,
Hrafnistu Hafnarfirði,
áður Stigahlíð 36,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 25. ágúst.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju þriðjudaginn
1. september kl. 13.00.
Gunnvör Valdimarsdóttir, Jóhann G. Sigfússon,
Ragna, Alda Sif, Þorsteinn, Þórgunnur
og fjölskyldur.
✝
Eiginmaður minn, stjúpsonur, faðir, tengdafaðir
og afi,
ÞORSTEINN BRODDASON,
Lágholti 2b,
Mosfellsbæ,
lést mánudaginn 24. ágúst.
Útförin fer fram frá Neskirkju í Reykjavík þriðju-
daginn 1. september kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Barnaheill.
Guðríður Steinunn Oddsdóttir,
Friðrika Gestsdóttir,
Vin Þorsteinsdóttir, Daníel Karl Ásgeirsson,
Daði Þorsteinsson, Maria Helen Wedel,
Oddur Broddi Þorsteinsson,
Stefán Broddi Daníelsson,
Eir Lilja Daníelsdóttir,
Sunna Daðadóttir Wedel.
✝
Eiginmaður minn,
INGVI SIGURÐUR INGVARSSON
fyrrv. ráðuneytisstjóri og sendiherra,
Þorragötu 5,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 26. ágúst.
Hólmfríður Guðlaug Jónsdóttir.