Organistablaðið - 01.05.1969, Blaðsíða 11

ferðin á Bachs verkum oftast þurr og einstrengingsleg og lítt aðlað-
andi á að lilýða. Straube ásetti sér nú að sýna, hvernig leika ætti
Bach á orgelið, og hversu fjærri öllum sanni það væri, að hann væri
orðinn úreltur.
Tveir snillingar, sem báðir voru búsettir í Berlín, höfðu mikil
áhrif á list Straubes. Það voru þeir Hans von Búlovv, píanóleikarinn
frægi og nemandi Franz Liszts, og fiðluleikarinn Josepli Joacliim.
Fiðluleikur Joachims opnaði eyru hans fyrir melódiskri fegurð í
verkum Bachs, en hin hárfina túlkun píanistans Búlow á verkum
Bachs skerpti tilfinningu lians fyrir hljóðfalli og tekniskri nákvæmni
í smáu og stóru. Á þeim tíma, sem Straube dvaldi í Berlín, stóð
músíklíf borgarinnar í miklum blóma. Af tónlistarmönnum. sem
þar bjuggu þá, má nefna t. d. þessa: d’Albert, Busoni, Karl Muck,
Wringartner, Klindworth, Stavenhagen, Ansorge o. fl. Sjaldan munu
jafnmargar stjörnur á himni tónlistarinnar hafa verið saman komn-
ar í sömu borg og samtímis. Straube kynnlist þessum mönnum öll-
um, varð mikill vinur sumra þeirra eins og t. d. Busonis. Busoni
hvatti hann til stórræða og skildi manna fyrstur þá miklu þýðingu,
sem Straube hafði. Einnig kynntist Straube öðrum andans stór-
mönnum Berlínarborgar, og yfirleitt má segja, að þessi tími væri
honum hinn verðmætasti undirbúningur undir forustustarfið síðar
meir. En það má hiklaust telja Karl Straube einn fjölmenntaðasta og
gáfaðasta tónlistarmann samtiðarinnar.
ÞóLt hér hafi aðeins verið talað um orgelleik Karls Straube, þá
er ekki svo að skilja, að hann hafi ekki lagt stund á aðrar greinar
tónlistarinnar. Hann lærði jöfnum höndum á píanó og eins lærði
hann tónfræði hjá hinum beztu kennurum.
Straube var 21 árs að aldri, þegar liann hélt fyrstu orgeltónleik-
ana í Berlín, liann kom, hann sá og hann sigraði. Tónleikarnir vöktu
hina mestu eftirtekt og aðdáun vandlátustu listdómara. Síðan voru
tónleikar hans taldir til merkra atburða í músikklífi borgarinnar.
En það var ekki aðeins hin mikla tækni, kunnátta og stórbrotna
túlkun, sem vakti abhygli. Verkefnin, sem liann valdi sér, gerðu það
líka. Hann byrjaði brátt að halda röð af tónleikum á sögulegum
grundvelli. Hann gróf upp úr gleymsku liin miklu tónverk 17. og 18.
aldarinnar og opnaði þar með fyrir áheyrendum dásamlega heima,
sem menn vissu varla um að til væru, hvað þá heldur að þeir hefðu
ORGANISTABLAÐIÐ 11