Skólablaðið - 01.04.1960, Blaðsíða 35

- 155 -
sinni útá sundin og yfir til Esjunnar og
Akrafjalls. Það er einsog ungt fólk, sem
býr í svona húsum, hafi einhverja hneigð
til að skapa. Ef það getur ekki ort,
hleður það niður börnum, eða syngur af
tilfinning, en þegar það eldist, þá fer
það bara að trúa á Guð.
Hann Guð kemur í stað víns hjá henni
Fínu gömlu. Þegar fólkið í húsinu leitar
huggunar hjá Bakkusi í þessu lífsins bar-
dúsi, sitja þau saman drengurinn og Fína
gamla og syngja sálminn "Styrk mig að
standa", sem móðir Fínu hafði kennt
henni í bernsku, hvortmeð sínu lagi.
í huga drengsins eru sumir dagar
gottiríis-dagar og aðrir apóteks-dagar.
Gottiríis-dagarnir eru, þegar útlend-
ingarnir eru hjá ungu sjómannskonunni
uppi á lofti. Þá er drengnum gefið sæl-
gæti og peningar. Maður ungu konunnar
er víst ógn sjaldan heima. Hann er sjó-
maður.
Apóteks-dagarnir eru venjulega daginn
eftir, þá fer drengurinn í apótekið fyrir
fólkið að sækja einhver meðöl, það er
oft dálítið lasið, og þá fær hann líka
stundum peninga fyrir og stundum á hann
að fá þá seinna. En þegar að sjómaður-
inn á loftinu er heima, þá leiðist drengn-
um, þá fær hann ekkert tyggjó.
Á kvöldin þegar drengurinn er háttað-
ur, hann fer alttaf snemma að hátta, því
annars tekur pólitíið hann, þá les Fína
gamla fyrir hann úr Biblíunni sinni.
Guðinn hennar Fínu gömlu er ákaflega
strangur, og ef fólk er ekki ákaflega gott,
fer það til Ijóta karlsins, sem er ogur-
lega vondur og á heima niðri I jörðinni.
En þó að Guð se svona strangur, þá er
hann víst einhvernveginn góður x sér,
minnsta kosti segir Fína gamla, að hann
sé ákaflega góður. Þegar Fína hefur lok-
ið við Biblíulesturinn, þá spyr hún dreng-
inn, hvort hann langi ekki til hans Guðs,
þar se ósköp gott að vera, hann taki alla
til sín unga, sem honum þyki vænzt um.
Þá segir drengurinn jú, því hann vill ekki
særa hana Fínu gömlu, sem er honum
svo góð.
Dag nokkurn spyr drengurinn Fínu
gömlu af hverjum stóra myndin sé, sem
hangi á veggnum fyrir ofan rúmið þeirra.
"Ha, skiliríð, " hváir Fína gamla, "það
er af honum Jóni sáluga manninum mín-
um. "
Drengurinn hættir ekki að spyrja Fínu,
fyrr en hún hefur sagt honum ýmislegt
um sína yngri daga. Já, hún mátti sem
sé muna sinn fífil fegri. Þau höfðu
byrjað búskap fyrir austan, hún og mað-
urinn hennar sálugi. En þau voru ekki
nema tvö árin þeirra saman. Þá fór
Jón í sjóinn og með honum í sjóinn fóru
allir útvegir aðrir en mölin og trosið,
því ekki vildi hún búa áfram.
Og tveimur mánuðum síðar, fæddi hún
dren^, andvana. Og síðan hafði hún ver-
ið her í þessu húsi og lifað af því sem
til féll, þangað til hún fékk ellistyrkinn
sinn, og þegar hana vanhagaði um eitt-
hvað, þá bað hún bara Guð, sem var svo
óumræðanlega góður.
Og svona líða dagarnir. Þeir líða
svo fljótt, að áður en varir eru þeir orðn-
ir að heilu ári, eða kannski tveimur.
Einn daginn er tilbreytingarleysi hvers-
dagsins og Guðs rofið. Hann Jósep
gamli í kjallaranum' er víst orðinn vit-
laus. Ættingjar gamla mannsins sejjja,
að hann sé farinn að ganga í barndomi
og geti eiginlega allsekki verið sjálfum
sér ráðandi lengur. Jósep gamli tekur
þetta víst ósköp nærri sér, en það stoð-
ar ekkert hjá honum að mótmæla.
Ef einhver læknir útí bæ segir um mann,
sem hann þekkir ekki nokkurn skapaðan
hlut, að hann sé brjálaður, þá er hann
brjálaður og verður alltaf brjálaður.
Og einn daginn koma þeir og taka Jósep
gamla.
Penin^arnir hans fara eitthvað og
Jósep sjalfur allt annað. "Það gengur
svona til í henni veröld, " segir Fína
gamla og fólkið í húsinu, en þetta er of-
vaxiö skilningi drengsins.
Um ’sömu mundir er baldursbráin
uppí lóðinni orðin gulgræn og angandi.
Vorið er komið, það er eins fallegt og
það bezt getur orðið í þessu umhverfi,
og vekur einhverja þrá í brjósti drengs-
ins, þegar hann horfir út á sjóinn.
En vonbráðar fara dagarnir að styttast,
halda áfram að styttast, þangað til alltí-
einu er komið haust. Og þá verður til-
veran aftur grá og fráhrindandi.
En eitt er það, sem aldrei breytist.
Það er fólkið í húsinu. Stundum er það
gott, stundum vont, eins og gengur,
stundum drekkur það líka brennivín, og
ef einhver deyr, kemur annar í staðinn.
Drengurinn er farinn að ganga í skóla,
og nú getur hann párað fyrir hana Fínu
J