SunnudagsMogginn - 04.04.2010, Side 17

4. apríl 2010 17
Sindri er ekki einn um að vera listamaður á sínu heimili.
Ingibjörg Birgisdóttir, kærasta Sindra, hefur skapað sér
nafn í myndlistarheiminum, ekki síst fyrir frumleg tónlistar-
myndbönd sem hún hefur gert bæði fyrir Seabear og múm.
Auk þess hefur hún unnið plötuumslög fyrir múm og nýja
plötu Jónsa úr Sigur Rós með systur sinni Lilju, en Jónsi er
einmitt bróðir þeirra systra. Blaðamaður settist niður með
Ingibjörgu og spurði út í myndlistina og Seabear.
– Hvar kynntust þið Sindri?
„Við kynntumst í gegnum sameigilega vini. Þekktumst
lengi vel áður en við byrjuðum saman. Svona þessi týpíska
íslenska leið.“
– Hvernig myndir þú lýsa myndlistinni þinni?
„Ég er rosalegur safnari og safna endalaust af gömlu
dóti eins og blöðum, myndum, málverkum og póstkortum.
Svo endurvinn ég þau, vinn mikið út frá gömlum hlutum.
Hef svo verið að gera mikið af klippimyndum og þegar ég
byrjaði að gera myndbönd var það svolítið í framhaldi af
þessum klippimyndum. Má segja að myndirnar séu blanda
af klippi og teikningum úr gömlu efni og myndböndin séu
þrívíddarútgáfur af myndum.“
– Var það eðlileg þróun fyrir þig að fara að gera mynd-
bönd?
„Já mér fannst það. Og það langaði mig alltaf að gera.
Eins og tónlistarmyndböndin sem ég er búin að gera, þau
eru bara tvívíðar teikningar á tímalínu, maður sér teikningu
verða til. Þannig að mér fannst það vera alveg í beinu fram-
haldi.“
– Hvernig er að vinna með fólki sem er svona skylt þér
eins og bróður, systur og kærasta?
„Við Sindri höfum unnið saman frá því að við kynntumst
og er það orðið auðvelt og nauðsynlegt fyrir okkur að vinna
saman. Við erum alltaf að bera undir hvort annað hug-
myndir. Það er eins með Lilju systur, búnar að vinna lengi
og mikið saman. Eins og að vera með svona auka-sjálf.
Þegar ég vinn með þeim eru heimarnir þeir sömu og fag-
urfræðin svipuð, auðvelt að finna millileiðina. Auðvitað er
mjög hollt að vinna með öðru fólki, en það er líka mjög
þægilegt að vinna með fjölskyldunni.“
– Nú ertu í Seabear líka, hvernig kom það til?
„Ég eiginlega tróð mér svolítið inn í Seabear, af því mér
fannst þetta svo heillandi. Langaði að prófa að vera í hljóm-
sveit og fékk að vera með í þessu öllu. Núna er ég í fæðing-
arorlofi frá Seabear og vinn mína eigin tónlist, full af sjálfs-
trausti eftir að hafa spilað svona mikið með Seabear.“
– Eftir að hafa tekið upp plötur með hljómsveitinni er þá
ekkert skrítið að vera ekki með á tónleikum núna?
„Jú það er rosalega skrítið. Líka vegna þess að á nýju
pötunni sömdum við allt saman, þannig við eigum hana öll
saman. En þetta var líka rosalega gaman, gaman að sjá
tónleika frá öðru sjónarhorni.“
Þegar blaðamaður biður Ingibjörgu að lýsa sér í nokkrum
orðum vandast málin eilítið. Sindri situr fyrir framan tölvu í
rauðum gallabuxum, rauðri peysu og ef skeggið væri hvítt
væri hann eins og jólasveinn með lélegt tímaskyn. Hann
kallar að frjáls sé flott orð. Ingibjörg samþykkir það ekki og
hugsar sig vel um áður en hún svarar. „Ég er svona eins og
ristað brauð með einhverju framandi áleggi, svona heim-
islegur matur með pínu ævintýri ofan á.“
Seabear
„Ég er svona eins og ristað
brauð með framandi áleggi“
Það er ekki nóg að horfa bara á fótbolta, heldur spilar Sindri með
Knattspyrnufélaginu Mjöðm í Carlsberg-utandeildinni.
Sindri og Magnús Tryggvason Elíasen, trommuleikari, við upptökur
á annarri plötu Sin Fang Bous í sundlauginni frægu.
Sándtékk fyrir tónleika á Vega í Kaupmannahöfn,
þar sem Seabear hitaði upp fyrir múm árið 2007.
græða pening á því þannig að þessi krappa skiptir kannski
ekki miklu máli í því sambandi.“
Vonandi að gera það
sama eftir tíu ár
Framtíðin, hvernig lítur hún út hjá Sindra?
„Hmmmmm, bara á svipuðum stað eða ég vona það að
ég geti haldið áfram að vinna við þetta, taka upp tónlist og
teikna. Þetta er besta vinna sem ég hef verið í. Kannski með
tíu börn í viðbót eða fimm.“
Komast önnur áhugamál að þegar það er svona mikið að
gera?
„Það er ekki mikið pláss fyrir annað þegar maður er í
tónlistinni á daginn og teikna og mála á kvöldin. Fyrir utan
fótbolta. Ég elska fótbolta, fara í fótbolta, horfa á fótbolta.
Og líka fjölskyldan, vera í svona fjölskyldustemmingu, ég
er mikið fyrir það. Hef ég áhuga á öðru, nei ég held það
ekki!“
Undir lok spjallsins hringir liðsfélagi Sindra úr Knatt-
spyrnufélaginu Mjöðm og spyr hvort hann ætli ekki að
mæta á æfingu um kvöldið. Sindri verður að láta fótboltann
bíða í þetta skiptið, því síðasta hljómsveitaræfingin fyrir
tónlistarhátíðina By:Larm í Noregi er á sama tíma og nú
verður vinnan að hafa forgang.
’
Skemmtilegast
við að túra finnst
mér að spila á
tónleikunum og það
getur líka verið gaman
og huggulegt þetta
rútulíf í smá-tíma. Fínt
að keyra um Evrópu og
liggja í rútu að horfa á
vídeó heilu dagana,
mér finnst það ekkert
leiðinlegt.