Skólablaðið - 01.03.1985, Síða 43

ENDUR
Endur eru við nánari athugun mjög merkilegir fuglar. Þær eru að minnsta kosti andlegastar allra fugla. í
Æðey og Vigur er fjöldi þeirra á sumrin, þar sem þær liggja á hreiðrum sínum, svo þétt að maður verður að
gæta þess að stíga ekki á þær. Geri maður það, stendur maður á öndinni. Hrafnar fljúga oft yfir varplöndin
og styggja þær með gargi sínu, þá kemur andstyggð og blessaðar endurnar hrökkva upp með andfælum. Já,
endur eru hugsandi verur og hafa sín trúarbrögð eins og við, þær eru andatrúar. Þær sofa mjög laust og
aðeins um lágnættið, annan tíma sólarhringsins eru þær andvaka. Eins og mannskepnan eru þær ekki alltaf í
sólskinsskapi, þær eru stundum geðillar og fúlar, auðvitað andfúlar. Þegar kólnar í veðri verða þær andkald-
ar. Þegar loks ungarnir koma úr eggjunum, allt að 5 til 6 stykki, eru kollurnar andríkar. Eftir andartak fara
mæðurnar með allan hópinn út á sjó, öll synda þau á móti straumnum, það er andstreymi. Enginn unganna
andmœlir. Þeir fara strax að kafa, þeir taka andköf. Með haustinu eru ungarnir orðnir stálpaðir og fara að
gefa gaum að hinu kyninu, þær aðfarir mætti kalla andardrátt. Og þegar aftur vorar flykkjast ungarnir, sem
nú eru fullorðnir, upp í eyjarnar — verpa eggjum og unga út. Gömlu endurnar geispa bara golunni og andast.
Bergljót Rist, 4.X
Skólablaðið 43