SunnudagsMogginn - 29.05.2011, Blaðsíða 22

22 29. maí 2011
Þ
að er algengt að smávægilegir atburðir
opni augu fólks fyrir því að ekki sé endi-
lega allt sem sýnist. Stundum eru það
börn sem í einlægni sinni afhjúpa það
sem allir máttu þó vita eins og í tilfelli berrassaða
keisarans í ævintýrinu. En það þarf ekki ævintýr-
in til.
Ævintýrum líkast
Fjölmörg atvik úr raunveruleikanum má nefna.
Slík tilvik hafa þannig iðulega afhjúpað stjórn-
málamenn, sem margir höfðu áður haft nokkra
trú á, jafnvel mikla. Gerald Ford, forseti Banda-
ríkjanna, er talinn hafa endanlega tapað baráttu
sinni fyrir endurkjöri þegar hann fullyrti að-
spurður í kappræðu við Jimmy Carter að Pólland
væri ekki á áhrifasvæði Sovétríkjanna, og hann
ætlaði svo sannarlega að koma í veg fyrir að
Kremlarbændur fengju þar tögl og hagldir yrði
honum áfram trúað fyrir forsetaembættinu. Dan
Quayle, varaforseti Bandaríkjanna, leiðrétti litla
skólastúlku, sem skrifað hafði orðið kartafla upp á
ensku á skólatöfluna. Stúlkan hafði ekki fipast í
neinu en það gerði varaforsetinn, sem bætti ekki
úr skák þegar hann þráttaði við stúlkuna um staf-
setninguna. Var atvikið sýnt aftur og aftur af sjón-
varpsstöðvunum. Vissulega var þetta ekki stórmál
en jafnvel hörðustu fylgismenn varaforsetans fóru
að efast um hann, en andstæðingarnir höfðu
löngum haldið því fram að heilabú Dans væri ekki
öflugasta líffærið í skrokknum. Og saga varafor-
setans í stjórnmálum varð ekki mikið lengri.
Og hingað heim
Á Íslandi notaði íslenskur forsætisráðherra 17. júní
og Austurvöll til að koma því að við þjóðina að
Jón Sigurðsson hefði eftir allt ekki fæðst á
Hrafnseyri við Arnarfjörð eins og talið hafði ver-
ið fram til þess, heldur á Dýrafirði. Þessi atburð-
ur er mjög hafður í flimtingum með þjóðinni,
vegna staðarins og stundarinnar sem valin voru
til að kynna svo nýstárlega kenningu. En einnig
vegna þess að viðstaddir á Austurvelli höfðu
aldrei áður séð „standmynd steypta í eir“ hrista
höfuðið af undrun, svo brakaði í. En litlu atvikin
vaxa ört, verða jafnvel banvæn þegar fólk fer að
skoða aðra framgöngu þeirra sem í hlut eiga í
samhengi við þau. Þau eru eins konar „augna-
opnari“ svo notað sé hugtak úr öðrum málum.
Sú skoðun leiðir í ljós að bommerturnar eru eftir
allt í góðu samræmi við annað hjá viðkomandi.
Það þarf þannig ekki lengi að leita hjá ræðu-
manninum sem varð úti á Austurvelli um há-
sumartíð. Nú vita menn að allt sem Jóhanna Sig-
urðardóttir sagði um Icesave var úr lausu lofti
gripið. Nú vita menn að hún samþykkti Svav-
arssamning sem henni var sagt að væri upp á
500 milljarða, án þess að lesa hann. Og hún
bætti um betur því hún krafðist þess að þing-
menn stjórnarflokkanna gerðu slíkt hið sama.
Nú síðast fór hún á gosstöðvarnar eystra að
skoða ösku úr Grímsvötnum og lofaði aðstoð,
sem var ágætt. En svo kom á daginn í viðtali við
sveitarstjórann á Hvolsvelli að hún er ekki enn
búin að efna ársgömul loforðin vegna Eyjafjalla-
jökuls og öskunnar úr honum.
Eins og menn muna var eitt helsta kosninga-
loforð Jóhönnu fyrir síðustu kosningar að „slá
skjaldborg um heimilin“. Formaður Hagsmuna-
samtaka heimilanna, Andrea Jóhanna Ólafs-
dóttir, segir: „Skjaldborgin er slegin um fjár-
málakerfið.“ Og hún segir einnig: „Þetta vekur
auðvitað mikla reiði og vonbrigði. Vinnubrögð
stjórnvalda eru svo öfugsnúin.“ Og það er ekki
nema von að formaður Hagsmunasamtaka
heimilanna sé sár og beiskur, því eins og hann
bendir á var „skjaldborgin framseld kröfu-
höfum“ gömlu bankanna. Þegar það var óvænt
kynnt af hálfu Jóhönnu og Steingríms að stefn-
unni um uppbyggingu bankakerfisins hefði verið
snúið á haus var rökstuðningur sá helstur að
með því sparaði ríkið sér 200 milljarða. Það er
ekki nein smáræðistala, enda þurfti stóra tölu til
að forsprakkar „norrænu velferðarstjórn-
arinnar“ gætu réttlætt að þeir framseldu sjálfa
skjaldborgina í hendur óánægðra erlendra
kröfuhafa í hefndarhug. Að auki var þetta gert
gegn eindregnum mótmælum Fjármálaeftirlits-
ins. En grátt hefur bæst ofan á svart. Því nú hef-
ur verið upplýst að kostnaðurinn við þessa með-
höndlun á tveimur af þremur föllnum bönkum
verður yfir 400 milljarðar króna! Miklu meiri en
áður var ætlað að hefði farið í að koma gömlu
bönkunum sem nýjum á lappirnar. Og það sem
verra er að rekstrartölur bankanna sýna að af-
koma bankanna er slík að ríkisaðstoðin hefði
skilað sér fljótt til baka og það jafnvel þótt ekki
hefði verið gengið jafn hart að fólki og fyr-
irtækjum og gert hefur verið. Til viðbótar þessu
bætast endalaus afglöp hvert sem litið er. Hent
var svimandi upphæðum í sparisjóðakerfið. Á
annan tug milljarða var hent í fallið trygginga-
félag án þess að nokkur lagaheimild væri til
staðar. Og svo var endursölu þess félags klúðrað
með eftirminnilegum hætti. Setja varð tæpan
hálfan milljarð króna í tvær þjóðaratkvæða-
greiðslur til að þjóðin gæti, með atbeina forset-
ans, undið ofan af Icesave-þráhyggju rík-
Reykjavíkurbréf 27.05.11
Að skrifa kartöflu