SunnudagsMogginn - 12.06.2011, Blaðsíða 39

12. júní 2011 39
Þ
etta sagð’ann Þórsmerkurfarinn við hana Maríu eftir
að hafa brýnt hana til að troða sér inn í tjaldið.
Hann var alveg undirlagður af birkinu sem ilmaði
allt í kringum hann og jú, það var kominn galsi í
mannskapinn. Allir helvímaðir af náttúrunni eins og gengur
og gerist í íslenskum útilegum.
Nú þegar fyrsta stóra ferðahelgi sumarsins kallar fólk út úr
húsum sínum má gera ráð fyrir að útilegufiðringurinn láti á
sér kræla. Svefnpokar og tjöld verða dregin fram úr
geymslum og næsta víst að það eitt kallar fram ótal minningar
og skrautlegar myndir.
Og rómantíkin, Drottinn minn dýri. Iðjagræn náttúran hef-
ur þessi áhrif á fólk að hún vekur í
því brennandi þörf til mökunar.
En hún getur verið kúnstug listin
að njóta ásta þegar fólk deilir tjaldi
með öðrum. Fyrir það fyrsta er
ekki mikið pláss til að vera með
miklar leikfimiæfingar, sérstaklega
ekki ef fólk treður sér saman ofan í
svefnpoka. En það getur líka haft
sinn sjarma, snertiflöturinn er
mikill í þéttri samloku. Öll húðin
við alla húð hins.
Hún getur vissulega verið trufl-
andi vitundin um að einhver sefur þétt upp við hliðina, nú
eða þykist sofa. En sumum finnst það barasta þrælörvandi að
hafa andardrátt sofandi vinar eða vinkonu í öðru eyranu en
stynjandi másið í maka sínum í hinu.
Það er ákveðin tilbreyting í því að þurfa að hemja sig í sam-
förunum, láta sem minnst fyrir sér fara, hreyfa sig hægt og
hafa hljótt.
Þótt fólk þurfi kannski ekki að deila tjaldi með einhverjum
öðrum á meðan það eðlar sig, þá er hljóðeinangrun tjald-
veggja takmörkuð (engin) og ef stutt er í næsta tjald eða fólk á
stjákli fyrir utan er eins gott að halda hvort fyrir annars munn
og láta ekki fullnægingarópið sleppa út.
Allt er þetta skemmtileg tilbreyting fyrir okkur nútímafólk
sem eigum því að venjast að athafna okkur í prívat svefn-
herbergjum í einbýlishúsum og getum gargað og gólað eins og
okkur lystir. Og lítum jafnvel á það sem blæti að fara út í
guðsgræna og gera’ða.
Að deila svefnstæði með öðrum leiðir hugann að gömlu
baðstofunum þar sem margir sváfu saman í litlu rými og fólk
varð að gera sér að góðu að stunda kynlíf í mikilli nálægð við
aðra. Ekki víst að það hafi verið neitt sérstaklega spennandi til
lengdar. Engan skal undra að fólk hafi hlaupið bakvið heysát-
ur eða skellt sér milli þúfna um leið og veður leyfði.
Mikið held ég það hljóti að hafa verið kærkomið næði að
hafa óravíddir himinsins yfir sér og fuglana eina sem vitni, nú
eða hestana, sem báru turtildúfur langt frá bæ.
Á puttanum á leið út í óvissuna, útileguna, náttúruna.
Síðan ætl’ég
að sofa hjá þér
’
Þá er eins
gott að
halda
hvort fyrir ann-
ars munn og
láta ekki full-
nægingarópið
sleppa út.
Stigið í
vænginn
Kristín Heiða
khk@mbl.is
jarðskjálftanum, segir í frétt Morgunblaðsins, og má segja að innbúið
hafi meira eða minna allt fallið á gólfið. Mikil mildi var að skápur og
sjónvarp féllu ekki ofan á átta ára snáða sem svaf í rúmi í einu her-
berginu. Þá sluppu sjö kettlingar óhultir úr brakinu. „Það er við-
bjóður að lenda í þessu helvíti,“ sagði Björn sem tók atburðum af
stakri yfirvegun. „Það er best að það urðu engin slys. Allt sem
skemmdist eru bara hlutir sem hægt er að kaupa aftur.“
Ólafur Helgi Kjartansson, sýslumaður á Selfossi, var sem lög-
reglustjóri í héraði stjórnandi aðgerða almannavarna í skjálftunum.
„Skjálftarnir reyndu mjög á fólk. Ég var sýslumaður á Ísafirði snjó-
flóðaárið 1995 og þá var mikil áhersla lögð á sálræna hjálp til handa
íbúunum. Áfallahjálp var einfaldlega ofarlega á baugi sakir þess hve
margir áttu um sárt að binda eftir að hafa misst ástvini sína. Suður-
landsskjálftunum sumarið 2008 fylgdi hins vegar ekkert manntjón
og fyrir vikið varð andlegur stuðningur til fólks, sem jafnvel hafði
misst hús sín og innbú, aðeins til skemmri tíma. Því grunar mig að
margir hafi ekki unnið sem skyldi úr þeirri erfiðu reynslu sem þeir
gengu í gegnum. Í kjölfarið, aðeins fáum mánuðum síðar, féllu ís-
lensku bankarnir og allt íslenska efnahagskerfið hrundi sem reyndi á
alla þjóðina. Raunar tel ég að í kjölfar hrunsins hefðum við þurft að
vinna samkvæmt skipulagi Almannavarna; það er veita fólki áfalla-
hjálp og allan þann stuðning sem gerlegur er. Fólk sem hefur í nægu
að snúast gleymir sér í verkefnum dagsins en þeim sem hafa minna
við að vera getur orðið erfitt að vinna úr erfiðum atburðum. Að öllu
samanlögðu segir það okkur að hinn mannlegi þáttur má aldrei
gleymast.“
Sigurður Bogi Sævarsson sbs@mbl.is
’
Hinn mann-
legi þáttur
má aldrei
gleymast.
Ólafur Helgi
Kjartansson
Alexander Wang var valinn fylgihlutahönnuður ársins og það var Iris Apfel sem afhenti þau verðlaun.
Reuters
Þjóðverjar voru kosnir ófyndn-
asta þjóð heimi í nýrri könnun
Badoo.com. Fast á hæla
Þjóðverja komu Rússar og
Tyrkir. Bandaríkjamenn eru
hins vegar fyndnasta þjóð í
heimi, samkvæmt könn-
uninni, og Spánverjar fynd-
asta Evrópuþjóðin. Bretar,
heimaland Office og Monty
Python, lentu aðeins í sjö-
unda sæti, á eftir til dæmis Brasilíubúum, Frökkum
og Mexíkönum.
Bandaríkjamenn fyndnastir
Mike Myers er kan-
adískur og fyndinn.
Maðurinn sem bandaríska alrík-
islögreglan (FBI) hefur nefnt
„sítt að aftan-ræningjann“ hef-
ur látið til sín taka að nýju.
Hann rændi banka í Ohio á
mánudaginn, sem er fjórða rán
hans á svæðinu á síðastliðnum
mánuði.
„Um leið og starfsfólk sá
manninn koma inn í bankann
vissi það strax að þetta var „sítt
að aftan-ræninginn“,“ sagði rannsóknarfulltrúinn
Harry Trombitas frá FBI við Reuters. „En þá var það
orðið of seint.“
Maðurinn er um þrjátíu ára gamall og um 180
sentimetrar á hæð og eins og nafnið gefur til kynna
með sítt hár að aftan.
Bankaræningi með sítt hár
að aftan
Dæmi um sítt að
aftan hárgreiðslu.
Leikstjórinn Sofia Coppola ásamt Marc Jacobs.
Grace Coddington, tískuritstjóri hjá Vogue.