SunnudagsMogginn - 12.06.2011, Blaðsíða 47

K
omin er út hjá Sögum ný bók eftir Ágúst
Borgþór Sverrisson, Stolnar stundir. Áður
hefur hann sent frá sér eina ljóðabók, fimm
smásagnasöfn og eina skáldsögu.
Stolnar stundir er saga upp á 110 bls. og erfitt að segja
til um hvort hún er löng smásaga eða stutt skáldsaga við
fyrstu sýn. „Ég myndi segja að þetta væri löng smásaga,
mér finnst sagan það einföld. Mér finnst þetta ekki einu
sinni vera nóvella, en ég horfi frekar á formið en lengd-
ina,“ segir Ágúst Borgþór. Hann segir talsverðan mun á
því að skrifa sögu af þessari lengd og styttri smásögur.
„Það er meira kjöt á beinunum og það tekur lengri tíma
að skrifa.“
Nokkurs konar tvífaraminni
Það er margt keimlíkt með aðalpersónu sögunnar, Þóri,
og skapara hennar. Ágúst Borgþór segir þessi líkindi
milli þeirra í rauninni hafa orðið til af sjálfu sér og hann
ekki verið meðvitaður um þau til að byrja með. Hann
segir þetta sprottið af því að hann fáist að miklu leyti við
það sama í sögunni og hann geri í eigin lífi. „Ég er að
fjalla um minn reynsluheim, þetta menningar- og mið-
bæjarlíf í Reykjavík og það sem ég hef verið að kljást við
sjálfur. Það er að sameina það að vera fjölskyldufaðir og
launþegi og reyna að vera listmaður um leið án þess þó
að vera viðurkenndur listamaður og hafa miklar tekjur
af því. Svo ákvað ég bara að ganga alla leið með þetta og
vera ekkert að fela þessi líkindi þannig,“ segir Ágúst
Borgþór.
Hann segir þó sum lykilatriðin í sögunni ekki eiga sér
stoð í raunveruleikanum. „Ég hef ekki lent í neinni
hjónabandskrísu eins og Þórir og skrifin mín hafa aldrei
verið leyndarmál hjá mér eins og hjá honum. Við erum
líka ólíkir persónuleikar, ég er opinn en hann er dulur.“
Hann segir það í rauninni hafa verið ákveðinn leik hjá
sér að gera aðalpersónuna svona líka sjálfum sér. „Ég
veit svo sem ekki hversu merkilegur sá leikur er eða
hversu miklu máli hann skiptir,“ segir Ágúst Borgþór og
bætir við að hann hafi velt fyrir sér svokölluðu tvífara-
minni sem kemur fram í mörgum tegundum bók-
mennta.
Með tvífaraminni er átt við persónu sem á sér tvífara
og er því tvöföld. Tvífarinn og fyrirmyndin eru ekki
endilega eins og þótt þeim geti svipað saman í útliti er
innrætið oft ólíkt. Sagan af Dr. Jekyll og Herra Hyde eftir
Robert Louis Stevenson byggist t.d. á fyrrnefndu tví-
faraminni þar sem Dr. Jekyll og Herra Hyde eru tvær
andstæðar hliðar á sömu manneskjunni sem takast á.
„Það er þessi hin útgáfa af manni sjálfum. Ég er svolítið
að hugsa um það að til sé einhver annar ég sem samt er
allt öðruvísi í rauninni.“
Ágúst Borgþór segir einnig skemmtilegt frá því að
segja að hann vinnur nú á sömu þýðingastofu og Þórir
gerir í sögunni. Þegar Ágúst Borgþór byrjaði að skrifa
söguna hafði hann þó ekki hugmynd um að hann ætti
eftir að enda á því að vinna á þessari tilteknu stofu en þá
þekkti hann aðeins til hennar í gegnum vinnu sínu á
auglýsingastofu. „Að því leyti varð Þórir fyrirmynd
mín.“
Óraunverulegt tímabil
Ágúst Borgþór kallar Stolnar stundir „hrunbókina“ sína.
Hann segist á seinni árum hafa skrifað sögur sem gerast í
núinu og hann hafi gert sér grein fyrir því fyrir tveimur
árum að hann gat ekki hunsað hrunið lengur þótt hann
hafi ekki langað til að skrifa um það.„Það gerðist eitt-
hvað hérna og margt breyttist. Ég skynjaði smám saman
eftir því sem lengur leið frá hruni og lífið fór að jafnast
aðeins að það sem ég hafði áhuga á var að horfa aftur til
ársins 2007 og tímabilsins þar á undan. Ég var að horfa á
tíma sem var farinn og kæmi aldrei aftur.“ Hann segist
halda að sér hafi tekist að hitta á þá stemningu í sögunni
og hafi skynjað það sjálfur að hann væri að fjalla um
nokkuð óraunverulegt tímabil sem væri búið að vera.
Mikil glíma framundan
Spurður að því hvað knýi hann áfram sem rithöfund
segir hann allt hafa byrjað með sköpunarþörfinni. „Ég er
ekki að segja að allir hafi sköpunarþörf en ofboðslega
margir. Upprunalega er ég með einhverja sköpunargáfu,
kannski aðallega sköpunarþörf en einhverja hæfileika
líka.“
Hann segist hafa upplifað það snemma á ævinni að
hann ætti gott með tungumálið en hins vegar hafi lík-
amlegum hæfileikum sínum verið ábótavant. „Fólk
uppgötvar styrkleika sína smám saman. Svo kom þessi
bókmenntaáhugi hjá mér sem varð að ástríðu fyrir texta
og stíl og söguformi og þar með var þetta orðið eitthvað
sem lét mig ekki í friði. Ég get ekki lýst því betur.“
Ágúst Borgþór segist vera að vinna að nýrri skáldsögu
en sé svo stutt kominn að hann geti lítið sagt annað en
að hann sé að skrifa um heim sem er mjög fjarri þeim
sem hann fjallar um í Stolnum röddum. Að öllum lík-
indum muni bókin einnig vera þannig að enginn geti
sagt að hann sé að skrifa um sjálfan sig. „Ég held að það
sé mjög mikilvægt stundum að snúa algjörlega við
blaðinu. Ég á mjög mikið óunnið og það er mikil glíma
framundan,“ segir hann.
Miðbæjarlíf og tvífara-
minni í langri smásögu
Ágúst Borgþór Sverrisson hefur sent frá sér smásöguna Stolnar
stundir, sem hann kallar kallar „hrunbókina“ sína. Hann segist
haldinn ástríðu fyrir texta, stíl og söguformi.
Díana Rós A. Rivera diana@mbl.is
Ágúst Borgtor Sverrisson
segir Stolnar stundir langa
smásögu, frekar en stutta
skáldsögu.
Morgunblaðið/Sigurgeir S.