SunnudagsMogginn - 17.07.2011, Side 43

17. júlí 2011 43
klassíska tónlistarmenn, en ekki vegna
einhverra menningartengsla Íslands og
Kína. „Þeir vildu ekkert endilega að við
spiluðum íslenska tónlist og jafnvel síður,
þeir vildu fá góðan flutning á vestrænni
tónlist og þá ekki síst til að hjálpa til við að
ala áheyrendur upp,“ segir Selma. „Við
fengum líka mjög góða aðsókn á tónleik-
unum okkar, fengum frá 300 til 700
manns á tónleika, það var mjög vel staðið
að öllu og starfsmaður umboðsskrifstof-
unnar fylgdi okkur á alla tónleika sem
hún skipulagði og sá um að allt væri í
lagi.“
Á efnisskrá þeirra í Kínaförinni voru
verk eftir Paganini, Kreizler, Maria The-
rese von Paradis, Schubert, Sarasate og
Brahms, en einnig þrjú nútímatónskáld,
sem Sigrún segir að Selma hafi laumað
inn; Atla Heimi Sveinsson, Anton Webern
og Klaus Ager. Svo spiluðu þær líka eitt
verk eftir kínverskt tónskáld, Sólarupp-
rás í skýjum Tasjikuergan eftir Tsjen
Gang. „Þeir vildu hafa þetta svona,“ segir
Sigrún, „þeir vildu fá glaðværa tónlist, en
það er líka gaman að spila hana.“ „Svo
vildu þeir fá eitt kínverskt verk,“ heldur
Selma áfram, „mjög þekkt verk. Við feng-
um það sent í tölvupósti til að æfa það áð-
ur en við fórum út, en svo komumst við
að því að það var mjög þekkt í Kína, hefur
verið notað í einhverri bíómynd.“ „Það er
æðislegt verk,“ segir Sigrún, „æðislega
flott. Miðausturlenskur blær á því og sí-
gaunalegt í lokin, minnir mig á Tzigane
eftir Ravel. Við spiluðum það í Borgarfirði
áður en við fórum út og það sló þvílíkt í
gegn og menn heyrðu í því alls konar hluti
sem eru ekki kínverskir,“ segir Sigrún og
bendir áhugasömum á að þeir fái að heyra
verkið þegar þær Selma halda tónleika í
Salnum í september næstkomandi.
Kínverjar opnir, afslappaðir og hjálplegir
Af ferðalaginu sjálfu segja þær að það hafi
allt gengið bráðvel fyrir sig, umboðs-
skrifstofan hafi sinnt þeim einkar vel og
Kínverjar hafi allir verið opnir, afslapp-
aðir og hjálplegir, „minntu mig helst á
Ítali“, segir Sigrún. Að því sögðu var þetta
mikil vinna, ekki síst í ljósi þess að þarna
úti var sumar og oft ansi heitt. „Tíminn
leið náttúrlega eins og skot,“ segir Sigrún,
„en það lyfti ferðinni heilmikið upp að fá
að gista hjá henni Kristínu sendiherra í
Beijing og það gerði ferðina ógleym-
anlega. Hún er svo mikill höfðingi og
reyndist okkur svo vel, tók okkur undir
sinn verndarvæng, og ég held að við hefð-
um verið dálítið umkomulausar ef ekki
hefði verið fyrir hana. Það er álag að vera
á svona ferð, ekki síst þegar það er svona
heitt í veðri og svo líka það að menn tala
yfirleitt enga ensku, ekki einu sinni á hót-
elum í stórborgum. Svo eru menn líka
mjög viðkvæmir á blæbrigði í kínversku
og okkur tókst oft ekki að láta fólk skilja
okkur þegar við vorum að segja Taxi í leit
að leigubíl. Annað sem við rákum okkur á
við að taka leigubíla var að stundum var
leigubílstjórinn ekki læs, ekki dugði þó að
við værum með áfangastaðinn skrifaðan á
miða.“
Aðspurðar hvenær næsta Kínaferð sé á
dagskrá segjast þær gjarnan vilja fara sem
fyrst aftur og lýsa sérstökum áhuga á að
spila þá líka í Sjanghæ, borg sem þeir segja
að sé einstaklega skemmtileg að sjá. Næsta
utanlandsferð þeirra er til Danmerkur og
Þýskalands í október, þá með heldur
þyngra prógramm, en Sólarupprás í
skýjum Tasjikuergan eftir Tsjen Gang
segja þær að muni fylgja þeim um sinn:
„Við spilum það í Berlín,“ segir Selma og
lítur á Sigrúnu sem er fljót að samsinna
því, „Jahá, ekki spurning!“
Þó dagskráin hafi verið ströng gafst smá frítími til skoðunarferða í lokin. Hér eru þær stöllur Sigrún Eðvaldsdóttir og Selma Guðmundsdóttir á Múrnum mikla.
Frá tónleikum Sigrúnar og Selmu í „Egginu“, glæsilegum tónleikasal í Beijing.
Það var ekki bara mannfólk að skoða Kínamúrinn.
Selma og Sigrún árita tónleikaprógrömm og
diska eftir tónleika í Tianjin.