SunnudagsMogginn - 18.09.2011, Side 22

22 18. september 2011
F
ormerkin hafa breytt um merkingu og
upp snýr niður og út suður. Á þingfundi
er þingmaður átalinn af þingforseta fyrir
að hafa orð á því að menntamálaráð-
herrann hafi „slátrað“ skóla einum sem verið
hefur í umræðunni. Það orð er þó löngu venju-
helgað í þingumræðu enda hefur mörgu verið
„slátrað“ í þingsal eða í fjárlagatillögum um dag-
ana. Fáum dögum eftir sláturumræðuna kallar
þingmaður úr sama flokki forseta Íslands „ræfil“
úr ræðustól, og hvorki þingforseta né þingmönn-
um brá við og engar athugasemdir voru gerðar.
Það hefði einhvern tímann þótt efni í langar um-
ræður.
Ef þig ber af leið: Náðu áttum
En það eru ekki einvörðungu slík smáræði sem
vita öfug við núna. Fólkið horfir í forundran á
ríkisstjórn landsins róa án afláts á móti bæði vindi
og straumi. Stundum þykir slíkt vissulega merki
um þrautseigju og móð og jafnvel vera hetjudáð,
þegar svo ber undir. Frægt ljóð skorar á lesanda
sinn að lasta ekki laxinn, sem leitar á móti
straumi. En laxinum er ekki sjálfrátt. Hann á ekki
annan kost. Það er mikið í húfi fyrir hann. Sjálft
viðhald lífsins eins og hann þekkir það. Svo sann-
arlega er nauðsynlegra nú en oft áður að rösklega
sé róið, ræðararnir séu samtaka og láti ekki sitt
eftir liggja. Og því fastara sé tekið á ef blæs á móti
og ef straumurinn er þungur sem yfirvinna þarf.
En það á ekki við um þá úr ríkisstjórninni sem róa
á móti straumnum þessi misserin. Í fyrsta lagi
dugar enginn róður ef illa er stýrt. Og það er ekki
þakkarefni þótt fast sé róið á móti straumnum ef
straumurinn er þjóðarviljinn, vonir hennar og
markmið. Það má vel vera að ríkisstjórninni sé
ekki sjálfrátt fremur en laxinum en munurinn er
sá að hann veit hvert hann er að fara og hann
verður að halda sínu striki gegn straumi, upp
fossa og flúðir. Dyntir og meinlokur eru ekki í
genunum. Ríkisstjórnin er á leið sem enginn fær
skilið. Þjóðin veit ekki hvert ferðinni er heitið en
hún veit með vissu að þangað á hún ekkert erindi.
Vitlaus verkefni: Sóun á tíma og fé
Stærsti hluti orku hins smáa íslenska stjórnkerfis
fer nú í að sinna aðlögunarkröfum skriffinna frá
Brussel. Í nafni íslensku þjóðarinnar hefur verið
bankað þar og beðið um inngöngu í brennandi
hús. Og þeir sem ekki eru í þeim verkefnum
fengu önnur. Því það fundu einhverjir það út
„eftir hrun“ án þess að færa fyrir því nokkur
bitastæð rök að íslenskir bankar hefðu farið yf-
irum vegna þess að íslenska stjórnarskráin væri
ekki nægilega full af froðu. Óheyrilegum fjár-
munum var fleygt til að koma á allsherjarkosn-
ingu um hóp sem hefði verið áberandi í fjöl-
miðlum síðustu misserin og væru því
upplagðastir allra til að semja nýja stjórnarskrá
fyrir þjóðina, svo ekki yrði nýtt bankahrun! Þjóð-
in hreifst ekki með. Þótt hún væri illa upplögð
eftir áföll og látið teyma yfir sig óhæfustu rík-
isstjórn sem völ var á, þá lét hún ekki hafa sig
með í þessa endaleysu. Þátttaka í þjóðarkosning-
unni varð slæleg og raunar miklu minni en í þjóð-
aratkvæðagreiðslum sem forsetinn stofnaði til að
kröfu almennings og ríkisstjórnin og Rík-
isútvarpið gerðu allt til að fæla fólk frá þátttöku í.
Ekki batnaði það þegar á daginn kom að fram-
kvæmdin á kosningum til stjórnlagaþings var í
skötulíki svo Hæstiréttur, sem er seinþreyttur til
vandræða, komst ekki hjá því að ógilda kosn-
inguna. Hinir miklu leiðtogar þjóðarinnar töldu
að einmitt þá væri rétti tíminn til að gefa Hæsta-
rétti landsins langt nef. Því var svokallað stjórn-
lagaráð sett saman af minnihluta Alþingis og
samanstóð af því fólki sem hafði það umfram aðra
Íslendinga að vera nafngreint sem fólk sem ekki
hefði fengið kjör til slíks verkefnis. Það fólk sendi
svo frá sér nýja stjórnarskrá nokkrum vikum síð-
ar. Bréfritari er í hópi þeirra 98 % Íslendinga sem
ekki hafa talið ástæðu til að kynna sér afrakstur
hins umboðslausa ráðs að gagni, hvað þá út í
hörgul, ef marka má kannanir.
Fundu nýjan pytt: Duttu
Og það er eins og þessi tvö stóru dæmi mættu
ekki duga til sem vitnisburður um hvernig þeir
sem síst skyldu eyða þessa dagana tíma og fjár-
munum þjóðarinnar. Eins og hún þarf þó á þessu
tvennu að halda um þessar mundir. Nú síðustu
vikurnar er þjóðinni haldið upp á snakki um laga-
forskrift skipulags Stjórnarráðsins. Jóhanna Sig-
urðardóttir hefur hvað eftir annað haldið því
fram að framlagðar breytingar á slíkum reglum
verði að fást í gegn, því rannsóknarnefnd Alþingis
um Rannsóknarnefnd Alþingis hafi krafist þess að
slíkt yrði gert. En nú hefur Atli Gíslason formaður
fyrrtöldu nefndarinnar bent á að engin slík krafa
hafi verið gerð af sinni nefnd. En það sem Atli
Gíslason hefur ekki áttað sig á til fulls er að Jó-
hanna Sigurðardóttir tekur mest mark á þeim
Reykjavíkurbréf 16.09.11
Kemur uppskeran á óvart?