SunnudagsMogginn - 18.09.2011, Síða 29

18. september 2011 29
Þegar hann var farinn sagði ég við af-
greiðslukonuna: „Þú tókst mig á orðinu.“
„Já, væni minn,“ sagði hún, „þú færð
pylsu!“
Þú áttir fréttamynd síðasta árs af Karli
Sigurbjörnssyni og Geir Waage þar sem
þeir ræðast við nálægt mynd af Ólafi
Skúlasyni.
„Í útvarpi var tilkynnt að þeir myndu
hittast á fundi. Ég mætti tímanlega á Bisk-
upsstofu og tróð mér inn í lyftuna með
Geir Waage því maður vill vera með nefið
eins nálægt atburðum og hægt er. Bisk-
upinn tók á móti okkur uppi á þriðju hæð
og þar hékk þessi mynd uppi á vegg. Þeir
fara að fá sér kaffi og standa nálægt mynd-
inni og ég smellti af. Ritari biskups áttaði
sig á því hvað ég var að mynda og and-
varpaði. Þessi mynd var síðan valin frétta-
mynd ársins. Nokkru eftir að ég fékk
verðlaunin var ég að mynda í Hallgríms-
kirkju þegar klappað var á bakið á mér og
sagt vingjarnlega: „Komdu sæll, Gunnar
minn, ég er ekki viss um að þú takir verð-
launamynd hér í dag, prakkarinn þinn.“
Það var biskupinn.“
Ætlarðu að halda áfram að vera blaða-
ljósmyndari fram á elliár?
„Það er freistandi að ná fimmtíu ára
starfsafmæli árið 2016. Það gæti tekist ef
heilsan leyfir og vinnuveitendur mínir
verða góðhjartaðir. Þá held ég kannski
ljósmyndasýningu og lít yfir farinn veg.
Svo hætti ég, gamall karl og drýg-
indalegur.“
um hönd hennar, stoppaði hana og kímdi til
mín. Ég smellti af. Ég gekk síðan út úr saln-
um og í flasið á Birni Jóhannsyni sem var
fréttastjóri Morgunblaðsins. Hann hvæsti:
„Hvernig datt þér í hug að vera þarna?“ og
bætti við: „Hvar voru mínir menn?“
Vísir kom út á hádegi daginn eftir og
myndin var flennistór á forsíðu. Ellert
Schram hringdi í mig, þá nýorðinn ritstjóri,
og sagði að Styrmir Gunnarsson vildi fá
myndina til birtingar í Morgunblaðinu. Ég
sagði: „Þetta er skúbb, við látum ekki
Moggann hafa skúbbið okkar.“ „Það er al-
veg satt,“ sagði hann. Skömmu seinna
hringdi Styrmir og bað um mynd úr Há-
skólabíói og sagði að það þyrfti hvorki að
sjást í Geir eða Gunnar, aðalatriðið væri að
það sæist að landsfundarfólk hefði staðið á
fætur til að fagna Geir. Ég lét Styrmi hafa lé-
lega mynd sem hann birti á baksíðu. Hún
var ljót og ég skammaðist mín óskaplega
fyrir það. Fyrst ég lét hann hafa mynd átti
ég að láta hann fá almennilega mynd.
Í þessu tilfelli kom myndefnið upp í
hendurnar á mér en svo verður maður líka
að geta skapað aðstæður fyrir góða mynd.
Þegar Clinton kom til landsins gekk hann
niður í bæ. Þegar hann gekk framhjá Bæj-
arins bestu var sölukonan í gættinni og
horfði á hersinguna fara hjá. Ég kallaði til
hennar: „Bjóddu honum pylsu!“ Hún greip
mig á orðinu og hrópaði: „Best hot dog in
the world!“ Clinton snarstoppaði, sagði
„Why not?“ og fór að pylsuvagninum þar
sem ég myndaði hann við að borða pylsu.
Gunnar Thoroddsen var afar eftirminni-
legur, heilsaði með miklum virktum en varð
síðan ákaflega kumpánlegur og spurði
frétta. „Komdu sæll, nafni, ertu búinn að
taka margar myndir í dag?“ sagði hann.“
Þú tókst af honum fræga mynd á lands-
fundi Sjálfstæðisflokksins þar sem hann
situr sem fastast meðan aðrir standa upp
og fagna Geir Hallgrímssyni.
„Ég vann á þessum tíma á Vísi. Lands-
fundarsetning Sjálfstæðisflokksins var í Há-
skólabíói, Geir Hallgrímsson var formaður
flokksins og Gunnar Thoroddsen, sem hafði
klofið flokkinn, var forsætisráðherra. Ljós-
myndarar mynduðu Geir þegar hann steig í
pontu til að flytja ræðu sína. Svo hófst lest-
urinn og ljósmyndarar fóru úr salnum.
Ræðan var meira og minna pillur á Gunnar
fyrir að hafa sundrað flokknum. Ég hugsaði
með mér: „Þarna situr Gunnar og það er
verið að ausa yfir hann svívirðingum fyrir
að hafa svikið flokkinn. Það verður áhuga-
vert að sjá hvað Gunnar gerir.“ Ég beið þess
vegna. Hafandi verið áður á landsfundi þá
vissi ég hvernig landsfundarmenn haga sér,
þeir hylla alltaf formanninn í lok ræðu.“
Skúbbað með myndatöku
Hefðirðu þá tekið mynd af honum ef hann
hefði staðið upp fyrir Geir?
„Já, ef Gunnar hefði hyllt Geir þá hefði
það líka verið fréttamynd. En hann gerði
það sem var langflottast fyrir myndavélina
– og gerði það meðvitað. Vala, eiginkona
hans, ætlaði að standa upp en Gunnar greip
maður lærði þar ýmsa frasa og gleypti þá í
sig. Ég lærði þennan frasa. Í réttum hitti ég
svo Björn á Löngumýri og spurði hann hvort
hann hefði hlustað á þáttinn. „Nei,“ sagði
hann þurrlega. Ég fór með frasann fyrir
hann og hann stóð frosinn og hlustaði á.
„Þér finnst þetta ekki einu sinni fyndið?“
sagði ég. „Nei, það þarf nú að vera eitt-
hvað,“ svaraði hann.
Margir stjórnmálamenn eru eftirminni-
legir. Ég hef alltaf haft áhuga á stjórnmálum
og átti ágætan kunningsskap við stjórn-
málamenn, til dæmis Steingrím Her-
mannsson. Hann kynnti mig einu sinni fyrir
mönnum og sagði: „Þetta er Gunnar Andr-
ésson. Enginn maður hefur tekið jafn
skrýtnar myndir af mér og hann.“ En þessar
skrýtnu myndir eru allar í ævisögu Stein-
gríms. Hann vildi hafa þær þar.
Ólafur Jóhannesson var afgerandi per-
sónuleiki. Hann hringdi einu sinni í mig og
sagði: „Geturðu komið á skrifstofu mína,
Gunnar minn. Það þarf að taka mynd af for-
sætisráðherranum. Það er alltaf verið að
biðja um mynd af honum.“ „Treystirðu mér
til þess?“ spurði ég. „Treysti!“ sagði hann.
„Þú hefur alltaf gert betur en fyrirmyndin
er.“ Þetta finnst mér eitt besta hrós sem ég
hef fengið.
Davíð Oddsson er skemmtilegasti stjórn-
málamaður sem ég hef kynnst. Þegar ég
mætti til að taka myndir af honum sagði
hann alltaf sögur og ég var skellihlæjandi
þegar ég kvaddi. Ég held að hann hafi viljað
hafa það þannig.
mig áfram
’
Mér finnst gaman að hitta fólk og tala við það. Þótt það sé bara stutt
skraf meðan ég er að mynda þá nærist ég á því. Myndavélin er galdra-
tæki hvað þetta varðar. Það er svo gott að nálgast fólk í gegnum hana.
Landsfundur Sjálfstæðisflokksins 1981, Gunnar og Vala Thoroddsen sitja sem fastast. „ Ef Gunnar hefði hyllt Geir þá
hefði það líka verið fréttamynd. En hann gerði það sem var langflottast fyrir myndavélina - og gerði það meðvitað.“
Gunnar V. Andrésson / GVA
þeir ætla að skora.
Morgunblaðið/RAX