Morgunblaðið - 27.05.2010, Blaðsíða 32

32 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. MAÍ 2010
Ég og amma vorum
bestu vinkonur. Til
hennar var alltaf
hægt að leita og betri
fyrirmynd væri erfitt
að finna. Hún var jákvæð og lífs-
glöð alla tíð, sama hvað á dundi.
Hún var hugrökk og sterk en samt
svo viðkvæm þótt hún léti lítið á því
bera. Hún var ráðagóð, mikill fag-
urkeri og hafði ákaflega góðan
smekk. Þær voru ófáar Kringlu-
ferðirnar þar sem hún aðstoðaði
unglinginn við fatakaup og aldrei
klikkuðu ráðleggingarnar, hún vissi
nákvæmlega hvað fór best á hverj-
um.
Hún kenndi okkur öllum að bera
virðingu fyrir dýrum og kettina
okkar á Bræðraborgarstígnum
mátti yfirleitt finna hjá ömmu með-
an hún bjó þar.
Hún er fræg sagan af því þegar
amma hændi að sér dúfu á Fornu-
ströndinni og oft mátti heyra ömmu
úti í garði við Fornuströnd 5 kalla
„dúdú“ og þá kom hún fljúgandi og
settist í sólstofuna. Hún var mikill
náttúruunnandi og fékk það áhuga-
mál að njóta sín best í bústaðnum
við Hruna þar sem hún sinnti
gróðrinum af jafnmikilli natni og
hún sinnti okkur fjölskyldunni.
Amma var líka meistarakokkur
og undanfarna daga hafa bragð-
laukarnir líkt og hugurinn minnst
ömmu. Kjötbúðingur með bráðnu
smjöri og rabarbaragrautur með
rjóma á eftir eða nýbakaðar gulrót-
arbollur með osti og sultu, nú eða
appelsínukakan góða. Uppáhaldið
mitt var samt alltaf grjónavelling-
urinn hennar og eftir að við fluttum
á Bræðró og ég vann á 1. hæðinni
meðan amma bjó á þeirri 4. þá
hringdi hún margoft í mig rétt fyrir
hádegi og bauð mér upp í grjóna-
vellinginn.
Óþreytandi var hún í pönnuköku-
bakstri og oft leit hún inn í fyr-
irtækinu með pönnukökudisk til að
hressa okkur við og um leið gat hún
þá fengið fréttir af bókunum sem
alltaf voru ofarlega í huga hennar.
Hún var nösk á bækurnar og oftar
en ekki var hún sannspá um hvaða
bók yrði metsölubók það árið.
Amma talaði aldrei illa um fólk,
hún reyndi ávallt að sjá jákvæðu
hlutina í fari allra og var óspör á
hrós og hvatningu. Hún var ákaf-
lega gjafmild og óeigingjörn, spör
við sjálfa sig en rausnarleg við
aðra. Fyrir lítið barn var hún
ómissandi stuðningur, t.d. þegar
Ingunn Ásgeirsdóttir
✝ Ingunn Ásgeirs-dóttir fæddist í
Reykjavík 23. maí
1922. Hún lést á Dval-
ar- og hjúkrunar-
heimilinu Grund 16.
maí síðastliðinn.
Útför Ingunnar var
gerð frá Neskirkju
26. maí 2010.
foreldrarnir vildu að
klárað yrði af diskin-
um greip amman
góða til varnar og
sagði að það ætti
aldrei að pína börn til
að borða. Hún inn-
leiddi líka þá góðu
hefð að ef barn var
sent í innkaupaferð,
þá fékk það alltaf að
eiga afganginn, og
þegar ég fór í búð
fyrir ömmu, komin yf-
ir tvítugt, þá fékk ég
alltaf að eiga afgang-
inn. Aldrei leiddist barni eða ung-
lingi í návist ömmu, hún söng fyrir
mig, kenndi mér að spila kanöstu,
þvældist með mig í ótal göngutúra,
fór með mig í heita pottinn og það
mikilvægasta af öllu, hún talaði við
mig líkt og fullorðna manneskju og
sýndi áhuga á öllu því sem mig
snerti.
Síðustu dagar ömmu voru henni
erfiðir og þó að sorgin yfir miss-
inum sé mikil, þá þakka ég fyrir
það að hugur hennar skuli loks hafa
fengið frið.
Elsku amma mín, ég trúi því og
treysti að afi og Heródes hafi tekið
vel á móti þér.
Ég er óendanlega þakklát fyrir
minningarnar og geymi þig ávallt í
hjarta mínu.
Sif Jóhannsdóttir.
Elsku besta amma mín er farin,
besta amma í heimi eins ég sagði
svo ósjaldan.
Minningarnar eru margar og
góðar, byrjum á Skeggjagötunni
þar sem amma og afi bjuggu og
voru með bókabúðina í bílskúrnum.
Amma kenndi mér allt sem viðkom
bókunum, hvort sem var að setja
bækur í sellófan eða vera í búðinni
og afgreiða, en það þótti mér það
skemmtilegasta og voru jólin alltaf
uppáhald því þá var mikið fjör og
gaman í búðinni.
Þegar ég fermdist fórum við
amma til Noregs að heimsækja
Önnu, dóttur hennar, og var það
mér ógleymanlegur tími sem ég átti
með ömmu þar.
Amma og afi byggðu sumarbú-
stað þegar ég var 15 ára í landi
Reykjabóls í Hrunamannahreppi,
þar var ekki stingandi strá þegar
þau keyptu landið en nú er kominn
þar mikill skógur og hefur verið
gaman að hjálpa til við ræktunar-
störf öll þessi ár. Margar góðar
stundir áttum við amma í bústaðn-
um, þar var bæði hlegið og áttum
við það til nöfnurnar að taka lagið.
Fyrir tveimur árum fluttumst ég
og fjölskylda mín á Bræðraborg-
arstíginn þar sem við vorum í
næstu íbúð við ömmu, bjuggum við
þar í eitt ár og finnst mér það
ómetanlegur tími að hafa verið svo
nærri henni í þann tíma.
Elsku amma mín, mig langar til
að kveðja þig með þessari vísu, sem
þú söngst svo oft fyrir mig þegar
ég var lítil og ég syng núna fyrir
hana Victoríu mína:
Sofðu unga ástin mín,
– úti regnið grætur.
Mamma geymir gullin þín,
gamla leggi og völuskrín.
Við skulum ekki vaka um dimmar
nætur.
(Jóhann Sigurjónsson)
Þín nafna,
Ingunn Ásgeirsdóttir.
Afskaplega er ég þakklátur fyrir
allar góðu minningarnar sem ég á
um hana ömmu mína.
Í mörgum af mínum fyrstu minn-
ingum úr bernskunni kemur hún
við sögu, enda vandfundin mann-
eskja sem vafði mann slíkri hlýju
og góðmennsku. Allt frá göngu-
túrum í sveitinni hennar til þess
hvernig hún kenndi mér sex ára
gömlum að afgreiða og selja bækur
í bókabúðinni á Bræðraborgarstígn-
um. Alltaf streymdi frá henni sama
hlýjan og væntumþykjan. Mann-
greinarálit var ekki til hjá henni,
allir stóðu jafnir hvort sem um dýr,
og þá sérstaklega auðvitað ketti,
eða menn var að ræða. Veganestið
var dýrmætt. Alltaf vildi hún láta
gott af sér leiða og gilti einu hvað
gekk á, svo mikið að mér þótti
stundum undrun sæta.
Það skipti engu þó að á móti
blési, það sló hana aldrei nokkurn
tíma út af laginu. Jákvætt viðhorf
og vilji til þess að gleðja og láta
gott af sér leiða var undantekn-
ingalaust það sem maður gekk að
sem vísu. Og það var dýrmætt því
sannarlega gekk oft mikið á og okk-
ur öllum, sem í kringum hana voru,
mikilvægt að geta leitað ráða hjá
henni.
Ósjaldan varð það hennar hlut-
skipti að bera klæði á vopnin, þyrfti
þess – og það gerði hún alltaf af
ótrúlegri óeigingirni, hlýju og festu.
Amma, ég kveð þig með miklum
söknuði og jafnframt þakklæti fyrir
allt það sem þú veittir mér, Þórhildi
og börnunum mínum.
Minningin um þig mun lifa í
hjarta okkar.
Egill Örn Jóhannsson.
Elsku amma, orð fá því ekki lýst
hversu sárt það er að sjá þig fara.
Það gleður mig hins vegar að vita
að þú ert á góðum stað með afa og
köttunum sem þér voru svo kærir
alla ævi.
Ást þín og gleði yfir köttum smit-
aði svo frá sér að allir, allt frá börn-
um þínum og niður í barnabarna-
börn, eru hugfangnir af dýrum.
Kettirnir voru ekki það eina sem
þér var kært. Þín helsta ást fannst
mér alltaf vera að hugsa um aðra
og passa að allir aðrir væru ánægð-
ir, þó svo að þú þyrftir að mæta af-
gangi þá fylltistu svo mikilli gleði
að sjá öðrum líða vel að það skipti
þig engu.
Þú varst óeigingjarnasta, félags-
lyndasta, gjafmildasta og einfald-
lega besta amma sem hægt var að
hugsa sér. Orðið nei var ekki til í
þínum orðaforða, það skipti engu
máli hvað maður bað þig um, svarið
var alltaf já. Oftast nær varst þú
meira að segja að fyrra bragði
komin til manns og farin að bjóða
manni allt milli himins og jarðar og
sjá hvort mann vanhagaði um eitt-
hvað.
Þú hugsaðir um mig, passaðir
mig og nærðir mig í öll þau skipti
sem foreldrar mínir voru staddir
erlendis, og ég gleymi aldrei öllum
skiptunum sem þú labbaðir niður til
að spyrja hvort ég vildi ekki fá
pönnukökur eða vildi koma upp og
borða hjá þér. Ég gleymi heldur
aldrei öllum skiptunum sem ég
labbaði upp til þín að sjá hvort
kettirnir okkar væru enn og aftur
búnir að gera sig heimakomna hjá
þér. Það skipti engu hvort það voru
dýr eða menn, allir vildu vera í ná-
vist þinni út af því að þú lífgaðir
svo sannarlega upp á bæði daginn
og andrúmsloftið hjá öllum.
Mér fannst alltaf skemmtileg
sagan sem mér var sögð hvernig
hlutunum hefði verið háttað á Ið-
unni í bóksölunni, þar hefðu rosaleg
læti og geðveiki ráðið ferðinni. Fólk
að hlaupa til og frá með bækur í
staflavís, fólk að hrópa hvað á ann-
að að segja til verka. Þarna var um-
stangið vel sjáanlegt og maður sá
og vissi að nú væri mikið að gera.
Seinna, þegar JPV-útgáfa var
stofnuð, lagðir þú oft leið þína
þangað og í hvert skipti undraðirðu
þig á því af hverju í ósköpunum það
væri bara aldrei neitt að gera. Allir
sætu bara rólegir við tölvurnar sín-
ar og enginn var að öskra á neinn,
engar bækur sem var verið að
hlaupa með á milli staða. Þú varst
orðin svo vön því að sjá alla hlaupa
til og frá í svitakófi að það að sjá
allt í einu alla vinna bara við tölvur
fannst þér alveg óskiljanlegt.
Minningarnar eru margar og
góðar um þig, elsku amma mín. Ég
á eftir að sakna þín mikið og aldrei
á ég eftir að gleyma hlátrinum þín-
um og brosinu. Þeim hlutum sem
mér fannst einkenna þig mest.
Valdimar Jóhannsson.
Kæra amma, nú ertu horfin en
verður þó alltaf hjá mér.
✝
Bróðir okkar og mágur,
BALDUR BJARNASON
vélstjóri,
Hafnarbraut 31,
Hornafirði,
sem andaðist á Heilbrigðisstofnun Suðaustur-
lands 19. maí, verður jarðsunginn frá Hafnarkirkju
á Hornafirði 29. maí kl. 13.00.
Sigríður Kolbeins, sr. Gísli H. Kolbeins,
Sigjón Bjarnason, Kristín Einarsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi okkar,
ÞÓRARINN STEFÁNSSON
stýrimaður,
lést á lyfjadeild Sjúkrahússins á Akureyri
miðvikudaginn 19. maí.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn
28. maí kl. 13:30.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir en þeim
sem vilja minnast hans er bent á líknarstofnanir.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Sigurbjörg Jónsdóttir.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐMUNDA GUÐBJARTSDÓTTIR,
GÓGÓ,
lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi laugardaginn
22. maí.
Ásgerður Hjörleifsdóttir, Haukur Brynjólfsson,
Elísabeth Lagerholm,
Magnús Hjörleifsson,
Guðmundur Hjörleifsson, Jenný Þórisdóttir.
barnabörn og langömmubörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐLAUG SIGURÐARDÓTTIR,
lést á Landspítalanum, Hringbraut, að kvöldi mánudagsins 24. maí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Guðbjörg Erlingsdóttir, Bergur H. Birgisson,
Þóra Erlingsdóttir,
Einar Leó Erlingsson,
Sigríður Ásdís Erlingsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og
afi,
SIGURÐUR KARLSSON,
Núpum,
Aðaldal,
sem lést á Lyflækningadeild Sjúkrahúss Akureyrar
20. maí, verður jarðsunginn frá Neskirkju í Aðaldal
laugardaginn 29. maí kl. 14:00.
Sigríður Sigurðardóttir,
Karl Sigurðsson, Sigrún Marinósdóttir,
Ásmundur K. Sigurðsson, Kolbrún Ólafsdóttir
og barnabörn.
Legsteinar ehf, Gjótuhrauni 8
Hafnarfirði, Sími: 571 0400
legsteinar@gmail.com