Morgunblaðið - 04.06.2010, Blaðsíða 22

22 Umræðan
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. JÚNÍ 2010
Flestum er ljóst að
kosningarnar í Reykja-
vík hljóta að vera áfall
fyrir Dag B. Eggerts-
son, varaformann
Samfylkingarinnar. Þó
svo að allir gömlu
flokkarnir hafi tapað
þá lagði varaformað-
urinn allt undir í bar-
áttunni en galt afhroð
sem hefur verulega
veikt stöðu hans innan Samfylking-
arinnar. Þá á varaformaður Samfylk-
ingarinnar eftir að svara fyrir þá ógn-
arstyrki er hann hefur hlotið í
prófkjörum og ljóst að flokkssystir
hans, Steinunn Valdís Óskarsdóttir,
hefur sett pressu á hann að gera það
sama og hún gerði, þ.e. að segja af
sér.
Það er í raun bráðfyndið að pólitísk
framtíð varaformanns Samfylking-
arinnar skuli vera í höndum mesta og
besta grínista landsins! Jón Gnarr
heldur í líflínuna en varaformaður
Samfylkingarinnar hangir á hinum
endanum eftir að borgarbúar ýttu
honum útbyrðis. Þá er ábyrgð Jóns
Gnarr mikil ef hann
dregur hinn lánlausa
varaformann að landi
þrátt fyrir að honum
hafi verið hafnað. Enn
stærri er ósigur vara-
formannsins í ljósi þess
að hann veðjaði á það
fyrir kosningar að gagn-
rýna keppinaut sinn um
formannsstólinn, Árna
Pál Árnason félags- og
tryggingaráðherra, fyr-
ir tillögur um niður-
skurð í ríkisrekstri. Af úrslitum kosn-
inganna má ætla að ráðherrann sé
með pálmann í höndunum.
Til að núa salti í sárið þá tapaði
Sjálfstæðisflokkurinn minna en Sam-
fylkingin og hreint ótrúlegt að þeir
skuli ekki tapa meiru. Ef fram fer
sem horfir þá munu grínistar stýra
borginni næstu fjögur árin. Flokk-
arnir sem töpuðu munu nú end-
urmeta stöðu sína og hefja gagnsókn
þegar þeir hafa komist að því hvar
þeir brugðust. Hvað sem því líður þá
er ljóst að tíminn er hlaupinn frá
varaformanni Samfylkingarinnar,
enda Dagur að kveldi kominn.
Dagur að kveldi
kominn – Samfylk-
ingu hafnað
Eftir Gunnar Braga
Sveinsson
Gunnar Bragi Sveinsson
» Það er í raun bráð-
fyndið að pólitísk
framtíð varaformanns
Samfylkingarinnar skuli
vera í höndum mesta og
besta grínista landsins!
Höfundur er alþingismaður
Framsóknarflokks.
Ég var á leið til baka
frá Noregi og Íslandi
skömmu eftir enn eina
„aðgerð“ Ísraels gegn
óvopnuðum borgurum.
Ísraelski sjóherinn fór
að minnsta kosti 50
mílur inn á alþjóðlegt
hafsvæði og fór um
borð í alþjóðlega skipa-
lest með hjálpargögn á
vegum Hreyfing-
arinnar til frelsunar
Gaza. Um borð var matur, lyf, skóla-
gögn og byggingarefni handa um-
setnum og svöngum íbúum Gaza.
Óháðir aðilar höfðu skoðað skipið og
sömuleiðis tyrknesk yfirvöld. Þetta
vissu Ísraelar. Nú hafa níu óvopn-
aðir borgarar verið myrtir. Ísraelar
neituðu að greina frá nöfnum þeirra
og 680 manns voru fluttir á staði,
sem ekki hafa verið gefnir upp. Með
því að halda einu vitnunum að þess-
um glæp stálu Ísraelar dýrmætum
tíma til að breiða út áróður sinn og
spinna frásögnina sér í hag.
Áróður Ísraela
Áður en nokkur náði að bregðast
við voru ísraelskir almannatenglar
og talsmenn byrjaðir að senda frá
sér efni og veita viðtöl. Þeirra full-
yrðingar eru í þessa veru: „Óróa-
seggir“ úr öllum heimshornum vörp-
uðu öllu frá sér til þess að safnast
saman um borð í skipi til þess að
lokka ísraelska sérsveitarmenn út á
alþjóðlegt hafsvæði og ráðast á þá
með lurkum og eldhúshnífum. Þessir
þrautþjálfuðu ísraelsku sérsveit-
armenn, sem eru búnir þróuðustu og
tæknilega fullkomnustu vopnum
sem um getur, áttu ekki annars kost
en að drepa óvopnaða borgara í
þessu skipi. Því var um að ræða
„sjálfsvörn“ Ísraels
gegn „hryðjuverka-
mönnum“ og sam-
tökum með „tengsl við
Hamas og al-Qaeda“ –
þessi upplogna þula er
orðin þreytandi.
Misnotkun tung-
unnar linnir ekki þar.
Ísraelar halda því að
auki fram að villi-
mannsleg eyðilegging
þeirra á Gaza sé „hafn-
bann“ og því lögleg –
rétt eins og alþjóðlegt
svelti og niðurrif
heillar þjóðar sé lögmætt!
Vinir mínir stofnuðu hreyfinguna
Frelsum Gaza – venjulegir borgarar
þessa heims, sem neituðu að fela sig
á bak við orð eins og „ég vissi ekki“
eða „hvað gat ég gert“ á meðan Ísr-
aelar breyttu Gaza smám saman í
dauðabúðir þar sem matur og lyf eru
ekki leyfð í nægilegu magni. Afleið-
ingarnar blasa við í skýrslum frá Al-
þjóðaheilbrigðisstofnuninni, WHO;
víðtæk vannæring þannig að í það
minnsta 10% barna á Gasa stækka
ekki eðlilega út af matarskorti;
menntakerfi, sem er nánast hrunið,
ekki síst vegna þess að Ísraelar hafa
varpað sprengjum á hundruð skóla á
Gaza og halda áfram að koma í veg
fyrir innflutning bóka og skóla-
gagna; Ísraelar láta dauðann rigna
af himnum ofan á íbúa, sem eru í
haldi, geta ekkert flúið og hvergi
leitað skjóls, og þúsundir hafa látið
lífið og særst og 80% af börnum á
Gaza þjást af áfallastreituröskun,
lamandi áþján, sem gæti hæglega
leitt til þess að heilar kynslóðir
barna glatist; þar sem atvinna (ekki
atvinnuleysi) er í kringum 20%; ekki
er hægt að gera við holræsakerfið
eftir árásir Ísraela og hreint vatn er
munaður fárra; þar sem sjómenn
verða fyrir skotárás Ísraela reyni
þeir að róa til fiskjar í sinni eigin
landhelgi; þar sem sykursjúkir,
asmasjúklingar, nýrnasjúklingar og
krabbameinssjúklingar deyja vegna
þess að þeir fá ekki nauðsynlegustu
lyf og geta ekki farið til að leita sér
hjálpar í öðrum löndum.
Íbúar Gasa yfirgefnir
Því er þannig að varið að Ísraelar
og „alþjóðasamfélagið“ hafa skilið
íbúa Gaza eftir og leyfa þeim að vaða
eigin úrgang, drekka eitrað vatn,
betla sér mat, gera í buxurnar á
nóttunni og skjálfa af ótta í örmum
jafn ráðvilltra foreldra án þess að
geta unnið, veitt fisk eða menntað
sig; án þess að geta andað eða fundið
von á þessari örmjóu landræmu,
sem er eins og fangelsi, á meðan
leiðtogar heims koma saman til að
ráða í „frásagnir sem stangast á“,
gefa út máttlausar „yfirlýsingar“ og
kveðja á sinn fund ísraelska sendi-
herra til að slá létt á höndina á þeim.
Því má reyndar bæta við að á
meðal þessara svokölluðu „óróa-
seggja“ og „hryðjuverkamanna“
með alþjóðleg „hryðjuverka-
sambönd“ eru einstaklingar á borð
við Hedy Epstein, 85 ára gamla
konu, sem lifði af helförina, Mairead
McGuire, írskan nóbelsverðlauna-
hafa, Henning Mankell, þekktan
sænskan rithöfund, barn, sem ég
þekki ekki með nafni, blaðamann
fyrir Al-Jazeera og marga aðra
þekkta og óþekkta framúrskarandi
einstaklinga úr öllum stéttum og frá
fjölda landa. Þau eru hetjurnar mín-
ar. Þau eru að gera það, sem þjóð-
arleiðtogar hafa ekki gert, það er að
rísa upp gegn öfgakenndri þjóðern-
ishyggju, harðræði og kúgun. Ég
trúi ekki eitt augnablik þeirri lygi að
þessir einstaklingar hafi verið með
byssur og hleypt af þeim.
Hverju trúir þú?
Og það sem meira er, hvað ætlar
þú að gera?
Takið afstöðu
Ferð mín til Noregs og Íslands
var sú fyrsta til hvors lands. Aðeins
hlýja, skopskyn og gestrisni íbúanna
skákaði fegurð þessara landa. Það er
því í nafni þessara fyrstu kynna og
nýrrar vináttu, í nafni mannúðar,
sem ég höfða til samvisku ykkar og
hvet til aðgerða – að þið spyrjið ykk-
ur hvað Palestínumenn hafi gert til
að verðskulda slík örlög. Hvað við
höfum gert til að verðskulda þögn
heimsins á meðan Ísralear þurrka
okkar hægt og grimmilega út af
landakortinu og eyðileggja samfélag
okkar og drepa síðan þá réttsýnu
einstaklinga, sem reyna að veita
mennsku okkar lágmarksviðurkenn-
ingu? Ég hvet ykkur til að taka
grundvallarafstöðu með einhverjum
hætti, jafnvel þótt leiðtogar ykkar
geri það ekki.
Ákall til samviskunnar í nafni mannúðar
Eftir Susan
Abulhawa » Það er því í nafni
þessara fyrstu
kynna og nýrrar vin-
áttu, í nafni mannúðar,
sem ég höfða til sam-
visku ykkar og hvet til
aðgerða – að þið spyrjið
ykkur hvað Palestínu-
menn hafi gert til að
verðskulda slík örlög.
Susan
Abulhawa
Höfundur er höfundur bókarinnar
Morgnar í Jenín og stofnaði samtökin
Leikvellir fyrir Palestínu.
Reuters
Farið um borð Ísraelskir sérsveitarmenn ráðast um borð í tyrkneska skipið,
sem var á leið með hjálpargögn til Palestínumanna á Gasa-svæðinu.
„Oft kemur grátur
eftir skellihlátur“ er
orðatiltæki sem ég
var oft minnt á sem
krakki þegar ærslin
þóttu ganga úr hófi
fram.
Nú hefur hópur at-
vinnugrínista tekið
völdin í Reykjavíkur-
borg og er fyndið að
fylgjast með forystu-
manni þeirra, Jóni
Gnarr, og ekki síður þeim sem
þurfa að fást við ástandið. Þó er
ekkert jafn fyndið og að fylgjast
með nokkrum gömlum stjórn-
málamönnum sem hafa af því
mestar áhyggjur að allt geimið
hjá honum Jóni Gnarr verði tekið
upp sem „sjóv“ með kvikmynd í
huga. Það síðastnefnda finnst mér
þó vera þjóðráð. Uppákomuna
munu spekingar flokka síðar und-
ir hugtökin sjálfbærni og end-
urnýting.
Þessir sömu gömlu pólitíkusar
höfðu nú engan sérstakan ama af
því að mæta í ýmsa þætti áður
fyrr og gerðu sér þá gjarnan far
um að vera mjög torskildir og
margræðir er þeir fóru með forna
fyndni og nýja. Skipti þá ekki
nokkru einasta máli hvort gam-
anið tengdist því verkefni sem þá
var í umræðunni og eldlínunni.
Allavega átti ég alltaf bágt með
að skilja hvað Njáll á Bergþórs-
hvoli gat oft komið sterkur inn í
umræðurnar þótt löngu væri hann
orðinn askan ein. En til að halda
einhverjum efnisþræði var oft
klykkt út með þeirri þjóðlegu
staðreynd að kýr eru dásamlegar
og lambakjötið ljúffengt.
Ég dáist mjög að einum vini
mínum og flokksbróður, sem
fremstur fór í flokki
jafningja í uppistandi
á þingi, þar sem
þjálfunin er góð. Sá
getur nú aflað sér dá-
góðrar búbótar við að
skemmta fólki um allt
land. Þetta er gamli
foringinn minn, Guðni
Ágústsson. Uppistand
hans er jafnvel betra
og vinsælla, allavega
úti á landi, en hjá
Jóni Gnarr og þarf
miklu til að jafna.
Kannski spilar gjald-
skráin eitthvað inn í þetta. Ég
skal ekki segja. Jón Gnarr ku
selja sig dýrt.
Sá munur er þó á þeim að á
meðan Guðni var alvarlegur náði
hann ekki eyrum margra, en Jón
Gnarr varð ekki alvarlega fyndinn
fyrr en hann reyndi að vera alvar-
legur.
Þjóð mín vill greinilega mikið
sprell og lætur sér fátt um finnast
um flokka í Reykjavík sem vilja
flugvöllinn burt eða tala langt mál
um að þeir séu strangheiðarlegir
og standi við orð sín. Það er ekk-
ert skemmtilegt. Verst þykir mér
með hann Einar minn Skúlason,
sem er syndur vel og vill gefa lýsi
og hafragraut í skólum sem varla
er vanþörf á nú um stundir. Já,
verst að hann skyldi ekki komast
að í nýliðinni kosningu.
Guðni gefur góða skýringu á því
í Morgunblaðsviðtali nýlega af
hverju flokkurinn galt afhroð í
Reykjavík. Besta manninum, hon-
um Óskari, sem var þó aldrei í
Besta flokknum, var hafnað af
einhverjum fámennum klíkuhóp í
Framsókn fyrir kosningarnar.
Þetta er bæði synd og skömm og
ekkert fyndið að mati gamla leið-
togans míns sem er þó fyndinn
eins og margoft hefur komið fram.
Mér fannst það fyndið að Óskar
væri okkar allra besti maður. Ég
var bara ekki búin að átta mig á
því, þótt ég vissi að hann væri
ágætur.
Fólk vill miklu frekar grín og
gaman en graut og lýsi. Samt er
það nú svo að það er sami graut-
urinn í sömu skálinni í stjórnmála-
umræðunni, þegar grannt er skoð-
að. Sumir taka sig bara alvarlegar
en aðrir. Við sem erum orðin svo-
lítið gömul í hettunni, erum ekki
svo áhyggjufull. Við vitum sem er
að vart eru búnar einar kosningar
þegar aðrar taka við, því tíminn
líður hratt á gervihnattaöld.
Og hversu sem vitleysan verður
mikil í Reykjavíkurborg nú, er
ekki fræðilegur möguleiki að hún
geti toppað þá bévuðu vitleysu sem
átti sér stað í byrjun síðasta kjör-
tímabils, með valdaráni þriðja
hvern dag og stjörnunum, Ólafi F.,
Vilhjálmi og hinum öllum. Það var
sko ekki fyndið! – Munið þið það?
Nú er bara að vona að málshátt-
urinn sem ég hóf skrif mín á sé úr-
eltur og að enginn komi gráturinn
eftir þennan mikla hlátur, eins og
óttast var í gamla daga.
Íslensk fyndni
Eftir Ingibjörgu
Pálmadóttur » Þessir sömu
gömlu pólitíkusar
höfðu nú engan sér-
stakan ama af því að
vera mjög torskildir
og margræðir er þeir
fóru með forna
fyndni og nýja.
Ingibjörg
Pálmadóttir
Höfundur er fyrrverandi
heilbrigðisráðherra.