Morgunblaðið - 09.07.2010, Síða 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. JÚLÍ 2010
✝ Óskar Stefánssonfæddist í Reykja-
vík 3. ágúst 1979.
Hann lést af slysför-
um þann 30. júní síð-
astliðinn.
Foreldrar Óskars
eru Stefán Eiríksson,
f. 14. janúar 1957 á
Akureyri, og Guð-
munda Hrönn Ósk-
arsdóttir, f. 28. ágúst
1956 á Akranesi.
Systir Óskars er
Nanna Maren Stef-
ánsdóttir, f. 18. mars
1988. Dóttir Óskars er Ísabella
Alexandra, f. 5. september 1997.
Óskar lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum á
Akureyri árið 2000.
Hann stundaði nám
við Háskólann á Ak-
ureyri 2000-2001 og
síðan við Háskólann í
Óðinsvéum á árunum
2001-2008. Eftir að
hann kom heim starf-
aði hann við fé-
lagsmiðstöðina Arn-
ardal á Akranesi og
síðustu tvö árin starf-
aði hann hjá Elkem
Íslandi á Grund-
artanga.
Útför Óskars verður gerð frá
Grafarvogskirkju í dag, 9. júlí 2010,
og hefst athöfnin kl. 13.
Ég kynntist Óskari fyrst þegar við
vorum bleiubörn og hann var í pössun
hjá mömmu minni. Hvorugt okkar
mundi eftir þessu tímabili en okkur
fannst þetta stórmerkileg uppgötvun
þegar mamma sagði okkur frá þessu
mörgum árum seinna þegar ég kynnti
hann sem kærastann minn.
Ég var 15 ára gömul þegar Óskar
varð loksins nógu hugrakkur til að
tala við mig en þá voru þrjú ár liðin frá
því að hann hafði fyrst læðst inn í
skólastofuna mína til að komast að því
hvað ég héti. Óskar var með mér þeg-
ar ég, þá 16 ára, hitti afa minn í síðasta
sinn áður en hann lést úr krabbameini
og hann var líka hjá mér stuttu seinna
þegar mér var sagt að afi minn væri
látinn. Rúmum tveimur árum seinna
komumst við að því að við ættum von á
barni og aftur var Óskar hjá mér þeg-
ar við gengum í gegnum þá stórkost-
legu lífsreynslu að eignast okkar
fyrsta og eina barn. Óskar var 18 ára
gamall og hafði aldrei upplifað neitt
þessu líkt en hann var mér við hlið all-
an tímann og gætti þess að vel færi um
mig. Þegar Ísabella kom í heiminn
klippti hann á naflastrenginn og tók
hana strax í fangið. Hún var yndislegt
ungbarn og lík pabba sínum frá fyrsta
degi. Vegurinn frá því við kynntumst
fyrst í leikherberginu heima og þang-
að til við hittumst síðast til að skipu-
leggja fermingarveisluna hennar Ísa-
bellu var ekki alltaf sléttur og felldur
en við vorum fjölskylda og elskuðum
bæði dóttur okkar meira en allt annað.
Síðasta samtal okkar var í gegnum
síma nokkrum dögum áður en hann
lést og meginþemað í því samtali var
hvað við værum heppin að eiga svona
yndislega dóttur sem hafði aldrei vald-
ið okkur nokkrum vandræðum. Við
ræddum einnig um væntanleg barna-
börn okkar og vorum sammála um að
við yrðum bestu amma og afi í heimi.
Minning Óskars mun lifa að eilífu
hjá mér og Ísabellu Alexöndru og ég
mun segja barnabörnunum okkar
sömu sögur um afa sinn og ég hef sagt
Ísabellu frá því hún var pínulítil.
Guð veri með þér elsku Óskar minn.
Íris Alma Vilbergsdóttir.
Elsku Óskar minn. Mikið er erfitt
að kveðja þig. Þú varst alltaf svo ljúfur
og góður með þitt fallega bros, hafðir
svo fallega framkomu og varst alltaf
svo einstaklega kurteis. Þú hafðir allt
til að bera sem prýðir fólk. Okkar
kynni hófust þegar þú varst ársgamall
og ég passaði þig meðan mamma þín
var að vinna, en síðar varð hlé á þeim
kynnum þar til þú varst 14 ára og
komst með dóttur minni heim til okk-
ar, alltaf brosandi og ljúfur. Þegar þú
varst 18 ára sátum við saman heilan
dag hjá dóttur minni og biðum eftir
fæðingu einkadóttur þinnar. Ég man
svo vel hvað mér fannst þú sérstak-
lega kurteis við hjúkrunarfólkið,
þakkaðir fyrir allt sem gert var fyrir
Írisi og stóðst þig alveg einstaklega
vel þótt ungur værir. Litli engillinn
okkar allra, hún Ísabella Alexandra,
var afskaplega lík þér strax við fæð-
ingu. Eftir því sem hún hefur þroskast
virðist hún ætla að verða enn líkari
þér, ekki bara í útliti heldur líka að svo
mörgu öðru leyti. Hún hefur mikinn
áhuga á kvikmyndum og það var sam-
eiginlegt áhugamál ykkar. Þegar hún
var hjá þér horfðuð þið alltaf á nokkr-
ar myndir og fóruð saman í bíó og var
það hennar mesta skemmtun. Það er
mikill missir fyrir Ísabellu að fá ekki
að hafa þig áfram í lífi sínu, geta ekki
notið handleiðslu þinnar, ástar og fé-
lagsskapar á þeim umbrotatímum,
sem eru framundan í hennar lífi þar
sem unglingsárin eru. Elsku vinur, ég
þakka þér samfylgdina og bið góðan
Guð að varðveita þig.
Elsku Ísabella, Stebbi, Guðmunda
og Nanna: Megi góður Guð veita ykk-
ur styrk í þessari miklu sorg. Elsku
Íris mín: Þinn missir er líka mikill, að
missa föður barnsins þíns og vin og að
hafa ekki lengur þann styrk sem tveir
hafa hvor af öðrum við uppeldið. Það
verður líka erfitt að veita dóttur þinni
þann styrk sem hún þarf á að halda til
að komast yfir þennan mikla missi. Ég
mun reyna af öllum mætti að gera
ykkur þennan missi léttbærari. Megi
minningin um góðan dreng hjálpa
ykkur öllum.
Ellý Sæunn Reimarsdóttir.
Ég trúi ekki að ég sé að kveðja þig
elsku Óskar. Þú varst fyrsta ástin í lífi
mínu og besti vinur minn. Með þér
kynntist ég sjálfri mér á nýjan hátt.
Þú þroskaðir mig mikið og lést mig
trúa því að ég gæti gert hvað sem er í
lífinu. Þú kenndir mér að borða ólífur,
drekka rauðvín, hlæja að Scrubs,
horfa á skýin, elska Pál Óskar, vera
gagnrýnin í hugsun, trúa á sjálfa mig
og annað sem ég verð þér ævinlega
þakklát fyrir. Þú sagðir að ég væri fal-
legust í heimi, þó að ég væri nývöknuð
með krullurnar út um allt. Mér fannst
þú skrýtinn og trúði þér ekki en þú
sást eitthvað við mig sem ég sé ekki
sjálf.
Æðruleysi þitt var ótrúlegt og ein-
lægni þín var eitt það yndislegasta við
þig. Þú varst alltaf svo kurteis. Ég
man að ég tók eftir því þegar við vor-
um að kynnast hvernig þú kvaddir
starfsfólk í búðum, það var eitt af því
sem mér fannst svo heillandi við þig.
Alltaf helltir þú fyrst í mitt glas, pass-
aðir að ég fengi mér fyrst á diskinn
þegar við elduðum saman og varst svo
herramannslegur og kurteis í fram-
komu. Ég man þegar við fórum á fund
saman og vinkona mín, sem þá var
ólétt, ætlaði að bera ræðupúlt niður
stiga en þú tókst það og barst það nið-
ur fyrir hana. Hún hafði orð á því hvað
þú værir almennilegur og indæll enda
þekktust þið ekki neitt. Svona hlutir
sýndu hvernig maður þú varst. Þú
varst svo hjartahlýr og yndislegur,
það var enginn sem ekki líkaði vel við
Óskar. Þú varst einhvern veginn allra,
hvort sem það voru eldri karlar í
vinnunni, gamlar frænkur, unglingar
eða börn. Hvernig þú náðir til ung-
linga í vinnuskólanum var magnað,
jafnvel unglinga sem fagmenn náðu
ekki til. Með einlægni þinni, æðruleysi
og nálægð komstu þinni lífsspeki til
skila og það situr eftir hjá okkur sem
fengum að kynnast þér.
Þú elskaðir fjölskylduna mína svo
mikið. Allar frænkurnar, mömmu og
pabba, bræður mína og litlu Fjólu
Katrínu. Þau elska þig svo mikið Ósk-
ar, þeim þykir svo vænt um þig og
minningarnar um þig. Ég er stolt að
hafa verið sú sem tengdi ykkur saman
því þú hefur auðgað líf þeirra svo mik-
ið.
Við vorum alltaf svo góðir vinir.
Vinkonur mínar spurðu undrandi
hvernig það væri að búa saman þrátt
fyrir að leiðir okkar væri að skilja. Ég
svaraði að það væri í raun ekki skrýt-
ið, við elduðum saman, hlægjum,
horfðum á fréttirnar og spjölluðum
um allt og ekkert. Þessari vináttu
héldum við alltaf. Þú varst besti vinur
minn, ég þinn, og það breyttist aldrei.
Orð fá því ekki lýst hvað ég er þakk-
lát fyrir að hafa kynnst þér og hvað ég
er þakklát fyrir árin okkar saman. Ég
kveð þig með fallegum orðum Bubba
elsku hjartans vinur minn.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Eins og þú sagðir svo oft – þín ein-
asta eina,
Þórdís Kolbrún.
Sagt er að sorgin sé náðargjöf, því
aðeins sá sem hefur elskað getur syrgt
og sá sem hefur elskað á margar góð-
ar og hugljúfar minningar.
Ég bið guð og englana að vaka yfir
fjölskyldu þinni elsku Óskar minn,
foreldrum, systur og dóttur. Bið Guð
að styrkja þau og að sorgin víki með
tímanum og góðu minningarnar fylli
hug þeirra í staðinn.
Hvíldu í friði elsku frændi.
Þín er sárt saknað.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín frænka,
Díana Lind.
Óskar var fallegur.
Það sker hjarta mitt að skrifa minn-
ingargrein um Óskar. Mann sem ég
hlakkaði til að sjá blómstra meira og
dafna. Mann sem átti eftir að velja úr
svo mörgum möguleikum og tækifær-
um.
Óskar var gjafmildur og góður, já-
kvæður og yndislegur. Hann hafði ein-
stakt bros sem hlýjaði mér. Ef mér
leið einhvern tímann eins og ég væri
utangátta, leið mér vel og heima þegar
hann mætti á svæðið.
Ég á svo margar góðar minningar
um stundir með Óskari, þar sem við
ræddum lífið og tilveruna og okkar
helsta sameiginlega áhugamál, tón-
listina. Á því sviði, ásamt svo mörgum
öðrum, var Óskar vel pældur og
þenkjandi og fræddi mig um nýjustu
uppgötvanir sínar sem ávallt voru, að
mínu mati, vel til fundnar. Óskar sýndi
það trekk í trekk að hann hafði lög að
mæla hvað varðaði tónlistina. Hann
mætti á nokkra af þeim tónleikum
sem ég hélt sjálf og veitti mér upp-
byggilega gagnrýni, en tjáði jafnframt
fallega skoðun sína. Okkar seinustu
samskipti voru einmitt um hvað skyldi
hlusta á og hvert skyldi stefna í tón-
listinni. Hann hvatti mig til dáða og
því mun ég aldrei gleyma.
Þegar ég fermdist, ein og ári seinna
en aðrir, og upplifði þá niðurlægingu
að detta af altarinu gaf Óskar mér
hvetjandi orð um að fermingin yrði
eftirminnilegri fyrir vikið. Auðvitað
var atvikið hlægilegt en viðbrögð hans
og orð mýktu upplifun viðkvæma tán-
ingsins.
Í fermingargjöf fékk ég geisla-
diskaspilara frá fjölskyldunni og stolt-
ur tilkynnti Óskar mér að hann hefði
valið þá tvo geisladiska sem ég fékk
með. Hann gat varla beðið eftir að
hlusta á þá með mér. Um var að ræða
fyrstu diska Prodigy og Jamiroquai.
Mikið hafði Óskar gott vit. Einu ári
yngri en ég en samt svo vel að sér sem
var óhugsandi fyrir táning eins og mig
á þeim tíma. Þessir tveir fyrstu geisla-
diskar sem ég eignaðist voru einmitt
þeir diskar sem ég leitaði huggunar og
styrks í nóttina sem Óskar lagði í sína
hinstu för.
Það var augljóst þegar maður sá
hann horfa á móður sína, systur og
síðar dóttur að þar fór einstaklega
elskandi og stoltur sonur, bróðir og
faðir. Þeir voru heppnir sem nutu ást-
ar Óskars.
Ég er svo þakklát að hafa þekkt
yndislega Óskar sem átti aldrei neitt
annað skilið en það besta. Ótímabært
fráfall hans og hans fallega persóna
fær mig til að skilja í fyrsta sinn orð-
takið að guðirnir taki fyrst þá sem þeir
elska mest. Andlát Óskars gefur mér
enn meiri ástæðu til að lifa lífinu til
fulls og taka engu sem sjálfgefnu.
Ég mun ávallt geyma minningu um
örláta nærveru og breitt bros fallegs
drengs.
Ég bið Guð um að gefa Guðmundu,
Stefáni, Nönnu, Isabellu, Helga og
öðrum ástvinum styrk í þeirra sáru
sorg og stuðning í þeirri trú að allt hafi
einhvern tilgang.
Guð geymi Óskar.
Þórunn Pálína (Tóta).
Elsku Óskar, við þökkum sam-
fylgdina kæri vinur.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez)
Elsku Þórdísi okkar, Ísabellu, for-
eldrum, systur og öðrum aðstandend-
um sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Hörður, Helga, Helgi Hrafn
og Hrafnhildur Ísabella.
Missirinn er mikill og söknuður sár.
Margar góðar og yndislegar minn-
ingar um yndislegan dreng með fal-
legt hjarta og fallegt bros.
Þú varst alveg einstakur Óskar
minn.
Elsku Óskar, minning þín er ljós í
lífi okkar.
Elsku Ísabella, Nanna Maren, Stef-
án og Guðmunda og aðrir ástvinir,
megi guð styrkja ykkur á þessum erf-
iðu tímum, við vottum ykkur öllum
innilega samúð.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem)
Inda og Rúnar.
Í dag kveðjum við elsku Óskar okk-
ar. Það er erfitt og sárt. Einmitt í
byrjun júlí fyrir þremur árum sá ég
hann í fyrsta sinn. Svo strákslegan að
hann leit út fyrir að vera miklu yngri
en hann var. Ég hafði mikið heyrt um
sæta strákinn í vinnuskólanum sem
Dísa mín var að hitta. Heimsóknirnar
urðu tíðar og Óskar varð fljótt einn af
fjölskyldunni. Hann var hjá okkur
meira og minna það árið eða þar til
þau Þórdís fóru að búa í Reykjavík.
Yndislegri dreng var ekki hægt að
hugsa sér. Hann sýndi móðurlegum
áhyggjum mínum af Dísu minni skiln-
ing. Sagði oft við mig: „Ég skal passa
hana Dísu okkar.“
Væntumþykja, virðing og vinátta
einkenndi samband þeirra þessi ár
sem þeim voru gefin saman. Gaman
var að hlusta á þau rökræða við eld-
húsborðið um pólitík og heitustu mál
samfélagsins hverju sinni. Ég hugsaði
oft; hvað er þetta gamalt samband,
missti ég af einhverju?
Þessi einstaka kurteisi, hlýja, hjálp-
semi, tillitssemi og síðan þétt faðmlag
sem ég fékk svo oft.
Kvöldin þegar teknar voru myndir,
stafirnir varla farnir að rúlla og Dísa
okkar sofnuð, en við b-manneskjurnar
brostum bara. Stundirnar sem við
nátthrafnarnir áttum við eldhúsborðið
að ræða um lífið og tilveruna.
Þú talaðir oft um mikilvægi góðra
fjölskyldutengsla, sjálfur áttir þú ein-
staklega fallegt og náið samband við
Nönnu systur þína. Fjölskylda þín var
einnig þétt og traust og gott samband
við hóp frændsystkina.
Elsku Ísabella var ljósið þitt, ótrú-
lega lík þér í útliti og einnig í sér.
Minningarnar eru margar, þótt
tíminn hafi verið alltof stuttur. Vikan
sem við fjölskyldan vorum saman á
Krít árið 2008. Í skoðunarferðum,
vatnsleikjagörðum, sól og afslöppun.
En samt varð Óskar að eyða dýrmæt-
um tíma, að okkur fannst, í matvöru-
verslunum að sinna sínu sérstaka
áhugamáli. Sumarbústaðarferðin okk-
ar góða í fyrrasumar. Um páskana
fórum við loksins í Mýró, sveitina til
ömmu Gerðu. Létum loks verða af því.
Lékum okkur á fjórhjóli og renndum
okkur í snjónum eins og börn.
Minningar okkar um þessar stundir
þökkum við nú og geymum í hjarta
okkar.
Elsku Óskar okkar, við kveðjum þig
með sárum söknuði. Hafðu þökk fyrir
allt kæri vinur. Ég bið góðan guð að
vaka yfir þér.
Elsku Ísabella, Guðmunda, Stefán
og Nanna Maren, við vottum ykkur
okkar dýpstu samúð, Óskar lifir áfram
í dóttur sinni og þeim fallegu minn-
ingum sem við eigum um hann.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Fjóla Katrín, Gylfi
og Gylfi Veigar.
Slys gera því miður ekki boð á und-
an sér. Þau gerast á augabragði og
það augnablik verður eins og önnur
aldrei tekið aftur. Sama hvað við vild-
um óska þess. Flest reynum við að
lágmarka hættuna á slysum í lífi okk-
ar en við keyrum engu að síður á milli
staða, fljúgum til annarra landa og
stundum íþróttir og útivist sem gjarn-
an býður meiri hættu heim en til
dæmis bóklestur og hannyrðir.
Atvinna okkar er einnig mishættu-
leg en öll störf þarf að inna af hendi.
Víðast hvar í heiminum er viðsjár-
verðum aðstæðum mætt með örygg-
iskröfum og verkferlum sem ætlað er
að lágmarka möguleikana á vinnuslys-
um og sérstaklega þeim sem ógnað
geta lífi eða varanlegri heilsu starfs-
manna. Árangur slíkra forvarna verð-
ur sífellt meiri en því miður hefur eina
ferðina enn sannast að hann verður
aldrei nægur.
Óskar Stefánsson
✝
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GÍSLI BESSASON,
frá Kýrholti,
Skagafirði,
til heimilis að Kjarnalundi,
Akureyri,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 1. júlí.
Jarðsett verður mánudaginn 12. júlí kl. 13.30 frá
Akureyrarkirkju.
Bessi Gíslason, Una Þóra Steinþórsdóttir,
Guðrún Gísladóttir, Jóhannes Mikaelsson,
Elínborg Gísladóttir, Hörður Ágústsson,
barnabörn og barnabarnabörn.