Morgunblaðið - 07.10.2010, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. OKTÓBER 2010
Góð vinkona mín hún
Agnes er fallin frá og ég
á erfitt með að átta mig
á því eða sætta mig við
það. Okkar fyrstu kynni voru þegar ég
var í barnaskóla og ég kynntist Böggu
dóttur Agnesar og urðu þá strax
tengsl okkar á milli. Hún var mér sem
önnur móðir og áttum við margar góð-
ar stundir saman. Hún hafði sterkan
persónuleika og var alltaf hress og kát.
Þegar við vinkonurnar vorum að fara
út á lífið leituðum við ávallt til hennar
um val á klæðnaði og þótti henni það
rosalega gaman og var alltaf reiðubú-
inn að hjálpa. Þessara stunda á ég eftir
að sakna ásamt öllum ferðalögunum
með Agnesi.
Agnes mín, ég vil þakka þér fyrir all-
ar þær stundir sem við áttum saman,
þú varst mér alltaf rosalega góð og þín
er sárt saknað. Ég mun halda fast utan
um Böggu þína og gæta hennar vel.
Ég votta ykkur, Helgi, Helga, Aníta,
Bagga, Prins og fjölskyldur, mína inni-
legustu samúð og bið Guð og alla engla
að vaka yfir ykkur.
Þín
Fanney.
Þegar ég hugsa um Agnesi þá kem-
ur upp í huga minn hetja sem barðist
við veikindin sín með reisn fram á síð-
asta dag. Agnes hafði mikinn og sterk-
an persónuleika sem hreif alla þá sem
til hennar þekktu. Hún var mikill fag-
urkeri og bar heimili hennar og Helga
þess merki, einnig var hún sjálf glæsi-
leg þannig að eftir var tekið hvert sem
hún fór. Það geislaði af henni fegurðin
og glæsileikinn. Agnes var yndislegur
vinnufélagi og það var alltaf mikið líf
og fjör í kringum hana. Hún sinnti
starfi sínu sem sjúkraliði af mikilli alúð
og virðingu og var það mikill heiður að
fá að starfa með henni. Agnes var opin
við okkur vinnufélaga sína um veikind-
in sín og eftir að hún fór í veikindafrí
var hún alltaf kölluð til ef eitthvað
skemmtilegt var að gerast hjá okkur
vinnufélögum hennar á D-deild. Hún
Agnes Ármannsdóttir
✝ Agnes Ármanns-dóttir fæddist í
Keflavík 9. nóvember
1962. Hún lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja 25. sept-
ember 2010.
Útför Agnesar fór
fram frá Keflavíkur-
kirkju 1. október
2010.
var alltaf mætt með sitt
góða skap og góðan
húmor. Við á D-deild-
inni fórum allar saman
til Boston, þar var gam-
an að vera með henni og
lentum við í skemmti-
legum ævintýrum í
þeirri ferð. Við höfum
átt skemmtilegar
stundir saman sem ég
mun geyma í hjarta
mínu og minnast með
gleði. Ég kveð kæra
samstarfskonu og vin
og er hún geymd en
ekki gleymd í hjarta mínu. Elsku
Helga, Helgu, Anítu, Böggu og öllum
hennar aðstandendum sendi ég mínar
dýpstu samúðarkveðjur og vona að
góður Guð styrki ykkur í sorginni.
Ása Guðmundsdóttir.
Að sitja hér og skrifa minningarorð
um Agnesi, vinkonu okkar, er erfitt,
því verða orðin ósköp fátækleg. Sökn-
uðurinn er mikill og sár, þessi kveðju-
stund er erfið. Það er erfitt að sætta
sig við það að Agnes hafi þurft að fara
en hún hefur örugglega mikilvægu
hlutverki að gegna á nýjum stað og
það hlutverk mun hún framkvæma vel
eins og allt annað sem hún gerði.
Fegurð og glæsileiki einkenndi
Agnesi og alltaf var líf og fjör í kring-
um hana. Minningarnar eru margar og
góðar, t.d. fjölskyldupartíin okkar sem
voru mörg og af ýmsum tilefnum, allar
útilegurnar sem við fórum saman í og
utanlandsferðirnar, sérstaklega Spán-
arferðin með henni og stórfjölskyld-
unni. Við áttum svo margar yndislegar
stundir saman, mikið var hlegið og
spjallað.
Agnes talaði um að lífið væri ekki
alltaf leikur og það þýddi ekki neitt að
gefast upp þó á móti blési enda gerði
hún það ekki. Hún kunni svo sannar-
lega að njóta lífsins og hafði sérstak-
lega gaman af fallegum hlutum og ekki
geymdi hún þá inni í skáp til að nota
spari enda sagði hún að það ætti ekki
að bíða eftir einhverjum sérstökum til-
efnum.
Agnes var alltaf að „gera og græja“,
eins og hún orðaði það og fallegra
heimili er varla hægt að finna. Hvar
sem hún kom bar hún af, laus við alla
tilgerð og var alltaf hún sjálf. Það lýsir
því sérstaklega vel hversu stórkostleg
manneskja Agnes var þegar hún kom
á heimili okkar fyrir aðeins rúmum
tveimur vikum með glæsilegt listaverk
sem hún hafði málað handa okkur.
Þarna kom hún geislandi af fegurð og
heillaði alla með útgeislun sinni.
Nokkur orð á blaði geta ekki lýst
jafn stórkostlegri konu og Agnesi eða
þeim mikla söknuði sem í okkur býr.
Helgi, fallegu dætur hennar og
barnabörn voru líf hennar og yndi.
Hún var stolt af þeim eins og við erum
öll. Þau hafa staðið sig eins og hetjur
og ekki eiga dæturnar langt að sækja
dugnaðinn og glæsileikann.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki
með tárum, hugsið ekki um dauðann
með harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár
ykkar snertir mig og kvelur, þótt lát-
inn mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með
glöðum hug, lyftist sál mín upp í mót til
ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem
lífið gefur og ég, þótt látinn sé, tek þátt
í gleði ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran.)
Við vottum Helga, Helgu, Anítu,
Böggu og Böggu móður Agnesar og
öðrum aðstandendum okkar dýpstu
samúð, megi Guð styrkja ykkur í þess-
ari miklu sorg.
Minningin um góða vinkonu lifir.
Arnar, Guðfinna, Arnar
Freyr og Sindri Freyr.
Í dag kveðjum við Agnesi, sam-
starfsmann okkar og félaga. Agnes hóf
störf á sjúkrahúsinu sumarið 2001 og
reyndist dýrmæt viðbót við þann góða
hóp sem þar var fyrir. Agnes var ein-
staklega skemmtilegur og góður
vinnufélagi, samviskusöm dugleg og
ósérhlífin. Hreinskilni og lífsgleði var
það sem einkenndi hana. Hún smitaði
okkur hin af gleði sinni og fjöri, hún
var fyrirferðarmikil persóna á jákvæð-
an hátt, hrókur alls fagnaðar. Agnes
fór ekki í manngreinarálit og átti auð-
velt með að umgangast alla og gera
gott úr hlutunum.
Þessi síðustu ár hefur hún ekki verið
að störfum vegna veikinda sinna en
komið reglulega á deildina til okkar.
Alltaf geislandi kát, jákvæð og glæsi-
leg. Það lýsir vel þroska og styrkleika
Agnesar sem persónuleika að þegar
hún veiktist fyrir fjórum árum var hún
sú sterka í hópnum. Hún talaði opin-
skátt við okkur um veikindi sín, sagðist
ekki verða gömul kona og var ákveðin í
að nota tímann vel. Það gerði hún svo
sannarlega eins og hún gat, naut
hverrar stundar og kenndi okkur
mikla lexíu í þeim efnum. Okkur vinnu-
félögunum er ógleymanleg ferðin til
Boston sem við fórum saman í nóv-
ember 2007. Góðærið í algleymingi og
dollarinn „nánast ekki neitt“. Agnes
gaf okkur hinum ekkert eftir, manna
hressust og gerði óspart grín að okkur
hinum ef við fengum nískukast út af
nokkrum dollurum. Það var mikið
hlegið í þessari ferð og „kaupmáttur-
inn“ í hávegum hafður. Þetta fannst
Agnesi ekki leiðinlegt hvað þá okkur
hinum. Við vorum að skemmta okkur
saman.
Agnes ferðaðist mikið síðustu árin
og naut þess að vera með fólkinu sínu,
gaf ekkert eftir. Hún var stolt af stelp-
unum sínum og litlu barnabörnunum.
Þau Helgi fluttu í nýtt hús í byrjun
september til að auðvelda Agnesi til-
veruna. Hún ætlaði svo sannarlega að
bjóða okkur vinnufélögunum heim og
við hlökkuðum til að eiga góða stund
saman með henni. Kveðjustundin kom
alltof fljótt.
Agnes vissi að hverju stefndi, hún
gekk síðustu skrefin með æðruleysi og
reisn. Hennar er sárt saknað af vinum
og vinnufélögum á HSS. Um leið og við
kveðjum yndislega konu vottum við
Helga, Helgu, Anítu, Sigurbjörgu og
öðrum aðstandendum okkar dýpstu
samúð. Við lítum á það sem forréttindi
að hafa kynnst Agnesi og starfað með
henni. Hennar er minnst með þakklæti
og virðingu.
Fyrir hönd starfsfólks D-deildar
Heilbrigðisstofnunar Suðurnesja,
Ástríður og Bryndís.
Í dag kveð ég góða vinkonu og móð-
ur þriggja yndislegra stelpna. Helga
sem er elst, er mín besta vinkona.
Ég er ótrúlega þakklát fyrir að hafa
fengið þann heiður að kynnast Agnesi
og fengið að kynnast þeim einstaka
persónuleika sem hún bar. Agnes var
ein af þeim konum sem tekið var eftir,
hún var falleg að utan sem innan og
geislaði af jákvæðni og sá alltaf björtu
hliðarnar á öllu, sama hvernig á stóð.
Í þau skipti sem hún kom hingað til
Danmerkur að heimsækja litlu fjöl-
skylduna sína hlakkaði ég alltaf mikið
til að sjá hana. Hún gaf svo mikið af sér
og fékk mann til að vera þakklátur fyr-
ir það sem maður hefur.
Agnesi var margt til lista lagt og
þegar ég heimsótti hana sl. vetur
keypti ég af henni fallegt málverk sem
nú prýðir stofuna mína. Þetta málverk
mun daglega minna mig á konu sem
barðist hetjulegri baráttu við krabba-
mein þar til yfir lauk.
Ég talaði við Agnesi síðast í sumar
og kvaddi hana með þeim orðum að við
myndum hittast um jólin. Mig óraði
ekki fyrir því þá að hún mundi kveðja
þennan heim fyrir þann tíma og var
farin að hlakka mikil til að hitta hana.
Elsku Agnes, þín verður sárt sakn-
að og minning um einstaka konu, móð-
ur, dóttur og vinkonu lifir í hjörtum
okkar allra.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Helga, Aníta, Bagga, Helgi
og aðrir ástvinir, megi guð gefa ykkur
styrk til að takast á við sorgina. Við
Michael sendum ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Gígja Ólafsdóttir.
Það er erfitt að setjast niður og
skrifa minningargrein um Agnesi
frænku mína, en samt svo auðvelt, því
ég á svo margar góðar minningar um
hana. Við höfum verið í lífi hvor ann-
arrar frá upphafi, systradætur, fædd-
ar með eins og hálfs árs millibili.
Nokkur minningarbrot koma upp í
hugann, við systur í sumardvöl hjá
ömmu í Garði, vildum fá Agnesi með
okkur út í Garð. Amma var ekki alveg
á því, svo við földum Agnesi í bílnum
hjá afa og smygluðum henni þannig
með okkur. Þessu var ekki vel tekið og
Agnes send heim aftur. Agnes á fullu í
íþróttum og með stóran vinkonuhóp.
Agnes í sveit hjá Báru frænku í Garða-
bæ, Agnes í Hollý með kærasta sem
heitir Auðunn, Agnes ófrísk að Helgu
og seinna Anítu. Agnes að spara fyrir
flísum á húsið sitt að Birkiteig, Bagga
fæðist. Hittumst í Kringlunni, Auðunn
var að greinast með illkynja mein,
nokkrum mánuðum seinna er hann dá-
inn og hún ekkja með 3 ung börn, að-
eins 31 árs. Agnes fer í nám, ætlar að
verða sjúkraliði, gerir grín að sjálfri
sér, er með Helgu í tímum. Agnes
kynnir okkur fyrir Helga, yndislegum
manni sem reynist henni og ekki síst
stelpunum svo vel. Agnes greinist með
illkynja mein en hún heldur áfram í
skólanum þrátt fyrir meðferðir. Agnes
og Helgi gifta sig með pompi og pragt,
dansað langt fram á nótt og hún gerir
grín að mér að hafa tekið hótelher-
bergi þar sem ég hafi nú ekki sofið
mikið. Portúgal sumarið 2001, Agnes
og Helgi með stelpurnar, ömmu
Böggu, bróðir Helga, tveir bræður
Agnesar, Hrafn bróðir minn og ég, all-
ir saman komnir, partí á hverju kvöldi,
ógleymanleg ferð. Agnes útskrifast
sem sjúkraliði, stolt með húfuna sína,
langþráðu takmarki náð. Grillpartí og
farið á Bergásball, Agnes þekkti alla
og var hrókur alls fagnaðar. Jólahlað-
borð, matarklúbbur, Ljósanætur, úti-
legur, sumarbústaðaferð og toppurinn,
ferð í Karíbahafið. Við frænkurnar
vorum búnar að láta okkur dreyma um
að sigla í Karíbahafinu og létum verða
af því þegar Agnes varð 45 ára. Á
hverju kvöldi dressuðum við okkur
upp í síða kjóla og vorum eins og
drottningar. Agnesi leiddist þetta ekki,
því hún var alltaf svo glæsileg að eftir
var tekið.
Í janúar 2007 hrundi svo heimurinn,
Agnes hringir í mig og segist hafa
greinst með beinkrabba á lokastigi. En
hún var ákveðin í að fá sem mest út úr
þeim tíma sem hún átti eftir. Og það
má með sanni segja að henni hafi tek-
ist það. Með meðfæddu glaðlyndi og
krafti tókst hún á við lífið og þegar
maður hitti hana var hún alltaf jafn fal-
leg og vel til höfð. Það var erfitt að
gera sér grein fyrir að hún væri svona
mikið veik, hún kvartaði aldrei.
Elsku frænka, ég kveð þig með sorg
í hjarta, það líður ekki sá dagur að ég
hugsi ekki til þín.
Elsku Helgi, Helga, Aníta, Bagga
og Bagga frænka, ég votta ykkur sam-
úð mína og bið góðan guð að vera með
ykkur.
Hulda Hauksdóttir.
Lífið getur oft á tíðum verið svo
ósanngjarnt, af hverju er kona í blóma
lífsins hrifsuð í burtu frá ungum dætr-
um, eiginmanni og barnabörnum?
Þetta er eitthvað sem maður á aldrei
eftir að skilja eða fá svör við.
Falleg, glæsileg og hlý er það fyrsta
sem kemur upp í huga minn þegar ég
hugsa um Agnesi.
Ég kynntist Agnesi þegar ég flutti
til Keflavíkur þegar ég var 12 ára göm-
ul, ég og Helga dóttir hennar urðum
strax perluvinkonur. Það var alltaf svo
gott að koma heim til mæðgnanna.
Manni leið alltaf vel hjá þeim og stór
ástæða þess var hversu hlý og yndisleg
hún Agnes var.
Agnes hafði yndi af því að gera allt
fallegt í kringum sig og tókst henni það
vel. Heimilin hennar báru alltaf merki
um glæsileika hennar og smekk. Allt
svo tipp topp og flott, allt var á sínum
stað.
Síðustu ár hafa verið erfið fyrir fjöl-
skylduna en aldrei sá maður það á
Agnesi að hún væri með banvænan
sjúkdóm á lokastigi. Alltaf svo bros-
mild, jákvæð og falleg, sá alltaf björtu
hliðarnar á öllu.
Mikið er ég ánægð að ég kom að
heimsækja þig á Guðnýjarbrautina 9
dögum áður en þú kvaddir þennan
heim. Þú geislaðir af gleði yfir að vera
flutt í höllina þína. Labbaðir með mér
um húsið og sagðir mér stolt frá hvern-
ig þú ætlaðir að hanna húsið. Þú áttir
eftir að fá eldhúsinnréttinguna og
varst svo ánægð með stóra eldhúsháf-
inn sem þú varst búin að finna. Allt var
svo fallegt og smekklegt. Það yljar
mér um hjartarætur að ég hafi náð að
knúsa þig og kyssa þegar við kvödd-
umst þetta kvöld.
Nú kveðjum við yndislega hetju sem
var tekin frá ástkærum dætrum sín-
um, eiginmanni, barnabörnum, systk-
inum og mömmu alltof ung. Ég veit að
þú hefur fengið hvíld og ró núna og að
þér líður vel. Ég lofa að hugsa vel um
bestu vinkonu mína og yndislegu syst-
ur hennar, veita þeim allan þann styrk
sem þær þurfa á að halda til þess að
takast á við þessa miklu sorg. Það
verður mitt verkefni það sem eftir er.
Hvíldu í friði, elsku Agnes mín
Þórunn Katla.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
VIGNIR AÐALSTEINSSON,
Ugluhólum 8,
lést á Landspítalanum Hringbraut fimmtudaginn
30. september.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju mánudaginn
11. október kl. 13.00.
Erla Sveinbjörnsdóttir,
Elínborg M. Vignisdóttir,
Axel K. Vignisson,
Svala Vignisdóttir, Svavar S. Wüum,
Sigurbjörg Vignisdóttir, Sigurdór Sigurðsson,
Erla Vignisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
RAGNHEIÐUR VALDEMARSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Skjóli,
áður Byggðavegi 89,
Akureyri,
lést þriðjudaginn 5. október. Útförin fer fram frá
Akureyrarkirkju þriðjudaginn 12. október kl. 13.30.
Valdemar Ragnarsson, Liisa Kajo,
Ásgerður Ragnarsdóttir, Gunnar Eydal,
Óli Þór Ragnarsson, Ingibjörg Marinósdóttir,
Árni Ragnarsson, Ásrún Guðmundsdóttir,
Guðrún Ragnarsdóttir, Valdimar Einisson,
barnabörn og barnabarnabörn
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SR. MAGNÚS GUÐJÓNSSON,
Bjarnhólastíg 17a,
Kópavogi,
lést laugardaginn 2. október á dvalar- og
hjúkrunarheimilinu Grund.
Hann verður jarðsunginn frá Eyrarbakkakirkju
laugardaginn 9. október kl. 14.00.
Bílferð verður frá Digraneskirkju kl. 12.40.
Sigríður Magnúsdóttir, Stefán Niclas Stefánsson,
Sigurkarl Magnússon, Agnes Eydal,
Guðjón Magnússon, Gillian Haworth,
barnabörn og barnabarnabörn.