Morgunblaðið - 24.12.2010, Blaðsíða 34

34 UMRÆÐAN Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. DESEMBER 2010
Nú get ég ekki
orða bundist vegna
óundirritaðra blaða-
viðtala um jólagjöf
Skinneyjar-
Þinganess til starfs-
manna.
Ég vinn fyrir það
góða fyrirtæki
Skinney-Þinganes,
sem er undir stjórn
margra góðra
manna, og ég er
stoltur af því að fá
að taka þátt í þeirri
verðmætasköpun
sem þetta góða fyr-
irtæki skilar til
þjóðarbúsins, með
góðum skipsáhöfnum
og skipstjórn-
armönnum ásamt
frábæru land-
verkafólki sem vinn-
ur úr þeim afla sem
berst á land með
skipum fyrirtækisins hvort sem
er að nóttu sem degi og gerir
sem mest verðmæti úr aflanum
þjóðinni til hagsbóta á þessum
erfiðu tímum
Jólagjafir ætla ég
ekki að ræða hér en
fagna því samt, á
mínum tæplega 30
ára sjómannsferli, að
eignast loks góðan
sjópoka.
Við ykkur auðnu-
leysingjana, sem felið
ykkur með nafnleynd
bak við tölvuskjái,
hafið aldrei migið í
saltan sjó né unnið
ærlegt handtak og
þorið ekki að koma
fram undir nafni, hef
ég bara eitt að segja:
Ragur er sá er við
rassinn glímir.
Ég óska stjórn-
endum Skinneyjar-
Þinganess, skips-
félögum, land-
verkafólki og jafn-
framt öllum
Hornfirðingum gleði-
legra jóla, árs og frið-
ar.
Megi nýja árið færa
okkur öllum meiri hagsæld og
velfarnað með samstilltu átaki.
Að þora ekki að koma
fram undir nafni
Eftir Svafar
Gestsson
» Jólagjafir
ætla ég ekki
að ræða hér en
fagna því samt,
á mínum tæp-
lega 30 ára sjó-
mannsferli, að
eignast loks
góðan sjópoka.
Svafar Gestsson.
Höfundur er vélstjóri á Jónu Eðvalds
sem er í eigu Skinneyjar-Þinganess.
Fátt hefur orðið til
að gleðja þjóðina síð-
an útrásarvíkingarnir
rústuðu þjóðfélagi
okkar af græðgi og
einbeittum brotavilja.
Það eru helst tvö
mál. Þjóðaratkvæð-
greiðsla um Icesave
og að skilanenfnd
Glitnis stefndi einu
genginu fyrir dóm í
New York. Þátttaka í þjóðar-
atkvæðagreiðslunni segir að
niðurstaðan hafi verið fagnaðar-
efni þjóðarinnar allrar. Flestir
eru minnugir þess, hvernig
Baugsfeðgar og fylgilið í skjóli
auðs, fjölmiðlaveldis og „góðra“
lögmanna sluppu við makleg
málagjöld. Það var oft ömurlegt
að hlusta á í sjónvarpinu, hvernig
héraðsdómari talaði niður til og
niðurlægði saksóknara ríkisins.
Niðurstaða dómsins kom engum á
óvart. Það var eins og hún væri
löngu ákveðin enda höfuðpaurinn
þekktur fyrir að bjóða 300 millur
sínum málum til framdráttar. Nú
vita allir hversu siðlausir þessir
herramenn eru og hvern mann
þeir hafa að geyma, líkt og gerð-
ist með Kio Briggs, sem sýknaður
var af e-töflusmyglinu.
Þrátt fyrir að engum öðrum en
þeim sjálfum og lögmönnum
þeirra detti í hug að þræta fyrir
að þeir hafi auk bankanna skafið
fjölda fyrirtækja að innan og
komið góssinu úr landi var þjóðin
orðin úrkula vonar um að þeir
yrðu dæmdir, hvað þá lokaðir
inni, þó svo þeir yrðu leiddir fyrir
dómara. Trúin á dómskerfi okkar
var ekki meiri en það eftir að sá
einn hlaut dóm er upplýsti um
viðskipti og lifnað Bónusfeðga og
vildarvina í USA. Þá kom skila-
nefndin og stefndi genginu í New
York. Því fagnaði
þjóðin, sem í skila-
nefndinni sá ljósið í
myrkrinu.
Nú hefur það gerst,
að dómari í New
York hefur vísað mál-
inu til Íslands og
Fréttablaðið birt
grein um, hversu
miklum fjármunum
skilanefndin hafi sóað
í málatilbúnaðinn.
Lögmenn, sem sumir
í áraraðir hafa gert
út á gengið, tóku strax undir.
Beindu því til skilanefndarinnar
til umhugsunar, að hún hefði ekki
haft góða ráðgjafa og hvað hefði
mátt gera fyrir kostnaðinn. Hvort
tveggja gamalkunnar klisjur frá
Baugsmálinu, þegar þessir sömu
lögmenn og Fréttablaðið í síbylju
tíunduðu málskostnað ríkisins og
níddu þá niður, sem sóttu málið. Í
sambandi við kostnaðinn ættu
þeir að reikna áfram. Fyrir 100
milljarða er hægt að gera 100 x
meira en fyrir einn. Eitt hundrað
miljarðar (= 100.000.000.000 kr.)
er aðeins einn tíundi af gjaldþroti
Baugs, Haga, Gaums eða hvað
þetta nú heitir.
Foringinn hefur nú sett upp
geislabauginn og ætlar að sækja
„rétt sinn“. Segir málskostnaðinn
skipta hundruðum millióna og
ætlar í skaðabótamál. Aðdáun-
arvert, hversu mikinn kjark og
lánstraust maður með svona mál-
stað hefur, sem þar fyrir utan er
svo til eignalaus, að eigin sögn.
Líklegast hefur hann fengið lán
hjá þeim hinum sömu erlendu
fjárfestum á Tortola eða í Lúx-
emborg, sem lögðu Fréttablaðinu
til fé og bjóða með þeim feðgum í
ættarveldið, sem Arion banki
gætir nú fyrir þá. Verði afgangur,
þegar lánardrottnarnir hafa feng-
ið sitt, skyldi hann þá vera búinn
að ráðstafa fénu til líknarmála?
Líkt og pabbinn, sem eftir Baugs-
skandalann ætlaði í mál við ríkið
og lofaði að láta skaðabæturnar
ganga til Mæðrastyrksnefndar.
Hreint ótrúlegt er, hversu mik-
ill hroki og siðleysi getur komið
fram hjá manni, sem öðrum frem-
ur hefur á samviskunni að tug-
þúsundir landa hans hafa misst
ævisparnað sinn og fyrirtæki orð-
ið gjaldþrota. Þúsundir manna
hafa hrakist úr landi í atvinnuleit
fyrir utan þann fjölda, sem er í
röðinni hjá Fjölskylduhjálpinni. Á
sama tíma og stjórnvöld hafa
neyðst til að skera niður í heil-
brigðisþjónustu svo um munar
berast þær fréttir frá landlækni,
að ein afleiðing hrunsins sé að
geðheilsu þjóðarinnar hafi hrakað
og eigi eftir að versna á næstu ár-
um. Svo segist hann ætla að
sækja rétt sinn!
Enn ótrúlegra er að nokkur
heiðvirður lögmaður skuli leggja
sig niður við að verja þessa land-
ráðamenn. Hafi þeir ekki vitað
fyrir, hvers konar menn þetta
eru, þá ættu þeir að vita það
núna, en dansinn í kringum gull-
grísinn með geislabauginn lætur
ekki að sér hæða. Að mínu mati
er fé og vinnu til að endurheimta
ránsfenginn vel varið óháð ár-
angrinum. Það má ekkert til
spara að réttlætið nái að fram
ganga. Í því sambandi ættu
stjórnvöld að leggja til hliðar mál,
sem sl. tvö ár hafa þvælst fyrir og
tekið mestan tíma. Einbeita sér
að því að finna þýfið og lækka
með því skatta í stað þess að
finna upp nýja og nýja skatta á
einstaklinga og fyrirtæki.
Til þeirra lögmanna, sem í
framtíðinni koma að þessu máli,
hvort heldur er í vörn eða sókn
beini ég til umhugsunar, að það
gildir eins með illan orðstír og
góðan orðstír. Illur orðstír deyr
aldregi, þó deyi fé og deyi frænd-
ur.
Siðleysi og hroki til
umhugsunar á aðventunni
Eftir Sigurð
Oddsson » Trúin á dómskerfi
okkar var ekki meiri
en það eftir að sá einn
hlaut dóm er upplýsti
um viðskipti og lifnað
Bónusfeðga og vildar-
vina í USA.
Sigurður Oddsson
Höfundur er verkfræðingur.
Mikið úrval af
fallegum
rúmfatnaði
Skólavörðustíg 21, Reykjavík, sími 551 4050
flísar
Stórhöfða 21, við Gullinbrú,
sími 545 5500.
www.flis.is ● netfang: flis@flis.is
Allt fyrir baðherbergið
- nýr auglýsingamiðill
569-1100
finnur@mbl.is
Kær vinur og mágur
er látinn. Það er skrítið
til þess að hugsa að
Þórhallur, þessi hressi
heilbrigði og lífsglaði maður, sé
kvaddur svona fljótt burt frá ástvin-
um sínum.
Þórhallur var einstaklega góður og
vel gerður maður, hógvær, hljóðlátur,
nákvæmur og áhugasamur. Hann var
glettinn og hlýr og hafði gaman af því
að ræða líðandi stund.
Þegar Hafdís stóra systir okkar
kynnti Þórhall í fjölskyldunni breytt-
ist ýmislegt. Við litlu stelpurnar vor-
um strax hrifnar af honum. Þórhallur
var sérstakur persónuleiki, einstak-
lega fróður og áhugasamur um bók-
staflega alla hluti enda lærðum við
systur að meta hann alltaf betur og
betur.
Þegar Hafdís og Þórhallur eignuð-
ust frumburð sinn hann Guðberg sem
varð auðvitað gullmolinn okkar systra
fengum við það hlutverk að vera aðal-
pössunarpíurnar og það þótti okkur
ekki leiðinlegt. Sautján árum síðar
eignuðust þau annan gullmola, hana
Huldu, sem varð augasteinn þeirra.
Þórhallur starfaði alla ævi sem
flugmaður, lengst af starfaði hann hjá
flugskóla Helga Jónssonar sem flug-
kennari, í sjúkraflugi og Grænlands-
flugi. Hann er einn okkar reyndasti
flugmaður, sérstaklega við íslenskar
aðstæður og hefur flogið flestum flug-
vélum sem komið hafa við í íslenskri
flugsögu síðustu 40 ár. Þórhallur var
alla tíð afar farsæll í starfi, en síðustu
árin starfaði hann sem flugstjóri hjá
Flugfélagi Íslands þar til hann lét af
störfum vegna aldurs.
Ljósmyndun var honum ríkt
áhugamál, hann tók meðal annars
myndir fyrir tímarit eins og Iceland
Review. Honum var einstaklega auð-
velt að fanga augnablikið og kom
þessi hægláti maður alltaf á óvart á
sinn hógværa hátt, hvað hann var
mikill snillingur.
✝ Þórhallur Magn-ússon fæddist að
Pulu í Holtahreppi,
Rangárvallasýslu, 11.
september 1941.
Hann lést 12. desem-
ber 2010.
Útför Þórhalls fór
fram frá Vídahlíns-
kirkju í Garðabæ 21.
desember 2010.
Fyrir nokkrum árum
byggðu þau hjónin sér
einstaklega fallegan
sumarbústað við Norð-
urá í Borgarfirði. Þar
naut Þórhallur sín bæði
við smíðar og ræktun,
sem var mikið áhuga-
mál hjá honum alla tíð
og endurspeglaðist þar
vandvirkni hans og
natni.
Þórhallur var góður
og tryggur fjölskyldu-
maður og naut þess að
vera með fjölskyldunni
öllum stundum gleðin var því mikil
þegar fjölskyldan stækkaði og við
bættust þrjú ný börn á þessu ári. En
sorgin var ekki langt undan því aðeins
átta daga gömul lést Álfrún Emma,
langafabarn Þórhalls.
Árin hafa liðið hratt og hefur stór-
fjölskyldan okkar átt góðar stundir
saman. Nú er komið að kveðjustund í
bili og erum við þakklátar fyrir árin
sem við áttu með Þórhalli.
Elsku Hafdís, Guðberg, Sigrún,
Hulda, Jói og börnin ykkar, megi góð-
ur guð styrkja ykkur á þessum erfiða
tíma og við biðjum góðan Guð að taka
vel á móti Þórhalli.
Stefanía og Sigríður
Guðbergsdætur.
Elsku afi.
Ég er ákaflega stolt af því að vera
barnabarnið þitt. Þú varst einstakur
maður, fórst þínar leiðir og lést engan
segja þér fyrir verkum á fyndinn og á
þinn einstaka hátt. Þú munt alltaf eiga
þinn stað í hjarta mínu.
Þú kenndir mér svo ótal margt, eins
og nöfnin á fjöllunum í sveitinni,
helstu örnefni og staðhætti. Þegar ég
var lítil hjálpaðir þú mér að byggja
fuglahús uppi í sveit eftir mínu eigin
höfði. Húsið var hengt upp við mikla
gleði fuglanna og þó að í dag sjái ég að
það er kannski ekki heimsins fegursta
fuglahús þá fær það enn að hanga
uppi mér til sællar minningar.
Þér þótti gaman að fljúga sem var
þitt yndi, enda flugmaður. Ég minnist
þess sérstaklega þegar þú bauðst mér
með þér til Grænlands. Þar skoðuðum
við mannlífið og þú virtist vita allt um
landið og fólkið. Þetta var einstök ferð
sem ég mun ekki gleyma heldur
geyma í minningu minni um þig.
Þórhallur
Magnússon
13. október var kær
vinkona, Ragnhildur
Bragadóttir, borin til
grafar. Ég fór í öld-
ungadeild VMA 1994 á haustönn
1995. Á vorönn kynntist ég Ragn-
hildi. Af óviðráðanlegum orsökum
settist hún við hlið mér í tíma og við
lentum í að skila saman verkefni.
Þetta leist mér ekki á, að lenda með
einhverjum sem ég þekkti ekki
neitt. Jæja, ég læt mig hafa það.
Síðan unnum við okkar verkefni og
gekk vel. Eftir þetta urðum við óað-
skiljanlegar í öllu sem viðkom nám-
inu. Sátum saman á kvöldin, lærð-
um og ræddum um allt milli himins
og jarðar.
Ragnhildur var mjög dul og tók
ekki hverjum sem var en einhverra
hluta vegna náðum við vel saman.
Árið 1990 útskrifuðumst við sem
Ragnhildur
Bragadóttir
✝ RagnhildurBragadóttir
fæddist á Akureyri 1.
febrúar 1944. Hún
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi 7.
október 2010.
Ragnhildur var
jarðsungin frá Nes-
kirkju 13. október
2010.
stúdentar frá VMA og
stuttu seinna flutti
hún til Reykjavíkur.
Ég fór til hennar í
hvert skipti sem ég
fór til Reykjavíkur.
Margs var að minnast
og margt að spjalla
þegar við hittumst.
Raghildur hafði átt
við veikindi að stríða
eftir að hún flutti suð-
ur, en það varð ekki
til að skyggja á vin-
áttu okkar. Ég varð
þeirrar ánægju að-
njótandi að geta hitt hana á Borg-
arspítalanum stuttu áður en yfir
lauk og verð ævarandi þakklát
Helgu fyrir að láta mig vita hversu
veik hún var.
Elsku Ragnhildur, ég vona að þú
hafir það gott þar sem þú ert og
seinna eigum við eftir að hlæja sam-
an og rifja upp gömul kynni. Hitt-
umst seinna hressar og kátar. Vertu
sæl vinkona og líði þér sem best þar
til ég sé þig næst. Mottóið þitt,
„Aldrei fór ég suður“, þetta skiljum
bara við tvær.
Elsku Helga, Baldur og fjölskyld-
ur, innilegustu samúðarkveðjur.
Guð gefi ykkur styrk í sorginni.
Sigurhanna Ólafsdóttir.