Morgunblaðið - 11.01.2011, Blaðsíða 21

vitað af glímu Þóreyjar við erfiðan
sjúkdóm kom fregnin á óvart enda
vorum við nýbúin að eiga saman
ánægjulega samverustund á aðvent-
unni og höfðum væntingar um að
hitta hana aftur á nýju ári. En örlögin
gripu í taumana og þarna í upphafi að-
ventunnar kvöddum við hana í síðasta
sinn.
Þórey hóf störf við Selásskóla á
öðru starfsári skólans haustið 1987.
Lengst af þess tíma sem hún starfaði
við skólann var hún umsjónarkennari
tíu til tólf ára barna en seinustu árin
sinnti hún deildarstjórn og hafði um-
sjón með bókasafni skólans. Störf sín
vann Þórey ávallt af trúmennsku og
fagmennsku og á löngum starfsferli
ávann hún sér traust og virðingu sam-
starfsmanna sinna. Margur kennar-
inn leitaði ráða hjá henni enda var
auðvelt að leita til hennar og reynslu-
bankinn ríkulegur sem Þórey var
ætíð boðin og búin til að miðla af.
Minningin um góðan kennara mun
lifa áfram í huga þeirra fjölmörgu
samstarfsmanna og nemenda sem
nutu leiðsagnar Þóreyjar á yfir fjöru-
tíu ára starfsferli hennar við grunn-
skóla Reykjavíkur.
Með þessum orðum vill starfsfólk
Selásskóla þakka Þóreyju fyrir allt
sem hún gaf okkur í starfi og leik þau
ár sem hún starfaði með okkur. Einn-
ig vottum við eiginmanni, börnum og
öðrum aðstandendum Þóreyjar okkar
dýpstu samúð.
Fh. starfsfólks Selásskóla,
Þorkell Daníel Jónsson.
Kær vinkona er látin. Að eiga Þór-
eyju sem vin voru forréttindi. Hún var
traust og trú, ráðagóð og leiðbeinandi.
Skipulag og snyrtimennska var henn-
ar aðalsmerki.
Þórey var öflugur kennari. Hún var
fróð og vel gefin, miðlaði nemendum
sínum af mikilli röggsemi og var alltaf
vel undirbúin. Þórey var einnig
strangur kennari, en þegar nemendur
voru búnir að læra tækni hennar og
vinnubrögð var ísinn brotinn og betri
kennara var vart hægt að fá. Að vinna
með Þóreyju var bæði skemmtilegt
og gefandi. Hún miðlaði ekki aðeins til
nemenda heldur nutu kennarar hand-
leiðslu hennar. Þórey átti alltaf svör
við því sem leitað var eftir. „Spyrjum
Þóreyju“ heyrðist oft þegar spurning-
ar vöknuðu.
Fegurð Borgarfjarðar er mikil og
Þórey og fjölskylda eiga sælureitinn
Tobbukot í Hvítársíðu umvafinn
birkiskógi. Þær eru margar ferðirnar
sem ég hef farið til þeirra hjóna í
Tobbukot og oft var gist. Þá var
margt skrafað, mikið hlegið og spilað
fram á nótt. Húsafellshringurinn var
gjarnan ekinn og þar þekkti Þórey öll
kennileiti og sögur staðanna. Komið
var við á Húsafelli, jafnvel litið inn hjá
listamanninum þar eða gengið um
svæðið og höggmyndirnar skoðaðar.
Áð var við Hraunfossa og Barnafoss
og sagan rifjuð upp.
Í Borgarfirði má finna góð berja-
lönd og er líða tók á ágústmánuð var
farið á berjamó. Þórey þekkti vel
bestu berjalöndin og leyfði okkur vin-
um sínum að njóta berjalandsins og
tína berin blá á þessum fallegu og
gjöfulu berjasvæðum. Kringum
berjatínsluna var stofnað hlutafélagið
Bláber.
Þórey og Ögmundur voru höfðingj-
ar heima að sækja, hvort heldur í
Hörðukórinn eða sveitina. Börnin
þeirra tvö, Hobba og Siggi voru auga-
steinar þeirra og var gaman að fá að
fylgjast með og taka þátt í atburðum í
lífi þeirra. Í brúðkaupi Hobbu í nóv-
ember ljómaði Þórey af stolti og gleði
og mikil var hamingja hennar.
Þórey var félagi í Oddfellow og
gegndi þar fjölmörgum ábyrgðar-
störfum. Mikil var gleði mín þegar
hún bauð mér að ganga í Oddfellow.
Betri félagsskap er vart hægt að
hugsa sér, því þar fer fram gott og
göfugt starf. Við unnum saman í
kertasjóði Soffíu J. Claessen og þar
málaði Þórey hin fegurstu kerti, sem
báru vandvirkni hennar og listfengi
glöggt merki.
Það var gott að ferðast með Þór-
eyju og fórum við margar ferðir bæði
á vegum skólans og með Oddfellow.
Þórey var alltaf búin að kynna sér
sögu og menningu viðkomandi staða
og hvað helst væri að sjá og njóta á
hverjum stað. Á þann hátt varð ferðin
ánægjulegri og eftirminnilegri fyrir
ferðafélagana. Söknuðurinn við fráfall
Þóreyjar er mikill og þær eru margar
minningarnar sem ég mun varðveita
af glæsilegri vinkonu.
Ég sendi fjölskyldunni allri mínar
dýpstu samúðarkveðjur og bið góðan
guð að styrkja hana á þessum erfiðu
tímum.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Anna Guðrún Jósefsdóttir.
Sú var tíðin að hlaðnar vörður vís-
uðu fólki veginn milli byggða. Margar
voru þessar vörður svipaðar hver
annarri. En fáeinar voru mikilvægari
og eftirminnilegri en aðrar, þar sem
þær skiptu ferðalanginn meginmáli á
leið hans. Oft er talað um að leið okkar
gegnum lífið sé vörðuð atburðum,
gjörðum og síðast en ekki síst öðru
fólki. Líkt og sumar vörður forðum
daga eru margir þeir samferðamenn
sem við kynnumst eftirminnilegri en
aðrir. Þórey var þannig manneskja.
Hún átti mikilvægan þátt í að varða
leið samferðafólksins gegnum lífið.
Fljótlega eftir að ég kom til starfa á
vinnustað Þóreyjar bauð hún mig vel-
komna, pírði á mig augun og rakti
ættir mínar. Hvergi er maður óhult-
ur, svaraði ég. Þórey snögg upp á lag-
ið bætti við: Ég passaði einn frænda
þinn þegar ég var stelpa, hann var
alltaf með hor og átti ljótasta barna-
vagninn í götunni! Vitandi varla
hvernig ég ætti að taka þessu skoti
varð mér þá betur litið á snarpt
augnaráðið sem var fullt glettni og
stríðni og brátt hljómaði innilegur
hlátur hennar sem lét engan ósnort-
inn. Og áfram hélt Þórey að varða leið
mína og samkennara gegnum verk-
efni þau sem biðu hvers vinnudags.
Hún var stoð okkar og stytta og oft-
ast var viðkvæðið þegar staðið var
frammi fyrir vanda: – best að spyrja
Þóreyju. Hún var einstaklega greind,
fagleg og skipulögð. Hló stundum að
því að hún væri nú af gamla skólan-
um, en fáir voru jafneljusamir og hún
að viða að sér nýjum fróðleik. Vandað
var til allrar vinnu og fljótt lærðum
við sem með henni störfuðum að ekki
var sama hvernig hlutirnir voru unn-
ir.
Þórey var föst fyrir og fylgin sér,
en jafnframt sveigjanleg. Hún var
hreinskiptin, en gamansöm og stríðin
og oft var glatt á hjalla á kennarastof-
unni, ekki síst þegar Þórey var að
gera grín að sjálfri sér. Hún kom upp
ýmsum siðum á vinnustaðnum sem
fólki fannst brátt ómissandi. Vinnu-
síðdegið á föstudögum var einn
þeirra. Var þá staldrað við og tekið
upp léttara hjal áður en haldið var í
helgarfrí. Þá var Þórey oft á leið í ríki
sitt í Hvítársíðunni. Það lætur ekki
mikið yfir sér og sést vart frá veg-
inum.
Þegar komið er í Tobbukot ertu
þátttakandi í ævintýri. Húsráðendur
leiða gesti um ævintýralandið. Um-
hverfið og húsakostur – órjúfanleg
heild. Öllu haganlega fyrir komið,
hugsað fyrir öllu, nákvæmlega nóg,
hvergi of mikið. Hver hlutur á sína
sögu hvort sem það er gamla heynál-
in frá Kolstöðum eða nýlegt málverk.
Þórey sýnir stolt allar breytingar síð-
an síðast og brosir kankvís yfir þeim
framkvæmdum sem standa yfir. Far-
ið er í ökuferð um heimasveitina. Þór-
ey við stýrið. Segir sögur, sannar og
ýktar. Nefnir alla bæi og kennileiti.
Yfir frásögninni er viss andakt. Undir
kvöld afsannar Þórey þá staðföstu
fullyrðingu sína að hún kunni ekki að
elda.
Með Þóreyju er genginn skörung-
ur sem er ógleymanlegur öllum sem
þekktu. Að leiðarlokum telur maður í
sig kjark og minnist þess að þeir sem
fallnir eru frá eru ekki horfnir að
fullu, einungis farnir ögn á undan
okkur. Fjölskyldu Þóreyjar votta ég
mína dýpstu samúð.
Anna Sólveig Árnadóttir.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. JANÚAR 2011
hafði náð að telja honum hughvarf, að
fá sér Volvo, en það kom ekkert ann-
að til greina hjá honum en að bíllinn
skyldi vera úr sænsku eðalstáli. Við
fórum hvern dag í rúman mánuð áður
en rétti bíllinn varð fyrir valinu, bíll-
inn sem hann átti til síðasta ævidags
síns.
Hann þótti vera snyrtilegur maður,
klæddist alltaf sínum bestu fötum og
átti föt fyrir hverja athöfn, hvort sem
var að fara í bankann eða að þrífa bíl-
inn. Mikinn áhuga hafði hann á ætt-
fræði og þótti gaman að rekja ættir
saman með fólki og átti auðvelt með
að rekja ættir langt aftur, sérstak-
lega þeirra sem frá Austfjörðum
voru. Handverksmaður var hann
mikill, hvort sem var við smíðar, list-
málun, fluguhnýtingar eða útskurð,
allt virtist leika í höndum hans.
Það er fyrir mér svo óraunverulegt
að kveðja þig núna, elsku afi minn. Þú
sem alltaf varst svo heilsuhraustur og
áreiðanlegur í öllu sem þú gerðir eða
sagðir frá. Margar stundirnar áttum
við saman og verða mér ætíð kærar.
Veiðiskapurinn kemur fyrst í huga
mér þar sem við áttum marga góða
daga við veiðar. Ég hlakkaði til sum-
arsins sem barn og unglingur því þá
fórum við og amma austur til Stöðv-
arfjarðar. Þar var alltaf gott og gam-
an að vera með þér, dytta að húsinu,
garðinum og fara að veiða. Ófáar voru
ferðirnar okkar inn í botn fjarðarins
og gengum Ölduna til að veiða í soðið.
Ég er ákaflega hreykinn af þeim
gildum sem þú kenndir mér í lífinu,
margt hef ég tileinkað mér og fleira
mun ég taka upp. Alltaf kemur í huga
mér varkárni þín og gætni sem þú
hafðir gagnvart hlutum, passa hornin
á borðinu, puttana í falsinu og svo
oddlausu skærin. Ég veit að synir
mínir hafa fengið sinn skerf af þeim
fyrirlestrinum. Margar eru minning-
arnar og ætla ég ekki að tíunda þær
hér, heldur skulum við halda þeim
fyrir okkur.
Þó í okkar feðrafold
falli allt sem lifir
enginn getur mokað mold
minningarnar yfir.
(Bjarni Jónsson frá Gröf)
Ég kveð þig með sárum söknuði,
afi minn
Afastrákurinn,
Ólafur Ragnar.
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
HELGA SIGURJÓNSDÓTTIR
kennari,
Meðalbraut 14,
Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir miðvikudaginn
5. janúar.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju fimmtudaginn
13. janúar kl. 13.00.
Þórir Gíslason,
Brynjólfur Þórisson,
Herdís Þórisdóttir, Ingvi Guttormsson
og barnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og sambýliskona,
GYÐA STEINGRÍMSDÓTTIR,
Fróðengi 5,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
þriðjudaginn 4. janúar.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju fimmtudaginn
13. janúar kl. 15.00.
Kristjana Óladóttir, Þráinn Garðar Þorbjörnsson,
Þórarinn Ólason, Eydís Unnur Tórshamar,
Bjarni Elíasson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ELÍAS KRISTJÁNSSON
frá Vestmannaeyjum,
lést á hjúkrunarheimilinu Mörkinni þriðjudaginn
4. janúar.
Útförin fer fram frá Aðventkirkjunni við Ingólfsstræti
fimmtudaginn 13. janúar kl. 13.00.
Klara Hjartardóttir,
Ellý Elíasdóttir, Guðmundur Stefánsson,
Óskar Elíasson, Ingibjörg Guðjónsdóttir,
Guðný Sólveig Elíasdóttir, Sigtryggur Antonsson,
Hjörtur Kristján Elíasson,
Ómar Elíasson, Hallfríður Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær sonur minn, bróðir okkar og mágur,
FINNBOGI JÓNASSON,
lést á Landspítalanum Fossvogi fimmtudaginn
6. janúar.
Útför hans fer fram frá Fossvogskapellu
föstudaginn 14. janúar kl. 13.00.
Jónas Pálsson,
Björn Jónasson,
Hermann Páll Jónasson,
Gunnar Börkur Jónasson, Dóra Hansen,
Kristín Jónasdóttir.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
GUÐRÍÐUR EINARSDÓTTIR,
Trönuhólum 14,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Mörkinni miðvikudaginn
5. janúar.
Útför hennar fer fram frá Fella- og Hólakirkju
föstudaginn 14. janúar kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir. Þeim sem vilja minnast hennar
er bent á Hjartavernd og Krabbameinsfélagið.
Magnús Ingólfsson, Björg Björnsdóttir,
Erna Magnúsdóttir, Mörður Finnbogason,
Ásta Lilja Magnúsdóttir,
Ingólfur Már Magnússon.
Mamma mín, dóttir okkar, systir, mágkona og
frænka,
BERGÞÓRA JÓNSDÓTTIR
blaðamaður,
lést á Landspítalanum mánudaginn 10. janúar.
Úlfhildur Flosadóttir,
Kristín Ólafsdóttir, Jón Hallsson,
Sigríður Jónsdóttir, Þórir Bragason,
Ólöf Jónsdóttir,
Íma Þöll Jónsdóttir, David Zoffer,
Þórhildur Halla Jónsdóttir, Jóhann Matthíasson
og fjölskyldur.