Morgunblaðið - 11.01.2011, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. JANÚAR 2011
✝ Hafrún KristínIngvarsdóttir
fæddist á Stokkseyri
14. febrúar 1937. Hún
lést á Landspítalanum
2. janúar 2011.
Foreldrar hennar
voru Ingvar Sigurðs-
son, f. 22.10. 1912, d.
15.8. 1961, og Jóna
Kristín Eiríksdóttir, f.
2.3. 1918, d. 14.4.
2007. Hálfsystkini
Hafrúnar eru Guðrún,
f. 22.8. 1939, Hafdís, f.
7.5. 1944, og Peter, f.
3.12. 1946. Hafrún ólst upp á Stokks-
eyri hjá afa sínum og ömmu, Sigurði
og Hólmfríði. Hún flutti á unglings-
árum til Reykjavíkur til föður síns
og stjúpmóður, Ingibjargar.
Hafrún giftist Karli Sigurjónssyni
1956. Þau eignuðust 5 börn, Finn-
boga Odd, Sigfríði Ingibjörgu, Jó-
hönnu Maríu, Magneu
og Sigurð Hólmar.
Þau skildu. Hún hóf
sambúð með Gesti
Bjarnasyni 1963 og
bjuggu þau saman í 16
ár. Þau eignuðust 2
börn, Valgerði Lísu og
Hlyn Þór. Fyrir nær
30 árum kynntist hún
Elliða Magnússyni og
voru þau traustir og
góðir vinir alla tíð síð-
an. Hafrún á 20 barna-
börn og 16 barna-
barnabörn.
Hafrún vann ýmis störf, m.a. við
afgreiðslu og umönnun. Lengst af
vann hún í Múlakaffi, á hjúkr-
unardeild í Hátúni og síðast á
Mæðraheimilinu.
Útför Hafrúnar fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 11. janúar 2011, og
hefst athöfnin kl. 13.
Ljóminn í augunum
lífsgleði sveipar.
Litfegurð þeirra
er mannana skraut.
Brosið er dýrmætur
demantur lífsins.
Djásnið sem mannkyn
við fæðingu hlaut.
Gefðu mér brosið
já, gleðina sjálfa.
Gjöfina einu
sem kostar ei neitt.
Gefðu mér djásnið
hið dýrmæta eina,
demantinn þann
sem fær hamingju veitt.
(Jóhann Guðni Reynisson.)
Þú varst sólargeislinn minn, sálu-
félagi og besti vinur.
Elliði.
Nú er hún mamma mín búin að
kveðja þennan heim. Þó að ég hafi
ekki alist upp hjá henni höfðum við
alltaf samband, umgengumst og vor-
um mjög góðar vinkonur.
Mamma var sniðug kona; hress,
spaugsöm og stundum stríðin. Hún
gat látið mig veltast um af hlátri þar
til ég gat næstum ekki hlegið meira.
Svo var líka gott að tala við hana um
alvarleg málefni og leita til hennar á
erfiðum stundum.
Hún sýndi mér umhyggju og hlýju
sem ég geymi í hjarta mér.
Mig vantar orð til að þakka þér,
í þögninni geymi ég bestu ljóðin,
gullinu betra gafstu mér,
göfuga ást í tryggða sjóðinn
og það sem huganum helgast er,
hjartanu verður dýrasti gróðinn.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Ingibjörg.
Elsku hjartans mamma mín, til-
veran mín verður tómleg án þín.
Hugurinn reikar og kallar fram
bros.
Þú hafðir svo hlýjan faðm.
Þú hafðir alltaf tíma.
Þú varst svo ráðagóð.
Þú stappaðir í mig stálinu þegar
ég þurfti á því að halda.
Þú bentir mér á það jákvæða þeg-
ar ég hafði klúðrað málum.
Þér tókst að kalla fram bros hjá
mér þegar ég hafði týnt því.
Þú minntir mig á gömlu góðu gild-
in þegar ég hafði gleymt þeim.
Ég er heppin að hafa átt mömmu
eins og þig.
Ég þakka þér allt og yndislega
samfylgd.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(HJH)
Lísa.
Móðir mín lést, nú finnst mér allt
tómlegt og líf mitt fátækara án
hennar. Því ást hennar og stuðning
átti ég alltaf vísan.
Ég kveð hana með ljóði Davíðs
Stefánssonar:
Nú finn ég angan löngu bleikra blóma,
borgina hrundu sé við himin ljóma,
og heyri aftur fagra, forna hljóma,
finn um mig yl úr brjósti þínu
streyma.
Ég man þig enn og mun þér aldrei
gleyma.
Minning þín opnar gamla töfraheima.
Blessað sé nafn þitt bæði á himni og
jörðu.
Brosin þín mig að betri manni gjörðu.
Brjóst þitt mér ennþá hvíld og gleði
veldur.
Þú varst mitt blóm, mín borg, mín
harpa og eldur.
(Davíð Stefánsson)
Hlynur Þór Gestsson.
Kveðja til tengdamóður
Frá því ég kynntist Hafrúnu fyrst
tók hún mér opnum örmum og urð-
um við miklir vinir. Hún var með
hlýjan faðm og stórt hjarta.
Það var gott að leita til hennar ef
maður þurfti á að halda og hafði hún
ávallt góð ráð að miðla úr reynslu-
bankanum sínum.
Frá okkar fyrstu kynnum
umvafði hún mig hlýju,
ást og umhyggju.
Vil ég þakka fyrir það
og ég kveð Hafrúnu með söknuði.
(Bjössi)
Dauðinn er ekki til
aðeins flutningur
á annað tilverustig
til að læra meira
þroskast
(Gunnlaug Björk Þorláks)
Sálirnar eru samferða
í lífinu
síðan fara þær
sín hvora leið
en hittast alltaf aftur
því lífið er hringekja
Sálir eru saman
í lífinu
dauðanum
og engu.
(Gunnlaug Björk Þorláks)
Björn Auðunn Magnússon.
Nú er ég í sporum sem ég hefði
ekki getað ímyndað mér hvað eru
erfið, að kveðja þig, elsku amma
mín. Takk fyrir allar okkar yndis-
legu stundir saman, þær eru mér
ómetanlegar. Hrikalega finnst mér
erfitt að þurfa að kveðja þig, amma
mín, en þó er það huggun að nú veit
ég að þér líður betur. Vertu sæl,
elsku amma mín.
Lítill drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
– augun spyrja eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt?
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin – amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
– lokar sinni þreyttu brá
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir – amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Vertu sæl, elsku amma mín,
Baldvin Atli.
Langt úr fjarlægð, elsku amma mín,
ómar hinzta kveðja nú til þín.
En allt hið góða, er ég hlaut hjá þér,
ég allar stundir geymi í hjarta mér.
Ég man frá bernsku mildi og kærleik
þinn,
man hve oft þú gladdir huga minn.
Og glæddir allt hið góða í minni sál,
að gleðja aðra var þitt hjartans mál.
Og hvar um heim, sem liggur leiðin
mín
þá lýsa mér hin góðu áhrif þín.
Mér örlát gafst af elskuríkri lund,
og aldrei brást þín tryggð að hinztu
stund.
Af heitu hjarta allt ég þakka þér,
þínar gjafir, sem þú veittir mér.
Þín blessun minning býr mér ætíð hjá,
ég björtum geislum strái veg minn á.
(Höf. ók.),#
Sársaukinn í hjarta mínu er gríð-
arlegur og söknuðurinn svo sár að
hann nístir inn að beini en þrátt fyrir
það er ég svo þakklát fyrir að hafa
þekkt þig og átt þig að, elsku besta
amma mín.
Minning þín lifir um ókomna tíð
hjá okkur sem eftir stöndum, megi
Guð blessa þig og vernda á nýjum
slóðum.
Linda Rós.
Þegar nýja árið gekk í garð og
landsmenn voru að fagna sátum við
Sævar við kertaljós og hugsuðum
um öll áramótin sem við áttum með
Hafrúnu og Elliða á Kanarí og Te-
nerife, þá var fagnað og þá var hleg-
ið og þá var gaman. En nú var
hljóðnaður hlátur og hugur hjá Haf-
rúnu á Landspítalanum. Það kom
því ekki á óvart þegar skilaboðin
komu að kvöldi annars janúar að
Hafrún væri dáin.
Það er erfitt að koma orðum að því
hvernig mér líður, annars vegar sorg
og söknuður og hins vegar léttir yfir
að þjáningum hennar er lokið. Við
kynntumst í Múlakaffi, ég var búin
að vinna þar í nokkur ár þegar Haf-
rún byrjaði og fljótlega urðum við
vinkonur, og sá vinskapur hefur
haldist og þést með árunum.
Á Múlakaffisárunum var oft
stormasamt lífið hjá okkur báðum,
þá var gott að eiga góða vinkonu sem
var stundum systirin eða mamman
sem mig vantaði, en það sem uppúr
stóð, það var alltaf gaman, hláturinn
og gleðin sem fylgdi Hafrúnu var
eitthvað sem aldrei gleymist.
Eftir að við Sævar fluttum til
Keflavíkur fórum við varla svo til
Reykjavíkur að við kæmum ekki við
í Suðurhólunum, eftir útréttingar og
verslunarvesen var gott að enda
bæjarferðina með kaffi og góðgjörð-
um og hlátri og kannski að plana
næstu ferð í sólina. Síðasta ferðin
saman var í júní síðastliðnum til
Benidorm og þó Hafrún væri orðin
sárveik þá naut hún sín eins og allt-
af, við gátum verið þeim svolítið inn-
an handar við að skreppa í búðir, því
Hafrún þurfti að kaupa eitthvað
handa öllum. Gjafmildari og betri
konu höfum við ekki kynnst. Hún sá
fegurð og gleði lífsins í öllu hinu
smáa eins og, litlu blómi, fallegu sól-
arlagi, litlu ljóði eða geisla frá
mannssálinni.
Við kveðjum kæra vinkonu með
söknuði og trega en fyrst og fremst
þakklæti og þessum orðum:
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðarströnd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Ólöf Hafdís Gunnarsdóttir,
Jón Sævar Sigurðsson.
Svo glettin, hlý og alltaf jafn gest-
risin. Það var alltaf gott að koma í
heimsókn til þín. Hvort sem ég
droppaði við eftir búðarferð eða erf-
iðleika hversdagsins, þú varst alltaf
svo glaðlynd og jákvæð og komst öll-
um í gott skap. Þú lifðir í núinu og
varst ekki að hafa miklar áhyggjur
af morgundeginum. Nærveran og
rólegheitin létu manni strax líða vel
og það var svo góður andi í kringum
þig. Það fór enginn svangur heim frá
þér því ætíð var bakkelsi á borðum.
Stundum kom ég til þín í Múla-
kaffi eða á Mæðraheimilið þar sem
þú varst að vinna og ætíð tókstu mér
vel. Þú hafðir yndi af ferðalögum, því
sól og sumarveður átti vel við þig,
hér innanlands og í seinni tíð á Kan-
arí. Þú prjónaðir svo fallegar peysur
fyrir mig og strákana mína og undir
það síðasta, þá langaði þig að hjálpa
mér með lopapeysuna mína sem var
ekki alveg að ganga upp hjá mér. Þú
varst alltaf svo góð við strákana
mína og sérstaklega hann Ella í vet-
ur, hvattir hann í náminu og talaðir
svo vel um lögin sem hann var að
semja.
Ég vonaði alltaf að þessi veikindi
myndu ekki leggja þig að velli svo
skjótt. Og þegar ég kvaddi þig milli
jóla og nýárs og sagði: „Við sjáumst
seinna, Hafrún mín“ þá varð það síð-
asta kveðjan. Þú fórst svo snöggt, þú
varst svo sem aldrei neitt að tvínóna
við hlutina, gekkst ætíð rösklega til
allra verka.
Þegar tal um dauðann bar á góma,
varstu vön að segja, við deyjum ekki,
við förum bara á annan og betri stað
og hittumst á ný.
Guð geymi þig, elsku Hafrún.
Guðrún.
Elsku Hafrún okkar.
Nú ertu búin að slökkva ljósið og
lögð af stað í nýtt ferðalag. Nú veistu
hvernig það er þarna hinum megin
og kanski lætur þú mig vita líka, þú
spáðir mikið í það hvernig þetta væri
eftir að maður hefði kvatt hér. Þið
Elliði höfðuð svo gaman af því að
ferðast og voruð búin að vera í mán-
uð í sólinni fyrir jólin, þar naustu þín
mjög og ekki skemmdi það að versl-
unarmiðstöð var við hliðina á hót-
elinu því þú þurtir að skoða mikið og
versla líka. Þú hafðir unun af því að
gefa öðrum, og líka að vera með fal-
lega hluti í kringum þig.
Við erum búin að eiga margar
góðar stundir saman, þú alltaf hress
og kát, aldrei heyrði maður þig
kvarta. Þegar þú byrjaðir að veikj-
ast var alltaf sama svarið hjá þér,
mér líður vel. Þú hafðir meiri
áhyggjur af okkur hinum. Þú hafðir
gaman af lífinu og stríðnin var ekki
langt undan. Hlátur þinn og útgeisl-
un er það sem við munum. Þú þurftir
líka að fá að fylgjast með hvernig
barnabörnunum hans Elliða gengi
og ef þú gætir ráðlagt eitthvað gerð-
ir þú það. Við þökkum þér fyrir allar
góðu stundirnar, alltaf fór maður
glaður frá þér.
Elliði minn, nú er Hafrún laus við
kvalir og þú munt geyma hana í þínu
hjarta
Fjölskyldu hennar allri votta ég
mína dýpstu samúð, guð styrki ykk-
ur í sorginni.
Kveðja
Ása, Júlíus og fjölskylda.
Hafrún Kristín
Ingvarsdóttir
✝
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
HANNA GUÐNÝ HANNESDÓTTIR,
Kolbeinsá,
Hrútafirði,
lést á Heilbrigðisstofnuninni Hvammstanga
fimmtudaginn 6. janúar.
Jarðsungið verður frá Prestbakkakirkju, Hrútafirði,
laugardaginn 15. janúar kl. 11.00.
Hilmar Guðmundsson, Sigurrós Jónsdóttir,
Agnar Guðmundsson, Sólveig Guðbjartsdóttir,
Ásdís Guðmundsdóttir, Pálmi Sæmundsson,
Margrét Guðmundsdóttir, Guðmundur Erlendsson,
Sigfús Guðmundsson, Ingibjörg Karlsdóttir
og aðrir aðstandendur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
MARGRÉT SIGURÐARDÓTTIR
frá Sveinskoti,
er látin.
Elín Jóhannsdóttir,
Snorri Jóhannsson,
Sturla Jóhannsson,
Jónas Jóhannsson,
Sigrún Jóhannsdóttir,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
FINNUR B. MALMQUIST
vélstjóri,
lést á öldrunardeild Fjórðungssjúkrahússins í Nes-
kaupstað föstudaginn 7. janúar.
Útförin fer fram frá Norðfjarðarkirkju mánudaginn
17. janúar kl. 14.00.
Aðalheiður Aðalsteinsdóttir Malmquist,
Þorgerður Malmquist, Ragnar M. Sverrisson,
Björn Malmquist, Kristín Briem
og fjölskyldur.