Ný saga - 01.01.1998, Síða 29

Hernám hugans
Alþingis 1962. Enda liafði sjónvarpstækjum
fjölgað til muna og voru þau samkvæml
Skýrslu Jóns Alexanderssonar um talningu
sjónvarpstœkja, frá 15. september 1965, áætluð
7.051 talsins þann 1. september.50 Til saman-
burðar má nefna að samkvæmt talningu Rík-
isútvarpsins í marsmánuði 1962 voru sjón-
varpstæki í landinu innan við 400.51 Er líkast
því sem mönnum hafi fundist að brestir væru
komnir í þá stefnu sem mörkuð var árið 1954
að herinn skyldi einangraður frá íslensku þjóð-
lífi. Otækt væri að sjónvarpsútsendingar hers-
ins næðu út fyrir girðingar Keflavíkurvallar
og yllu usla í höfuðborg íslendinga.
Islenskt sjónvarp var á næsta leiti en ljóst
var að 60-menningunum og skoðanabræðrum
þeirra var ekki róll og jafnframt Ijóst að þeir
myndu ekki unna sér hvíldar fyrr en skrúfað
yrði fyrir Kanasjónvarpið. Þann 17. júní árið
1965 gáfu þeir út blaðið Ingólf og sögðu að-
standendur blaðsins í leiðara að það væri ekki
síður mikilvægt þá en áður að með þjóðinni
væri glæddur „þjóðlegur metnaður og heil-
brigður sjálfstæðisvilji, er gamlir flokkar og
ilokksforingjar hafa látið merki íslenskrar
reisnar og andlegs sjálfstæðis síga frammi fyr-
ir ásókn vinveitts erlends stórveldis." Sögðu
þeir að ytra formi sjálfstæðis og fullveldis væri
fullnægt, með fullveldi 1918 og sjálfstæði 1944,
en sjálfstæðisbaráttan væri eilíf. Á síðustu ár-
um hefði varnarliðið „fyrir tilstyrk stórtækasta
fjölmiðlunartækis nútímans, gert slíka innrás í
íslenska menningarhelgi, að enga hliðstæðu
er að finna í sögu þjóðarinnar." Sjónvarpið
hefði tekið að sér uppeldi verulegs hluta
þjóðarinnar.52
I blaðinu mátti finna þjóðernisleg og menn-
ingarleg rök gegn Keflavíkursjónvarpinu áþekk
þeim sem áður höfðu komið fram, en einnig
var varað við tilkomu íslensks sjónvarps. Jó-
hann Hannesson prófessor sagði til dæniis að
á nieðan hundruðum milljóna hefði verið
hellt í sjónvarpið væru ekki til peningar lil að
gefa út Sæmundar-Eddu handa skólafólki og
kennaraskóli og hjúkrunarskóli blöslu hálf-
kláraðir við.53 Ragnar Jónsson tók undir þessi
sjónarmið og sagði að það væri barnaleg hug-
mynd að bjarga mætti sjónvarpsmáli hersins
með íslenskri sjónvarpsstöð. Háskóli íslands
væri vart hálfreistur, sinfóníuhljómsveitin
HVENÆR KEMUR
SJÓNVARPIÐ?
42. irg. — l'Mludifur 10. n»v. 1111 — 2S3. tbl.
brirni •rndingur
clns á flunvalUi
ungurlnn hefur
|>e»U hcfur rcynit
tefft og •rndinitain.il
nokkuð | Reykjavík
•ttóllnka nendineanii.
•liðun
«11 <I«R>.
vnlegar
yfirvöld
Jafnframt þeiiu hafa *end-
Ingar ajónvarpnlöðvarinnar
ckki verlð naegilega góðar fyr-
Ir fluRvollinn ajálfan.
Oji kw »toð svo alg
MA EKKI
- MÁ ÞÓ
(SI.KNDINr.UM er
óleyfilegt að horfa á sjón
varp. At fytlrma-lum
rikirvaldtlm er '>kerm-
ur" á sjónvarpsstoð
Bandarikjamanna á
Keflavikurvelli, og á
hann a« fyrlrbyggja aS
landinn (el| haft not af
•tMlnnl. Slllhvað smýg-
ur þó fram hjá skermln
lofl'nelln J Keykjavik
•anna. Og elni o( «11
heiv að undlrttrika tll-
(angvlryvi bannslns, eru
•jónvarpslarki til sólu
fyrir opnum tjöldum I
vrraluniim i Reykjavik
auk þesi, sem rikisfyrlr-
trekl (Sölunefnd setuliðs
elgna) hefur þau á boð-
itolum. — SJA SJON-
VARrSlRÉTTINA IIÍK
£FRA.
Bezta síld-
RÉTT GENGI
ER RETTA
i cmiM fra adal■
LCItllll fundi liu
ADALFUNDUR Lands-,gKtt sem skyldi að Uta full-
þunnskipuð, enginn staður væri til myndlist-
arsýninga og ekkert hús væri til yfir Leikfélag
Reykjavíkur nema „garnla timburhúsið á tjarn-
arbakkanum.“ Svona mætti lengi telja, fé væri
enn af skornum skammti og jijóðin enn fá-
tæk.54 Það var því ekki nóg með að Keflavík-
ursjónvarpinu væri stillt upp sem fjandmanni
íslenskrar menningar, heldur var litið á vænt-
anlegt íslenskt sjónvarp sem dragbít á inn-
lenda menningarstarfsemi. Að mati margra
menntamanna var óhugsandi að nokkur menn-
ingarstarfsemi gæti farið fram í sölum sjón-
varpsins.
Sjónvarpsnotendum hafði fjölgað og höfðu
ýmsir af því áhyggjur en aðrir hrósuðu happi.
Sjónvarpssalar og sjónvarpsvirkjar kvörtuðu
ekki heldur gálu út ril með dagskrá Keflavík-
ursjónvarpsins og auglýstu um leið vörur sín-
ar. Radíóbúðin gaf út slíkl rit og einnig Heim-
ilistæki og hefur tilgangurinn eflaust verið að
ýta undir sölu loftneta og sjónvarpstækja.
Þann 7. nóvember 1965 kom út fyrsta tölu-
blað Sjónvarpstíðinda, en þau voru arftaki
Sjónvarpsdagskrár Heimilistœkja. í bréfi til
lesenda í fyrsta tölublaði sagði að tilhlýðilegt
þætti að bæta eldra blaðið vegna vaxandi
þarfar sökum mikillar fjölgunar sjónvarps-
Mynd 13.
Þannig fjallaði
Alþýðublaðið um
sjónvarpsmál á
baksiðu sinni
þann 10. nóvem-
ber 1961.
27