Ný saga - 01.01.1998, Blaðsíða 58

Sískrifandi smiður
Mynd 11.
Öldungurinn í kirkju-
dyrum Brimilsvalla-
kirkju. Myndin er
tekin 24. júlí 1960,
þegar Magnús Krist-
jánsson 85 ára að
aldri er í heimsókn á
söguslóðum.
Mynd 12. t.h.
Titilblað sjötugasta
og síðasta árgangs
dagbóka Magnúsar.
Verkið gekk vel og er þetta lítil kirkja en
mjög snotur. Svo um haustið, sunnudaginn 28.
október, var þessi nýja Brimilsvallakirkja vígð
af prófastinum séra Arna Þórarinssyni frá
Stóra-Hrauni. Voru þar viðstaddir auk pró-
fasts tveir aðrir prestar, sóknarpresturinn
séra Magnús Guðmundsson, Ólafsvík, og
séra Jósep Jónsson prestur að Setbergi. Við-
statl fjölmenni.
Næsta vor þar á eftir andaðist Bjarni Sig-
urðsson óðalsbóndi og hreppsstjóri á Brimils-
völlum og var hann jarðsunginn í hinum nýja
Brimilsvallakirkjugarði 7. júní 1924. Og þá
um leið vígður kirkjugarðurinn af séra Magn-
úsi Guðmundssyni sóknarpresti. Er það
nokkuð táknrænt að Bjarni sem gaf lóðar-
stæði úr túni sínu undir kirkjuna og grafreil-
inn eins og fyrr getur, að hann skyldi verða
fyrsta lík sem þar var lagt til síðustu hvíldar.
Það munu fá dæmi finnast slík.
Nú hefur margt fólk flust burt úr Fróðár-
hreppi og einnig dáið svo nú eru þar fáir bæir
byggðir. Um þau ár sem hreppaskiptin og
-sóknar fóru fram voru þar í sveitinni 25 býli,
bæði stór og smá. En nú eru þar ekki nema tíu
góðar jarðir byggðar og allflestar af fullorðnu
fólki en fátt af ungu fólki og börnum. Margt
hefur breyst á þessum liðnu árum eins og fyrr
er getið. Þar á meðal er nú Fróðá, það gamla
höfuðból, búið að standa í eyði upp undir 40
ár og er allt þar komið í niðurm'ðslu. Þó er
það hvað mest ofboð yfir að líta þann forn-
helga stað þar sem gamla Fróðárkirkja stóð
og hinn helgi grafreitur horfinn. Fyrst var
sléttað yfir hann og hann gerður að einni
grasflöt eins og lög standa til. En svo fyrir
nokkrum árum, þegar Fróðárheiðarvegurinn
var lagður til Ólafsvíkur þá var vegurinn lagð-
ur yfir Fróðártúnið og þar á meðal yfir miðj-
an gamla kirkjugarðinn, þó með leyfi yfir-
valda. Svo nú er ekkert þar að sjá lengur.
Nema ef þar skyldu vera sveimandi svipir
þeirra sem þar hvíla. En sögur um Fróðá,
gamlar og nýjar, eru sagðar enn, því margt
hefur borið þar við nú á seinni árurn sem gæti
verið efni í þjóðsögur sem kalla mætli gömlu
og nýju Fróðárundrin.
56