Ný saga - 01.01.1998, Blaðsíða 31

Hernám hugans
henni væri engin hætta búin af fjölmiðlunar-
tækjum heimsins.61 Undir áskorunina rituðu
um fjórtán þúsund manns en upphaflega var
stefnt að því að fá undirskriftir 6000 manna.
Fjallað var urn undirskriftasöfnunina í Sjón-
varpstíðindum og sagt að fróðlegt yrði að sjá
hvort tillit yrði tekið til hinna 660 sem lýst
hefðu sig andvíga Keflavíkursjónvarpinu, eða
hinna 14 þúsund sem væru á móti takmörkun
þess.62
Þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir þingmanna til
að leysa málefni Keflavíkursjónvarpsins í söl-
um Alþingis gekk það heldur treglega. Tillög-
ur um afnám eða takmarkanir sjónvarpsleyfis
Bandaríkjahers voru annaðhvort felldar eða
þær voru sendar til umfjöllunar í nefnd þar
sem þær dóu drottni sínum. Stjórnvöld höfðu
ætíð sagt að það væri ekki Alþingis að fjalla
um þessi mál, og svo fór að lokum að ákvörð-
un um takmörkun Keflavíkursjónvarpsins var
tekin utan veggja Alþingis.
Þó svo að ríkisstjórnin hafi ekki viljað taka
afstöðu til málsins á þingi þýðir það ekki að
hún hafi látið sig það engu varða. Benedikt
Gröndal segir að sendiherra Bandaríkjanna
og yfirmaður varnarliðsins hafi þrautrætt sjón-
varpsmálið við íslenska ráðamenn, enda
kæmi á óvart ef það hefði ekki verið gert þar
sem það olli umtalsverðu fjaðrafoki og dró
upp heldur óskemmtilega mynd af Bandaríkj-
unum og bandarísku þjóðinni.63 Þessu til stað-
festingar má nefna bréf James K. Penfields
sendiherra Bandaríkjanna á íslandi til Gylfa
Þ. Gíslasonar, skrifað þann 24. febrúar 1966,
þar sem hann vísar til viðræðna þeirra og set-
ur fram hugmynd um mögulega lausn máls-
ins. Penfield taldi að leysa mætti málið með
fréttatilkynningu frá íslenska utanríkisráðu-
neytinu og var hann svo vinsamlegur að láta
drög að henni fylgja með bréfi sínu sem frek-
ari umræðugrundvöll.64 Efni þeirra var að
stórum hluta samhljóða fréttatilkynningu ut-
anríkisráðuneytisins sem gefin var út 8. sept-
ember 1966, en textinn heldur lengri. í drög-
unuin kom fram að varnarmálaráðuneyti
Bandaríkjanna setti sig ekki upp á móti því að
sendingar hersjónvarps næðu til óbreyttra
borgara þar sem engin sjónvarpsstöð væri fyr-
ir hendi, fengist til þess leyfi viðkomandi
stjórnvalda. Öðru máli gegndi þar sem sjón-
varp væri til staðar, og þyrfti að takmarka
sjónvarp hersins á þeim svæðum. Fyrir því
væru tvær ástæður. Annars vegar kröfur dag-
skrárframleiðenda í Bandaríkjunum og hins
vegar sú stefna Bandaríkjahers að veita
óbreyttum borgurum ekki þjónustu sem þeir
gætu sótt til borgaralegra stofnana.
í drögunum að fréttatilkynningunni sagði
að vegna þess ágreinings sem hefði risið á
meðal íslendinga um Keflavíkursjónvarpið
vildu Bandaríkjamenn ekki gera ástandið
verra með því að taka einhliða ákvörðun um
takmörkun þess þar sem aðgerðir þeirra eða
aðgerðaleysi yrði mistúlkað og ylli deilum.
Sendifulltrúar Bandaríkjanna hefðu því spurt
íslensku fulltrúana hvort þeir hefðu ekki
lausn á sínum höndum sem félli öllum í geð.
Þeir hefðu tekið vel í málaleitunina og myndu
leggja sitt af mörkum til að leysa málið.65 Af
þessu má því sjá að Bandaríkjamönnum var í
mun að auka ekki óvinsældir sínar á meðal ís-
lensku þjóðarinnar og þótti því betra að ís-
lenskir ráðamenn tækju ábyrgðina á tak-
rnörkun Keflavíkurstöðvarinnar, þó svo að
reglur hersins og fyrirkomulag hersjónvarps-
Tillögur um
afnám eða
takmarkanir
sjónvarpsleyfis
Bandaríkjahers
voru annaðhvort
felldar eða þær
voru sendar til
umfjöllunar í
nefnd þar sem
þær dóu drottni
sínum
29