Ný saga - 01.01.1998, Qupperneq 57

Sískrifandi smiður
//f f7~,
f, / rJliZrYO-Juúfuq rrusrvi cc> / ^ZxxuO 9^n trr&'txsy^
ZÍ, 2, 2Z fcj *r, '^f-rZyúA', O-r^ 2s sA<& <' fZtZfl-ris,,
\sÁ/2-/f a-ryz, /ft, ciZJ-is J’j1' /'ri' j^ZcaLVL/lvLLje /f-aJJaZXj Æ \ jv r
<-J('( 3, zJ/2yHCcrrv ^.o/lJjaAJ /Jz/ýjCL% J*-> fdcf-cÁe/J
‘Jj, lf. zJfö-rJccY\ JLi/o-^sv /X A c/clZaJLcJ
Jh, f. JJs Cí-UsO Jlnsvu /Ja/CLA-0 /TtLlÍ) Q^^lXjXo A^Lé/Cfftc^ f
J~f (p Á-CL$dLc, rrl^jryLAsvtsj ý0f)Q' /í^ASAu^y Jt (jgf
<f~~ rtnn c^rz^A^X/ CL^i JLjcSjtszfto fycf^nrvLsrij yflsucxy íý. dstxsi- ct^fCXÍsu <A
'ficci/m Jju ^í/tlll, ij/iy-i, (Z-Lcj /j ÓYTxf<xw Jfv’A/jojau S J c
cío ulAj 0-^-fZjú^ns<js<-LsYYL /uji- c&usJaJ/fjJf-^c(_ (JLú ,
7\ CÍy-CLnr, cCojLLryun <2SYL •fcAStX-As<l J‘1* • 'Ja-aAA/L, 4• JO. Aíc-í/ll/\-S f
$-<JLjcu2, CL, 0/2 j&r-r\S/& O-. SycÁju/l Q-ca. -U- yr\ £(<22f'nLrYLLLJ ■JaJZ
U llfri, ÓÍlc-CJ , J— C^yi J/clZÁ-'iJ)-' Jl-^sAZua/Ls JclJ jjonuo <Jíc£HLy'
aJ JuLLrm, /JLú s&utlul cJJjcfZZesr7 <£-a_ ^^i/v'- </ OZcvjZ-LnAlj 'fé> CcA^t\j j
^VIYLLL^
f
sem urðu að sætta sig við að sjá gömlu kirkj-
una rifna niður og fótum troðinn sinn kæra og
helga ástvinareit forfeðranna.
A næsta almennum safnaðarfundi var
þetta sóknarskiptamál á dagskrá og svo á
aukafundum og voru þeir oft volgir og sögu-
legir, sem hér verður ekki getið. Svo kom að
því að þetta mál var borið undir atkvæði í
söfnuðinum og var það fellt með meirihluta
atkvæða. En ekki undu Fróðhreppingar vel
við þau málalok því þá kölluðu þeir saman
fund í Fróðárhreppi og á þeim fundi gerðist
það að þeir sögðu sig úr sóknarbandi við
Olafsvíkursöfnuð og stofnuðu fríkirkjusöfn-
uð. Þeir fengu sér prest, séra Ólaf Stephensen
á Grund í Eyrarsveit, til prestsverka og létu
hann flytja guðsþjónustur í fundarhúsinu á
Brimilsvöllum og fengu hann til annarra
prestsstarfa. En sá söfnuður varð ekki langlíf-
ur, ég held að hann hafi hætt eftir rúmt ár. Þá
tóku þeir upp aftur sóknarskiptamálið og
vildu reisa þjóðkirkju á Brimilsvöllum. Fór
enn fram atkvæðagreiðsla í Ólafsvík sem lauk
með jöfnum atkvæðum. Þá var kominn mikill
hiti í þetta kirkjumál. Að lokum komu báðir
aðilar sér saman um að láta sóknarneíndina í
Ólafsvíkursókn greiða úrslita atkvæði.
í sóknarnefndinni voru þessir þrír menn: 1.
Jón Proppé verslunarstjóri, 2. Jón Ásgeirsson
hreppsstjóri og 3. ég, - Magnús Kristjánsson
meðhjálpari. Svo héldum við sóknarnefndar-
fund og greiddunt atkvæði um þetta þrásótta
mál. Félllu atkvæði þannig: Jón Proppé sagði
já við sóknarskiptin, Jón Ásgeirsson sagði nei
og þá var ég orðinn oddamaður sem gat nú
ráðið úrslitum. Og þá greiddi ég atkvæði með
sóknarskiptunum. Þar með var lokið öllum
þessum eldheitu kirkjumálum milli Ólafsvík-
ur og Fróðhreppinga.
Ég held að ég hafi greitt þarna rétt at-
kvæði, því mér voru í huga þau mál sem ég
hafði heyrt um kirkjufærsluna frá Fróðá. Svo
þetta voru sárabætur nú fyrir Fróðhreppinga
eftir langa baráttu.
Strax eftir þetta að þessi nýja Brimilsvalla-
sókn var stofnuð var byrjað á að safna fé til
kirkjubyggingarinnar og gekk það vel með
miklum áhuga og dugnaði. Bjarni Sigurðsson
óðalsbóndi á Brimilsvöllum gaf lóð undir
kirkjuna og grafreit þar hjá. Og þar að auki
mikill styrktarmaður við þær framkvæmdir.
Sumarið 1923 var byggð ný steinsteypu
kirkja á Brimilsvöllum. Yfirsmiður var Alex-
ander Valentínusson smiður frá Ólafsvík.
Mynd 10.
Sýnishorn af
færslum úr dagbók
Magnúsar Kristjáns-
sonar.
Þá voru enn
nokkrir eldri
menn lifandi
sem urðu að
sætta sig við
að sjá gömlu
kirkjuna rifna
niður og fótum
troðinn sinn
kæra og helga
ástvinareit
forfeðranna