Ný saga - 01.01.1998, Side 77

Saga í sviðsljósi
hafi aldarinnar. Hins vegar er ljóst að viðmið
sín, þekkingu, reynslu og menntun, hefur
leikhúsfólk sótt til Kaupmannahafnar fram
eftir allri öld og það hefur vafalausl komið í
veg fyrir einangrun og stöðnun. f>jóðernis-
stefnan skapaði greinilega sterka löngun til
þess að gera betur en Danir.
Sigurður málari hefur verið það góður í
leiktjaldagerð að kröfurnar hafa verið frekar
harðar eftir hans dag og haft hann sem við-
mið.
Það er alveg óhætt að mæla með síðasta
kaflanum í verki Sveins, sem hann kallar: List
leikarans. Þar er víða vitnað í leikdóma og
ljósmyndir og reynt að lesa milli lína á
skemmtilegan hált.
Það er eiginlega synd og skömm að þessu
verki Sveins skuli Ijúka 1920. Þá er þorri ís-
lenskrar leiklistarsögu óskrifaður. Síðan 1920
eru nú tæp 80 ár og el' til vill veigrar Sveinn
sér við því að skrit'a þá sögu vegna þess hve
stóran þátt hann hefur átt í henni sjálfur. Von-
andi lætur hann nándina við leikhúsið ekki
þagga niður í sér til lengdar heldur leysir frá
skjóðunni og segir okkur sögu síðustu ára.
Aldarsaga leikfélags
Afmælisrit Leikfélags Reykjavíkur er skrifað
af tveimur vel þekktum sagnfræðingum, þeim
hjónunum Þórunni Valdimarsdóttur og Egg-
ert Þór Bernharðssyni. Þau skipta verkefninu
þannig milli sín að Þórunn skrifar í’yrri hlut-
ann en Eggert tekur við á þeim kaflaskilum
þegar Þjóðleikhúsið er stofnað og Leikfélag
Reykjavíkur stendur frammi fyrir nýrri og
öflugri samkeppni.
Að vissu leyti er viðfangsefni Þórunnar
léttara en Eggerts. Hún hefur á bak við sig ís-
lenska leiklist II eftir Svein Einarsson og
Mynd 3.
Salurinn í gamla
Iðnó þéttskipaður
áhorfendum.
AF
BÓKUM
75