Morgunblaðið - 11.04.2011, Qupperneq 27

að missa ástvin skyndilega
langt um aldur fram eða að
horfa á hann hverfa hægt inn í
skuggann af sjálfum sér og
missa síðan gripið á grunnþátt-
um eigin sjálfs, á minninu og
þeim perlum sem enginn annar
dró með sama hætti á sinn ævi-
streng. Allir sem þekktu Ella
fylgdust sorgmæddir með því
hvernig sjúkdómurinn rændi
hann lífi sem hann unni og
ræktaði vel. En allir sem muna
hvernig hann var við fulla
heilsu geta sótt styrk og hlýju í
þær minningar. Þau skilaboð
sem rata til okkar frá honum í
gegnum óminni síðustu ára, lúta
með einum eða öðrum hætti að
lífsgleðinni. Af henni fékk Elli
ríkulegan skerf og naut hennar
með öðrum. Megi hún milda
sorg þeirra Fanneyjar, Adda,
Önnu Maríu og Erlings yngra.
Ástráður Eysteinsson.
Nú er stórt skarð höggvið í
vinahópinn, vinur okkar Erling
Proppé er horfinn á braut langt
um aldur fram. En þó má segja
að hann sé horfinn okkur í ann-
að skipti þar sem hann hvarf
fyrir nokkrum árum í tómarúm
sem við gátum ekki komist að.
Það var sárt að horfa á þennan
lífsglaða og káta mann veikjast
svona hastarlega og koma aldr-
ei til baka.
Þessi hópur kynntist er við
ákváðum að læra dans hjá
Heiðari Ástvaldssyni fyrir rúm-
lega þrjátíu árum og settumst
öll við vegginn er snýr að
Brautarholti. Elli var alltaf til í
sprell og skemmtilegheit og
þarna var mikið hlegið að alla-
vega uppákomum sem við stóð-
um fyrir og höfðum gaman af.
Upp frá þessum danstímum
fórum við að fara í kaffi hvert
til annars og eftir það varð ekki
aftur snúið, þarna var orðinn til
góður vinahópur sem heldur
ennþá saman. Þessi hópur hélt
vel upp á það er við útskrif-
uðumst úr dansskólanum. Við
héldum til Spánar og upp frá
því kölluðum við okkur Gull-
kálfana, okkur þótti dansfærni
okkar ekki meiri en það. Í þess-
ari ferð lærðum við að vera
heimsborgarar.
Þau hjón Elli og Fanney
voru okkur svo miklu fremri í
öllu er sneri að því að kunna að
vera smart og flott í útlöndum
og Erling kenndi okkur að
prútta. Margar ferðir hefur
þessi hópur síðan farið til út-
landa og líka í ógleymanlegar
sumarbústaðaferðir hér heima
þar sem börnin okkar voru
lengi með í ferðum og fengu að
upplifa allavega sprell og uppá-
komur og þar var Elli hrókur
alls fagnaðar.
Ófá þorrablót hafa verið
haldin í hópnum og þá oft á
heimili þeirra hjóna. Elli tók
ekki annað í mál en að færa til
húsgögn og rúlla upp teppum til
þess að við gætum síðan dansað
fram eftir nóttu. Síðustu árin
tókum við upp á því að hafa
göngur á sunndagsmorgnum og
hittast síðan í hádegisverði að
göngu lokinni. Maður mátti
hafa sig allan við að halda í við
Ella á þessum göngum, hann
gekk svo hratt, var ekkert að
slóra við þetta.
Elli var afskaplega bóngóður
og greiðvikinn og alltaf tilbúinn
til að hjálpa vinum sínum ef
eitthvað var sem þurfti aðstoðar
við. Hann var afskaplaga hand-
laginn. Ef eitthvað nýtt kom á
heimili þeirra hjóna var það oft-
ast eitthvað sem Elli hafði bara
smíðað eða útbúið.Við eigum
ótal margar minningar um kær-
an vin og hans er sárt saknað í
þessu vinahópi. Blessuð sé
minning hans.
Við sendum Fanneyju, Önnu
Maríu, Adda, Erling og fjöl-
skyldu hans okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Gullkálfarnir,
Ingi og Rakel.
Lilja og Eysteinn.
Jón Leifur og Lára.
Pétur og Katrín.
Í dag kveðjum við okkar
góða vin og félaga, Erling, og
þökkum þær frábæru stundir
sem við fengum að njóta með
þessum yndislega manni.
Elsku Elli okkar, við vorum
að hugsa til baka. Það eru um
það bil 10 ár síðan þú byrjaðir
að veikjast, maður á besta aldri,
rétt um fimmtugsaldurinn.
Hver gat trúað því – en því
miður var sú raunin. Þetta er
búin að vera hræðilega erfið
barátta hjá þér, elsku vinur, að
berjast við þennan hryllilega
slæma sjúkdóm. En nú er þess-
ari þrautagöngu lokið, elsku
Elli okkar. En við skulum ekki
gleyma að það var hetja sem
stóð með þér í allri þessari bar-
áttu, hjúkraði þér, snyrti fal-
lega skeggið þitt og var hjá þér
upp á hvern einasta dag. Þetta
hlýtur að hafa verið mikil bar-
átta hjá henni, ekki síður en hjá
þér. Þessi hetja er auðvitað þín
heittelskaða Fanney enda alveg
einstök manneskja.
Alltaf koma samt góðar
minningar í huga okkar. Hjálp-
semi þín við að aðstoða okkur
við að byggja húsið og þú varst
alltaf tilbúinn að gera við bílinn.
Ekkert mál hjá elsku Ella okk-
ar. Og ferðalögin með ykkur
Fanneyju til Spánar og á Laug-
arvatn. Þá var mikið hlegið og
hláturinn þinn var svo smitandi
að hann kom öllum í gott skap.
Það leiddist engum í þessum
ferðum með ykkur. Það var allt-
af fundið upp á einhverju
skemmtilegu. Börnin okkar
elskuðu Ella enda ekki annað
hægt því hann var sérstaklega
barngóður. Snyrtipinni var
hann. Alltaf vel tilhafður, bros-
mildur og fallegur.
Elsku Elli okkar, takk fyrir
allt það sem þú hefur gert fyrir
okkur – við gleymum þér aldrei.
Ástarkveðjur.
Elsku Fanney, Anna María,
Þormar, Addi og Erling, inni-
legar samúðarkveðjur.
Ólafur og
Margrét.
MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. APRÍL 2011
✝ Hrefna Vil-helmína Björg-
vinsdóttir fæddist
23. júlí 1918 á
Borgarfirði, Norð-
ur-Múlasýslu, hún
fluttist árið 1924 til
Eskifjarðar og bjó
þar alla tíð síðan,
lengst af á Sand-
brekku. Hún lést á
fjórðungssjúkra-
húsinu Neskaup-
stað 2. apríl 2011.
Foreldrar hennar voru Einar
Björgvin Guðmundsson, f. 6.6.
1894, d. 13.10. 1962, og Sig-
urveig María Kristjánsdóttir, f.
27.4. 1899, d. 24.11. 1988. Systk-
ini hennar: Kjartan Björg-
vinsson, f. 21.5. 1921, d. 30.1.
1982, Viktoría Björgvinsdóttir,
f. 17.4. 1923, Elínóra Björgvins-
dóttir, f. 27.6. 1924, d. 28.12.
1979, og Kristján Björgvinsson,
f. 4.3. 1927, d. 18.1. 2011.
Maki: Stefán Guðmundsson, f.
24.4. 1921, d. 25.8. 1983. Hrefna
og Stefán giftu sig 31.12. 1946.
Börn þeirra, tengdadætur og
barnabörn eru: Guðmundur
Björgvin, f. 10.10. 1947, kvænt-
ur Dóru D. Böðvarsdóttur,
þeirra börn eru: 1) Hrefna, f.
Einar Björgvin, f. 1964, kvæntur
Aðalheiði Erlu, þeirra börn eru
Álfheiður, Ingvi Rafn og Ey-
steinn Þorri. 4) Brynjar Rafn, f.
1969, í sambúð með Þórunni
Hrefnu, barn þeirra Óskar
Freyr. Sverrir Vilbergsson, f.
4.7. 1942, faðir Clifford Talbot.
Sverrir er kvæntur Elínu Þor-
steinsdóttur. Sverrir var ætt-
leiddur af Vilbergi Flóvent Að-
algeirssyni og Eileen
Breiðfjörð. Börn Sverris og El-
ínar eru 1) Heiðar Örn, f. 1972, í
sambúð með Önnu Á., börn
þeirra eru Gyða Dögg, Sölvi Örn
og Bríet Anna. 2) Anna Dóra, f.
1978, í sambúð með Vilhjálmi Þ.,
börn þeirra eru Kristín María
og Sverrir Þór. Í fyrra hjóna-
bandi Sverris með Dagnýju Jó-
hannsdóttur átti hann börnin 1)
Helgu Þóreyju, f. 1962, hennar
börn eru Dagný, Auðbjörg
María, Hildur Ýr og Konráð
Már. 2) Jóhann Dalberg, f. 1964,
í sambúð með Ósk, barn þeirra
er Bjartur. 3) Vilberg Flóvent, f.
1967 í sambúð með Guðrúnu E.,
börn þeirra eru Kristín Helga
og Árni Flóvent. Haraldur
Benediktsson, f. 31.10. 1944,
giftur Brynju Halldórsdóttur,
þeirra börn Halldór, f. 1969,
Benedikt, f. 1974, og Sigurður
Jóhann, f. 1975, í sambúð með
Waraporn, þeirra börn Jóhann
Chanse og Sólon Chanse.
Útför Hrefnu fer fram frá
Eskifjarðarkirkju í dag, 11. apr-
íl 2011, og hefst athöfnin kl. 14.
1970, gift Hákoni,
börn þeirra eru
Hafþór, Hafrún og
Hafsteinn. 2) Björg,
f. 1974, í sambúð
með Siguróla, börn
þeirra eru Dórót-
hea og Sæþór Max.
3) Sigríður, f. 1981,
í sambúð með Ein-
ari Sveini, börn
þeirra eru Andrea
Marín og Karen
Lea. Viktor Stefánsson, f. 14.4.
1950. Stefán Ingvar Stefánsson,
f. 15.5. 1959, í sambúð með
Gunnhildi Björk Jóhannsdóttur,
þeirra börn eru: 1) Jóhanna Rut,
f. 1986, í sambúð með Birgi,
barn þeirra er Gunnhildur
Anna, 2) Stefán Hrafn, f. 1988,
og 3) Inga Viktoría, f. 2005. Fyr-
ir átti Hrefna, með Baldvini Al-
bert Jóhannessyni Aalin, Ingva
Rafn Albertsson, f. 13.8. 1939, d.
9.11. 1994, kvæntur Maríu
Hjálmarsdóttur, þeirra börn: 1)
Hjálmar, f. 1959, kvæntur El-
ínborgu Kristínu, börn þeirra
eru María, Birta Kristín og Ka-
milla Borg. 2) Sigurveig María,
f. 1962, gift Tryggva Þór, þeirra
barn er Anna Ragnheiður. Fyrir
átti Sigurveig Mist og Veigar. 3)
Okkur langar að minnast ömmu
okkar í örfáum orðum. Þegar hug-
urinn reikar aftur rifjast upp ótal
góðar minningar frá bernskuárum
okkar með ömmu.
Á Sandbrekku vorum við ávallt
velkomnar og tók amma alltaf vel á
móti okkur. Amma var alltaf til
taks, til í að ræða málin og var
ósjaldan tekið í spil. Þá fengum við
að heyra margar skemmtilegar
sögur sem var hægt að hlusta á
aftur og aftur. Hún tók okkur allt-
af sem jafningja og virtist njóta
samverunnar, eins og við vissulega
gerðum. Amma var alltaf tilbúin
að fara í bíltúr og var ósjaldan
rúntað út á Mjóeyri, Breiðuvík,
Reyðarfjörð eða hvað sem okkur
datt í hug þann daginn. Ekki vant-
aði kræsingarnar og góða matinn
hjá ömmu, einnig var hún mjög
þolinmóð gagnvart tilraunastarf-
semi okkar í eldhúsinu. Alltaf var
nóg að bralla á Sandbrekku og var
flestallt leyfilegt. Við áttum til
dæmis okkar staði í húsinu hennar
og garðinum, aldrei vorum við fyr-
ir með allar dúkkurnar okkar og
gullabú. Dyrnar hjá ömmu stóðu
einnig alltaf opnar fyrir vinunum í
hverfinu og ósjaldan dregnir fram
íspinnakassarnir. Amma var
glæsileg kona og alltaf svo vel til-
höfð. Hún var ákveðin, opin, heið-
arleg og alltaf tilbúin að gera allt
fyrir okkur. Hún var með stórt
hjarta og leyndist í henni smá-
prakkari og var alltaf hægt að
grínast við hana þótt aldurinn væri
farinn að færast yfir. Amma var
alltaf svo stolt af afkomendum sín-
um og lagði mikið upp úr að halda
tengslum við þann stóra hóp.
Elsku amma, okkur fannst svo
gott að fá tækifæri til að heim-
sækja þig um daginn, þótt erfitt
hafi verið að kveðja þig. Þökkum
fyrir allar góðu stundirnar og
hlýjuna sem þú hefur gefið okkur.
Þú munt alltaf eiga stað í hjarta
okkar.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Hrefna, Björg og Sigríður.
Elsku besta amma.
Nú ertu fallin frá okkur, trúum
varla að það sé komið að því að
skrifa minningar til þín. Margar
minningar eigum við um þig, elsku
amma, svo fallegar og góðar. Þú
varst góð og falleg. Svo varstu ekki
bara amma okkar heldur líka góð
vinkona. Alltaf var gaman að
hlusta á sögurnar hjá þér um ævi
þína, góða tíma og slæma. Þú varst
hetja í augum okkar. Það voru nú
ófáir rúntarnir og stundir sem við
áttum við að spjalla. Þú varst alltaf
til í að spjalla, hlæja, gráta og
hlusta á okkur. Það var svo gott að
geta alltaf leitað til þín, sama hvað
það var þá gastu alltaf gefið góð
ráð eða bara hlustað og jánkað.
Mikil spilakona varstu og eydd-
um við miklum tíma í að spila.
Munum alltaf eftir því þegar þú
fattaðir að við svindluðum oft í
spilum við þig, sáum spilin þín end-
urspeglast í gleraugunum þínum,
en aldrei tókstu gleraugun niður
heldur hrósaðir okkur fyrir að
vera svona snjöll að fatta þetta og
hlóst.
Man eftir þegar ég var lítil og
var stödd í kaupfélaginu og sá fal-
lega dúkku sem mig langaði að
eignast, fékk að hringja í þig og
spurði hvort þú vildir ekki kaupa
þessa dúkku handa mér. Þú varst
komin innan fárra mínútna og
keyptir dúkkuna handa mér. Það
sem ég var glöð og hamingjusöm
þér að þakka.
Jólin sem við áttum saman voru
yndisleg. Mikið eigum við eftir að
sakna þess að hafa þig hjá okkur á
jólunum. Næsta jóladagsboð verð-
ur skrítið þar sem þú verður ekki
þar. Man þegar þú breyttir mat-
arhefðinni og ákvaðst að hafa kal-
kún í stað hamborgarhryggs. Þú
hvíslaðir að okkur að þú hafðir
ákveðið að breyta þessu því þú
vissir að okkur langaði í kalkún, þú
gerðir hvað sem er fyrir okkur.
Svo þegar þú varst hætt að geta
komið heim til okkar á aðfanga-
dagskvöld eftir hátíðarhöldin eins
og venja er komum við systkinin til
þín og þótti þér afar vænt um það.
Þér þótti svo vænt um okkur og
varst dugleg að láta okkur vita af
því. Einnig þótti okkur og þykir
enn mjög vænt um þig, elsku
amma.
Þú vildir alltaf að öllum liði vel,
máttir ekkert aumt sjá og gerðir
þitt allra besta til að öllum liði vel.
Svona gætum við skrifað enda-
laust, fallegar minningar um þig.
Þú varst dásamleg og eigum við
eftir að sakna þín mikið.
Hvíldu í friði, elsku besta
amma.
Við elskum þig.
Jóhanna Rut Stef-
ánsdóttir og Stefán Hrafn
Stefánsson.
Hrefna Vilhelmína
Björgvinsdóttir
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir og afi,
ERLING ÞÓR PROPPÉ,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
mánudaginn 4. apríl.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 11. apríl kl. 11.00.
Blóm vinsamlega afþökkuð en þeim sem vilja minnast hans
er bent á FAAS, Félag aðstandenda alzheimersjúklinga,
www.alzheimer.is eða í síma 533 1088.
Fanney Proppé Eiríksdóttir,
Anna María Proppé, Þormar Sigurjónsson,
Ástráður Þór Proppé,
Erling Proppé Sturluson.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÁRNI ÁRNASON
húsasmíðameistari og bóndi,
frá Höskuldarnesi,
lést föstudaginn 8. apríl.
Fjölskylda hins látna.
Elsku besta langamma okk-
ar, Rúna; það eru margar minn-
ingar sem fara í gegnum hug-
ann á þessari stundu og allar
eru þær góðar. Þú varst besta
langamma sem hægt var að
hugsa sér. Alltaf var gaman að
koma í heimsókn til þín, enda
var það yfirleitt ein stór sam-
koma af fjölskyldumeðlimum
sem sat saman í eldhúsinu góða
og minnumst við nú allra þeirra
góðu samræðna sem við áttum
þar. Þú varst hress og kát, lífs-
glöð, hugljúf og hörku-kona,
sem kenndir okkur margt af því
sem við núna njótum góðs af í
lífinu. Þú hafðir góða nærveru
og sýndir mikinn áhuga á því
hvað var að gerast í lífi okkar og
allra í stórfjölskyldunni þinni.
Það var ekki neitt sem þú ekki
vissir um okkur, enda varstu
traust eins og klettur sem allir
gátu leitað til.
Ein af okkar uppáhaldsminn-
ingum um þig er sú, þegar þú
spáðir í kaffibolla hjá gestum
þínum. Við systurnar erum viss-
ar um að þú varst göldrótt á
þinn hátt! Við hlökkuðum
óskaplega mikið til að verða
stórar til að geta drukkið kaffi-
bolla hjá þér eins og allir þeir
fullorðnu gerðu og fengið svo
spádóminn. Því miður náðum
við aldrei að fá slíkan spádóm,
en við erum vissar um, að þegar
við hittumst á ný, hvenær sem
það nú verður, þá muntu hafa
margt að segja sem ef til vill
hefði verið í einum af kaffibol-
laspádómunum. Það er erfitt að
sætta sig við að þú sért líka far-
in, því þegar amma Klara fór þá
fylltir þú upp í skörðin sem frá-
hvarf hennar markaði í hjörtum
okkar allra.
Nú eru skörðin ennþá fleiri,
en við munum fylla upp í þau
með öllum þeim góðu og
skemmtilegu minningum sem
þú skilur okkur eftir með. Við
erum ævi-þakklátar fyrir að
hafa átt allan þennan tíma með
þér, elsku amma Rúna. Það eru
ekki allir svona heppnir, að hafa
lifað eins löngu og viðburðaríku
lífi og með svo marga kæra í
kringum sig eins og þú.
En nú hefur þú kvatt þetta líf
og haldið upp til himna, þar sem
þú ert nú sameinuð á ný með
öðrum kærum fjölskyldumeð-
limum sem farið hafa á undan
þér. Við minnstum þín með
brosi á vör og hlýju í hjarta og
vitum að þú situr með Guðs
englum og vakir yfir okkur hin-
um sem enn lifa.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín barnabarnabörn,
Lína og Klara Sól.
Elsku yndislega amma okkar.
Nú kveðjum við þig. Þín verður
sárt saknað. Svo margs er að
minnast á þessum tímum. Allar
stundirnar sem við höfum átt í
gegnum tíðina. Það eru nú ekki
margir sem mundu leyfa barna-
börnunum sínum að gramsa í
fataskápunum, öllu puntinu og
skónum og halda tískusýningu,
en það gerðir þú og hafðir gam-
an af. Ekki má gleyma ömmu
Rúnu kaffinu sem við systur
vorum sólgnar í og alltaf varst
þú til í að grípa í spilin.
Þú varst alveg einstök kona,
við munum alltaf líta upp til þín.
Þú varst svo falleg að utan sem
innan. Tókst alltaf svo vel á
móti manni.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Hvíl í friði, elsku amma okk-
ar.
Þínar sonardætur,
Aðalbjörg, Sandra
Dögg og Brynja Dís
Stefánsdætur.
Elsku amma Rúna mín.
Þú varst mesti töffarinn í
bænum.
Varst alltaf svo lifandi og
skemmtileg og svo var svo gam-
an þegar þú varst að skemmta
þér með okkur barnabörnunum
í Sanddalnum, hvort sem var við
varðeld eða bara úti í sumar-
nóttinni. Það er sko engin
amma þér lík og hefði engin
amma verið eins og þú varst. Ég
vil þakka þér, elsku amma, fyrir
samfylgdina og mun ég oft
hugsa til þín um ókomin ár.
Þú ert falleg og góð,
brosmild og rjóð.
Lagin við börn,
skörp eins og örn.
Ert dugleg við spil og söng…
Vel vaxin, há og löng.
Átt ástvin í hverri höfn,
svo marǵað þú manst ekki nöfn.
Ert lagin með nálina,
og sérð í gegnum sálina.
Þú ert öllum kostum gædd,
en þannig ertu bara fædd.
(Ók höf.)
Við kveðjum þig að sinni,
amma mín.
Einar Hallur og Úlfur.