Morgunblaðið - 24.06.2011, Side 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. JÚNÍ 2011
✝ GuðmundurAndrésson var
fæddur á Veiðilæk
í Norðurárdal 31.
maí 1948. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi þann 13.
júní 2011.
Foreldrar Guð-
mundar voru Guð-
björg Guðmunds-
dóttir, húsfreyja og
bóndi á Galtarlæk í Hvalfjarðar-
sveit, og Andrés Árnason, húsa-
smíðameistari í Hafnarfirði, d.
1988. Guðmundur átti níu systk-
ini sem öll eru á lífi. Í móðurætt
þau Jón, Sigríði, Halldóru, Guð-
rúnu og Helga og föðurætt þau
Arnbjörgu, Davíð, Elínborgu og
Hannes.
Guðmundur ólst upp til tíu
ára aldurs að Veiðilæk hjá móð-
nýja gripahús auk almennra
sveitastarfa. Hann naut ekki
langrar skólagöngu enda voru
þau mál með öðrum hætti á
þeim árum en nú er, farandskóli
var þó starfræktur um nokk-
urra ára bil á nokkrum bæjum
og félagsheimilum í sveitinni.
Guðmundur vann ýmis störf,
víða um land uns hann munstr-
aði sig ungur til sjós og má
segja að þar hafi hann fundið
sína fjöl. Sjómennsku stundaði
hann vel fram yfir fimmtugt er
hann söðlaði um og fór í land.
Hann hafði þá lengi haldið
heimili með Guðrúnu konu sinni
í Kópavogi en hugurinn leitaði
alltaf heim, að Galtarlæk. Árið
1998 byggði hann ásamt Guð-
rúnu konu sinni þeirra eigið hús
á Galtarlækjarjörðinni ásamt
því að hann hóf störf hjá Lauga-
fiski á Akranesi þar sem hann
starfaði meðan heilsan leyfði. Á
Galtarlæk 2 bjó Guðmundur síð-
an til dauðadags.
Útför Guðmundar fer fram
frá Akraneskirkju í dag, 24.
júní 2011, og hefst athöfnin kl.
14.
ur sinni, eigin-
manni hennar og
fósturföður Sæ-
mundi Helgasyni
og móðurafa sín-
um, Guðmundi
Gíslasyni. Þeir eru
báðir látnir.
Árið 2010
kvæntist hann sam-
býliskonu sinni til
margra ára, Guð-
rúnu Jónsdóttur.
Fyrir átti hún soninn Brynjólf
Jón Hermannsson sem hann
gekk í föðurstað.
Árið 1958 flyst Guðmundur
með móður sinni, fósturföður
og afa að Galtarlæk í Skil-
mannahreppi (nú Hvalfjarð-
arsveit), jörð sem þau þá höfðu
keypt. Voru þar verkefnin ærin
fyrir ungan mann að vinna,
rækta land, byggja og endur-
Elsku Gummi minn.
Loksins ertu laus undan viðj-
um krabbameinsins. Þetta tók
langan tíma, það sýndi kannski
best hversu þrjóskur þú varst
eða þinn sterka baráttuvilja. Í
haust fórum við til Garda-
vatnsins sem þú svo gjarnan
vildir þrátt fyrir veikindin og
stóðst þig eins og sönn hetja,
svo yndislega þó svo ég sæi vel
að þú varst ekki lengur heill á
þeim tíma.
Mikið á ég eftir að sakna þín,
sakna ferðalaganna okkar út í
heim, ferðalaganna um landið
með hjólhýsið okkar í eftir-
dragi. Það var svo gaman að
ferðast um landið með þér, þú
þuldir upp hverja söguna á fæt-
ur annarri um hvern þann stað
sem við fórum um og sögu
landsins okkar sem við unnum í
sameiningu svo heitt.
Ég minnist svo ferðarinnar
okkar til Kína. Þú hélst að mat-
urinn þar væri óætur og varst á
því fram á síðustu stundu að
taka með þér mat að heiman.
Frá fyrsta kvöldverðinum okk-
ar í Kína þá elskaðir þú matinn
og naust hans alla ferðina. Ég á
eftir að sakna stundanna okkar
þegar barnabörnin okkar voru
hjá okkur. Þú varst ávallt að
gauka einhverju að þeim. Ást
þín til þeirra leyndi sér ekki og
var hún óspart endurgoldin. Ég
mun eiga þessar stundir okkar
sem dýrmætar minningar.
Elsku Gummi minn, ég kveð
þig með þessum fátæklegu orð-
um mínum en hugga mig við þá
vitneskju, að við munum hittast
aftur síðar. Þar til við sjáumst á
ný,
þín
Guðrún.
Elsku Mundi minn.
Það er sárt að skrifa þessar
línur til þín í síðasta sinn. Ég
sakna þín svo sárt en nú veit ég
að þú ert á góðum stað. Mig
langar að þakka þér fyrir allar
stundir frá fyrsta degi til síð-
asta dags. Þú varst mér svo
mikils virði. Þú gladdir mig svo
oft, fórst með mig í bíltúra,
fórst með mig í stórferðalög og
út á fjörð að veiða. Þessar
stundir með þér eru mér
ógleymanlegar.
Ég þakka þér alla hjálp þína
við skepnurnar og allt annað
hér heima. Ég kveð þig með
söknuði í hjarta, elsku barnið
mitt.
Ég elska þig að eilífu.
Þín
mamma.
Elsku Mundi bróðir.
Það er svo sárt að sjá á eftir
þér og kveðja þig en ég veit að
þér líður vel núna. Eftir löng og
mikil veikindi þurftir þú loks að
kveðja. Þú hugsaðir alltaf meira
um mömmu, Gunnu og þína
nánustu en þig sjálfan. Að þeim
og okkur liði vel, það var þitt
hjartans mál.
Þú barðist eins og hetja því
þú varst hetja. Þú varst stóri
bróðir minn sem mér og fjöl-
skyldu minni þótti svo óend-
anlega vænt um. Við gerðum
svo margt saman, ekki bara
þegar við vorum lítil heldur
einnig eftir að við urðum full-
orðin. Við tíndum saman dún,
slógum og hirtum tún og hey
fyrir kindurnar okkar mömmu
sem okkur þótti svo vænt um og
við fórum á sjóinn saman á
bátnum þínum. Nú fer ég ekki
oftar á sjó með þér nema í huga
mér.
Þú sagðir mér svo margar
sögur, það var svo gaman að
hlusta á þig. Þú vissir svo
margt um landið okkar sem þér
þótti svo vænt um. Þótt þið
Gunna ferðuðust um heiminn til
að kynnast og skoða önnur lönd,
þótti þér ávallt vænst um landið
okkar.
Ég kveð þig með þessu er-
indi:
Yndislega ættarjörð,
ástarkveðju heyr þú mína,
þakkarklökkva kveðjugjörð,
kveð ég líf þitt, móðir jörð.
Móðir bæði mild og hörð,
mig þú tak í arma þína.
Yndislega ættarjörð,
ástarkveðju heyr þú mína.
(Sigurður Jónsson
frá Arnarvatni)
Vertu bless,
Sigríður (Didda) systir
og fjölskylda.
Ég man þegar þú varst að
smíða skipið. Þetta var ekkert
smá skip með rá og reiða og
stýri. Innviðir allir voru úr
timbri en skrokkur og kjölur úr
járni. Það var rúmur metri að
lengd. Og það var sko vel neglt,
nagli við nagla allan hringinn,
ekkert skyldi gefa sig vegna
þess að einhvers staðar vantaði
nagla. Ekkert var til sparað við
smíði þessa skips, síst af öllu
naglarnir og þar á eftir tíminn.
Skipið fékk nafnið „Naglfari“.
Naglfari fórst í einni Galt-
arlækjarvíkinni ekki löngu eftir
sjósetningu. Það var mikill
missir.
Ég man þegar við vorum
seinnipartinn í ágúst að klára að
setja restar af heyjunum inn í
hlöðu, þú úti að moka í blás-
arann, ég inni í hlöðu að laga til.
Ég var með útvarp, hátt stillt.
Þá gerðist það, lagið var spilað.
Ég öskraði á þig að stoppa allt
og koma eins og skot og hlusta
á útvarpið. Þú gegndir. Lengi
eftir að laginu lauk sátum við
hljóðir fyrir utan einstaka „ja
hérna“ eða „þvílík snilld“. Þarna
var um frumflutning í íslensku
útvarpi að ræða á laginu Hey
Jude með Bítlunum. Tónlistar-
smekkurinn þróaðist svo hægt
og bítandi að þyngri kantinum,
frá Stones að Black Sabbath.
Ég man þegar þú keyptir
bláan 55 Buick af Óla á Völlum.
Þá voru engir geislaspilarar
komnir til sögunnar, ekki held-
ur kassettutæki; nei, í þessum
bíl var plötuspilari, 45 snún-
inga. Plötugeymsla var smá
vandamál svo þú útbjóst þenn-
an ágæta diskaprjón sem þú
komst fyrir ofan á mælaborðinu
og þræddir diskasafnið ofan á
hann. Er þú komst heim eftir
góðan, sólríkan heyannadag,
hafði blessuð sólin skinið full-
sterkt á plötusafnið á mæla-
borðinu. Það var annar mikill
missir.
Ég man þegar þú hringdir í
mig og baðst mig um að koma
strax til Reykjavíkur að sækja
bátinn sem við höfðum verið að
kaupa, það lægi svo mikið á að
koma honum burt af sölunni
þar sem hann stóð. Ég fór á
mínum Lada Sport og sótti
fleyið. Þá voru engin Hvalfjarð-
argöng komin heldur ekið fyrir
fjörð og rólega var ekið heim.
Það lá ekkert á að losna við
bátinn af sölunni, þér lá bara á
að koma bátnum okkar heim.
Já, Mundi bróðir, ég man svo
margt. Nú þegar þú ert farinn
verða þær minningar að duga.
Ég kveð þig í dag í síðasta sinn,
svo sárt sem það er. Vertu æv-
inlega sæll, elsku Mundi.
Þinn bróðir,
Jón.
Elsku Mundi. Að eiga bróður
sem þig er guðsgjöf. Þú varst
alltaf til reiðu fyrir mömmu og
pabba og okkur systkinin,
hversu mikið sem þú hafðir að
gera eða hversu langt í burtu
sem þú varst. Ég var ekki há í
loftinu er þú einn daginn komst
með sjónvarp heim og við fjöl-
skyldan gátum horft á kana-
sjónvarpið. Vá! Eða þegar þú
fékkst skellinöðruna frá pabba
þínum og leyfðir okkur að sitja
aftan á úti á vegi, tókst okkur á
rúntinn. Það var bara byrjunin
því svo komu bílarnir þínir,
kaggar, fólksbílar og síðan
jepparnir sem þú varst óþreyt-
andi að bjóða í ferðalög á. Mikið
var ferðast með þér um Borg-
arfjörðinn svo og hálendi lands-
ins, landsins og náttúrunnar
sem þú unnir svo mjög að ekki
sé minnst á hafið og Hvalfjörð-
inn sem þú rerir svo oft út á á
bátnum þínum til að sækja fisk í
soðið.
Það er sárt að horfa á eftir
þér fara í þitt síðasta og lengsta
ferðalag, vitandi að þú munt
ekki snúa til baka.
Ég þakka þér fyrir að hafa
átt þig og að hafa fengið að
deila með þér gleði og sorgum.
Bless, Mundi bróðir.
Þín systir,
Halldóra.
Hér kveður góður drengur.
Hann var í raun alltaf til staðar
og alltaf fyrstur til að hjálpa ef
á þurfti að halda. Hans mun ég
alltaf minnast, bæði sem sjó-
manns og ferðalangs en í ferð-
irnar fór hann margar bæði inn-
anlands og utan.
Margar sagði hann mér sög-
urnar og fróðleikinn enda var
hann víðlesinn, ekki síst um
land sitt og þjóð.
Minning þín lifir.
Bróðir Helgi og
frænka Sæbjörg.
Þá ertu farinn. elsku kæri
mágur minn. Mér er orða vant
en þessi texti kom upp í huga
minn og lýsir hann þér eins og
þú varst. Sjóinn, landið, náttúr-
una, bara allt íslenskt elskaðir
þú.
Lýsa geislar um grundir,
glóir engi og tún.
Unir bærinn sér undir
ægifagurri brún.
Þar ég ungur að árum
átti gleðinnar spor.
Hljóp um hagana
heilu dagana.
Bjart er bernskunnar vor.
Æskuvinirnir allir
unna dalanna kyrrð.
Hulduhamarinn,
hóllinn, tindurinn,
lindin, lækurinn,
litli kofinn minn.
Nú er hugurinn heima,
hjartað örara slær.
Stríðar minningar streyma,
stöðugt færist ég nær.
Skip mitt líður að landi,
létt ég heimleiðis sný.
Ljúfu leiðina,
litlu heiðina,
glaður geng ég á ný.
(Birgir Marinósson.)
Íslenska náttúru elskaðir þú
manna mest, varst búinn að
grandskoða hvern króka og
kima hennar og landkönnuður
mikill varstu. „Hérna hefur
enginn komið áður,“ voru orð
sem þú notaðir oft þegar þú
komst á einhvern stað sem þú
hafðir ekki komið á áður, sama
þótt einhver kæmi arkandi ofan
hlíðina þá hafði enginn komið
þarna áður, þú varst alltaf
fyrstur.
Elsku Gunna mín, systir mín.
Ég og fjölskylda mín vottum
þér okkar dýpstu samúðar-
kveðjur og megi guðirnir vera
með þér. Við elskum þig.
Áslaug Kolbrún og
fjölskylda.
Guðmundur
Andrésson
Elsku Hafdís mín, rosalega
var erfitt að fá fréttirnar af að þú
værir farin, elsku hjartans dúllan
mín og besta vinkona sem ég hef
átt.
Ég og þú eigum svo margar
minningar sem eru jákvæðar og
yndislegar og skemmtilegar. Ég
man tímann sem ég flutti til þín í
Stórholtið. Þú hjálpaðir mér út
úr vonlausu sambandi með að
leigja mér herbergi í Stórholtinu,
Esther var pínulítil u.þ.b. 3-5 ára,
ég var ekki svo klár á barnaaldur
þegar ég var 17.
En hún var miðpunktur til-
veru þinnar, Hafdís, og enginn
man það eins vel og ég, jú hugs-
anlega Esther. En þetta var ynd-
islegur tími sem ég gleymi aldrei,
með grillpartíunum okkar og
frægri utanlandsferð þar sem við
misstum af fluginu til Kaup-
mannahafnar en fengum að
fljúga með daginn eftir fyrir náð
Hafdís Guðrún
Hafsteinsdóttir
✝ Hafdís GuðrúnHafsteinsdóttir
fæddist á Hofsósi
12. nóvember 1959.
Hún varð bráð-
kvödd á heimili
sínu 12. júní 2011.
Útför Hafdísar
Guðrúnar fór fram
frá Fríkirkjunni í
Reykjavík 23. júní
2011.
og miskunn Ice-
landair. Við þrætt-
um fyrir að hafa
heyrt kallað á okk-
ur, en vorum bara
uppteknar á barn-
um að tala við ein-
hverja sæta stráka
og heyrðum ekki
neitt. Gömlu góðu
dagarnir. En við
keyptum fullt af föt-
um á Esther í Kö-
ben, það man ég. Og gerðum fullt
skemmtilegt sem við höldum
okkar á milli.
Elsku ástarvinkona mín sem
hefur gengið í gegnum súrt og
sætt með mér. Ég elska þig yfir
allt og gæti skrifað bók um okkur
tvær sem yrði metsölubók ald-
arinnar. En minningarnar flæða
um mig meðan ég sit hér og
hugsa um þig, kæra vinkona mín.
Knús og kærleikur, Hafdís
mín, alla leið upp til himna. Því
eitt veit ég, þú gafst líf þitt Guði
á sínum tíma og Hann yfirgaf þig
aldrei, en beið örugglega spennt-
ur eftir að hitta þig í eigin per-
sónu. Þú varst sjarmatröll og
gullfalleg kona sem fáir geta
gleymt.
Hlakka til að hitta þig aftur,
mín kæra.
Þín vinkona,
Anna Þórdís Guðmunds-
dóttir (Tóta).
✝
Innilegar þakkir til allra er sýndu okkur samúð
og hlýju við andlát og útför ástkærrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR JÓNSDÓTTUR,
Skólabrekku 7,
Fáskrúðsfirði.
Jón B. Kárason, Þórunn Linda Beck,
Friðrik Svanur Kárason, Bryndís Gunnlaugsdóttir,
Unnsteinn Rúnar Kárason, Jóhanna María Agnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærs föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
ÓSKARS INGIBERSSONAR,
Kirkjuvegi 11,
Keflavík,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
fimmtudaginn 26. maí.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki D-álmu á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja fyrir góða umönnun.
Kristín Óskarsdóttir, Mark McGuinness,
Karl Óskar Óskarsson, Valborg Bjarnadóttir,
Jóhanna Elín Óskarsdóttir,
Ingiber Óskarsson, Natalya Gryshanina,
Ásdís María Óskarsdóttir, Þorgrímur St. Árnason,
Hafþór Óskarsson, Heiða Gunnarsdóttir,
Albert Óskarsson, Ragnheiður G. Ragnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar,
JÓNA FRIÐBJÖRG PÉTURSDÓTTIR,
Hvassaleiti 23,
lést á Landspítalanum í Fossvogi föstu-
daginn 3. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Hjartans þakkir fyrir allan þann stuðning sem
fjölskyldan okkar og vinir veittu okkur, það er ómetanlegt.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki á Eir, á fjórðu hæð og
deild 2b fyrir frábæra umönnun, hlýju og elskusemi sem móðir
okkar og við nutum þar.
Einnig færum við starfsfólki deildar A7 á Landspítalanum
innilegar þakkir.
Árni Jóhann Þór Sigurbjörnsson,
Sigurjóna Steinunn Sigurbjörnsdóttir.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elsku-
legrar móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
SVEINBJARGAR JÓNSDÓTTUR,
Framnesvegi 20,
Keflavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunarheimilinu Garðvangi,
fyrir einstaka umönnun og hlýtt viðmót.
Ásdís M. Sigurðardóttir, Árni B. Árnason,
Róbert Rósmann, Beta Nonglak Phoemphian,
Guðrún S. Guðjónsdóttir,
Helga M. Guðjónsdóttir, Anton M. Antonsson,
barnabörn og barnabarnabörn.