Morgunblaðið - 08.07.2011, Blaðsíða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. JÚLÍ 2011
✝ HafsteinnÁrnason fædd-
ist í Reykjavík 27.
febrúar 1952. Hann
lést á heimili sínu
30. júní 2011.
Foreldrar hans
eru Helga Haf-
steinsdóttir, f.
1930, og Þorsteinn
Jónsson (fóst-
urfaðir), f. 1931.
Faðir hans er Árni
Grétar Ferdinandsson, f. 1926.
Systkini: Magnús Helgi Árna-
son, f. 1959, Jón Óskar Þor-
steinsson, f. 1970, Klara Ísfeld
Árnadóttir, f. 1977
Hafsteinn kvæntist 1980 eft-
irlifandi eiginkonu sinni, Guð-
rúnu Ruth Jósepsdóttur, f. 1951.
2003, c) Patrekur Emil, f. 2011.
Starfsvettvangur Hafsteins
og ævistarf var flugið. Hann
byrjaði hjá Flugfélagi Íslands
1972. Hann varð aðstoðarstöðv-
arstjóri í Kaupmannahöfn hjá
Flugleiðum 1978 og var þar til
1988. Hann starfaði síðan í tvö
ár hjá Verslunarmannafélagi
Reykjavíkur, síðan hjá SAS frá
1990 til 1996, Atlanta frá 1996
til 2001 og Iceland Express frá
2001 til 2003, en hann var einn
af stofnendum þess félags. Haf-
steinn hóf aftur störf hjá Flug-
leiðum, þar sem hann starfaði til
æviloka. Samhliða rak Haf-
steinn fyrirtækið Air Care, sem
þau hjónin stofnuðu fyrir tíu ár-
um. Air Care þjónar amerískum
flugfélögum á Keflavík-
urflugvelli.
Útför Hafsteins fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 8. júlí
2011, kl. 13.
Börn þeirra: 1)
Gunnar Ingi Haf-
steinsson, f. 1981,
unnusta Nerea Ein-
arsdóttir Alvarez,
2) Hafsteinn Haf-
steinsson, f. 1984,
sambýlismaður Há-
kon Guðröðarson.
Dætur hans af
fyrra hjónabandi
eru: 1) Helga Haf-
steinsdóttir, f.
1974, maki Dagbjartur Hilm-
arsson, börn þeirra eru: a) Hilm-
ar Hafsteinn, f. 1999, b) Darri
Dagur, f. 2006. 2) Magnea Ingi-
björg Hafsteinsdóttir, f. 1977,
maki Njáll Flóki Gíslason, börn
þeirra eru: a) Gísli Steinn, f.
2001, b) Hrafnhildur Guðný, f.
Það er garður við götuna þar sem ég bý
með gömlu fólki í stað blóma.
Þar finnurðu höfuð full af minningum
og augu sem einmana ljóma.
Vegna löngu liðinna kossa
löngu liðinna ára
þessi gömlu hjörtu þjást.
Hún lifir eins lengi og þau lifa
þessi gamla ást.
(Bubbi Morthens)
Þínar dætur,
Helga og Magnea Ingibjörg.
Elsku pabbi minn, hvað á mað-
ur að segja þegar hetjan manns
fellur frá allt of snemma. Maður er
eiginlega orðlaus, fastur í þeirri
hugsun að þú komir inn um dyrn-
ar og allt verði í lagi aftur.
Það er mjög erfitt að sætta sig
við orðinn hlut. Ég reyni að hugga
mig við það að þú þjáist ekki leng-
ur, það situr fast í huga mér
hversu hugrakkur þú varst. Þú
kvartaðir aldrei nokkurn tíma yfir
veikindum þínum, það eina sem ég
man eftir að þú hafir kvartað und-
an var að við hefðum of miklar
áhyggjur af þér.
Þannig varst þú, pabbi minn,
alltaf að hugsa um alla aðra. Þú
sýndir ávallt stillu, ró og yfirvegun
ef eitthvað bjátaði á. Það kom svo
sannarlega fram í viðmótinu þínu
og framkomu hvar sem þú varst
og hvert sem þú fórst. Ég hef allt-
af verið ótrúlega stoltur að kalla
þig pabba minn, það er alveg sama
hvert ég fer eða við hvern ég tala,
ef ég hitti einhvern sem þekkti þig
þá er alltaf talað um hversu ein-
stakur þú varst. Þannig var það
líka áður en þú hvarfst í svefninn
langa, þú skildir alltaf eftir þig
einstaka nærveru hvert sem þú
fórst.
Ég á margar einstaklega hug-
ljúfar minningar um þig, elsku
pabbi minn. Ein af mínum uppá-
haldsminningum er hvað þú elsk-
aðir að sitja úti í sólinni og hlusta á
tónlistina þína, Bítlana, Elton John,
Bubba og Kim Larsen. Ég tala nú
ekki um þegar þú keyptir Must-
anginn, nýjan Ford Mustang GT,
þú varst svo ótrúlega stoltur. Og
ekki fannst þér leiðinlegt þegar ég
fékk mér Mustang líka, feðgarnir
komnir með bíladellu. Ég gleymi
því ekki hversu spenntur þú varst
fyrir því að ég myndi biðja hennar
Nereu. Þú hjálpaðir mér svo mikið
að gera þetta eins fullkomið og
þetta gæti orðið, litla leyndarmálið
okkar. Þú varst svo glaður þegar ég
hringdi og sagði ykkur mömmu að
hún hefði sagt já.
Þessi sjúkdómur getur verið al-
veg ótrúlega ósanngjarn, en þú
sýndir okkur hetjudáð og styrk-
leika í þínum veikindum. Ég er
einstaklega þakklátur að hafa
fengið að eyða þessum tíma með
þér. Þú hefur kennt mér svo ótrú-
lega margt á lífsleiðinni, eitthvað
sem ég mun búa að alla mína ævi
og ég þakka þér með öllu mínu
hjarta fyrir þær einstöku stundir
og minningar sem eftir lifa.
Elsku pabbi minn, ég kveð þig
með miklum trega og sorg, en ég
veit að þú ert kominn á betri stað
og þjáist ekki lengur. Langamma
og langafi hafa tekið vel á móti
þér.
Hvíl í friði, elsku besti pabbi
minn.
Þinn sonur,
Gunnar Ingi.
Elsku Hafsteinn minn.
Þar sem óviðráðanlegar ástæð-
ur komu í veg fyrir að ég gæti hitt
þig þegar þú lást banaleguna lang-
ar mig til að kveðja þig með örfá-
um orðum.
Þú varst stóri strákurinn minn
og mér datt aldrei í hug að þú fær-
ir á undan mér. Það voru þungar
fréttir sem ég fékk fyrir ári að þú
værir alvarlega veikur en ég hélt í
vonina og trúði að þú myndir hafa
betur í baráttunni við krabba-
meinið en það fór á annan veg. Nú
sit ég hljóður og hugsa til þín og
minnist þess m.a. þegar við Stein-
unn dvöldum hjá ykkur Guðrúnu í
Danmörku með Klöru systur þína
fimm ára, Gunnar Ingi var tveggja
ára og þá var sumar og sól og
gaman að fara saman í Tívolí.
Um skeið unnum við hjá sama
fyrirtækinu, það var eftir að ég
var kominn á eftirlaun. Það kom
þannig til að þú heyrðir að fyrir-
tækið vantaði vanan mann til að
sjá um tollamálin og bentir á mig.
Var þetta starf mér til mikillar
ánægju og áberandi voru vinsæld-
ir þínar meðal starfsfélaganna,
ávallt léttur í lund, úrræðagóður
og með frábæran húmor. Þegar
haldið var upp á 100 ára fæðing-
arafmæli pabba, Ferdinands Ei-
ríkssonar, hittust afkomendur
hans á skemmtilegu ættarmóti í
Borgarfirði. Þú mættir með Guð-
rúnu eiginkonu þína og börnin
fjögur, Helgu, Magneu Ingi-
björgu, Gunnar Inga og Hafstein.
Þetta var glæsilegur hópur sem
ég var stoltur af. Sama var upp á
teningnum þegar þú komst með
fjölskylduna á ættarmótið sem
haldið var í tilefni af 100 ára af-
mæli mömmu, Magneu Ólafsdótt-
ur, á Eyrarbakka fjórum árum
síðar, sem sýndi að þú hélst
tryggð við ættina. Gott var að eiga
þig að og altalað var hve bóngóður
þú varst, alltaf tilbúinn að koma til
hjálpar ef á þurfti að halda. Það
voru sjö ár á milli þín og Magn-
úsar Helga bróður þíns. Þið voruð
miklir vinir og er hans missir mik-
ill.
Það er sárt að kveðja þig, Haf-
steinn minn, glæsilegan mann í
blóma lífsins. Við Steinunn biðjum
góðan guð að geyma þig og
styrkja fjölskyldu þína.
Hvíl í friði, kæri sonur.
Þinn pabbi,
Árni G. Ferdinandsson.
Minninging um stóra bróður
stendur eftir, en Hafsteinn Árna-
son, eldri bróðir minn, háði erfiða
baráttu við krabbamein um langt
skeið en varð að játa sig sigraðan
hinn 30. júní sl.
Orðin „stóri bróðir“ eru lýsandi
í minningunni þar sem verulegur
aldursmunur var á okkur systk-
inunum eða 25 ár. Fyrir vikið var
samband okkar öðruvísi en geng-
ur og gerist þegar systkini eru
nær hvort öðru í aldri.
Þegar ég var lítil stelpa lék ég
mér við dætur hans og ég passaði
strákana hans lítils háttar eftir að
fjölskyldan flutti heim frá Dan-
mörku.
Fyrsta minningin um stóra
bróður er skýr. Ég hef verið um
það bil 5 ára þegar hann birtist
hress og kátur í dyragættinni í
Skipasundi, beygði sig niður og
rétti að mér góðgæti. Á þeim tíma
fannst mér það svo óraunverulegt
að þessi fullorðni maður væri
bróðir minn, maður sem átti sína
eigin fjölskyldu og börn á mínum
aldri.
Mínar hlýjustu minningar tengj-
ast ferðalagi til Danmerkur, en
þangað fór ég með pabba okkar og
mömmu minni til að heimsækja
Hafstein og seinni konu hans, Guð-
rúnu. Þau voru svo indæl að leyfa
okkur að búa á þeirra fallega heim-
ili sem í mínum huga var ævintýra-
heimur, einbýlishús, stór garður,
tveir orkumiklir og fallegir frænd-
ur, synir þeirra Gunnar Ingi og
Hafsteinn, og ekki má gleyma
hundinum. Eins man ég hve mikil
upphefð mér fannst það vera að fá
að fara inn um starfsmannadyr á
Kastrup-flugvelli þar sem Haf-
steinn bróðir vann um árabil og
sýndi okkur vinnustað sinn. Ég
man það vel, þó að ég hafi ekki ver-
ið nema 9 ára, hversu mikla virð-
ingu aðrir starfsmenn báru fyrir
honum og það var ljóst að hann var
yfirmaðurinn á staðnum.
Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast bræðradætrum
mínum þeim Helgu og Magneu.
Þeim kynntist ég vel því við vorum
í miklu og góðu sambandi við Guð-
nýju fyrri konu hans og hittumst
reglulega. Við Magnea erum
fæddar sama ár þannig að við átt-
um margt sameiginlegt og gaman
var að leika við hana. Seinna þeg-
ar við vorum orðnar unglingar fór-
um við saman á skólaball, þá
fannst okkur sniðugt að geta sagt
krökkunum frá því að pabbi minn
væri afi hennar.
Þegar ég varð fyrir stríðni í
skólanum var ég var óspör á að
segja krökkunum að ég ætti mikið
eldri bróður sem væri bæði stór
og sterkur. Þau skyldu því vara
sig. Þetta var í þá daga þegar
maður trúði því af barnslegri ein-
lægni að allt myndi vara að eilífu.
Ég bið Guð að styðja og styrkja
fjölskyldu Hafsteins á þessum
sorgartímum. Stórt skarð hefur
myndast sem ekki verður fyllt en
maður hugsar með gleði til þeirra
fjögurra myndarlegu og hæfi-
leikaríku barna Hafsteins sem
hann var ávallt svo stoltur af.
Svala systir mín, fósturdóttir
pabba, minnist Hafsteins einnig
fyrir glaðværð, góða kímnigáfu og
elskulegt viðmót. Sendir hún fjöl-
skyldu hans innilegar samúðar-
kveðjur.
Hvíl í friði, elsku bróðir.
Klara Ísfeld Árnadóttir.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Þessi tilvitnun í Hávamál á sér-
staklega vel við eiginleika frænda
okkar Hafsteins Árnasonar. Hann
var vandaður til orðs og æðis. Haf-
steinn var greiðvikinn og ætíð
reiðubúinn að leysa hvers manns
vanda í einkalífi og starfi sínu í
fluginu. Hann taldi ekki eftir sér
að eyða sínum frítíma fyrir aðra.
„Að gefa af eigum sínum er lítil
gjöf. Hin sanna gjöf er að gefa af
sjálfum sér,“ segir í Spámannin-
um og tileinkaði Hafsteinn sér
þessa lífsskoðun. Hafsteinn ólst
upp mikið til á Marargötu 6, sem
var æskuheimili okkar syst-
kinanna og heimili foreldra okkar,
en Helga systir okkar og móðir
Hafsteins bjó þar í uppvexti Haf-
steins. Hann var því náinn okkur
bræðrum og mikið eftirlæti for-
eldra okkar. Starfsvettvangur
Hafsteins og ævistarf var flugið.
Hann byrjaði hjá Flugfélagi Ís-
lands 1972. Hann varð aðstoðar-
stöðvarstjóri í Kaupmannahöfn
hjá Flugleiðum 1978 og var þar til
1988. Hann starfaði síðan í tvö ár
hjá Verslunarmannafélagi
Reykjavíkur, síðan hjá SAS frá
1990 til 1996, Atlanta frá 1996 til
2001 og Iceland Express frá 2001
til 2003, en hann var einn af stofn-
endum þess félags. Hafsteinn hóf
aftur störf hjá Flugleiðum, þar
sem hann starfaði til æviloka.
Samhliða rak Hafsteinn fyrirtæk-
ið Air Care, sem þau hjónin stofn-
uðu fyrir tíu árum. Air Care þjón-
ar amerískum flugfélögum á
Keflavíkurflugvelli. Starfsdagur
Hafsteins var því langur og lagði
hann oft nótt við dag.
Hafsteinn kvæntist eftirlifandi
eiginkonu sinni Guðrúnu Ruth
Jósepsdóttur 1980 og eignuðust
þau tvo syni, Gunnar Inga og Haf-
stein. Fyrir átti Hafsteinn tvær
dætur frá fyrra hjónabandi, Helgu
og Magneu Ingibjörgu.
Það var fyrir rúmu ári sem Haf-
steinn greindist með krabbamein.
Hann tók þessum veikindum sín-
um með karlmennsku og æðru-
leysi. Hafsteinn kvartaði aldrei og
var ákveðinn í að sigrast á þessum
vágesti. Hann bjó á heimili sínu til
dauðadags. Það var samhent fjöl-
skylda sem kappkostaði að gera
líðan Hafsteins sem besta. Haf-
steinn sonur Guðrúnar og Haf-
steins bjó í Hollandi og kom
nokkru fyrir andlát Hafsteins og
tók þátt í umönnun hans ásamt
sambýlismanni sínum Hákoni.
Gunnar Ingi bjó á heimilinu ásamt
unnustu sinni Nereu. Guðrún og
unga parið lögðu sig fram um að
láta Hafsteini líða sem best. Allt
snerist um hvað Hafsteini væri
fyrir bestu og hlúðu þau að honum
svo vel sem þau máttu. Söknuður-
inn er sár. Minningin um góðan og
heilsteyptan mann lifir. Blessuð sé
minning Hafsteins Árnasonar.
Jón, Gunnar og Hafsteinn
Hafsteinssynir og fjölskyldur.
Elsku Hafsteinn
Mig langar að kveðja þig, góði
frændi, með þessum ljóðlínum
Ingibjargar Sigurðardóttur:
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Með hjartans þökk fyrir langa og
ómetanlega vináttu,
Guð veri með þér, kæri Haf-
steinn. Guð veri með öllu þínu
góða fólki.
Guðríður Jóna Pétursdóttir
(Gurrý).
Hafsteinn Árnason var einn af
mínum bestu vinum og samverka-
mönnum. Við kynntumst fyrst í
Verzló fyrir rúmum fjórum ára-
tugum og störfuðum síðar náið
saman við flugrekstur, fyrst hjá
SAS og síðan Iceland Express.
Nokkru eftir að SAS hóf flug-
starfsemi hér á landi var Haf-
steinn ráðinn sem stöðvarstjóri fé-
lagsins á Keflavíkurflugvelli.
Þangað kom hann með mikla
reynslu frá Flugfélagi Íslands og
Flugleiðum. Starfslið SAS var fá-
mennt og því reyndi á dugnað, út-
sjónarsemi og úthald hvers og
eins. Þessir starfsmenn gengu í öll
störf og þar var Hafsteinn fremst-
ur meðal jafningja. Hann var
skipulagður, vinnusamur og ein-
staklega ósérhlífinn. Þau voru ófá
skiptin sem við þurftum að halda
til á flugvellinum dögum saman,
þegar veður, bilanir, verkföll og
annað tilfallandi fár raskaði áætl-
unum. Alltaf var Hafsteinn til
reiðu, til að tryggja vellíðan far-
þega og skjóta úrlausn mála. Þar
sýndi hann ekki síst hvaða verð-
mæti felast í reynslu, þekkingu og
góðum vilja.
Þegar Iceland Express var að
komast á legg árið 2002 lá beint
við að leita til Hafsteins um að
slást í hópinn. Aðstæður voru ekki
ósvipaðar og áður; það þurfti ósér-
hlífið fólk með þekkingu úr ýms-
um áttum til að lyfta Grettistaki í
samgöngum þjóðarinnar við út-
lönd. Þarna var Hafsteinn á
heimavelli. Allt sem hann tók sér
fyrir hendur við stofnun Iceland
Express gekk snurðulaust fyrir
sig. Hann var ómetanlegur hvort
sem það sneri að flugvalla-
starfsemi, áhöfnum eða fragt-
flutningum. Ekki skipti minna
máli að Hafsteinn var vinsæll hjá
samstarfsfólki sínu. Hann sýndi
engum yfirgang og átti gott með
að leysa málin.
Það var einstaklega gefandi og
þægilegt að vinna með Hafsteini
og eiga hann að vini. Þó hann væri
harður á sínu þegar svo bar undir
og hefði sterkar skoðanir, þá vor-
um við aldrei ósáttir. Þó oft væri
glímt við krefjandi úrlausnarefni
var Hafsteinn jákvæður í skapi.
Hann vildi sjá léttleikann í tilver-
unni við sem flest tækifæri og þær
voru margar skemmtilegu stund-
irnar sem við áttum saman.
Umfram allt var Hafsteinn
Árnason ljúflingur, traustur vinur
og góð manneskja. Fráfall hans
langt fyrir aldur fram er mikill
harmur, en þó mestur hjá Guð-
rúnu og fjölskyldunni. Ég og Erla
Lóa eiginkona mín vottum þeim
okkar innilegustu samúð.
Jóhannes Georgsson.
Hafsteinn var aðeins annar af
tveimur úr hópi stofnenda Iceland
Express sem hafði einhverja
reynslu úr flugrekstri. En þessari
þekkingu miðlaði hann af miklu
örlæti og átti mikilvægan þátt í því
hversu vel tókst til að koma félag-
inu á laggirnar þrátt fyrir marg-
víslegt andstreymi. Hann var sem
klettur í því óreiðuhafi sem óhjá-
kvæmilega fylgdi því að hefja
rekstur af þessu tagi.
Hafsteinn var úrræðagóður og
hörkuduglegur. Löng reynsla
gerði honum kleift að leysa flókin
úrlausnarefni hratt og örugglega.
En umfram allt var Hafsteinn ein-
staklega góður, traustur og
skemmtilegur félagi. Hann vildi
helst sjá hinar spaugilegu hliðar á
málunum og var góðlátlega stríð-
inn. Kurteisari maður var vand-
fundinn.
Það er sárt að sjá á eftir öðrum
eins öðlingi og Hafsteini Árnasyni.
Ég votta Guðrúnu og fjölskyld-
unni innilega samúð mína.
Ólafur Hauksson.
Fallinn er einstakur maður,
maður sem var trúr öllu því sem
lífið krefst af fólki, trúr fjölskyld-
unni, vinum, starfi sínu, þeim sem
þurftu á aðstoð að halda. Haffi var
okkur gömlu vinnufélögunum af
Flugfélagi Íslands einstakur.
Hann var í FFF eða Félagi fyrr-
verandi flugafgreiðslumanna sem
í raun var aldrei til nema í huga
okkar og maka okkar. Við hitt-
umst ekki oft, en höfðum þann sið
síðustu áratugi að hittast alltaf á
aðventunni og borða saman „ju-
lefrokost“, en þess á milli vorum
við í símasambandi eða önnur nú-
tímalegri tengsl viðhöfð.
Glaðværð og hófsemi ein-
kenndu Haffa, hann hafði alveg
sérstaka kímnigáfu og þegar við
unnum saman í flugafgreiðslu
Flugfélagsins á Reykjavíkurflug-
velli tóku allir saman höndum
þegar mikið var að gera og svo
slöppuðum við af, þegar minna
var að gera. Þá flugu brandararn-
ir og fyndnu athugasemdirnar
okkar á milli. Þessi ár mótuðu
okkur öll. Við lærðum það að ef
keðjan væri nægjanlega sterk
væri allt hægt, en væri í henni
brestur bar okkur að laga hann.
Vinaböndin sem urðu til á þessum
árum hafa aldrei losnað og við
höfum notið styrkleika hvers ann-
ars. Haffi barðist hetjulega við
þann illræmda sjúkdóm krabba-
mein og var jákvæður um bata
allt fram undir það síðasta og nú
er fallinn góður drengur og eftir
erum við sem lifum, en við eigum
minningarnar til að ylja okkur
við. Við biðjum Guð almáttugan
að styrkja Guðrúnu og börnin
þeirra og megi þau njóta bless-
unar á þessum erfiða tíma þegar
Haffi er kvaddur, en minningin
lifir.
Pétur, Kristjana, Drífa,
Þóra, Kristín, Jóhann,
Magnea og Þórarinn.
Kæri Hafsteinn!
Stöðvarstjóri hjá SAS um ára-
raðir þegar SAS var til húsa á
Laugavegi 172 og SAS-vélar flugu
til og frá Kaupmannahöfn. Á þess-
um árum varð eiginlega til lítil
SAS-fjölskylda sem bjó milli 9-17
hvern dag á þessum stað og því
mikil samskipti milli fárra starfs-
manna/kvenna og mynduðust náin
tengsl á milli okkar og grannt
fylgst með „heimasvæði“ hvers og
eins. Hvað hver og einn var að
gera utan vinnutíma og hvernig
hver fjölskylda dafnaði. Fjölskyld-
ur starfsfólks fluttu því eiginlega
líka inn í SAS-fjölskylduna og vel
fylgst með hverjum og einum og
allir skiptu miklu máli. Hafsteinn
heitinn var kvæntur Guðrúnu Rut
Jósefsdóttur og áttu þau tvo syni.
Hafsteinn átti líka tvær dætur og
við fylgdumst með í SAS-fjöl-
skyldunni hvernig þeim öllum
vegnaði og farnaðist. Hafsteinn
var mikill fjölskyldumaður og
hugsaði vel um sína. Honum var
líka annt um okkur á SAS og vildi
að okkar SAS-tími væri skemmti-
legur og góður um leið og við vor-
um að sinna SAS-skyldustörfum
og þó hann væri kannski okkar
skylduræknasti starfsmaður þá
vildi hann að gleðin og léttleikinn
hefðu völdin og því var alltaf stutt í
brosið og glettnina og ófáir brand-
arar fuku frá hans hálfu til að
hressa okkur við.
Þrátt fyrir það var hann svo
samviskusamur SAS-ari að þegar
hann tók stúdentspróf utan skóla
og átti að sækja húfuna góðu fór
hann ekki. Anna Alfreðs spurði
hverju sætti og sagði hann við
hana þessa gullvægu setningu:
„Anna það er SAS-flug og ég hef
skyldum að gegna“
Já, lífið er undarlegt ferðalag
og líka fyrir okkur sem alltaf höf-
um unnið og verið tengd fluginu
og ferðageiranum. Við erum eilíft
á þeytingi, búsetan verður oft í
fleiri löndum og lífið flýgur hratt
rétt eins og flugþota.
Samt erum við aldrei tilbúin í
síðustu ferðina og í þetta sinn vor-
um við gömlu vinkonur þínar frá
SAS allavega ekki til í að þú tækir
flugið á vit feðra vorra og við
stæðum eftir.
Elsku Hafsteinn, þú varst svo
flottur í SAS-einkenningsbún-
ingnum með glettna brosið þitt og
brosið skein alltaf líka úr augun-
um og þannig viljum við minnast
þín. Í dag sendum við Guðrúnu og
fjölskyldunni allri okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur þó orð verði
hér varla margs máttug. Guð
blessi ykkur öll og þakka þér sam-
veruna, kæri SAS-ari. Þínar SAS-
vinkonur,
Bryndís, Margrét, Helga
Lísa, Inga, Sigríður, Dagný,
Guðríður, Harpa, Eliza,
Guðbjörg og Anna
Alfreðsdóttir.
Hafsteinn Árnason