Morgunblaðið - 08.07.2011, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. JÚLÍ 2011
✝ Sigurður fædd-ist 28. maí 1929
á Ærlæk Öxarfirði
í Norður-
Þingeyjarsýslu.
Hann lést 30. júní
2011 á hjartadeild
Landspítalans við
Hringbraut. For-
eldrar hans voru
Sigrún Antonsdótt-
ir ráðskona, fædd á
Ferjubakka í Öx-
arfirði þann 29. mars 1906, hún
lést á Húsavík 31. júlí 1979, og
Jón Indriði Ólason vinnumaður,
fæddur á Húsavík 28. ágúst
1904, d. 5. febrúar 1985.
Sigurður kvæntist þann
27.9. 1960, kvæntur Ólafíu
Ragnarsdóttur, f. 6.9. 1961,
börn þeirra eru Katrín, f. 10.4.
1987, Guðjón, f. 1.12. 1988, og
Sigrún f. 3.4. 1991. Vignir, f.
4.11. 1965, kvæntur Eyrúnu
Valsdóttur, f. 5.3. 1967, börn
þeirra eru Ragnheiður, f. 31.7.
1990 og Margrét, f. 5.6. 1997.
Svavar, f. 17.3. 1967, kvæntur
Silviu Hromadko, f. 30.10. 1956,
sonur þeirra er Joel Marcelino,
f. 10.12. 1990.
Sigurður var búfræðingur frá
Hólaskóla 1947. Hann vann sem
bifreiðastjóri í 10 ár hjá Bifröst
og Steindóri. Þá vann hann sem
kokkur og vélagæslumaður hjá
Magnúsi Grímssyni skipstjóra í
2 ár. Í 40 ár vann hann sem
vinnuvélastjóri hjá Vita- og
hafnamálastofnun (síðar Sigl-
ingastofnun).
Útför Sigurðar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 8. júlí
2011, og hefst athöfnin kl. 15.
30.10. 1954 Katrínu
Björgvinsdóttur, f.
18.8. 1932. Hún er
dóttir hjónanna
Magnúsar Björg-
vins Magnússonar,
f. 9. júlí 1909, d. 14.
desember 1958, og
Jóhönnu Sigríðar
Jónsdóttur, f. 11.
desember 1906, d.
15. nóvember 1981.
Sigurður og Katrín
eignuðust fjóra syni: Jóhann
Rúnar, f. 6.10. 1956, kvæntur
Aðalbjörgu Jónsdóttur, sonur
hans Indriði, f. 2.4. 1982, móðir
Indriða er Jóna Kristmanns-
dóttir, f. 14.12. 1955. Björgvin, f.
Það er margt sem fer í gegnum
hugann nú þegar Siggi er allur.
Máltækið „enginn veit hvað átt
hefur fyrr en misst hefur“ á svo
sannarlega vel við nú. Þær ótal
stundir sem við áttum saman síð-
ustu 26 ár eru ómetanlegar og
erfitt að sætta sig við að fá ekki að
njóta nærveru hans framar. En
lífið heldur áfram og hann verður
með okkur í anda.
Siggi var einstakt eðalmenni,
hafði ótrúlega góða nærveru, var
ætíð glaður og kátur og gat auð-
veldlega komið manni til að hlæja.
Athafnasemi, heiðarleiki og
greiðvikni voru aðaleinkenni hans
og hann mátti hvergi aumt sjá.
Erfitt átti hann með að þola að-
gerðaleysi og átti það bæði við um
hann sjálfan og aðra. Fordóma-
leysi hans var algert og hann
gerði aldrei óraunhæfar kröfur til
annarra, þótt hann gerði kröfur
til sín. Þrátt fyrir ýmsa krank-
leika kvartaði hann aldrei, hark-
aði ætíð af sér og því var erfitt nú í
veikindunum að átta sig á því að
hugsanlega væri komið að loka-
sprettinum. Siggi var mikill gleði-
maður og mannblendinn með ein-
dæmum. Ættartengsl voru
honum hugleikin og notaði hann
hvert tækifæri sem hann gat til að
spjalla við alla um þann mála-
flokk, þá jafnt kunnuga sem
ókunnuga. Það var sama hvort
hann var að kaupa í matinn, jafn-
vel bograndi yfir frystikistunni í
matvörubúðinni, eða á mannfögn-
uðum, hann fann alltaf einhvern
sem hann gat tekið tali.
Það eru forréttindi að hafa
fengið að ala upp tvær dætur sem
áttu jafn greiðan aðgang að afa
sínum og raun var en hann var
alltaf tilbúinn að sinna þeim og
veita alla þá hugsanlegu athygli
sem til var. Það var ætíð fyrsta
ósk þeirra að fá að vera hjá afa og
ömmu á Þórsgötu ef þær þurftu
að fara í pössun.
Ég á honum svo margt að
þakka og það var svo margt í hans
fari sem ég get tileinkað mér. Ég
þakka allar þær góðu stundir sem
ég fékk að njóta með honum og
hugsa til hans með ævarandi hlý-
hug.
Hvíl í friði.
Eyrún Valsdóttir.
Öll heimsins fögru orð lýsa
honum afa. Hjartabetri mann er
erfitt að finna. Hann elskaði okk-
ur öll svo mikið og sýndi það í
verkum og framkomu. Afi var
alltaf brosandi og hress fram á
seinasta dag, þótt verkirnir væru
honum óbærilegir gat hann gert
grín að aðstæðunum og hlegið.
Svo elskaði hann ömmu svo mikið
og eitt af því síðasta sem hann
sagði við mig var að hann væri
fegin að amma væri í góðum
höndum og að eitthver væri að sjá
um hana.
Frá því ég man fyrst eftir mér
varst þú alltaf hjá mér. Komst
reglulega í heimsókn og við systk-
inin til þín og ömmu. Ég hef alltaf
sótt mikið í að koma í heimsókn.
Það var alltaf svo skemmtilegt og
á kvöldin kúrðum við í sófanum,
ég, þú og amma og horfðum á
sjónvarpið. Svo má ekki gleyma
veiðiferðunum í Króknum. Mínar
bestu minningar eru að standa á
bakkanum á Krókatjörn meðan
þú og pabbi dróguð fiskana í land
og svo eldaði amma þá um kvöld-
ið. Svo eru ógleymanlegar stund-
irnar þegar þú komst til mín í
klippingu. Það var alltaf erfiðara
að klippa hægri hliðina en þá
vinstri. Þú sagðir að það væri út
af því að þú svæfir alltaf á hægri
hliðinni og værir of gamall til að
breyta því úr þessu. Þú hefur gert
svo mikið fyrir mig og okkur öll.
Það er svo erfitt að kveðja þig,
afi minn. Ég get ekki alveg séð
fjölskylduna án þín. Ég er svo
fegin að hafa náð að heimsækja
þig á spítalann áður en þú fórst og
sjá hamingjuna í augunum þínum
þegar ég hallaði mér að þér og
hvíslaði til þín nokkrum orðum.
Núna ertu kominn á betri stað
þar sem ég veit að þú bíður eftir
mér og tekur á móti mér með opn-
um örmum og brosi þegar sá tími
kemur. Þú munt alltaf eiga stóran
stað í hjarta mínu og þín verður
alltaf minnst sem besta afa sem
nokkur getur hugsað sér. Ég
elska þig. Hvíldu í friði.
Katrín (Kata litla).
Elsku afi okkar systra var allt-
af svo kátur og góður. Í hvert ein-
asta sinn frá því að við munum
eftir okkur var hann alltaf svo
glaður að sjá okkur og honum
fannst alltaf gaman að fá okkur í
heimsókn á Þórsgötuna þar sem
hann og amma Kata bjuggu. Það
var alltaf svo mikill húmor og
gleði á heimilinu þeirra, þar sem
þau hlógu hvort að öðru svo kær-
leikurinn á milli þeirra geislaði af
þeim og lét okkur líða vel. Það
sem einkenndi afa var hversu
skemmtilegur hann var og góður
við okkur. Þegar við hugsum til
baka um barnæskuna okkar þá
spilar afi Siggi þar stórt hlutverk.
Við eigum fallegar og skemmti-
legar minningar um afa þar sem
við fórum saman í Kolaportið,
spiluðum við hvert annað, fórum
að veiða saman uppi í sveit eða
bara áttum góðar stundir í kósý-
heitum á Þórsgötunni. Afi var líka
alltaf svo áhugasamur um það
sem við vorum að gera í lífinu
hverja stundina, um áhugamál
okkar, ferðalög og skólann.
Okkur hlýnar um hjartarætur
þegar við hugsum til afa Sigga og
allra góðu minninganna sem við
eigum með honum. Betri og hlýrri
afa er ekki hægt að ímynda sér og
við kveðjum hann með miklum
söknuði en um leið þakklæti fyrir
að hafa átt svona góðan vin og afa.
Ragnheiður og Margrét.
Í dag er til moldar borinn mág-
ur okkar og góður vinur, Sigurður
Anton Jónsson.
Rúmlega tvítugur að aldri
kvæntist hann elstu systur okkar,
Katrínu Björgvinsdóttur, og er
vart hægt að hugsa sér samhent-
ari hjón en þau Siggi og Kata voru
alla tíð. Hjúskapur þeirra í sex
áratugi einkenndist af ástríki og
eindrægni sem engum gat dulist
og mótaði heimili þeirra og upp-
eldi sonanna fjögurra sem áttu
gott og náið samband við pabba
sinn.
Siggi var af þingeyskum ætt-
um og fór fjölskyldan oft á þær
slóðir til að rækta tengslin við vini
og ættingja. Slík ferðalög gátu
reynst erfið á árum áður þegar
vegir voru ómalbikaðir og öku-
tækin misjöfn að gæðum, en það
lét Siggi ekki aftra sér; það lýsir
honum vel. Við sem tengdumst
Sigga fjölskylduböndum kynnt-
umst líka fljótt einstakri ræktar-
semi hans, hann hafði mikinn
áhuga á fólki og fylgdist jafnan
vel með í stórfjölskyldunni. Þá
var Siggi einstaklega góðviljaður
og hjálpsamur og spillti ekki fyrir
að hann var auk þess laghentur
og kunni vel þá list að finna ein-
faldar lausnir á vandamálum sem
oft virtust illleysanleg við fyrstu
sýn.
Í áranna rás urðu samveru-
stundirnar með Kötu og Sigga
margar og ber hvergi skugga á
þær fjölmörgu minningar sem við
systurnar eigum. Að leiðarlokum
veitir það okkur styrk að hugsa
um það hlýja og glaðlega viðmót
sem alltaf var aðalsmerki þessa
góða drengs.
Elsku Kata og fjölskylda, við
biðjum góðan guð að blessa ykkur
og styrkja og kveðjum Sigga með
mikilli eftirsjá og þakklæti.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Kristín, Dóra, Björg og
Valgerður (mágkonur).
Sigurður Anton
Jónsson
–– Meira fyrir lesendur
Minningarorð og kveðjur samferðamanna
eru dýrmætur virðingarvottur sem eftirlifandi
ástvinum gefst nú kostur á að búa veglega
umgjörð til varðveislu um ókomin ár.
Minningar er innbundin bók sem hefur að geyma
æviágrip og allar minningargreinar sem birst hafa um
hinn látna í Morgunblaðinu eða á mbl.is. Hægt er að
kaupa minningabækur með greinum sem birst hafa
frá árinu 2000 til dagsins í dag.
Bókina, eitt eintak eða fleiri, má panta á forsíðu mbl.is
eða á slóðinni mbl.is/minningar. Bókin er síðan
send í pósti.
Nánari upplýsingar í síma 569-1100.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins. Smellt
á reitinn Senda inn efni á forsíðu mbl.is og viðeigandi efnisliður valinn.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinar