Morgunblaðið - 08.07.2011, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. JÚLÍ 2011
✝ Antonía Lýðs-dóttir fæddist á
Siglunesi við Siglu-
fjörð þann 17. októ-
ber 1947. Hún lést á
lyflækningadeild
Sjúkrahúss Ak-
ureyrar hinn 30.
júní 2011.
Foreldrar henn-
ar voru Lýður
Bogason, f. 16.
september 1925, d.
23. júlí 2003, og Erla Magn-
úsdóttir, f. 16. maí 1926, d. 1.
nóvember 2006. Systir Antoníu
er Elín M. Lýðsdóttir, rekstr-
arhagfræðingur, f. 10. júní 1960.
Maki hennar er Atli Sturluson
tölvunarfræðingur, f. 13. nóv-
ember 1962. Dætur þeirra eru
janúar 1971. Erla og Jakob eiga
tvo syni, þá Sigurð Yngva, f. 25.
október 2002, og Kristófer Ant-
on, f. 20. febrúar 2007.
Antonía var í hóp þeirra
fyrstu sem útskrifuðust sem
sjúkraliðar á Íslandi árið 1966.
Hún lauk námi frá Hjúkr-
unarskóla Íslands 1971. Starfaði
fyrstu árin á lyflækningadeild
Landspítalans. Megin-hluta af
sinni starfsævi vann hún á
Sjúkrahúsi Akureyrar, í rúm 25
ár þar af sem deildarstjóri í Seli
um 10 ára skeið. Síðustu árin
vann hún í Bakkahlíð sem er
vistheimili fyrir heilabilaða ein-
staklinga. Einnig tók Antonía
virkan þátt í vinaheimsóknum á
vegum kirkjunnar ásamt því að
vera í Kvenfélagi Akureyr-
arkirkju.
Útför Antoníu fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 8. júlí
2011, kl. 13.30.
Steinunn f. 26. júní
1996 og Arndís f.
21. júní 2000.
Eftirlifandi eig-
inmaður Antoníu er
Sigurður Her-
mannsson, umdæm-
isstjóri, f. 16. ágúst
1945. Foreldrar
hans voru Her-
mann Vilhjálmsson,
f. 8. júní 1910, d.
2. desember 1998,
og Aðalbjörg Sigurðardóttir, f.
8. apríl 1916, d. 21. júlí 2008.
Dætur Antoníu og Sigurðar eru
Kristín, skrifstofumaður, f. 8.
júlí 1972, og Erla Guðlaug,
hjúkrunarfræðingur, f. 13. jan-
úar 1975. Maki Erlu er Jakob
Yngvason verkfræðingur, f. 25.
Með söknuði og sorg í hjarta
kveð ég systur, sem nú er látin
langt um aldur fram. Það eru
ótal ljúfar minningar sem koma
upp í hugann, minningar sem
munu lifa í hjarta mínu og létta
söknuðinn.
Í minningunni er Billa ávallt
stóra duglega systir mín sem
kunni ráð við flestu. Á erfiðum
stundum var hún alltaf tilbúin
að rétta hjálparhönd, á gleði-
stundum hjálpaði hún til að
gera minningarnar enn betri.
Þegar ég fæddist var Billa
unglingur og líklega ekki efst á
óskalistanum að eignast litla
systur en samt mynduðum við
gott systrasamband sem þróað-
ist og breyttist eftir því sem
þroski og reynsla mótaði okkur.
Minningabrotin eru mörg:
óljósar minningar úr Bogahús-
inu, Óli skans dansaður með til-
þrifum í Ásveginum, Billa og
vinkonurnar í skvísufötum með
túberað hár á leið í Sjallann og
fyrsta bílferðin eftir bílprófið á
rauðu bjöllunni hans pabba.
Mér þótt mikið til systur minn-
ar koma en gat samt ekki á
mér setið og stríddi henni á
pjattinu, löngu nöglunum og
stóru eyrnalokkunum. Ég var
örugglega ekki alltaf skemmti-
leg litla systir og ekki var það
betra þegar pabbi tók þátt
stríðninni.
Flestar eru þó minningarnar
eftir að Siggi kom til sögunnar
og þótti mér það góð viðbót að
eignast góðan „stóra bróður“
sem alltaf var til í að spila og
púsla. Þegar þau eignuðust
Stínu og Erlu var ég afskaplega
ánægð með þá viðbót við fjöl-
skylduna og leit á þær sem litlu
systur mínar.
Á menntaskólaárum mínum
breyttist samband okkar og við
urðum trúnaðarvinkonur. Á
þeim árum var gott að eiga
skynsama stóru systur sem
hægt var að trúa fyrir öllu án
þess að fá skammir heldur bara
góð ráð.
Í rúm 20 ár bjuggum við
fjarri hvor annarri en við vor-
um alltaf duglegar að heim-
sækja hvor aðra og síminn hef-
ur löngum verið óspart notaður
hjá okkur systrum. Eftir að ég
flutti aftur á heimaslóðir í Ás-
veginn hafa stundirnar orðið
fleiri. Sérstaklega þótti mér
notalegt hvað Billa var dugleg
að kíkja við hjá mér, smá-innlit,
einn kaffibolli og notalegt spjall
er ómetanlegt í minningunni.
Bestu minningarnar eru oft litl-
ir hversdagslegir hlutir.
Billa var fagurkeri. Falleg
föt, vandaðir skrautmunir, fal-
lega fram borinn matur, litlar
sætar Söru- og smákökur, allt
bar því vitni hvað systir mín
var mikil smekkmanneskja. Hjá
stelpunum mínum er viðkvæðið
að eitthvað sé billulegt sem er
fallegt og svolítið krúttlegt.
Foreldrum okkar var Billa
ómetanleg stoð og stytta, sér-
staklega í veikindum mömmu
sem tóku mjög á okkar litlu
fjölskyldu en þar var Billa
kletturinn minn eins og svo oft
áður. Dætur mínar nutu líka
umhyggju Billu og fékk hún
viðurnefnið aukaamma enda
var hún hæstánægð með það
hlutverk.
Það var gott að eiga Billu
fyrir systur, hún var hlý, hjálp-
söm og skilningsrík. Ég kveð
systur mína með miklum sökn-
uði en líka þakklæti fyrir allt
hið góða sem hún gaf mér.
Siggi, Stína, Erla og fjölskylda,
sorg ykkar er mikil en minn-
ingin um góðu stundirnar lifir.
Hvíl í friði, kæra systir.
Elín Margrét.
Elskuleg frænka mín og vin-
kona, hún Billa, er látin eftir
erfið veikindi sem hún tókst á
við af miklu æðruleysi með
dyggum stuðningi fjölskyldu
sinnar. Vonir stóðu til að að-
gerðin í Svíþjóð og heimkoman
til Akureyrar mundu færa
henni betri heilsu á ný en sjúk-
dómurinn náði að lokum yfir-
hendinni.
Við fráfall Billu leitar hug-
urinn til baka til Bogahússins
sem stóð á fallegum stað við
Hafnarstræti 64 á Akureyri
með útsýni yfir Pollinn og yfir í
Vaðlaheiðina. Húsið var kennt
við afa okkar, athafnamanninn
Boga Daníelsson. Í barnæsku
okkar Billu bjó þar amma okk-
ar, Elín Friðriksdóttir, ásamt
fjórum af fimm börnum þeirra
afa og fjölskyldum þeirra. Þetta
var sannkallað fjölskylduhús og
forréttindi að fá að alast þar
upp fyrstu æviárin í faðmi stór-
fjölskyldunnar.
Í Bogahúsinu voru margar
vistarverur og húsið eiginlega
heill ævintýraheimur út af fyrir
sig. Þar lékum við okkur
frændsystkinin. Lífið var ynd-
islegt og Lýður Bogason, pabbi
Billu og móðurbróðir minn,
kryddaði svo sannarlega líf
okkar frændsystkinanna þá
sem endranær með góðlátlegri
glettni sinni.
Það var ekki auðvelt fyrir
sex ára stúlku að yfirgefa þetta
sæluhús er ég flutti með fjöl-
skyldu minni til Reykjavíkur.
Ég átti þó eftir að komast að
því að tengsl mín við móðurfjöl-
skylduna mína á Akureyri voru
byggð á traustum grunni og hef
ég ávallt búið að þeim tengslum
og geri enn í dag.
Mikil vinátta tókst með okk-
ur Billu, vinátta sem hefur
haldist alla tíð. Ég minnist með
gleði þess tíma þegar Billa og
Siggi voru að kynnast. Mann-
kostir Sigga leyndu sér ekki og
fljótt var ljóst hvert stefndi. Á
námsárum Billu og Sigga í
Reykjavík, þegar hún stundaði
nám við Hjúkrunarskóla Ís-
lands og hann nám við Tækni-
skólann, gafst tækifæri til
ánægjulegra samverustunda.
Á árunum okkar Þórs og
barnanna á Siglufirði var in-
dælt að vita af fólkinu sínu á
Akureyri og ekki var um svo
langan veg að fara enda var
beðið eftir því á vorin að snjóa
tæki upp á Lágheiðinni svo
hægt væri að fara inn á Ak-
ureyri. Þar var ávallt tekið á
móti okkur af miklum höfðings-
skap og ósjaldan gistum við hjá
Billu, Sigga og dætrunum, þeim
Stínu og Erlu sem bera for-
eldrum sínum fagurt vitni.
Við Þór höfum átt yndislegar
stundir með Billu og Sigga á
undanförnum árum og fengið
að vera þátttakendur á hátíð-
arstundum í lífi fjölskyldunnar.
Fyrir það erum við afar þakklát
og minnumst þeirra stunda með
mikilli gleði en einmitt á slíkum
stundum naut Billa sín best
með hópinn sinn sér við hlið.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Billu frænku minni fyrir sam-
fylgdina og alla þá hlýju og vin-
semd sem hún hefur sýnt mér
og fjölskyldu minni í gegnum
tíðina.
Elsku Siggi, Stína, Erla, Ella
Magga og fjölskyldur! Það er
sárt að sjá eftir einstakri eig-
inkonu, móður, systur og
ömmu. Megi góður Guð blessa
ykkur og leiða í þeirri þungu
raun.
Elín Pálsdóttir.
Í dag verður Antonía Marsi-
bil Lýðsdóttir borin til hinstu
hvílu og langar mig til að minn-
ast og kveðja þá fallegu og
góðu konu með örfáum orðum.
Það var mín lukka í lífinu að
kynnast dóttur Billu fyrir 28
árum og varð ég fljótlega
heimagangur á því góða heimili.
Óendanlega margar minning-
arnar um hjartahlýju og góð-
semd Billu hrannast upp í huga
mér. Alltaf stóð hennar heimili
mér opið og ófáir eru kaffiboll-
arnir og heimatilbúin bláberja-
sulta sem hvarf ofan í okkur
vinkonurnar við eldhúsborðið í
Heiðarlundinum á meðan öll
lífsins mál voru rædd. Þannig
var Billa, alltaf tilbúin til að
hlusta, gefa og vera til staðar.
Billa gaf af sjálfri sér, sem er
hin sanna gjöf. Með hæglátri
nálægð sinni kenndi Billa mér
þessi gildi sem ég reyni að hafa
í heiðri daglega, bæði í lífinu
sjálfu og í starfi mínu sem
hjúkrunarfræðingur.
Elsku Billa, það hafa verið
mér forréttindi að þekkja og
njóta hjartahlýju þinnar. Ég
kveð þig með söknuði og hafðu
hjartans þakkir fyrir allt og
allt.
Erlu vinkonu og allri fjöl-
skyldunni sendi ég mínar
dýpstu samúðarkveðjur.
Helga Sif Friðjónsdóttir.
Nú við ótímabært andlát
Antoníu M. Lýðsdóttur, Billu,
viljum við minnast hennar með
þakklæti fyrir allar samveru-
stundirnar norðan og sunnan
heiða. Við þökkum einnig fyrir
samveruna á ferðalögum okkar
innan lands og utan. Þá var oft
glatt á hjalla og þar áttum við
margar góðar stundir sem gott
er nú að minnast.
Að leiðarlokum kveðjum við
ljúfa og trausta heiðurskonu
með virðingu og söknuði.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem)
Við sendum Sigurði og fjöl-
skyldu okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
F.h. saumaklúbbsins,
Hrafnhildur Þorgrímsdóttir.
Elsku Billa, það er skrítið að
hugsa til þess að þú sért farin
frá okkur, lífið er svo sann-
arlega ekki alltaf sanngjarnt.
Minningarnar eru margar og
skemmtilegar. Þið Siggi og
stelpurnar bjugguð við hliðina á
okkur í Heiðarlundinum og
þannig vorum við eins og ein
stór fjölskylda. Alltaf var sam-
gangur á milli íbúðanna, hvort
sem eitthvað vantaði, spjall yfir
kaffibolla, matarboð, afmæli og
veislur eða bara kveðja út um
gluggann. Vinskapur milli fjöl-
skyldnanna var því mikill og
óteljandi stundir sem við höfum
átt saman, sem betur fer flestar
af gleðilegum tilefnum en þegar
erfiðir tímar hafa komið inn á
milli varst þú tilbúin til að
styðja okkur og hvetja áfram.
Þú varst alltaf áhugasöm um
líf okkar og hvernig það gengi.
Frá því við fæddumst hefur þú
verið okkur dyggur stuðnings-
maður og stundum þátttakandi
í því sem fyrir okkur hefur leg-
ið. Þú fylgdist með skólagöngu,
merkisatburðum, strákamálum,
vinnu og áhugamálum. Þú
fylgdist vel með okkur og við
gátum alltaf leitað til þín. Þú
leyfðir okkur meira að segja að
njóta samskipta við foreldra
þína sem fengu titlana plat-afi
og plat-amma okkar. Skemmti-
legasta minning Þórunnar er sú
þegar hún kom til þín í pössun
eftir skóla og þú leyfðir henni
að blása loftbólur í kókómjólk-
ina, það mátti hvergi annar
staðar en hjá þér. Piparköku-
bakstur var árlegur viðburður
fyrir jólin og í eitt skipti var
Hanna næstum búin að kveikja
í húsinu. Alltaf hélst þú samt ró
þinni, sérstaklega eftir að eld-
varnarteppið kom úr einum
jólapakkanum það árið. Einnig
eru þær ófáar kransakökurnar
sem þú hefur bakað fyrir hátíð-
leg tilefni í lífi okkar og við
munum hvað þú varst hrædd
um að þær mistækjust. Á 17.
júní í fyrra hringdir þú meira
að segja til að vita hvort kakan
væri uppistandandi og að sjálf-
sögðu var hún það og bragð-
aðist frábærlega.
Elsku Billa, hlátur þinn mun
seint gleymast, hvernig þú
nuddaðir saman höndunum
þegar þér var kalt, naust þess
að drekka kaffi, hvað þér
fannst gott að sofa fram eftir,
hvernig þú gleymdir þér við
lestur glæpasagna, hvað þér
fannst gaman að kaupa nýja
dragt fyrir hátíðleg tilefni með
skóm og veski í stíl og hvað þú
varst ekki hrifin af því að taka
bensín. Það er hægt að telja
ótalmargt upp en fyrst og
fremst varstu okkur góð vin-
kona og nágranni sem alltaf var
hægt að leita til. Við þökkum
þér fyrir samfylgdina að sinni
og endum á lítilli bæn sem
minnir okkur á þig:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Elsku Siggi, Stína, Erla, Ella
Magga og fjölskyldur, við send-
um ykkur okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur,
Hanna Björg og Þórunn Sif.
Í dag kveðjum við Antoníu
Marsibil Lýðsdóttur sem lést
hinn 30. júní. Þrátt fyrir að
ljóst væri að Billa hafi ekki
gengið heil til skógar um árabil
ólu vinir og samfeðafólk ávallt
með sér vonina um að heilsu-
farið myndi snúast til betri veg-
ar. Ekki var það hennar siður
að æðrast yfir hlutunum heldur
naut hún lífsins á sinn hægláta
hátt innan þeirra takmarkana
sem heilsa hennar setti henni
hin síðustu ár.
Hún starfaði lengst af við
Sjúkrahúsið á Akureyri. Korn-
ung lauk hún þar námi sem
sjúkraliði og eftir hjúkrunar-
nám starfaði hún sem hjúkr-
unarfræðingur og síðar deild-
arstjóri í Seli um árabil. Billa
var okkur sem þar unnum
ávallt góður félagi, sem hafði
stjórn á hlutunum á sinn hæv-
erska og rólega hátt. Í hópnum
var hún fremst á meðal jafn-
ingja og hafði aldrei þörf fyrir
að setja sig ofar öðrum. Hinum
margvíslegu uppákomum, sem
óhjákvæmilega verða á slíkum
vinnustað, var ávallt tekið með
jafnaðargeði og málin leyst í
góðri samvinnu og skopskynið
var aldrei langt undan. Þó ekki
væru höfð mörg orð um hlutina
vissum við að hún fylgdist með
líðan okkar og lá ekki á liði sínu
ef hún vissi að eitthvað bjátaði
á.
Vonin um betri heilsu var
alltaf til staðar þótt lengi hafi
verið vitað að áfall gæti verið
yfirvofandi. En sú von er nú að
engu orðin. Undangengnar vik-
ur hafa ástvinir hennar vart
vikið frá, hvort heldur var á
sjúkrahúsi í Reykjavík, Svíþjóð
eða á Akureyri þar sem yfir
lauk. Nú bíður fjölskyldu og
vina það erfiða verkefni að lifa
með því sem orðið er, minnast
glöðu og góðu daganna og allra
ógleymanlegu samverustund-
anna. Blessuð sé minning Billu.
Fyrir hönd vina og starfs-
félaga úr Seli,
Ásta Garðarsdóttir.
Antonía Lýðsdóttir HINSTA KVEÐJA
Glaðar og góðar stundir
geymast í huga og sál
vina sem orna sér ennþá
við æskunnar tryggðamál.
Þær stundir leiftrandi lifa,
svo ljúfsárt minningarflóð,
og okkar til æviloka,
yljar sú forna glóð.
(Ómar Ragnarsson )
Kær vinkona er kvödd í
dag. Við þökkum samfylgd-
ina og sérstaklega gömlu
góðu árin á Akureyri.
Fjölskyldunni sendum
við innilegar samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að
styrkja þau.
Valdís, Steinunn og Ragna.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir og sonur,
DOUGLAS MALCOLM NICOLSON,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
sunnudaginn 26. júní.
Útförin fór fram mánudaginn 4. júlí í kyrrþey
að ósk hins látna.
Sigríður P. Ragnarsdóttir,
Edda Nicolson,
Marjory Nicolson,
Norman NIcolson
og aðrir aðstandendur.
✝
JÓNAS MAGNÚSSON
kaupmaður
á Ísafirði
verður jarðsunginn frá Ísafjarðarkirkju laugar-
daginn 9. júlí kl. 14.00.
Aðstandendur.
✝
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför okkar
ástkæru eiginkonu, móður, tengdamóður,
dóttur, tengdadóttur, systur, mágkonu og
ömmu,
INGU JÓHÖNNU BIRGISDÓTTUR,
Frostafold 14,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar B-2 Landspítala Fossvogi
fyrir alúð og góða umönnun.
Guð blessi ykkur.
Halldór Úlfarsson,
Ásdís Halldórsdóttir, Guðmundur Finnbogason,
Úlfar Þór Halldórsson,
Birgir Jóh. Jóhannsson,
Þóra Viktorsdóttir,
systkini og barnabörn.
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 – www.utforin.is – Allan sólarhringinn
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Jón G. BjarnasonHermann Jónasson