Morgunblaðið - 10.09.2011, Síða 32

Morgunblaðið - 10.09.2011, Síða 32
32 UMRÆÐAN MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. SEPTEMBER 2011 Laugavegi 13, 101 Reykjavík sími 515 5800, rannis@rannis.is www.rannis.is fyrir íslenskt vísindasamfélag Hlutverk Rannís er að veita faglega aðstoð og þjónustu við undirbúning og framkvæmd stefnu Vísinda- og tækniráðs. Rannís er miðstöð stuðningskerfis vísinda- og tæknisamfélagsins og hefur umsjón með opinberum samkeppnissjóðum s.s. Rannsóknasjóði og Tækniþróunarsjóði. Rannís sér um greiningu á rannsóknum og nýsköpun og gerir áhrif þeirra á þjóðarhag sýnileg. Rannís er miðstöð upplýsinga og miðlunar alþjóðasamstarfs vísinda- og tæknisamfélagsins. Siðareglur H N O T S K Ó G U R g ra fí s k h ö n n u n Rannís óskar eftir samstarfi við vísindamenn, rannsakendur og fræðimenn til að skapa íslensku vísinda- og rannsóknarsamfélagi sterka siðferðilega umgjörð. Rannís hefur að beiðni Vísinda- og tækniráðs sett fram tillögur sem er ætlað að vera leiðbeinandi fyrir vönduð vinnubrögð í vísindum. Allir sem telja sér málið skylt eru hvattir til að kynna sér það nánar á heimasíðu Rannís, www.rannis.is/sidareglur og koma á framfæri athugasemdum á netfangið sidareglur@rannis.is fyrir 15. október 2011. Lífshamingja og gleði, okkar bestu og dýrmætustu stundir með ástvinum fá hjartað okkar til að slá örar af gleði en það gerir hræðslan líka með sinni lam- andi vantrú og bjarg- arleysi þegar ljóst er að dýrmætur ein- staklingur nálægt okkur hefur af ein- hverjum völdum tapað lífsgleð- inni, gert tilraun til eða tekið líf sitt. Sorgin er takmarkalaus, djúp og dimm og blákaldur veruleikinn með öllum sínum ósvöruðu spurn- ingum. Þetta þekki ég eins og svo margir. Við vonum alltaf það besta fyrir okkur sjálf og þá sem við elskum í hverju því sem við tökum okkur fyrir hendur. Við kveikjum líka von hjá öðrum sem þurfa á því að halda meðvitað eða ómeðvitað og það getur gert kraftaverk. Ef ég hef tapað lífsgleðinni, er búin að gefast upp á lífinu og far- in að hugsa um að taka líf mitt þá eru allar líkur á að ég sé smám saman búin að vera að einangra mig á einhverjum tíma. Ég fer jafnvel að bíta af mér fólk og sýni því hlið á mér sem það ekki þekk- ir og geri það óttaslegið og fúlt. Ég gef því ekki færi á að ræða málin við mig lengur. Ég er búin að gefast upp á að tala um það sem plagar mig, það breytir engu og ég reyni að kyngja kvíða- kökknum sem hefur flutt lögheim- ili sitt í háls mér og brjósthol, úti- loka gallbragðið í munninum sem stafar af áralöngum brjóstsviða og segi þeim bara „að það sé allt í lagi“. Þau eru alveg jafn bjarg- arlaus í þessari aðstöðu og ég. Ég hef margreynt að brjótast út úr þeim vítahring sem lífs- mynstur mitt er „eins og svo margir nefna ástandið á mér“ og klykkja jafnvel út með því að benda mér á að „eymd sé val- kostur“. Ég hef sett mér mark- mið, fylgt áætlunum og pró- grömmum en mér tekst ekki að vinna á boðefnavandanum í lík- amanum sem keyrir mig á kaf aftur án þess að ég átti mig á því og allt í einu er ég komin á minn versta stað og skil ekki hvað gerðist. Ég get verið gleði- og áhugalausari en hægt er að gera sér í hugalund og á bágt með að skilja hvernig fólkið mitt endist til að reyna að eiga við mig. Það hafa komið góðir tímar inn á milli frá því að þessi barátta hófst en nú eru þeir hættir að koma. Ég vil ekki valda sársauka en mín vanlíðan er þess eðlis að ég sé bara eina leið út. Ekki það að mig langi til að deyja, alls ekki. Líf mitt er bara svo til- gangslaust eins og það er og til svo mikils ama. Þetta er engin skyndiákvörðun. Ég er búin að vera að berjast gegn þessari löngun oft áður. Það sem hefur haldið aftur af mér hingað til hefur verið tilhugsunin um hvaða áhrif þetta hefði á fjöl- skylduna mína og vinina. Ég hef leitað mér hjálpar hjá fagfólki aftur og aftur og fengið lyf og viðtöl sem mér finnst engin hjálp í til lengdar. Ég geng beint út í ömurleikann úr viðtölunum og ég á nóg af lyfjum heima til að slátra fíl. Eru þetta kannski einhver dulin skilaboð? Ég hef lengi gengið á veggi og hreinlega gefist upp. Líður eins og úrhraki að ég passi hvergi inn í af því að ég er eins og ég er. Ég er veik í höfðinu, í huganum og það er lítið hægt að gera fyrir mig. Við þurfum hjarta til að dæla blóðinu um líkamann og við þurf- um hugann til að virka í lífinu. Ef hjartað bilar er hægt að skipta um það og á fólk með hjarta- sjúkdóma er litið allt öðrum aug- um en ef hugurinn bilar. Þá er fátt í stöðunni, læknavísindin hafa ekki ennþá klofið þann vanda að skipta um höfuð á fólki. Ég hef heyrt svo ótal oft setn- ingar eins og: Hertu þig nú upp, vertu sterk, hreyfðu þig meira, þú hefur gott af því að koma og vera innan um fólk og veit að þetta er allt satt og rétt en ég hef ekki orku í neitt af þessu lengur og fæ kvíðakast við tilhugsunina eina. Ég hef verið litin hornauga og verið hædd, þetta þykir ekki fínt og grunnt er á fordómum. Ég er ekki aumingi, sjálfs- elskur ræfill eða duglaus mann- eskja. Ég er hörkudugleg, var lífsglöð og mikil félagsvera þang- að til eitthvað gerðist sem ég ekki réð við og fékk ekki skilning á sjálf eða frá samfélaginu og ég brotnaði. Sem aðstandandi getur verið erfiðara en nokkuð annað að horfa upp á ástvin sinn veslast svona upp. Það dregst kannski ekki upp úr mér orð, vanlíðan mín er snertanleg og ekkert sem þú getur gert eða sagt til að hressa mig við eða hreyfa við mér hvort sem þú ert að springa úr reiði eða ert yfirkominn af hræðslu yfir ástandinu á mér. Það kemst ekk- ert í gegn til mín. Mínar rang- hugmyndir geta jafnvel verið orðnar þær að það sé öllum fyrir bestu að ég deyi, að ég sé að valda fólkinu mínu svo miklum erfiðleikum og sársauka en ég segi samt ekki neitt. Ég veit alveg að það er ekkert til að skammast sín fyrir að líða illa og þjást andlega, við kynn- umst því flest einhvern tíman á lífsleiðinni og ég veit líka að það sviptir sig engin lífi að gamni sínu. En ég myndi skilja eftir mig bréf þar sem ég bæði þig um að fyrirgefa mér og bæði þig um að ásaka þig ekki fyrir það sem gerðist. Ég myndi vilja að þú vissir hve vænt mér þótti um þig, að þú varst mér dýrmætari en allt og fyrir þig var ég þakklát. Ég myndi biðja þig um að muna mig eins og þegar ég var upp á mitt besta, á okkar bestu stundum. Gleymdu hinu, það gerir þér ekk- ert gott, ég gat bara ekki meira. Það gerir þetta enginn að gamni sínu Eftir Ingibjörgu H. Baldursdóttur »Með hugleiðingum mínum langar mig að vekja athygli á Alþjóðadegi sjálfsvígs- forvarna í dag ... Ingibjörg H Baldursdóttir Höfundur er grunnskólakennari. Í þúsund ár hafði mannkyn beðið eftir frelsara sem var góð- ur, miskunnsamur – ígildi sólarinnar sjálfrar. Þegar hann fæddist var sólin þeg- ar orðin 5 milljarða ára gömul og þvermál hennar orðið 1.392.000 km. Vegalengdin frá sól til jarðar er að meðaltali 149.600.000 km sem eru 108 þver- mál sólar. Sporbaugur jarðar um sól er því 216 breiddir sólar að þvermáli að meðaltali. Það er ein- kennilegt við þessi hlutföll, þau eru þau sömu og finnast í mældum vegalengdum mörg þúsund ára kerfa sem tengjast trúarbrögðum mannfólks á jörðinni. Þegar Krist- ur kom til skjalanna, sameinuðust allar vættir í kufli hans, mannkyn hafði þokast að þessari niðurstöðu. Eftir ástríðufulla leit var því fædd- ur frelsari. Viðmið og hlutföll sem áður bjuggu í náttúrunni fóru hægt og bítandi að lúta valdi mannsins, heimsmyndin sem áður var stikuð í land var færð inn í hús. Innan dyra Péturskirkjunnar er reyndar ekki óslendi, þar er hins vegar hið eina sanna kjörlendi kristinna manna. Til er málsett teikning á guln- uðum blöðum sem sýnir að kirkjan er byggð um töluna 216; Þvermál hrings um altari páfa er 216 fet. Ítalir þekktu vel fræðin sem út- skýrðu veröldina samkvæmt tölvísi fornaldar. Þeir trúðu því að guð væri dýrkaður í öllum hofum með staðfestu tenings. Páfinn var eft- irmaður Péturs, kletturinn er kirkja Krists. Pétur er hornsteinn kaþólskrar kirkju. Af sól- armerkjum að dæma ætti því heimsmynd sólúrsins vera í húsinu. Heimsmynd var í samræmi við stærð jarðar og stærð mannsins. Tákn sólúrsins voru miðuð við landfræðilega stöðu hans á jörðinni og stjarnfræðilega stöðu jarð- arinnar í sólkerfinu. Á þessum hlutföllum byggði mannskepnan heimsmynd sína, samkvæmt mæl- ingu á tíma og rúmi. Tölur eru hugsanir guðs. „Hinn guðlegi vísdómur endurspeglast í tölum sem þrykkt er á sérhvern hlut,“ sagði Ágústínus kirkjufaðir. „Uppbygging hinnar jarðnesku og hinnar siðrænu veraldar er grund- völluð á eilífum tölum.“ Landnám í nýju landi og landnám guðs í heimi manna var sams konar atburður. Í hugarheimi Berninis, Michelang- elos og þeirra félaga var sköpun í samræmi við töluna 6, teninginn 216 og þvermál hrings sem mældur var 216.000 fet. Allt kerfið var bundið sólaruppkomu og sólsetri, stjarnhimni og sjóndeildarhring. Hugmyndafræðin byggðist á mörk- un átta og nákvæmri landmælingu. Grundvöllur laga og réttar varð ekki skilinn frá réttum formum. Upphafshvoll Péturskirkjunnar er kapella heilagrar Veroniku í suðvesturgeiranum undir kúpl- inum. Gagnstætt henni í norðaustri er kapella Longinusar, á milli þeirra eru 216 fet. Í háaustur frá kapellu Veroniku er kapella heil- ags Andrésar, gegnt henni, 216 fet í norðvestur er kapella heilagrar Helenu. Marklínur skárust í miðju, þar er altari páfa staðsett yfir gröf Péturs postula, er- indreka Guðs, sá stað- ur heitir Steinkross á Íslandi. Heimsmynd Rangárvalla sem fannst í launmáli Njálu blasir við í Péturs- kirkjunni í Róm í hlut- föllunum 1:1000. Kapella Veroniku var sami staður og Bergþórshvoll og táknaði stystan dag, tákn jóla, þar fæddist ný sól. Nafn Veroniku þýðir, „sú sem kemur með sigur“. Andlits- mynd af Kristi var á slæðu hennar sem hún sýndi öllum í vissu þess að Kristur muni endurfæðast. Vero- nika var skynsamur fræðari eins og Njáll á Bergþórshvoli. Kapella heilags Longinusar er gegnt kapellu Veroniku líkt og Stöng er gegnt Bergþórshvoli. Tákn Longinusar er stöng hans, spjótið sem hann notaði til að drepa Krist. Í kapellu Longinusar býr hugmynd Stangar. Stöng hét bær Gauks Trandilssonar á Ís- landi, þar er sólris á lengsta degi á sólúri heimsmyndarinnar. Þegar sól er hæst á lofti beinir Longinus stöng sinni norðaustur, inn í ofn hennar að ljósi Krists og drepur hann á hátindi þroska hans. Í guð- spjöllunum var Longinus varðmað- urinn langi og blindi sem stóð vakt- ina undir krossi Krists á Hauskúpuhæð. Stöngin hittir sól í síðuna og verður til þess að hún hnígur og árhringur mun snúast enn um sinn. Gólf kirkjunnar er óslendi Rang- árvalla, sléttan verður goðmagn nýrrar veraldar. Heilagur Andres, ígildi karlmennsku, býr í kapell- unni í háaustur frá kapellu Vero- niku, þar er Goðasteinn sem tákn- ar komu vetrar samkvæmt sólarupprás. Krossinn í flæðarmál- inu sem Andrés var festur á hallar 45°. Í því miði 216 fet gegnt kap- hellu Andrésar er kapella heil- agrar Helenu móður Konst- antínopels. Helena var fræg fyrir að reisa krossa hvar sem hún fór. Hún reisti guði og eingetnum syni hans „rétt“ krosstákn á þeim stað á sól- úri heimsmyndarinnar sem sól- setur á vori bar í sér komu sumars. Þar var ávallt reistur kross Krists, – fyrsta kirkja í hverju landi sem tók hina kristnu trú, á Íslandi hét hún Patrimonium Petri, en heitir nú Skálholt. Línur á milli kapell- anna sem bera uppi veröldina í Péturskirkjunni skárust yfir graf- hýsi Péturs, fulltrúa Krists á jörð. Í miðju heimsmyndarinnar var tákn jarðar sem var teningur. Þar er Steinkross á Íslandi, altari Páfa í Róm, þaðan eru 108(000) fet til endimarka heimsmyndarinnar í allar áttir. Elsku blessað ljósið Eftir Pétur Halldórsson Pétur Halldórsson »Heimsmynd Rang- árvalla sem fannst í launmáli Njálu blasir við í Péturskirkjunni í Róm í hlutföllunum 1:1000. Pétur Halldórsson er myndlist- armaður, með áhuga á táknum og töl- vísi fornaldar. www.peturhalldorsson.com - nýr auglýsingamiðill  569-1100finnur@mbl.is

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.